ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

 

Υπόθεση αρ. 8632/2020

 

 

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

v.

 

 

 

 

 

 

 

A. L.

 

 

 

__________________________

 

 

 

Ημερομηνία: 28 Μαρτίου 2025

 

Εμφανίσεις:

 

Σ. Παπαλαζάρου (κα), για την Κατηγορούσα Αρχή

 

Χρ. Κωνσταντίνου (κα), για τον Κατηγορούμενο

 

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

 

ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ

(ex tempore)

 

 

 

1.        A. L., κατόπιν ομολογίας ενοχής, το Δικαστήριο θα πρέπει να επιβάλει ποινές, στις τρεις κατηγορίες που όλες σχετίζονται με το ίδιο περιστατικό, και συνοψίζονται στο ότι την 14.04.2014, στη λεωφόρο Αγαπήνωρος, στην Πάφο, αντιστάθηκες σε νόμιμη σύλληψή σου, επιτέθηκες στον Α/Λοχ.2248 Χ. Νίττη του ΟΠΕ Πάφου, κατά την κανονική εκτέλεση του καθήκοντός του, και είχες αποδράσει από νόμιμη κράτηση.

 

2.        Η απόδραση από νόμιμη κράτηση,  η αντίσταση κατά της νόμιμης σύλληψης και η επίθεση κατά οργάνου τήρησης της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση των καθηκόντων του είναι ποινικά αδικήματα με βάση τον περί Ποινικού Κώδικα Νόμο Κεφ.154, ο οποίος προβλέπει και τις ποινές.

 

3.        Για το αδίκημα απόδρασης από νόμιμη κράτηση (1^η Κατηγορία), κατά το άρθρο 128(β) ΠΚ, η ανώτατη προβλεπόμενη ποινή είναι η φυλάκιση μέχρι τα πέντε χρόνια. Για το αδίκημα της αντίστασης κατά της νόμιμης σύλληψης (2^η Κατηγορία), κατά το άρθρο 244(α) ΠΚ, η ανώτατη προβλεπόμενη ποινή είναι η φυλάκιση μέχρι τα δύο χρόνια, όπως και για το αδίκημα της επίθεσης κατά οργάνου τήρησης της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση των καθηκόντων του (3^η Κατηγορία), κατά το άρθρο 244(β) ΠΚ. Με βάση το άρθρο 29 ΠΚ, το Δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ποινή φυλάκισης λιγότερου χρόνου ή, αντί ποινής φυλάκισης, να επιβάλει χρηματική ποινή.

 

4.        Οι ποινές που επιβάλλει το Δικαστήριο πρέπει να είναι ανάλογες με τη σοβαρότητα των αδικημάτων που διαπράχθηκαν. Ο χαρακτηρισμός ενός αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο της ποινής που μπορεί να επιβληθεί με βάση τον νόμο. Εκείνος είναι ένας σημαντικός δείκτης της σοβαρότητας, από τον οποίο εκκινεί η επιμέτρηση. Ο νόμος όμως προβλέπει τις ανώτατες ποινές για κάθε αδίκημα.  Κάθε αδίκημα έχει τη δική του κλίμακα έντασης ή σοβαρότητας[1]. Σε μεγάλο βαθμό, η ταξινόμηση του αδικήματος σε επίπεδο έντασης ή σοβαρότητας εξαρτάται και από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξή του από το συγκεκριμένο πρόσωπο, στη συγκεκριμένη περίπτωση (culpability), καθώς και από το μέγεθος της βλάβης που προκλήθηκε ή κινδύνευσε να προκληθεί από την παραβατική συμπεριφορά σε πραγματικό επίπεδο (harm)[2]. Το Δικαστήριο, αφού ταξινομήσει τα αδικήματα ως προς το επίπεδο ένστασης ή σοβαρότητάς τους, συνεχίζει την επιμέτρηση της ποινής, λαμβάνοντας πρόσθετα υπόψη τυχόν παράγοντες, ελαφρυντικούς, που επιφέρουν περαιτέρω έκπτωση στην ποινή, ή επιβαρυντικούς, που εμποδίζουν να συμβεί κάτι τέτοιο ή που προκαλούν επαύξηση της ποινής, στην κλίμακα στην οποία κινείται. Το βάρος που δίδεται σε κάθε ελαφρυντικό ή επιβαρυντικό παράγοντα δεν είναι το ίδιο σε κάθε υπόθεση ή σταθερό. Η επιμέτρηση δεν γίνεται με αυστηρά ή με ακριβή μαθηματικά κριτήρια, αλλά γίνεται με γνώμονα την αναλογικότητα, η προσέγγιση της οποίας θα πρέπει να γίνεται με διαφανή τρόπο. Η εξατομίκευση της ποινής, που είναι καθήκον του Δικαστηρίου, δεν μπορεί να εξουδετερώνει οποιουσδήποτε από τους σκοπούς της ποινής[3], αλλά και οι σκοποί της ποινής, κατά την επιβολή της, δεν θα πρέπει να αποσυνδέονται από την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητας στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Το Δικαστήριο, συνηθέστερα, καταλήγει να κινείται στα ανώτατα όρια της ποινής, όταν η φύση του εγκλήματος είναι τέτοια, ώστε να επιβάλλει εξαιρετικά μέτρα αποτροπής, χάριν της προστασίας του κοινωνικού συνόλου, και παράλληλα το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου είναι βεβαρημένο^[4]. Γίνεται πάντοτε προσπάθεια αποφυγής της ποινής φυλάκισης, όπου δεν είναι απολύτως αναγκαία. Όπου είναι αναγκαία, η έκτασής της περιορίζεται όσο το δυνατόν, για να εξυπηρετούνται οι σκοποί της ποινής.

