ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

Υπόθεση αρ. 2685/2025

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

ν.

 

 

 

 

A. M.

 

 

_________

 

Ημερομηνία: 08 Μαΐου 2025

Εμφανίσεις:

Σ. Χρυσοστόμου, για την Κατηγορούσα Αρχη

Χρ. Δημητρίου, για τον Κατηγορούμενο

Κατηγορούμενος: παρών

 

Αίτημα κράτησης μέχρι τη δίκη

(κεκλεισμένων των θυρών)

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex tempore)

 

1.        Ο Κατηγορούμενος, ο οποίος αντιμετωπίζει σεξουαλικά αδικήματα εναντίον ανήλικης, παραπέμφθηκε πριν από λίγο στο Κακουργιοδικείο, που συνεδριάζει την 19.06.2025. Η Κατηγορούσα Αρχή υπέβαλε αίτημα για την κράτησή του μέχρι την εμφάνισή του ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Η πλευρά του Κατηγορούμενου επιφύλαξε το δικαίωμά της να τοποθετηθεί ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Προχώρησα και εξέτασα το αίτημα. Έχω υπόψη μου ό,τι αναφέρθηκε, στην πλήρη του μορφή.

 

2.        Η πρώτη επιλογή του Δικαστηρίου, κατά την εξέταση αιτήματος κράτησης του Κατηγορούμενου, είναι η απόλυση υπό όρους, απόρροια του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας. Η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ’ εξαίρεση[1].

 

3.        Η νομολογία έχει αναγνωρίσει τρεις λόγους, ο κάθε ένας από τους οποίους μπορεί από μόνος του να δικαιολογήσει την κράτηση. Ο κίνδυνος φυγοδικίας, επί του οποίου βασίζεται το αίτημα, είναι ένας εξ αυτών.

 

4.        Οι παράμετροι στη βάση των οποίων στηρίζεται ο κίνδυνος φυγοδικίας[2] είναι η σοβαρότητα του αδικήματος και το συνεπαγόμενο ενδεχόμενο αυστηρής τιμωρίας, η πιθανότητα καταδίκης όπως προκύπτει μέσα από το μαρτυρικό υλικό, αλλά και οι προσωπικές συνθήκες του Κατηγορουμένου.

 

5.        Η σοβαρότητα του αδικήματος δεν πρέπει να απομονώνεται ούτε πρέπει κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να διαφεύγει από την προσοχή ότι ο Κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος και ως ζήτημα γενικής αρχής πρέπει να αφήνεται ελεύθερος, εκτός και αν πληρούνται αυστηρά οι προϋποθέσεις κράτησής του. Η σοβαρότητα του αδικήματος δυνατόν να προκύπτει από το ύψος της ποινής αλλά και την ίδια τη φύση των αδικημάτων και την τιμωρία που δυνατόν να υπάρξει, σε περίπτωση καταδίκης. Ο κίνδυνος φυγοδικίας πρέπει να συναρτάται όχι μόνον με τη σοβαρότητα των κατηγοριών, αλλά και με την πιθανολόγηση καταδίκης, ως προκύπτει από την ισχύ του μαρτυρικού υλικού, κρινόμενου στην όψη του. Στο στάδιο αυτό, δεν εξετάζεται η ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης, ούτε το Δικαστήριο προβαίνει σε οποιαδήποτε κρίση επί της δεκτότητας ή αξιολόγησης του μαρτυρικού υλικού, ούτε σε τελική διαπίστωση γεγονότων ή εξαγωγή συμπερασμάτων. Πιθανολογεί. Το κριτήριο της πιθανολόγησης καταδίκης είναι σαφώς χαμηλότερο από εκείνο της απόδειξης εκ πρώτης όψεως υπόθεσης. Το Δικαστήριο μπορεί να βασιστεί και σε εξ ακοής μαρτυρία[3]. Αποφασίζει κατά πόσον η πιθανότητα καταδίκης προκύπτει από το σύνολο του μαρτυρικού υλικού εκτιμώμενου στην όψη του, έστω και αν διαπιστώνεται εύλογη προσδοκία αθώωσης. Η εκτίμηση της πιθανότητας καταδίκης πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, ούτως ώστε οι όποιες παρατηρήσεις ή σχόλια για την ισχύ του μαρτυρικού υλικού να μην επηρεάσουν ή προκαταλάβουν οτιδήποτε το οποίο ανάγεται στη δίκη. Στην πιθανολόγηση καταδίκης, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η κατάθεση του Κατηγορούμενου, όπου υφίσταται και δίδει πληρέστερη εικόνα για τα γεγονότα[4].  

