ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

 

Υπόθεση αρ. 1234/2024

 

 

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

v.

 

 

 

 

 

 

 

M. A. A.

 

 

 

__________________________

 

 

 

Ημερομηνία: 06 Μαΐου 2025

 

Εμφανίσεις:

 

Σ. Χρυσοστόμου, για την Κατηγορούσα Αρχή

 

Γ. Παπασάββα (κα), για τον Κατηγορούμενο

 

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

 

ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ

 

(ex tempore)

 

 

1.        M. A. A., κατόπιν ομολογίας ενοχής, το Δικαστήριο θα πρέπει να επιβάλει ποινές στις κατηγορίες που περιέχονται στο κατηγορητήριο, ότι μεταξύ άγνωστης ημερομηνίας και της 24.05.2018, στην Πάφο, κατείχες ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Α, δηλαδή MDMA, 0,98 γραμμαρίων, και ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Β, δηλαδή κάνναβη, συνολικού βάρους 6,91 γραμμαρίων, χωρίς άδεια από τον Υπουργό Υγείας.

 

2.        Η κατοχή MDMA και κάνναβης χωρίς άδεια απαγορεύεται με βάση τον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμο 29/77, ο οποίος προβλέπει και ποινές.

 

3.        Για την κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α [1^η Κατηγορία], κατά το άρθρο 6 § 2, με βάση το άρθρο 30 § 1 και τον Τρίτο Πίνακα, η προβλεπόμενη στον νόμο ποινή είναι μέχρι τα 12 χρόνια φυλάκιση ή και χρηματική ποινή. Για την κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β, [2^η Κατηγορία] κατά το άρθρο 6 § 2, με βάση το άρθρο 30 § 1 και τον Τρίτο Πίνακα, η προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή είναι μέχρι οκτώ χρόνια φυλάκιση ή και χρηματική ποινή. Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένες δυνατότητες έκδοσης διαταγμάτων, εάν κρίνεται αναγκαίο. Δεν ισχύουν οι ειδικότερες ρυθμίσεις του άρθρου 30 § 2 για την περιορισμένη ποινή. Σε κάθε περίπτωση, δόθηκε συγκατάθεση για τη συνοπτική εκδίκαση της υπόθεσης, που σημαίνει ότι η ανώτατη ποινή που μπορεί να επιβάλει το Δικαστήριο εξαντλείται στα όρια της δικαιοδοσίας του, δηλαδή είναι μέχρι και τα πέντε χρόνια φυλάκισης ή και χρηματική ποινή.

 

4.        Οι ποινές που επιβάλλει το Δικαστήριο πρέπει να είναι ανάλογες με τη σοβαρότητα των αδικημάτων που διαπράχθηκαν και δείκτης της σοβαρότητάς τους είναι οι προβλεπόμενες στον νόμο ποινές. Ο χαρακτηρισμός ενός αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο της ποινής που μπορεί να επιβληθεί με βάση τον νόμο. Kάθε αδίκημα έχει τη δική του κλίμακα έντασης ή σοβαρότητας[1]. Σε μεγάλο βαθμό, η ταξινόμηση του αδικήματος σε επίπεδο έντασης ή σοβαρότητας εξαρτάται και από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξή του από το συγκεκριμένο πρόσωπο, στη συγκεκριμένη περίπτωση (culpability), καθώς και από το μέγεθος της βλάβης που προκλήθηκε ή κινδύνευσε να προκληθεί από την παραβατική συμπεριφορά σε πραγματικό επίπεδο (harm)[2]. Το Δικαστήριο, αφού ταξινομήσει τα αδικήματα ως προς το επίπεδο σοβαρότητάς τους σε πραγματικό χρόνο, και έχει έτσι ένα νέο σημείο εκκίνησης για την επιμέτρηση της ποινής, προβαίνει στην επιμέτρηση της ποινής, συναρτώντας την με τα γεγονότα της υπόθεσης αλλά και τις προσωπικές συνθήκες του Κατηγορούμενου, για να καταλήξει στο είδος και έπειτα στην έκταση της ποινής που αρμόζει στην περίπτωση[3]. Σε αυτό το πλαίσιο, δυνατόν να υπάρχουν οι παράγοντες που επιδρούν ελαφρυντικά, αλλά και οι παράγοντες που, ενεργώντας επιβαρυντικά, εμποδίζουν την περαιτέρω έκπτωση στην ποινή ή την αυξάνουν. Το βάρος που δίδεται σε κάθε ελαφρυντικό ή επιβαρυντικό παράγοντα δεν είναι το ίδιο σε κάθε υπόθεση ή σταθερό. Η επιμέτρηση δεν γίνεται με αυστηρά ή με ακριβή μαθηματικά κριτήρια, αλλά γίνεται με γνώμονα την αναλογικότητα, η προσέγγιση της οποίας θα πρέπει να γίνεται με διαφανή τρόπο. Η εξατομίκευση της ποινής, που είναι καθήκον του Δικαστηρίου, δεν μπορεί να εξουδετερώνει οποιουσδήποτε από τους σκοπούς της ποινής[4], αλλά και οι σκοποί της ποινής, κατά την επιβολή της, δεν θα πρέπει να αποσυνδέονται από την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητας στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Στα ανώτατα επίπεδα ποινής καταλήγει να κινείται το Δικαστήριο, συνηθέστερα, όταν η φύση του εγκλήματος είναι τέτοια, ώστε να επιβάλλονται εξαιρετικά μέτρα αποτροπής, χάριν της προστασίας του κοινωνικού συνόλου, και παράλληλα το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου είναι βεβαρημένο^[5]. Γίνεται πάντοτε προσπάθεια αποφυγής της ποινής φυλάκισης, όπου δεν είναι απολύτως αναγκαία. Όπου είναι απολύτως αναγκαία, η έκτασή της περιορίζεται όσο το δυνατόν για να εξυπηρετηθούν οι σκοποί για τους οποίους επιβάλλεται.

