ΣΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: M. Δρουσιώτη, Π.Ε.Δ.
Π. Κυριακίδη, Α.Ε.Δ.
Ε. Πεύκου, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 3232/24
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ν
Ν. Φ.
Κατηγορούμενος
----------------------
Ημερομηνία: 13/3/2025
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για την Δημοκρατία: κ. Α. Χατζηκύρου
Για τον κατηγορούμενο: κ. Ν. Χρίστου
Κατηγορούμενος παρών
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος, ηλικίας 50 ετών, έχει κριθεί ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής στις κατηγορίες 1, 3, 5, 6, 7, 8, 10, 11 και 12 επί του κατηγορητηρίου της παρούσας υπόθεσης. Η πιο σοβαρή κατηγορία είναι η κατηγορία 1 η οποία αφορά σε ανθρωποκτονία κατά παράβαση του άρθρου 205(1)(3) του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της κατηγορίας αυτής, ο κατηγορούμενος στις 3/7/2024 στην οδό Ψαρών αρ.3 στην Πέγεια της επαρχίας Πάφου με παράνομη πράξη ήτοι με χρήση πυροβόλου όπλου κατηγορίας Γ8, πυροβόλησε και επέφερε τον θάνατο στον Σ. Σ. τέως από την Πέγεια. Οι κατηγορίες 3, 5, 6, 7, 8 συνδέονται με την προαναφερόμενη στις λεπτομέρειες της κατηγορίας 1 παράνομη πράξη. Αφορούν, κατά αντίστοιχο με την αρίθμηση τους τρόπο, σε παράνομη χρήση πυροβόλου όπλου κατά παράβαση προνοιών του Ν.113(Ι)/2004, σε παράνομη κατοχή και χρήση εκρηκτικών υλών και πιο συγκεκριμένα δύο πλήρη φυσιγγίων πυροβόλου όπλου κατά παράβαση προνοιών του Κεφ.54, σε πυροβολισμό εντός κατοικημένης περιοχής κατά παράβαση του άρθρου 374(η) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και σε οπλοφορία προς διέγερση τρόμου και πιο συγκεκριμένα πυροβόλου όπλου. Η κατηγορία 10 αφορά σε απειλή κατά παράβαση του άρθρου 91 Α του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και πιο συγκεκριμένα απειλή προς το πρόσωπο του Ν. Σ. ενώ οι κατηγορίες 11 και 12 αφορούν σε κατοχή και χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β κατά παράβαση προνοιών του Ν.29/77 ως αυτός έχει τροποποιηθεί. Σημειώνουμε εδώ ότι μετά την παραδοχή του κατηγορούμενου στις πιο πάνω κατηγορίες κατά την 4/3/2025, ο ευπαίδευτος εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ανακοίνωσε αναστολή της ποινικής δίωξης σε σχέση με τις κατηγορίες 2, 4 και 9 με αποτέλεσμα την απαλλαγή του κατηγορούμενου από τις εν λόγω κατηγορίες.
O ευπαίδευτος εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας παρουσίασε γραπτό κείμενο σε σχέση με τα γεγονότα που συνθέτουν την εγκληματική δράση του κατηγορούμενου καθώς επίσης, ως μέρος της παρουσίασης των εν λόγω γεγονότων, φωτογραφικό υλικό από την σκηνή του εγκλήματος (Τεκμήριο 1), ιατροδικαστικές εκθέσεις σε σχέση με το θύμα και τον κατηγορούμενο (Τεκμήρια 2 και 3) καθώς επίσης και ιατρικές εκθέσεις/γνωματεύσεις αναφορικά με τον κατηγορούμενο (Τεκμήρια 4, 5 και 6).
Τα όσα παρουσίασε ο κ. Χατζηκύρου δεν έτυχαν αμφισβήτησης από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του κατηγορούμενου. Συνοψίζοντας για σκοπούς καλύτερης παρακολούθησης το περιεχόμενο της έκθεσης γεγονότων και των λοιπών εγγράφων που παρουσίασε ο κ. Χατζηκύρου ενώπιον μας, σημειώνουμε το πιο κάτω αποδεκτό μεταξύ Κατηγορούσας Αρχής και Υπεράσπισης πλαίσιο γεγονότων που συνθέτει την σχετική με τις κατηγορίες 1, 3, 5, 6, 7, 8, 10, 11 και 12 εγκληματική δράση του κατηγορούμενου.
Σχετικά με τις κατηγορίες 1, 3, 5, 6, 7, 8, 10
Την 3/7/2024 και περί ώρα 18:30, o κατηγορούμενος επισκέφθηκε καφενείο στην Κισσόνεργα όπου και κατανάλωσε 250 ml ζιβανίας. Ακολούθως και περί ώρα 19:00 έφυγε από το καφενείο και κατευθύνθηκε προς την Πέγεια όπου διαμένει με την σύζυγο και τις δύο θυγατέρες του. Δίπλα από την οικία που διαμένει ο κατηγορούμενος υπάρχουν συνδεόμενοι με την οικία βοηθητικοί χώροι όπου και διαμένουν ο πενθερός και η πενθερά του. Ο Σ. Σ. (στο εξής «το θύμα»), υιός των πενθερικών του κατηγορούμενου και αδελφός της συζύγου του τελευταίου, περί ώρα 21:00 της ίδιας ημέρας και μετά από συνεννόηση με τον πατέρα του έφερε μπριζόλες για να τις ψήσουν σε σχετική εγκατάσταση (φουκού) που βρισκόταν στην αυλή της οικίας που διέμενε ο κατηγορούμενος. Ακολούθως, το θύμα, ο κατηγορούμενος και τα πενθερικά του, η μικρή θυγατέρα του κατηγορούμενου αλλά και ο υιός του θύματος μαζί με την φίλη του που επίσης έφτασαν στον χώρο, έψηναν το κρέας και έτρωγαν όλοι μαζί. Μάλιστα κατηγορούμενος και θύμα κατανάλωναν μπύρες και ζιβανία.