 

5.        Τα γεγονότα που εκτέθηκαν πληρέστερα καταγράφθηκαν στα πρακτικά και είναι βασικά ως οι λεπτομέρειες των κατηγοριών. Προσεγγίστηκες από το μέλος της Αστυνομίας όχημα που οδηγείτο επικίνδυνα, από εσένα, είχαν ζητηθεί τα στοιχεία σου, κατεβαίνοντας από το όχημα τράπηκες σε φυγή, κατά την επίστηση στον νόμο, υπήρξε αντίδραση και έλλειψη συνεργασίας, όπως και κατά την προσπάθεια σύλληψης, αντίσταση, μετέπειτα. Την επόμενη ημέρα, ήσουν καλύτερα, παραδέχθηκες πως ήσουν σε κατάσταση μέθης και ζήτησες συγγνώμη. Αντιμετώπιζες οικογενειακά προβλήματα, που είχαν επηρεάσει τη συμπεριφορά σου, περιλαμβανομένης της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και της ανάπτυξης αντιδραστικής συμπεριφοράς. Δεν υπήρξε βλάβη στο μέλος της Αστυνομίας. Δεν ανήκεις σε εγκληματική οργάνωση και δεν ενήργησες με προσχεδιασμό και συγκεκριμένη στόχευση. Ήσουν σε κατάσταση μέθης. Λαμβάνοντας υπόψης τον τρόπο δράσης και την έκταση της βλάβης ή διακινδύνευσης, η ταξινόμηση είναι στο χαμηλό επίπεδο έντασης ή σοβαρότητας, για τους σκοπούς της διαδικασίας. Με αυτήν την ταξινόμηση, σε συνάρτηση και με τις προβλεπόμενες στον νόμο ποινές, η επιμέτρηση συνεχίζει, για το αδίκημα της απόδρασης από νόμιμη κράτηση (1^η Κατηγορία), που είναι η σοβαρότερη κατηγορία στο κατηγορητήριο, από τους 15 μήνες φυλάκιση ή και τα €1.601,81 ~ €1.600[5].

 

6.        Παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη κατά την ταξινόμηση, για τους σκοπούς της, δεν προσμετρούν διπλά. Δεν έχει οτιδήποτε λαμβάνεται υπόψη αυτοτελή ελαφρυντική επίδραση. Λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα:

 

6.1.       Υπήρξε θετική στάση και συνεργασία με τις Αρχές, το 2014, ενώ πέρασε και πολύς καιρός από τότε, μέχρι την καταχώριση της υπόθεσης, αλλά και μέχρι σήμερα, συνθήκη που λαμβάνεται υπόψη και επιδρά καθοριστικά, έχοντας υπόψη τη φύση των αδικημάτων, τις περιστάσεις διάπραξής τους, καθώς και την εκφρασθείσα απολογία και μεταμέλεια, που έχει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιας φύσης αδικήματα.