 

6.        Η σημασία της ύπαρξης δεσμών με την Κύπρο έγκειται στο ότι δυνατόν να λειτουργούν αποτρεπτικά σε σχέση με την πιθανότητα διαφυγής του Κατηγορουμένου και τη μη εμφάνισή του στη δίκη[5]. Το εγχείρημα συνίσταται όχι απλώς στην αποτίμηση γενικών ενδεχομένων από την κατ’ ισχυρισμό διάπραξη αδικήματος ορισμένης σοβαρότητας για το οποίο μπορεί να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, αλλά στην αποτίμηση της πιθανότητας να διαφύγει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος[6]. Οι δεσμοί, όπου υπάρχουν, δεν επενεργούν από μόνοι τους ως ασπίδα ώστε να υπερφαλαγγίσουν τη σοβαρότητα του αδικήματος ή των αδικημάτων για τα οποία διώκεται ο Κατηγορούμενος και δεν εξαλείφουν με κάποιον αυτονόητο τρόπο τον κίνδυνο φυγοδικίας. Η παντελής ανυπαρξία οποιωνδήποτε δεσμών, συνηθέστερα, καθιστά υπαρκτό τον κίνδυνο φυγοδικίας[7]. Ό,τι εξετάζεται, είναι η επίπτωση που δυνατόν να έχουν οι προσωπικές αυτές συνθήκες επί του κριτηρίου του κινδύνου μη προσέλευσης στο Δικαστήριο για τη δίκη. Γενικά, εάν ο κίνδυνος φυγοδικίας υφίσταται και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επιβολή κατάλληλων όρων εγγύησης, δικαιολογείται η κράτηση.

 

7.        Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος είναι πολύ σοβαρές και επαπειλούνται με πολυετείς ποινές φυλάκισης, με μέγιστη προβλεπόμενη ποινή τη δια βίου φυλάκιση. Από το μαρτυρικό υλικό, προκύπτει, στην όψη του, ότι υπήρξαν οι ενέργειες που παραπέμπουν στις λεπτομέρειες των αδικημάτων. Παραπέμφθηκα συγκεκριμένα στο περιεχόμενο του μέχρι στιγμής ανακριτικού φακέλου, που είναι ογκώδες υλικό, και στο οποίο υπάρχουν οι σχετικές αναφορές και περιγραφές, σε διάφορες καταθέσεις, της ανήλικης και των οικείων της, και καταχωρίσεις, που φαίνονται να υποστηρίζονται και από εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης. Έχω υπόψη μου και την ανακριτική κατάθεση του Κατηγορούμενου, ο οποίος έχει τη θέση πως δεν κατάλαβε ούτε γνώριζε την ηλικία του φερόμενου ως θύματος, πως ήταν 12 ετών, αναφέροντας και πως όλες οι ενέργειες που έγιναν ήταν με τη συναίνεσή της. Χωρίς να αξιολογείται η μαρτυρία και χωρίς η διατύπωση αυτή να εναντιώνεται στο τεκμήριο αθωότητας του Κατηγορούμενου, θεωρώ πως υπάρχουν ορατές πιθανότητες καταδίκης.

 

8.        Ο Κατηγορούμενος είναι αλλοδαπός, χωρίς δεσμούς με την Κυπριακή Δημοκρατία, και με σύνδεση με τρίτη χώρα, τη χώρα καταγωγής του. Αυτά τα δεδομένα αναφέρθηκαν και δεν αντικρούστηκαν με άλλα, που να δημιουργούν μια διαφορετική εικόνα. Ο Κατηγορούμενος εισήλθε στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω μη ελεγχόμενων περιοχών, σε άγνωστο χρόνο. Υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο. Μόνη η ύπαρξη αίτησης για πολιτικό άσυλο, και εκκρεμούσης της εξέτασής της η διαμονή στη Δημοκρατία ή και τυχόν εργασία, κατά τη γνώμη μου, δεν δημιουργούν δεσμούς με την Κυπριακή Δημοκρατία, της φύσης ή της έκτασης, για να μπορεί να διατυπωθεί, εξ αυτών, εξάλειψη του κινδύνου φυγοδικίας. Η συνθήκη αυτή, ως έτυχε περιγραφής, σε συνάρτηση με τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων, δημιουργούν, κατά την άποψή μου, εύλογα, κίνδυνο φυγοδικίας.

 

9.        Με δεδομένο τον κίνδυνο φυγοδικίας, κατά τη γνώμη μου, για τους ίδιους προαναφερόμενους λόγους, τις προσωπικές και οικονομικοκοινωνικές συνθήκες του Κατηγορούμενου που συνδέονται με το καθεστώς του ως πολιτικός πρόσφυγας, δεν υπάρχει η δυνατότητα αποτελεσματικού ελέγχου του, με τη θέση συγκεκριμένων όρων, είτε οικονομικών είτε ελέγχου της συμπεριφοράς του Κατηγορούμενου.

 

10.     Για τους λόγους που έχουν αναφερθεί, κρίνεται δικαιολογημένο το αίτημα, το οποίο εγκρίνεται, στη βάση αυτή.

 

 

(Υπ.) …………………………

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