Περί ώρα 22:30 έφτασε στον χώρο η σύζυγος του κατηγορούμενου η οποία και είχε σχολάσει από την εργασία της. Επειδή η άλλη θυγατέρα του κατηγορούμενου βρισκόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου καθώς είχε προηγουμένως αισθανθεί αδιαθεσία, η σύζυγος του κατηγορούμενου είπε στην μικρή θυγατέρα τους που ήταν στον χώρο να την ακολουθήσει για να μεταβούν στο νοσοκομείο να δουν την αδελφή της. Ακολούθως και ενώ η σύζυγος και η μικρή θυγατέρα του κατηγορούμενου κατευθύνονταν προς το αυτοκίνητο που βρισκόταν σταθμευμένο πλησίον του χώρου που θύμα και κατηγορούμενος έτρωγαν, ο τελευταίος τις ρώτησε που θα πάνε. Η σύζυγος του είπε τότε ότι θα πρέπει να σταματήσει να πίνει γιατί θα γίνει αλκοολικός αλλά και ότι δεν θυμάται τι του λένε. Τότε το θύμα πλησίασε το αυτοκίνητο της συζύγου του κατηγορούμενου και αδελφής του και αφού κτύπησε δύο φορές σε αυτό της είπε «κόρη πως μιλάς έτσι του άνδρα σου;». Αυτή δεν αντέδρασε και αφού εκκίνησε το αυτοκίνητο έφυγε από τον χώρο. Τότε το θύμα, απευθυνόμενο προς τον κατηγορούμενο, είπε «μα πως σου μιλούν έτσι οι παλιοπουτάνες;». Ο κατηγορούμενος απάντησε «Τι είπες; Δεν σου επιτρέπω να λέεις έτσι στην γυναίκα μου και στο παιδί μου». Το θύμα του απάντησε «είσαι σοβαρός; Εγώ που σε υποστηρίζω;». Τότε ο κατηγορούμενος ζήτησε από το θύμα να φύγει. Το θύμα απάντησε «Πόθεν με δκιώχνεις; Που το σπίτι των γονιών μου;» και τότε ο κατηγορούμενος λέγοντας «Δεν σε φοβάμαι» κατευθύνθηκε προς το θύμα και άρχισε συμπλοκή κατά την εξέλιξη της οποίας θύμα και κατηγορούμενος κατέληξαν σε παρακείμενο δωμάτιο με τζαμαρία. Η πενθερά του κατηγορούμενου και μητέρα του θύματος προσπάθησε να τους χωρίσει και στην προσπάθεια της αυτή έπεσε και κτύπησε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να αιμορραγεί. Ο κατηγορούμενος είχε ακινητοποιήσει στο έδαφος το θύμα και τότε ο υιός του θύματος επέμβηκε και απομάκρυνε τον κατηγορούμενο από τον πατέρα του. Το θύμα σηκώθηκε και πήγε να βοηθήσει την μητέρα του, πράγμα το οποίο έκανε και ο υιός του θύματος. Ο κατηγορούμενος σηκώθηκε από το έδαφος και κατευθύνθηκε σε διπλανό, πολύ κοντινό από το σημείο όπου βρίσκονταν, δωμάτιο. Έπιασε από εκεί το κυνηγετικό του όπλο, έβαλε δύο φυσίγγια μέσα σε αυτό και αφού εισήλθε εκ νέου στο δωμάτιο με την τζαμαρία, κρατώντας το όπλο (δεξί χέρι στην σκανδάλη και αριστερό στην κάννη) φώναξε «Φύγετε. Θα σας καθαρίσω όλους» και στρέφοντας το όπλο προς το μέρος του θύματος πάτησε την σκανδάλη και πυροβόλησε και πέτυχε το θύμα από κοντινή απόσταση στην αριστερή κοιλιακή χώρα με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο συνεπεία εσωτερικής αιμορραγίας και σύνθλιψης ζωτικών οργάνων του θύματος (ως διαπιστώθηκε και στην συνέχεια μέσα από ιατροδικαστική έκθεση (Τεκμήριο 2)
Ακολούθως ο κατηγορούμενος έστρεψε το όπλο προς τον υιό του θύματος ο οποίος με γρήγορη κίνηση κατάφερε να απομακρυνθεί και να καταλήξει ακολούθως σε δωμάτιο του πρώτου ορόφου όπου υπάρχει παράθυρο που βλέπει προς την αυλή της οικίας. Ο κατηγορούμενος εξήλθε του δωματίου όπου βρισκόταν αιμόφυρτο το θύμα κρατώντας το κυνηγετικό όπλο. Ο υιός του θύματος, ο οποίος είχε οπτική επαφή με τον κατηγορούμενο από το παράθυρο που έβλεπε προς την αυλή, έλεγε στον κατηγορούμενο «Ρε Νίκο άησμε να πάω στον παπά μου, εσκότωσες τον» αλλά ο τελευταίος τον σημάδευε με το όπλο και φώναζε «θα σας καθαρίσω όλους». Ακολούθως πλησίασε τον κατηγορούμενο ο πενθερός του και προσπάθησε με ήπιο τρόπο να πάρει το όπλο από τα χέρια του κατηγορούμενου. Ο κατηγορούμενος απέφυγε τον πενθερό του και απομακρυνόμενος από το σημείο έριξε το όπλο στο έδαφος με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει. Ακολούθως, ο κατηγορούμενος κατευθύνθηκε σε παρακείμενο περίπτερο για αγορά τσιγάρων και ακολούθως σε παραπλήσιο μπαρ. Κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης στο εν λόγω μπαρ που διαθέτει και καταγραφή ήχου, κατέγραψε την εξής συμπεριφορά του κατηγορούμενου αλλά και τα εξής λεγόμενα του σε συζήτηση του με τον ιδιοκτήτη του εν λόγω μπαρ (Χ.Μ.).
«Γίνεται ρε; Γίνεται να φωνάζει ότι η γυναίκα μου είναι πουτάνα και τα παιδιά μου ότι είναι πουτάνες; Γίνεται; Κολόπαιδο. Εν να πάω να ησυχάσω ρε, να πάνε να γαμηθούνε ρε, να ησυχάσω, (ο κατηγορούμενος χτυπά το χέρι του πάνω στο μπαρ) να ησυχάσω γαμώ την ράτσα τους μέσα. Δώσε μου αναπτήρα ρε. Βάλε μου ένα ποτό να πιώ ρε.
Ότι θέλεις βάλε ( ο κατηγορούμενος βρίσκεται στο μπαρ δίπλα από την είσοδο και ανάβει τσιγάρο και δείχνει το δεξί του χέρι στον Χ.Μ.). Θώρε, θώρε ήντα μπου μου εκάμαν. Μπάσταρτοι (ο κατηγορούμενος έρχεται στο κεντρικό μπάρ). Να φωνάζουν την γυναίκα μου και τα παιδιά μου ότι είναι πουτάνες; Να φωνάζει ότι είναι πουτάνα η αδελφή μου ρε; Η αδελφότεκνη του ρε;
Πιάστην από τώρα, πιάστην από τώρα και πες τους ότι εγώ είπα. Να έρθουν από εδώ να με πάρουν να φύγουμε. Τέλος. Πιάστους. Πες τους ήρθε ο Νίκος εδώ πέρα και, είπε ότι είναι. Μην αγχώνεσαι (ο κατηγορούμενος παίρνει το μπουκάλι με την μπύρα και το ποτήρι και βγαίνει στον εξωτερικό χώρο της μπυραρίας και κάθεται).