 

6.2.       Δεν έχουν προσφερθεί ως διαθέσιμες προηγούμενες καταδίκες, υπάρχει λευκό ποινικό μητρώο, συνθήκη που αν και υπό ορισμένες συνθήκες και για ορισμένα αδικήματα ουδετεροποιείται, έχει σημασία στην προκειμένη περίπτωση, συναρτώμενη και με όλους τους υπόλοιπους παράγοντες. Ήταν, όπως προκύπτει, ένα μεμονωμένο περιστατικό, ενώ κατά τα λοιπά επιδεικνύεις νομιμοφροσύνη και σεβασμό στους θεσμούς.

 

6.3.       Οι προσωπικές συνθήκες, όπως αυτές εκτέθηκαν από τη συνήγορό σου, και αφορούν την κοινωνικοοικονομική σου κατάσταση, επίσης, λαμβάνονται υπόψη.

 

6.4.       Τέλος, δικαιούσαι έκπτωση στην ποινή λόγω της παραδοχής στο Δικαστήριο, σε αυτό το στάδιο. Δεν είναι η μέγιστη ελαφρυντική επίδραση που θα μπορούσε να υπάρξει, σε περίπτωση άμεσης παραδοχής, ωστόσο δίδεται περιορισμένη ελαφρυντική επίδραση (10%), καθώς διασώζεται πολύτιμος δικαστικός χρόνος.

 

7.        Το καθήκον του Δικαστηρίου που επιβάλλει ποινή είναι να βεβαιωθεί πως στο σύνολό της η ποινική μεταχείριση δεν είναι υπερβολική. Με βάση την αρχή της αναλογικότητας, θα πρέπει να ιδωθεί η ποινή ή η συνολική ποινή που επιβάλλεται, ώστε να είναι ανάλογη προς την εγκληματική συμπεριφορά.

 

8.        Συνοψίζοντας, το είδος και η έκταση της ποινής που θα επιβληθεί καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη τη νόμιμη ποινή για κάθε αδίκημα, τους σκοπούς των ποινών, τις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, την ταξινόμηση της παραβατικότητας σε επίπεδο σοβαρότητας, τις αρχές της επιμέτρησης, όλους τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επιδράσουν στην ποινή στη συγκεκριμένη περίπτωση, την αρχή της αναλογικότητας και τον βαθμό στον οποίον θα πρέπει να γίνει αισθητή η ποινική μεταχείριση στο σύνολό της[6].

 

9.        Λαμβάνοντας υπόψη τον χρόνο που παρήλθε, σε συνδυασμό με την απουσία βεβαρημένου ποινικού μητρώου, και εφόσον δεν υπάρχει ζωντανός κίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο, η ποινή φυλάκισης δεν είναι πλέον αρμόζουσα. Επειδή θα πρέπει να επιβληθεί ποινή, για τέτοιας φύσης αδικήματα, η κοινωνική απαξία των οποίων δεν εξασθενεί στον χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τους ίδιους προαναφερόμενους παράγοντες, αλλά και την αξία του χρήματος, θα επιβληθεί χρηματική ποινή, ως η πλέον αρμόζουσα.

 

10.     Θα επιβληθεί τέτοια χρηματική ποινή μόνο στην 1^η Κατηγορία, που είναι η σοβαρότερη, λαμβάνοντας υπόψη τις υπόλοιπες, που σχετίζονται με το ίδιο περιστατικό.

 

11.     Επιβάλλονται οι ακόλουθες ποινές:

 

1^η Κατηγορία: Χρηματική ποινή €600.

 

2^η Κατηγορία: Ενόψει της επιβολής ποινής στην 1^η Κατηγορία, καμία επιπλέον ποινή.

 

3^η Κατηγορία: Ενόψει της επιβολής ποινής στην 1^η Κατηγορία, καμία επιπλέον ποινή.

 

12.     Λαμβάνοντας υπόψη όσα έχουν αναφερθεί σε σχέση με την οικονομική κατάσταση, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο επιτρέπεται η πληρωμής της χρηματικής ποινής με μηνιαίες δόσεις ύψους €100 τον μήνα, αρχίζοντας από την 02.05.2025 και ακολούθως την πρώτη εργάσιμη ημέρα κάθε επόμενου μήνα μέχρι εξόφλησης.

 

(Υπ.) ……………………….

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