 

5.        Τα γεγονότα εκτέθηκαν και πληρέστερα καταγράφθηκαν στα πρακτικά της διαδικασίας. Εξ αυτών των γεγονότων, σημειώνεται πως δεν συντρέχουν επιβαρυντικοί παράγοντες, εκ των όσων προβλέπονται στο άρθρο 30 ν.29/77, για σκοπούς ταξινόμησης. Δεν ανήκεις σε οργανωμένη ομάδα εγκληματιών, δεν έχεις γενικά οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες˙ δεν υπήρξε χρήση βίας, πυροβόλων όπλων ή επιθετικών όπλων ή αντικειμένων κατά τη διάπραξη των αδικημάτων˙ δεν κατέχεις δημόσιο αξίωμα ή θέση και το αδίκημα το οποίο διαπράχθηκε δεν σχετίζεται με το εν λόγω αξίωμα ή θέση˙ δεν θυματοποίησες ούτε εκμεταλλεύτηκες ανήλικους ή πάσχοντες, ούτε διέπραξες τα αδικήματα στους χώρους προστασίας που ειδικά προβλέπονται. Κρατούσες ποσότητες, τάξης Α και τάξης Β, χωρίς ενδείξεις για διακίνηση, για προσωπική χρήση. Συντρέχουν παράγοντες, εκ των προβλεπόμενων στον νόμο, που καθιστούν τα αδικήματα «λιγότερο σοβαρά». Η ταξινόμηση των αδικημάτων, υπό το σύνολο των περιστάσεων, είναι μέσα στα όρια του χαμηλού επιπέδου έντασης ή σοβαρότητας, με αναφορά στις προβλεπόμενες από τον νόμο ποινές.

 

6.        Με αυτήν την ταξινόμηση, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας (1^η Κατηγορία), η επιμέτρηση συνεχίζει από τους 36 μήνες φυλάκισης ή τα €3.844,35 ~ €3.800[6]. Για την κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β, χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας (2^η Κατηγορία), η επιμέτρηση συνεχίζει από τους 24 μήνες φυλάκισης ή τις €2.562,90 ~ €2.500[7]. Το Δικαστήριο διατηρεί τη δυνατότητα επιβολής εναλλακτικής ποινής, εάν κρίνει ότι είναι η αρμόζουσα.

 

7.        Παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη για σκοπούς ταξινόμησης των αδικημάτων, δεν λαμβάνονται εκ νέου υπόψη για την περαιτέρω επιμέτρηση, ενώ δεν έχει οτιδήποτε λαμβάνεται υπόψη αυτοτελή επίδραση στην ποινή.

 

7.1.       Υπήρξε εξ αρχής θετική στάση και συνεργασία με τις Αρχές, υπό τις περιστάσεις που υπήρξε.

 

7.2.       Λαμβάνεται υπόψη, στον βαθμό που μπορεί να ληφθεί, το γεγονός πως δεν έχουν προσφερθεί προηγούμενες καταδίκες εναντίον σου, και γενικότερα δεν προκύπτει από οπουδήποτε να έχεις είδους εγκληματικές δραστηριότητες, που να έχουν απασχολήσει ξανά τη δικαιοσύνη.