Κοίτα, κοίτα εδώ, κοίτα βλέπεις το; Ακινητοποίησα τον Στέλιο και ήρθε ο γιος του αμέσως και με κλωτσοκοπούσε με και πήγαινα τριφτός. Κατάλαβες; Με να τον πιάει με τίποτε. Εν ηφταίει η Γαλάτεια είπε μια κουβέντα ρε κουμπάρε και άρκεψε ο Στέλιος οι πουτάνες λέει έτσι αλλιώς, λαλώ του ρε μα ποιες είναι οι πουτάνες; Ποιες εν που λες πουτάνες την γυναίκα μου και την κόρη μου λαλώ του;»
Ακολούθως ο ιδιοκτήτης του μπάρ επικοινώνησε τηλεφωνικά με την σύζυγο του κατηγορούμενου και την ενημέρωσε ότι ο κατηγορούμενος ήταν μαζί του και κατευθύνονταν προς το νοσοκομείο και ότι θα έπρεπε αυτή να ειδοποιήσει σχετικά την αστυνομία, πράγμα το οποίο και η σύζυγος του κατηγορούμενου έπραξε. Αστυνομικός εντόπισε τον κατηγορούμενο στο νοσοκομείο και ο τελευταίος κλαίγοντας ανέφερε προς τον Αστυνομικό «τσακωθήκαμε με τον Στέλιο, θόλωσα, πήγα πήρα το όπλο από την αποθήκη που το είχα δίπλα στα ψαρικά και όταν επέστρεψα πίσω, μπήκε μπροστά ο Στέλιος και τον πυροβόλησα». Ο κατηγορούμενος, ο οποίος μύριζε έντονα αλκοόλ, έλεγε συνεχώς «η κακιά η ώρα ήτανε, ο διάβολος το έκανε» ενώ όταν του επεστήθη η προσοχή στον Νόμο απάντησε «πω πω ρε τι έκανα».
Ανακρινόμενος από την Αστυνομία, ο κατηγορούμενος έδωσε θεληματική κατάθεση καθώς παραδέχθηκε ότι πυροβόλησε το θύμα. Περαιτέρω ο κατηγορούμενος εξετάστηκε από ιατροδικαστή στις 4/7/2024 και μεταξύ των ωρών 04:33 – 04:50. Ο Ιατροδικαστής Χαραλάμπους διαπίστωσε κατά την εξέταση εκδορές και εκχυμώσεις στο σώμα του κατηγορούμενου ενώ έλαβε από τον κατηγορούμενο και δείγμα ούρων και αίματος για την διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων. Οι εν λόγω τοξικολογικές εξετάσεις έγιναν στο Γενικό Χημείο του Κράτους και μέσω αυτών διαπιστώθηκε ότι στον οργανισμό του κατηγορούμενου, κατά τον χρόνο λήψης των πιο πάνω δειγμάτων, υπήρχαν 83mg/dL αιθυλικής αλκοόλης καθώς επίσης και 0,02mg/L Λοραζεπάμης η οποία, σύμφωνα με το Γενικό Χημείο του Κράτους, ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπινών οι οποίες με την σειρά τους ανήκουν στην κατηγορία συνταγογραφούμενων φαρμάκων και έχουν αγχολυτικές, υπνωτικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητες.
Τοξικολογικές εξετάσεις έγιναν και σε σχέση με δείγματα αίματος, ούρων και οφθαλμικού υγρού που λήφθηκαν από το θύμα στα πλαίσια ιατροδικαστικής εξέτασης. Το Γενικό Χημείο του Κράτους διαπίστωσε μέσα από τις εν λόγω εξετάσεις ότι στον οργανισμό του θύματος υπήρχαν, κατά τον χρόνο λήψης των δειγμάτων, 139mg/dL αιθυλικής αλκοόλης.
Ο κατηγορούμενος, ο οποίος από τον Οκτώβριο του 2022 μέχρι και τον Ιούνιο του 2023 παρακολουθείτο από την Ψυχίατρο Δρ. Ολυμπία Ευαγόρου λόγω μέτριας βαρύτητας κατάθλιψη κατ’ επίκληση ενδοοικογενειακών προβλημάτων, χωρίς ποτέ να παρουσιάζει αυτοκτονικό ή ετεροκτονικό ιδεασμό, μετά την εκδήλωση της υπό συζήτηση εγκληματικής δράσης του και πιο συγκεκριμένα στις 5/7/2024, συνοδευόμενος από την Αστυνομία εξετάστηκε από την Ψυχίατρο Κατερίνα Στυλιανίδου του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου και ακολούθως νοσηλεύθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθαλάσσας από την 5/7/2024 μέχρι 13/7/2024. Στην γνωμάτευση της, η οποία και οδήγησε στην πιο πάνω νοσηλεία του κατηγορούμενου, η Ψυχίατρος Στυλιανίδου είχε καταγράψει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα για τον κατηγορούμενο.
«Ευσυγκίνητος, αναφέρεται στα γεγονότα που προηγήθηκαν αναφέρει ιστορικό κατάθλιψης, λήψης αλκοόλ. Μετά τα γεγονότα αναφέρει αισθάνεται άσχημα, σκέφτεται ότι δεν θέλει να ζει, έχει συνεχώς σκέψεις θανάτου και έχει αυτοκτονικό ιδεασμό. Νοιώθει λυπημένος, κλαίει. Αισθάνεται απελπισμένος. Χρήζει νοσηλεία στο ΨΝΑ.»
Σχετικά με τις κατηγορίες 11 και 12
Μεταξύ άγνωστης ημερομηνίας και 6/7/2024, ο κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του κάνναβη βάρους 1,5 γραμμαρίων ενώ είχε κάνει χρήση κάνναβης το 2023.
Ο κατηγορούμενος δεν βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες.
O ευπαίδευτος δικηγόρος του κατηγορούμενου, με γραπτό κείμενο το οποίο παρουσίασε, αγόρευσε προς μετριασμό της ποινής του πελάτη του. Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της αγόρευσης του κ. Χρίστου, σημειώνουμε ότι αυτός μας καλεί όπως προτού επιβάλουμε ποινή στον κατηγορούμενο λάβουμε υπόψη ● την παραδοχή του κατηγορούμενου τόσο ενώπιον των ανακριτικών αρχών με τις οποίες συνεργάστηκε όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου, ● την εξ αυτών των παραδοχών μεταμέλεια του κατηγορούμενου, ● το λευκό ποινικό μητρώο και κατ’ επέκταση πρότερο έντιμο βίο του κατηγορούμενου σε συνδυασμό με την ηλικία του, ● τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου ως αυτές προκύπτουν από σχετική έκθεση του Τμήματος Κοινωνικών Υπηρεσιών που βρίσκεται ενώπιον μας, ● την συναισθηματική φόρτιση στην οποία βρισκόταν ο κατηγορούμενος κατά την εκδήλωση της εγκληματικής του δράσης, φόρτιση η οποία είχε ως βάση περιστατικά εντάσεων που προγενέστερη διαχρονική απαξιωτική, επικριτική και υβριστική συμπεριφορά του θύματος δημιουργούσε, σε συνδυασμό με την υβριστική συμπεριφορά του θύματος κατά τον ουσιώδη χρόνο προς την σύζυγο και θυγατέρα του, στοιχεία τα οποία περαιτέρω αποτελούσαν «μεγάλου βαθμού πρόκληση» που έφερε τον κατηγορούμενο στα όρια του, ● τον περιορισμό αυτοελέγχου του κατηγορούμενου κατά τον ουσιώδη χρόνο συνεπεία της κατανάλωσης αλκοόλης σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα που εντοπίστηκαν στον οργανισμό του και ● την έλλειψη προσχεδιασμού του κατηγορούμενου ο οποίος «δεν είχε πρόθεση να βλάψει κανένα, αφού πριν το τραγικό συμβάν καθόντουσαν όλοι μαζί και έτρωγαν και έπιναν. Το τραγικό συμβάν έγινε εν βρασμώ ψυχής, μετά την πιο πάνω αναφερόμενη πρόκληση, ενήργησε χωρίς σκέψη, δεν είχε χρόνο να προσχεδιάσει τις πράξεις του και να αναλογιστεί τις συνέπειες τους ώστε να αποτραβηχτεί από αυτές». Επικαλούμενος και τις υποθέσεις Λοϊζου ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 751, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 692 και Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 352 όπου για την διάπραξη του κακουργήματος της ανθρωποκτονίας το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ως κατάλληλες ποινές φυλάκισης από 5 μέχρι 8 έτη, καταληκτικά ο ευπαίδευτος δικηγόρος του κατηγορούμενου μας κάλεσε όπως δεν επιβάλουμε στον κατηγορούμενο εξοντωτική ποινή φυλάκισης.
Λαμβάνουμε υπόψη όλα όσα ο ευπαίδευτος δικηγόρος του κατηγορούμενου έχει θέσει ενώπιον μας και προχωρούμε να εξετάσουμε ποια είναι η κατάλληλη και αρμόζουσα ποινή για τον κατηγορούμενο ως προς την εγκληματική δράση που αυτός έχει επιδείξει.
Αναμφίβολα δεσπόζουσα θέση στην υπό συζήτηση εγκληματική δράση του κατηγορούμενου έχει η διάπραξη του κακουργήματος της ανθρωποκτονίας κατά παράβαση του άρθρου 205(1)(3) του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154, κακούργημα για το οποίο προβλέπεται από τον Νόμο η επιβολή ποινής φυλάκισης δια βίου. Βεβαίως το άρθρο 29 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 ορίζει ότι «Εκτός της περίπτωσης του κακουργήματος του φόνου εκ προμελέτης και των αδικημάτων που αναφέρονται στα άρθρα 36 και 37, αν κάποιο ποινικό αδίκημα τιμωρείται με την ποινή της φυλάκισης δια βίου ή οποιουδήποτε άλλου χρόνου το Δικαστήριο που εκδικάζει δύναται να επιβάλει ποινή φυλάκισης λιγότερου χρόνου ή αντί τέτοιας ποινής, χρηματική που δεν υπερβαίνει το ποσό, το οποίο το Δικαστήριο αυτό έχει εξουσία να επιβάλει» και συνεπώς προτού επιβάλουμε ποινή στον κατηγορούμενο απαιτείται αξιολόγηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορούμενου.
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248 η προβλεπόμενη από τον Νόμο ανώτερη ποινή είναι ενδεικτική της έκτασης της σοβαρότητας ενός αδικήματος και τούτο είναι στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής όπως και το είδος της ποινής που θα επιβληθεί.
Στην υπόθεση Ονησίλλου ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 556:
«Η ανθρώπινη ζωή αποτελεί το ύψιστο αγαθό και η αφαίρεσή της μέγιστο έγκλημα. Η δέσμευση στην προστασία της ανθρώπινης ζωής επιβάλλει ανάλογο καθήκον για την περιφρούρηση της, γεγονός που αντανακλάται στην τιμωρία που επιβάλλεται για εγκληματικές πράξεις που επιφέρουν την απώλεια ανθρώπινης ζωής. Γι’ αυτό το λόγο προσδίδεται αποτρεπτικός χαρακτήρας στην τιμωρία κάθε φονικής πράξης.»
Θεωρώντας ότι η αφαίρεση ζωής δεν αποτελεί απλά μια έκφραση αντικοινωνικής συμπεριφοράς αλλά πράξη καταστροφική για το κοινωνικό σύνολο, τα Δικαστήρια επιβάλλουν πάντοτε αυστηρές ποινές. Σκοπός είναι βέβαια η προστασία της κοινωνίας και η διασφάλιση της αποτροπής διάπραξης τέτοιου είδους εγκλημάτων.
Στην υπόθεση Σάββα ν. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. σελ. 231 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η ιερότητα της ζωής και η προστασία της αποτελούν την πρώτη σε ιεράρχηση μέριμνα της κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Η αφαίρεση της με εγκληματική πρόθεση αποτελεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες σοβαρό έγκλημα. Στον καθορισμό της εγκληματικότητας του δράστη λαμβάνονται σοβαρά υπόψη ο σχεδιασμός και ο βαθμός αδιαφορίας για την ανθρώπινη ύπαρξη.»
Στην υπόθεση Ονήσιλλου (πιο πάνω) αναφερθήκαν επίσης στη σελ.584 τα εξής:
«Το έγκλημα της ανθρωποκτονίας καλύπτει ευρύ φάσμα εγκληματικής συμπεριφοράς και επομένως δεν είναι ευχερής ο καθορισμός τιμωρητικού πλαισίου έστω και μέσα σε πλατιά όρια. Όπου όμως το έγκλημα αυτό είναι αποτέλεσμα ηθελημένης παράνομης πράξης δικαιολογείται η επιβολή πολύχρονης ποινής φυλάκισης».