 

7.3.       Λαμβάνεται υπόψη, καθοριστικά ως προς την ποινική μεταχείριση, πως έχουν παρέλθει περίπου επτά χρόνια από τη διάπραξη των αδικημάτων. Αναφέρθηκε η προηγούμενη καταχώριση ποινικής υπόθεσης, που απορρίφθηκε λόγω δυσκολιών εντοπισμού. Η πάροδος του χρόνου, έστω για τον λόγο αυτό, αναπόδραστα, είχε επίδραση στη διαμόρφωση των προσωπικών σου συνθηκών σήμερα, αλλά και στους σκοπούς των ποινών, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των αδικημάτων που αντιμετωπίζεις.

 

7.4.       Κατ’ ακολουθία, λαμβάνονται υπόψη και οι προσωπικές σου συνθήκες, στο σύνολο τους, όπως εκτέθηκαν, με προεξέχουσα σημασία να έχει το γεγονός πως σήμερα, όπως τουλάχιστον αναφέρθηκε, δεν έχεις σχέση με ναρκωτικές ουσίες. Είσαι ηλικίας 43 ετών σήμερα, οικογενειάρχης, πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, που προσπαθείς για τον βιοπορισμό της οικογένειάς σου.

 

7.5.       Η έκπτωση στην ποινή λόγω της παραδοχή σου στο Δικαστήριο, που είναι σχετικά άμεση, έχει, επίσης, δραστική επίδραση.

 

8.        Όταν επιβάλλονται διαφορετικές ποινές σε έναν Κατηγορούμενο, το καθήκον του Δικαστηρίου που επιβάλλει τέτοια ποινή είναι να βεβαιωθεί πως, στο σύνολό της, η ποινική μεταχείριση δεν είναι υπερβολική· υπερβολικά υψηλή ή υπερβολικά επιεικής. Με βάση την αρχή της αναλογικότητας θα πρέπει να ιδωθεί η συνολική ποινή που επιβάλλεται, ώστε να είναι ανάλογη προς την όλη εγκληματική συμπεριφορά. Η αρχή αυτή συνοψίζεται ως η αρχή της συνολικότητας της ποινής[8].

 

9.        Συνοψίζοντας, το είδος και η έκταση ποινών που θα επιβληθούν καθορίζονται λαμβάνοντας υπόψη τις νόμιμες ποινές, τους σκοπούς των ποινών, τις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, την ταξινόμηση της παραβατικότητας σε επίπεδο σοβαρότητας, τις αρχές της επιμέτρησης, όλους τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επιδράσουν στην ποινή, και τον βαθμό στον οποίον θα πρέπει να γίνει αισθητή η ποινική μεταχείριση στο σύνολό της[9].

 

10.     Υπήρξε αίτημα από πλευράς υπεράσπισης για έκδοση κηδεμονικού διατάγματος με όρους κοινοτικής εργασίας χωρίς αμοιβή. Απευθύνομαι και προς τους συνηγόρους. Παρόλο που διερευνήθηκε με το Γραφείο Ευημερίας και θα υπήρχε η δυνατότητα εκτέλεσης κοινοτικής εργασίας, κηπουρικών εργασιών στον δήμο Λεμεσού, δεν θεωρώ πως, στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν κατάλληλη τέτοια ποινική μεταχείριση, ως είναι η δυνατότητα στην εγχώρια νομοθεσία. Λόγω του ότι η κατοχή των ναρκωτικών ήταν για προσωπική χρήση, σε μικρές ποσότητες, και τα αδικήματα διαπράχθηκαν προ ετών, δεν υπάρχει ούτως ή άλλως ο προσανατολισμός στο να επιβληθεί ποινή φυλάκισης, και ως εναλλακτική αυτής, να υπάρχει έδαφος να εξεταστεί η επιβολή πολύμηνης (τουλάχιστον 12 μηνών) κηδεμονίας, και δη με όρους κοινοτικής εργασίας. Τα κηδεμονικά διατάγματα, με ή χωρίς όρους κοινοτικής εργασίας ή άλλους όρους, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως περιορίζουν δραστικά ορισμένες ατομικές ελευθερίες, και, σε αρκετές περιπτώσεις, μπορεί να είναι σημαντικότερα από μια ανασταλείσα ποινή φυλάκισης. Η έκδοση κηδεμονικού διατάγματος, με ή χωρίς όρους, μπορεί να εξυπηρετήσει τους σκοπούς των ποινών, ως και η ποινή φυλάκισης, να περιορίσει προσωπικές ελευθερίες, να τιμωρήσει, να αναμορφώσει, να προλάβει. Συναφώς, δεν είναι σε λιγότερο σοβαρά αδικήματα που επιβάλλεται τέτοιους είδους ποινική μεταχείριση ή εναλλακτική (της ποινής φυλάκισης) ποινή, αλλά, αντίθετα, η σοβαρότητα των αδικημάτων, ως ένα βαθμό, είναι κρίσιμο προαπαιτούμενο. Έχω την άποψη πως θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι εναλλακτικές ποινές στις κατάλληλες περιπτώσεις και να μην αντιμετωπίζονται αρνητικά, ως να είναι εκδήλωση πρόσθετης επιείκειας, εφόσον είναι σημαντικές στο «οπλοστάσιο» του Δικαστηρίου. Αντίστοιχα, η εκτελεστική εξουσία, όπου εμπλέκεται, θα πρέπει να φροντίζει για την αποτελεσματική εκτέλεσή τους, προς υλοποίηση και των σκοπών των οικείων νόμων.