Μέσα από τα γεγονότα φαίνεται ότι θύμα και κατηγορούμενος μαζί με άλλα συγγενικά τους πρόσωπα το επίδικο βράδυ έψηναν κρέας, έτρωγαν όλοι μαζί και κατανάλωναν μπύρες και ζιβανία. Η όλη αντιπαράθεση θύματος και κατηγορούμενου ξεκίνησε γύρω στις 10:30 το βράδυ όταν η σύζυγος του κατηγορούμενου τον επέπληξε για την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Δυστυχώς το θύμα επέπληξε την αδελφή του για τον τρόπο που μίλησε στον άντρα της και απευθυνόμενος προς τον κατηγορούμενο του είπε «μα πως σου μιλούν έτσι οι παλιοπουτάνες». Οι φράσεις αυτές φαίνεται να εξόργισαν τον κατηγορούμενο, υπήρξε αρχικά φραστικό επεισόδιο και στην συνέχεια ήρθαν σε συμπλοκή. Ενώ η συμπλοκή των δύο βρισκόταν σε εξέλιξη κατέληξαν σε παρακείμενο δωμάτιο, τραπεζαρία όπως υποδείχθηκε στις φωτογραφίες του Τεκμηρίου 1. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής εντός της τραπεζαρίας η πεθερά του κατηγορούμενου και μητέρα του θύματος προσπάθησε να τους χωρίσει, στην προσπάθεια αυτή έπεσε και κτύπησε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να αιμορραγεί. Ο κατηγορούμενος ακινητοποίησε στο έδαφος το θύμα ,επέμβηκε ο υιός του θύματος και απομάκρυνε και κρατούσε τον κατηγορούμενο, το θύμα σηκώθηκε και πήγε να βοηθήσει την μητέρα του, το ίδιο έκανε και ο υιός του θύματος αφήνοντας ελεύθερο τον κατηγορούμενο. Ο κατηγορούμενος σηκώθηκε πήγε σε διπλανό αποθηκευτικό χώρο, έπιασε το κυνηγετικό του όπλο, έβαλε δύο φυσίγγια μέσα, εξήλθε και εισήλθε στο χώρο της τραπεζαρίας κρατώντας το όπλο και με το χέρι στη σκανδάλη φωνάζοντας να φύγουν γιατί θα τους καθαρίσει όλους και αφού είδε το θύμα στα αριστερά του πάτησε τη σκανδάλη τραυματίζοντας το θύμα από κοντινή απόσταση στην κοιλιακή χώρα και έστρεψε και το όπλο προς τον υιό του θύματος..
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αγορεύοντας για μετριασμό της ποινής ισχυρίστηκε ότι υπήρξε πρόκληση από το θύμα τόσο τη συγκεκριμένη στιγμή όσο και από προηγούμενες διαφορές που είχαν μεταξύ τους θύμα και κατηγορούμενος και συγκεκριμένα επικαλέστηκε ότι υπήρχε από το θύμα ισχυρή πρόκληση και συγκεκριμένα στην αγόρευση του επί αυτού του θέματος αναφέρει «κατά την ταπεινή μου άποψη η κατά επανάληψη συμπεριφορά του θύματος επί σειρά ετών προς το πρόσωπο του κατηγορουμένου, η απαξίωση προς το πρόσωπο του, και οι συνεχείς διαδοχικές λογομαχίες, επικρίσεις, ύβρεις, συμπλοκές και εντάσεις αλλά και η κατά τον επίδικο χρόνο συμπεριφορά, η πρόκληση που υπήρξε από την πλευρά του θύματος λίγο πριν από το τραγικό συμβάν αποτελούν μεγάλου βαθμού πρόκληση η οποία έφερε τον κατηγορούμενο στα όρια του πολλάκις».
Το στοιχείο της πρόκλησης ως μετριαστικός παράγοντας της σοβαρότητας ενός αδικήματος έχει οριοθετηθεί από τη νομολογία ως η ξαφνική και προσωρινή απώλεια του αυτοελέγχου με αποτέλεσμα το άτομο να δράσει αντίθετα απ’ ότι η λογική επιβάλλει. Σχετική η υπόθεση Γιάννης Χ’’ Πέτρου v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 468 κατά την οποία λέχθηκαν τα ακόλουθα συναφή:
«Η έννοια της πρόκλησης περιγράφεται στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17 όπου γίνεται αναφορά και στην υπόθεση Duffy [1949] 1 All E.R. 932. Σύμφωνα με την αναφορά αυτή στη σελίδα 23:
'Η έννοια της πρόκλησης, όπως είναι γνωστή στο κοινό δίκαιο, περιγράφεται στην κλασσική, καθώς χαρακτηρίστηκε, καθοδήγηση του Devlin J. στην Duffy [1949] 1 All E.R. 932. Έχει ως εξής:
'Provocation is some act, or series of acts, done by the (victim) to the accused which would cause in any reasonable person, and actually causes in the accused, sudden and temporary loss of self-control, rendering the accused so subject to passion as to make him or her for the moment not master of his mind''
Σε ελεύθερη μετάφραση
“Πρόκληση είναι η πράξη ή σειρά πράξεων τελουμένων από το «θύμα» προς τον κατηγορούμενο οι οποίες θα προκαλούσαν σε κάθε λογικό άνθρωπο, και στην πραγματικότητα προκαλούν στον κατηγορούμενο ξαφνική και προσωρινή απώλεια του αυτοελέγχου του, καθιστώντας τον κατηγορούμενο σε τέτοιο βαθμό υποκείμενον στο πάθος ώστε στιγμιαία να μην είναι κύριος του μυαλού του”.»
Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι αν η όλη συμπεριφορά του θύματος κατά το επίδικο βράδυ αποτελούσε σοβαρή πρόκληση η οποία έφερε τον κατηγορούμενο στα όρια του και δικαιολογεί την προσωρινή απώλεια ελέγχου του κατηγορούμενου.
Εξετάσαμε με ιδιαίτερη προσοχή τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μας και δεν μας διαφεύγει το γεγονός ότι θύμα και κατηγορούμενος πριν το επίδικο συμβάν συνέτρωγαν και συνέπιναν μεταξύ τους. Φυσικά υπήρξε μεταξύ του θύματος και του κατηγορούμενου μια σοβαρή αντιπαράθεση λόγω του ότι το θύμα εξύβρισε την σύζυγο και θυγατέρα του κατηγορούμενου με τη λέξη «πουτάνα». Αποτέλεσμα τούτου ήταν ο διαπληκτισμός των δύο ο οποίος οδήγησε σε συμπλοκή μεταξύ τους, προσπάθεια της πεθεράς του κατηγορούμενου και μητέρας του θύματος να τους χωρίσει είχε ως αποτέλεσμα η ίδια να κτυπήσει και να αιμορραγεί. Ο υιός του θύματος κατάφερε και ακινητοποίησε τον κατηγορούμενο και ελευθέρωσε τον πατέρα του που τον είχε ακινητοποιημένο στο έδαφος ο κατηγορούμενος. Βλέπουμε το θύμα ως πρώτη αντίδραση του αντί οτιδήποτε άλλο να τρέξει προς τη μητέρα του η οποία αιμορραγούσε και ακολούθησε και ο υιός του θύματος αφήνοντας ελεύθερο τον κατηγορούμενο. Ο κατηγορούμενος ελεύθερος πια μετέβη στο διπλανό δωμάτιο και αφού πήρε το κυνηγετικό του όπλο και έβαλε σε αυτό δύο φυσίγγια πυροβόλησε και σκότωσε το θύμα εξ επαφής και έστρεψε και το όπλο προς το γιο του θύματος ο οποίος κατάφερε και εξήλθε του χώρου. Ο κατηγορούμενος βγήκε από την τραπεζαρία κρατώντας το κυνηγετικό του όπλο, ο γιος του θύματος από δωμάτιο του πρώτου ορόφου παρακαλούσε τον κατηγορούμενο να τον αφήσει να πάει κοντά στον πατέρα του και αντ΄ αυτού ο κατηγορούμενος τον σημάδευσε φωνάζοντας «θα σας καθαρίσω όλους». Όλα τα πιο πάνω δείχνουν ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε τι έκανε και είναι εμφανές πως οι ενέργειες του αναμφίβολα συνιστούσαν πράξη που σκοπό είχαν την θανάτωση την οποία και επέφεραν στο θύμα.
Ο κατηγορούμενος διέπραξε το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του θύματος αφού προηγουμένως το θύμα κατάφερε να ξεφύγει από τον ίδιο και αντί να εγκαταλείψει το χώρο έτρεξε στη μητέρα του η οποία αιμορραγούσε σε αντίθεση με τον κατηγορούμενο ο οποίος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μεταβεί στο διπλανό δωμάτιο να πάρει το όπλο να τοποθετήσει σ΄ αυτό φυσίγγια και να συνεχίσει την πράξη του. Μπορεί να υπήρξε κάποια πρόκληση από το θύμα αλλά δεν βλέπουμε το θύμα να συνεχίζει σε αντίθεση με τον κατηγορούμενο.
Έχοντας υπόψιν όλα τα πιο πάνω γεγονότα ελάχιστη έως και ασήμαντη βαρύτητα μπορούμε να δώσουμε στο στοιχείο της πρόκλησης ωστόσο λαμβάνουμε υπόψη στην έκταση που μπορεί να θεμελιωθεί τέτοιος παράγοντας και τους λόγους για τους οποίους ο κατηγορούμενος έχει προβεί στην αποτρόπαια και αποφευχθέα συμπεριφορά του.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ζήτησε περαιτέρω από το Δικαστήριο όπως ληφθεί υπόψη η ψυχολογική κατάσταση και η συναισθηματική φόρτιση του κατηγορούμενου σε συνδυασμό με την κατανάλωση αλκοόλ και λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων τα οποία ως ισχυρίζεται άμβλυναν κατά πολύ τον αυτοέλεγχο του και του επέφεραν χαλαρότητα στην νοητική του κατάσταση.
Η μειωμένη ευθύνη δεν αποτελεί υπεράσπιση (βλ. Sentencing in Cyprus, 2nd ed., G.M. Pikis, p.66) το δίκαιο όμως αναγνωρίζει περιπτώσεις μειωμένης ευθύνης λόγω ψυχικών διαταραχών, στοιχείο το οποίο αποτελεί μετριαστικό παράγοντα κατά την επιβολή ποινής. Όμως για να μπορεί να πιστωθεί στον κατηγορούμενο μειωμένος καταλογισμός για τη διενέργεια παράνομης πράξης πρέπει η συμπεριφορά του να μπορεί να αποδοθεί σε λόγους πέραν του ελέγχου του. Η αντιμετώπιση του Δικαστηρίου εξαρτάται από το πόσο μειωμένη είναι η ευθύνη του κατηγορούμενου κατά τον ουσιώδη χρόνο εξαιτίας των ψυχιατρικών διαταραχών που αποδεικνύονται με αξιόπιστη μαρτυρία πραγματογνωμόνων. (βλ. Λεμής ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 340 και Παναγή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 445).
Στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας σε σχέση με την κατάσταση της υγείας του αναφέρεται ότι ο κατηγορούμενος πέραν της κατανάλωσης αλκοόλ λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας.
Η ιατρός Δρ. Ολυμπία Ευαγόρου (ψυχίατρος) στην έκθεση της (Τεκμήριο 6) αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος παρακολουθείτο από την ίδια, από τον Οκτώβριο του 2022 μέχρι τον Φεβρουάριο 2023 με διάγνωση «μέτριας βαρύτητας καταθλιπτικού επεισοδίου». Λόγω του ότι παρουσίαζε συνεχές αίσθημα άγχους ευσυγκινησία, μειωμένη διάθεση, ανηδονία, διαταραχές ύπνου, μειωμένη όρεξη για φαγητό και έκπτωση λειτουργικότητας καθώς και με βάση την αναφορά του ιδίου υπήρχαν ενδοοικογενειακά προβλήματα του συνταγογραφήθηκε αντικαταθληπτική αγωγή. Επανεκτίμησε την κατάσταση του τον 11/2023 και ο ίδιος ανέφερε βελτίωση στην αρχική συμπτωματολογία με αποτέλεσμα να μειωθεί η αγωγή που του προσφέρθηκε ανωτέρω. Ο κατηγορούμενος ακύρωσε τα επόμενα ραντεβού.
Η ψυχίατρος Κατερίνα Στυλιανίδου στην έκθεση της που φέρει ημερομηνία 05/07/2024 αναφέρει σε σχέση με τον χρόνο που εξέτασε τον κατηγορούμενο ότι ήταν «ευσυγκίνητος, αναφέρεται στα γεγονότα που προηγήθηκαν αναφέρει ιστορικό κατάθλιψης, λήψης αλκοόλ. Μετά τα γεγονότα αναφέρει αισθάνεται άσχημα, σκέφτεται ότι δεν θέλει να ζει, έχει συνεχώς σκέψεις θανάτου και έχει αυτοκτονικό ιδεασμό. Νοιώθει λυπημένος, κλαίει. Αισθάνεται απελπισμένος».
Αποτέλεσμα της γνωμάτευσης της ήταν ο κατηγορούμενος να νοσηλευθεί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθαλάσσας από 05/07/2024-13/07/2024.
Ο κατηγορούμενος μπορεί να έχει ένα ψυχιατρικό ιστορικό αφού διαγνώστηκε «με μέτρια βαρύτητας καταθλιπτικού επεισοδίου» και για μια περίοδο λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Φυσικά ο τρόπος με τον οποίο ο κατηγορούμενος συμπεριφέρθηκε το επίδικο βράδυ ως ανωτέρω περιγράφεται το όλο συμβάν δεν δίδει το δικαίωμα στο Δικαστήριο να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε πλήρη αντίληψη του τι έπραττε το συγκεκριμένο βράδυ και έτσι να κριθεί ως πρόσωπο μειωμένου καταλογισμού. Το ότι ο κατηγορούμενος πριν την διάπραξη του εγκλήματος παρακολουθείτο από επαγγελματία ψυχικής υγείας λόγω μέτριου βαθμού κατάθλιψης χωρίς μάλιστα σημειώνουμε να εκδηλώνει αυτοκτονικές ή ετεροκτονικές ιδέες αλλά και το ότι μετά την διάπραξη του εγκλήματος και προφανώς λόγω των συνεπειών που αυτός προκάλεσε η ψυχική του κατάσταση επιβαρύνθηκε και πλέον του δημιουργήθηκαν και αυτοκτονικές ιδέες, επιβάρυνση η οποία εκ των πραγμάτων χρονικά προβάλλει ως αδιάφορη και ασύνδετη με την εκδήλωση της εγκληματικής του δράσης, είναι βεβαίως στοιχεία τα οποία μπορούν να ληφθούν και λαμβάνονται υπόψη στο γενικότερο πλαίσιο των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορούμενου.