 

11.     Στην προκειμένη περίπτωση, το πρόστιμο, δηλαδή η χρηματική ποινή, θεωρώ πως είναι η αρμόζουσα ποινή, κι αυτή έναντι της δυνατότητας έκδοσης διατάγματος απαλλαγής (discharge). Η απαλλαγή, στην προκειμένη περίπτωση, δεν θα έδιδε το σωστό μήνυμα, με δεδομένο πως η κατοχή ναρκωτικών, για σκοπούς προσωπικής χρήσης, μαστίζει διαχρονικά την κοινωνία και δεν πρόκειται για μεταχείριση στο πλαίσιο της ειδικής νομοθεσίας για τη θεραπεία από την ουσιοεξάρτηση, με τις διασφαλίσεις που εκείνη παρέχει.

 

12.     Είναι κατανοητό πως η πλευρά της υπεράσπισης πρότεινε την εκτέλεση κοινοτικής εργασίας επειδή υπάρχουν κάποια οικονομικά προβλήματα, και με δεδομένο ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από τη διάπραξη των αδικημάτων. Δεν επιτρέπεται στο Δικαστήριο, δια της εγχώριας νομοθεσίας, να ορίσει το ίδιο, κατά την έκδοση απόφασης, τη δυνατότητα μετατροπής ή εξαγοράς της χρηματικής ποινής, που είναι η αρμόζουσα, με την εκτέλεση συγκεκριμένης μεμονωμένης κοινοτικής εργασίας, ωφέλιμης για το κοινωνικό σύνολο (π.χ. κλάδεμα δημόσιου κήπου ή φροντίδα δημόσιας περιουσίας, κ.λπ.), σε περίπτωση μη πληρωμής της χρηματικής ποινής· διαδικασία που θα άρμοζε στο ουσιαστικά ζητούμενο από πλευράς υπεράσπισης, να προσφέρει ο Κατηγορούμενος εργασία αμισθί στο κοινωνικό σύνολο, προς εκτέλεση της ποινής του. Δεν έχω παραπεμφθεί τουλάχιστον σε σχετική νομοθεσία· τέτοια δυνατότητα, υπάρχει ενδεχομένως σε άλλες δικαιοδοσίες. Για τέτοιο ζήτημα, ο Κατηγορούμενος μπορεί, πάντως, να αποταθεί σε αρμόδια Αρχή [άρθρα 47 § (θ), 53 § 4 Σύνταγμα], μετά την επιβολή της ποινής από το Δικαστήριο.

 

13.     Όσα προαναφέρθηκαν, εν πάση περιπτώσει, λαμβάνονται υπόψη στην έκταση των χρηματικών ποινών που θα επιβληθούν, ως προς την αποπληρωμή της οποίας, μπορεί, τουλάχιστον, να εκδοθεί διάταγμα για την τμηματική πληρωμή, με μηνιαίες δόσεις (άρθρο 118 § 1 Κεφ.155). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, ο Κατηγορούμενος εργάζεται περιστασιακά και έχει ικανότητα για εργασία, γενικότερα. Επίσης, γίνεται ανάλογη προσαρμογή των χρηματικών ποινών, λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική επιβάρυνση.

 

14.     Επιβάλλονται οι ακόλουθες ποινές:

 

1^η Κατηγορία: Χρηματική ποινή €300.

 

2^η Κατηγορία: Χρηματική ποινή €200.

 

15.     Εκδίδεται διάταγμα που επιτρέπει την πληρωμή της συνολικής χρηματικής ποινής των €500 με μηνιαίες δόσεις €100 η κάθε μία, αρχίζοντας από την 02.06.2025, και ακολούθως την πρώτη εργάσιμη ημέρα κάθε επόμενου μήνα, μέχρι εξόφλησης. Η έκδοση του εν λόγω διατάγματος δεν αναιρεί τη δυνατότητα εξόφλησης του προστίμου νωρίτερα, εάν και όταν υπάρξει η δυνατότητα.

 

16.     Οδηγίες διαχείρισης τεκμηρίων:

 

·        Τα τεκμήρια να κατασχεθούν και να καταστραφούν.

(Υπ.) ……………………….

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