Μέσα από τα γεγονότα διαπιστώνεται ότι το επίδικο βράδυ και περί ώρα 18:30 σε καφενείο κατανάλωσε ζιβανία περί τα 250 ml. Στην συνέχεια στο σπίτι μαζί με το θύμα κατανάλωσαν μπύρες και ζιβανία. Με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων διαπιστώθηκε να υπάρχει στο αίμα του αιθιλική αλκοόλη 83 mg/dL και βρέθηκε θετικός σε lorazepam 0,02 mg/L η οποία ανήκει στην κατηγορία βενζοδιαζεπινών το οποίο αποτελεί συνταγογραφούμενο φάρμακο και έχει .αγχωλητικές, υπνωτικές και μειοχαλαρωτικές ιδιότητες.
Στην υπόθεση Hamisi Mwinyi Selmani v. Δημοκρατίας (2016) 2 Α.Α.Δ. 854 σε σχέση με την μέθη λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Είναι νομολογημένο ότι η μέθη μπορεί να θεωρηθεί ως ελαφρυντικό στοιχείο, αφού όμως συνεκτιμηθεί με τα υπόλοιπα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης. Η επήρεια του ποτού κάτω από την οποία τελεί δράστης κατά τη διάπραξη εγκλημάτων είναι δυνατό να υπεισέλθει ως παράγοντας που μετριάζει τη σοβαρότητά τους στο βαθμό που η μέθη αμβλύνει τον αυτοέλεγχο και επιδρά στις πράξεις ενός παραβάτη. Υπό τις συνθήκες αυτές μπορεί να προσμετρήσει ως ελαφρυντικός παράγοντας, νοουμένου ότι η κατανάλωση αλκοόλ δεν είχε ως στόχο τη διευκόλυνση της υλοποίησης ειλημμένης απόφασης για τη διάπραξη του αδικήματος. (Γενικός Εισαγγελέας ν. Τσιολή (1991) 2 Α.Α.Δ. 194 και Pernell κ.ά. ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1998) 2 Α.Α.Δ. 417).»
Στην Pernell κ.ά. (ανωτέρω) αναφέρθηκε ότι σύμφωνα με την κυπριακή νομολογία η επήρεια του ποτού είναι παράγων ο οποίος λαμβάνεται υπόψη με ποικίλες όμως επιπτώσεις στην ποινή. Μπορεί ανάλογα με την επίδραση του στη διάπραξη του εγκλήματος σε συνάρτηση με τη φύση του εγκλήματος να προσμετρήσει είτε ως επιβαρυντικός είτε ως ελαφρυντικός παράγοντας. Στο βαθμό που η μέθη αμβλύνει τον αυτοέλεγχο και η χαλαρότητα που επιφέρει επιδρά στις πράξεις του παραβάτη, μπορεί να προσμετρήσει ως ελαφρυντικός παράγοντας νοουμένου ότι η κατανάλωση αλκοόλ δε έχει ως λόγο τη διευκόλυνση της υλοποίησης απόφασης για τη διάπραξη του εγκλήματος (βλ. Μωυσίδης ν. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 34).
Στην προκείμενη περίπτωση δεν υπάρχει ένδειξη ότι η κατανάλωση αλκοόλ και η χρήση φαρμάκων έγινε με σκοπό να διευκολύνει ο κατηγορούμενος τον εαυτό του στην διάπραξη των επιδίκων αδικημάτων και συνεπώς το στοιχείο αυτό μπορεί να προσμετρηθεί και το προσμετρούμε προς όφελος του κατηγορούμενου στην έκταση και βαθμό που μπορεί να εξεταστεί στην παρούσα υπόθεση.
Περαιτέρω λαμβάνουμε υπόψη για τον κατηγορούμενο την παραδοχή του η οποία αποκαλύπτει βεβαίως την μεταμέλεια του και έχει εκ των πραγμάτων εξοικονομήσει πολύτιμο δικαστικό χρόνο που θα έπρεπε σε διαφορετική περίπτωση να αναλωθεί (βλ. μεταξύ άλλων Χαρτούμπαλος v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28. Δεν παραγνωρίζουμε βεβαίως και λαμβάνουμε υπόψη ότι με βάση τα ενώπιον μας γεγονότα τα περιθώρια του κατηγορούμενου για άλλη στάση στο κατηγορητήριο πέραν της παραδοχής, ήταν επί της ουσίας ανύπαρκτα.
Επίσης λαμβάνουμε υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου όπως και τις αναφερόμενες από το συνήγορο του δύσκολες προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις, το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος χαρακτηρίζεται ως άτομο εργατικό, ευσυνείδητο και φιλήσυχο και ότι ουδέποτε υπέδειξε αντικοινωνική συμπεριφορά καθώς και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, στο βαθμό βέβαια που αυτά μπορούν να ληφθούν υπόψη σε ένα τόσο σοβαρό αδίκημα.
Σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποτελούν ένα οδοδείκτη του μέτρου τιμωρίας ωστόσο δεν ενέχουν δεσμευτικό χαρακτήρα αφού η ποινή επιβάλλεται εξατομικευμένα για κάθε κατηγορούμενο σε συνάρτηση με τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης και τις περιστάσεις του κάθε κατηγορούμενου (βλ. Χαράλαμπος ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1 και Μιχαήλ v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123).
Παραθέτουμε ενδεικτικά αποφάσεις του Εφετείου με τις οποίες καθορίστηκαν οι ποινές σε αδικήματα ανθρωποκτονίας, σημειώνοντας παράλληλα και την νομολογιακή αρχή ότι επιβάλλεται η καταφυγή των Δικαστηρίων σε αυστηρότερες ποινές όταν διαπιστώνεται αυξητική τάση, επιμονή ή έξαρση στη διάπραξη παρόμοιας φύσεως αδικημάτων (βλ. Selmani (ανωτέρω)) και δυστυχώς μία τέτοια αυξητική τάση, επιμονή ή έξαρση παρατηρείται και σε εγκληματική δράση η οποία στρέφεται κατά της ζωής και/ή οδηγεί ακόμα και σε αφαίρεση της.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Αυξεντίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 197 επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 20 χρόνων που επεβλήθηκε σε μεσήλικα ο οποίος πυροβόλησε και σκότωσε για ασήμαντη αφορμή δύο γείτονες του.
Στην υπόθεση Παναγή v. Δημοκρατία Ποινική Έφεση 45/16 ημερ. 23/11/18, ECLI:CY:AD:2018:B510 επεβλήθηκε στο κατηγορούμενο σε δύο κατηγορίες ανθρωποκτονίας μετά από παραδοχή ποινή φυλάκισης 17 χρόνων η οποία επικυρώθηκε από το Εφετείο. Το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψιν ότι ο χειρισμός του εφεσείοντος από τις ψυχιατρικές υπηρεσίες αποτελούσε μετριαστικό παράγοντα.
Στην υπόθεση Χριστόφορου Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (Αρ.2), (2012) 2 Α.Α.Δ. 466, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την καταδίκη του εφεσείοντα για φόνο εκ προμελέτης και την αντικατέστησε με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Ο εφεσείων είχε φονεύσει με επανειλημμένα κτυπήματα με μαχαίρι τη σύζυγό του, η οποία μόλις τον είχε εγκαταλείψει, καθώς και τον άνδρα με τον οποίο διατηρούσε δεσμό. Ακολούθως, μετέφερε το πτώμα της συζύγου του σε κάποιο περιβόλι, το τοποθέτησε σε βαρέλι και το έκαψε. Περιγράφοντας τα εγκλήματα του εφεσείοντα «ανατριχιαστικά», το Ανώτατο Δικαστήριο τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 25 ετών σε κάθε κατηγορία, διατάσσοντας οι ποινές να συντρέχουν.
Στην υπόθεση Nasir Mahmoud Malik και άλλος ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 36 επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 20 ετών που επέβαλε πρωτοδίκως Δικαστήριο για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας. Μεταξύ θύματος και Εφεσίβλητων είχε προηγηθεί καυγάς ο οποίος ξεκίνησε όταν το θύμα πρώτο πήρε μαχαίρι και το ανέμιζε επιθετικά. Το εν λόγω μαχαίρι κατέληξε σε ένα εκ των Εφεσιβλήτων και αυτό χρησιμοποιήθηκε για θανάτωση του θύματος με βάναυσο τρόπο.
Στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 613 επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο σε δύο κατηγορίες ανθρωποκτονίας μετά από παραδοχή ποινή φυλάκισης 28 χρόνων η οποία αν και θεωρήθηκε από το Εφετείο πολύ αυστηρές δεν χαρακτηρίστηκαν έκδηλα υπερβολικές σε βαθμό που να δικαιολογεί οποιαδήποτε επέμβαση για μείωση τους. Ο κατηγορούμενος διετέλεσε τρόφιμος στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας για περίπου ένα μήνα και ήταν λευκού ποινικού μητρώου.
Εκ μέρους του ευπαιδεύτου δικηγόρου του κατηγορούμενου έχει παρατεθεί νομολογία η οποία αφορά σε επιβολή ποινών φυλάκισης από 5 μέχρι 8 έτη για την διάπραξη του κακουργήματος της ανθρωποκτονίας, ποινές τις οποίες, εκ της παραπομπής στην νομολογία αυτή, ο ευπαίδευτος δικηγόρος εμμέσως εισηγείται ως κατάλληλες και στην περίπτωση του ενώπιον μας κατηγορούμενου. Με όλο το σεβασμό προς τον κ. Χρίστου η εν λόγω εισήγηση του δεν μας βρίσκει σύμφωνους καθώς τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης είναι πολύ διαφορετικά από την νομολογία στην οποία μας έχει παραπέμψει. Εξηγούμε:
Στην υπόθεση Λοίζου (ανωτέρω) η θανάτωση του θύματος προκλήθηκε ουσιαστικά από μια ατυχή συγκυρία χωρίς να υπάρχει πρόθεση επιφοράς θανάτου. Στην υπόθεση Μιχαήλ (ανωτέρω) υπήρξε εκ μέρους του θύματος μια άκρως προκλητική συμπεριφορά. Στην δε υπόθεση Χριστοδούλου (ανωτέρω) υπήρχε πρόκληση στρεφόμενη κατά της οικογενειακής ζωής του δράστη από το θύμα για μεγάλο χρονικό διάστημα και βλέπουμε τον δράστη να καταβάλλει προσπάθειες να αποτρέψει της συνέχιση της. Στην παρούσα υπόθεση η πρόκληση που ο κατηγορούμενος δέχθηκε από το θύμα ως ανωτέρω εξηγήθηκε έχει χαρακτηριστεί ως ασήμαντη και ενώ το θύμα έτρεξε στην μητέρα του που αιμορραγούσε ο κατηγορούμενος τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής και έστρεψε και το όπλο προς τον υιό του θύματος.
Κάθε υπόθεση κρίνεται βέβαια πάντα με τα δικά της περιστατικά και ακόμα και όταν επιβάλλεται η πρόσδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στη ποινή όπως στη παρούσα περίπτωση δεν ατονεί η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας ώστε να αρμόζει και στις συνθήκες του παραβάτη νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά του εγκλήματος (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Αρέστη (1996) 2 Α.Α.Δ. 267 και Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 352)
Συνεκτιμώντας λοιπόν όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλλουν την διάπραξη καθώς και τη φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων, ιδιαιτέρως της 1ης κατηγορίας και με δεδομένο το στοιχείο της αποτροπής χωρίς να παραβλέπουμε το σύνολο των ελαφρυντικών του κατηγορουμένου ως ανωτέρω αναλύθηκαν σε συνδυασμό με τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις κρίνουμε ότι οι μόνες αρμόζουσες ποινές είναι οι ποινές φυλάκισης. Θεωρούμε κατάλληλες και επιβάλλουμε στον κατηγορούμενο τις ακόλουθες ποινές.
Στην κατηγορία 1 ποινή φυλάκισης 25 χρόνια.
Στην κατηγορία 10 ποινή φυλάκισης 1 χρόνο
Στην κατηγορία 11 ποινή φυλάκισης. 3 μήνες.
Στην κατηγορία 12 ποινή φυλάκισης. 3 μήνες.
Στις κατηγορίες 3, 5, 6, 7 και 8 δεν επιβάλλεται ποινή γιατί τα γεγονότα που τις αφορούν περιλαμβάνονται στην κατηγορία 1.
Οι ποινές να συντρέχουν.
Βάση του άρθρου 117 του Κεφ. 155 η ποινή φυλάκισης να μειωθεί κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελούσε σε προφυλάκιση από τις 04/07/2024.
(Υπ)…………………………………….
Μ. Δρουσιώτης, Π.Ε.Δ.
(Υπ)………………………………………
Π. Κυριακίδης, Α.Ε.Δ.
(Υπ)……………………………………….
Ε. Πεύκου, Ε.Δ.
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο