Αναφορικά με το αίτημα που υποβλήθηκε από τον Κατηγορούμενο R.Τ, Αρ.Υπόθεσης : 11/25, 29/8/2025
print
Τίτλος:
Αναφορικά με το αίτημα που υποβλήθηκε από τον Κατηγορούμενο R.Τ, Αρ.Υπόθεσης : 11/25, 29/8/2025

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

Ενώπιον: Σ. Συμεού Ε.Δ.                         

     Αρ.Υπόθεσης : 11/25

 

 

 

Αναφορικά  με το αίτημα που υποβλήθηκε από τον Κατηγορούμενο R.Τ στην υπό τον άνω αριθμό ποινική υπόθεση την οποία αντιμετωπίζει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ούτως ώστε να εξεταστεί από την Συμβουλευτική Επιτροπή που συστάθηκε στην βάση των προνοιών του Ν. 41(Ι)/2016  για το κατά πόσο δικαιολογείται η ένταξη του σε πρόγραμμα απεξάρτησης

 

 

 

 

Ημερομηνία:  29/08/25

 

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

 

Για την Κατηγορούσα Αρχή:  κα. Ε. Μανώλη

Για τον Κατηγορούμενο: κ. Κ. Σιαηλής

Κατηγορούμενος: παρόν

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει στην παρούσα υπόθεση που καταχωρήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου την 07/01/25, πέντε  κατηγορίες οι οποίες αφορούν διάρρηξη κατοικίας, κλοπή από κατοικία, κατοχή διαρρηκτικών οργάνων κατά την διάρκεια της νύχτας χωρίς νόμιμη δικαιολογία, παράνομη κατοχή περιουσίας και κλοπή.

 

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των αδικημάτων της 1ης και της 2ης κατηγορίας, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται επί τω ότι στις 19/12/24 στον Μούταλλο της Επαρχίας Πάφου διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Α.Π και διέπραξε το αδίκημα της κλοπής. Αναφορικά με την 3η και 4η κατηγορία, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται επί τω ότι την 01/01/25 στην οδό ΧΧΧΧΧΧΧΧ στην Πάφο, είχε στην κατοχή του διαρρηκτικά όργανα κατά την διάρκεια της νύχτας καθώς και ότι είχε στην κατοχή του περιουσία για την οποία υπήρχαν εύλογες υπόνοιες ότι ήταν κλοπιμαία.  Αναφορικά με την 5η κατηγορία, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται επί τω ότι μεταξύ των ημερομηνιών 03 – 04/10/24 στην λεωφόρο Έμπας στην Πάφο, έκλεψε όχημα αξίας 1800 ευρώ ιδιοκτησίας του Ε.Τ από την Ελλάδα και τώρα στην Πάφο.  

 

Iστορικό της Υπόθεσης και του Αιτήματος του Κατηγορούμενου

 

Όπως ανωτέρω υποδείχθηκε, την 07/01/25 καταχωρήθηκε η παρούσα υπόθεση εναντίον του Κατηγορούμενου στο Δικαστήριο και ο Κατηγορούμενος απάντησε με μη παραδοχή στις εναντίον του κατηγορίες ενώ παράλληλα διατάχθηκε η κράτηση του στη βάση του κινδύνου διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων ένεκα του ιστορικού του το οποίο είχε παρουσιαστεί εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής.  Ακολούθως την 10/03/25 ο Κατηγορούμενος αιτήθηκε όπως ενταχθεί σε κλειστό πρόγραμμα απεξάρτησης δηλώνοντας στο Δικαστήριο την συγκεκριμένη επιθυμία του καθώς και ότι είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Το Δικαστήριο μετά το εν λόγω αίτημα του Κατηγορούμενου έδωσε τις ανάλογες οδηγίες προς την Συμβουλευτική Επιτροπή η οποία συστάθηκε στην βάση του Ν. 41(Ι)/16, από τώρα και στο εξής «ο Νόμος», για να ετοιμαστεί σχετική γνωμάτευση για το κατά πόσο ο Κατηγορούμενος είναι κατάλληλο πρόσωπο να ενταχθεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα απεξάρτησης.

 

Στην συνέχεια και αφού μεσολάβησαν άλλες ημερομηνίες κατά τις οποίες το Δικαστήριο είχε ορίσει την υπόθεση με σκοπό να λάβει την συγκεκριμένη γνωμάτευση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, και ενώ η διαταγή για κράτηση του Κατηγορούμενου εξακολουθούσε να ισχύει με την σύμφωνη γνώμη της Υπεράσπισης ελλείψει διαφοροποίησης των στοιχείων που το Δικαστήριο έλαβε υπόψη με σκοπό να διατάξει εξ αρχής την κράτηση του, τελικά την 06/06/25 αποστάλθηκε στο Δικαστήριο από την Συμβουλευτική Επιτροπή σχετική γνωμάτευση.

 

Σύμφωνα με την γνωμάτευση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ημερ. 06/06/25, ο Κατηγορούμενος στο πλαίσιο της αξιολόγησης από ψυχίατρο πληροί τα κριτήρια για την διάγνωση « ψυχικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς οφειλόμενες στη χρήση φαρμάκων και άλλων ψυχοδραστικών ουσιών». Επίσης μετά από προσωπική συνέντευξη του Κατηγορούμενου με την Συμβουλευτική Επιτροπή ο ίδιος δήλωσε ότι επιθυμεί να ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης για ολοκληρωτική απεξάρτηση του από τις ναρκωτικές ουσίες αλλά και για σκοπούς πρόληψης μιας ενδεχόμενης υποτροπής του, και ως εκ τούτου η Συμβουλευτική Επιτροπή εισηγήθηκε την παραπομπή του Κατηγορούμενου σε ανοικτό πρόγραμμα θεραπείας εξωτερικής διαμονής και ειδικότερα στο πρόγραμμα « ΤΟΛΜΗ ΠΑΦΟΣ».

 

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την ψυχιατρική αξιολόγηση του Κατηγορούμενου η οποία επισυνάπτεται στην συγκεκριμένη γνωμάτευση,  του Δρ. Συρόπουλου, στην εισήγηση για θεραπεία του Κατηγορούμενου αναφέρεται ότι λόγω της επικοινωνίας καθότι μιλά σπαστά Ελληνικά ενδεχομένως να πρέπει να ενταχθεί σε ανοιχτό πρόγραμμα. 

 

Την 08/08/25 η Συμβουλευτική Επιτροπή ενημέρωσε το Δικαστήριο με σχετική επιστολή ότι ο Κατηγορούμενος, έγινε αποδεκτός στο ανοικτό θεραπευτικό πρόγραμμα « Η ΤΟΛΜΗ» στην Πάφο.

 

Η Κατηγορούσα Αρχή έχοντας υπόψη την πιο πάνω εισήγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και αφής στιγμής είχε αιτηθεί την κράτηση του Κατηγορούμενου από την ημερομηνία καταχώρησης της υπόθεσης εναντίον του με αποτέλεσμα να υπάρξει και σχετική διαταγή αναφορικά με τον κίνδυνο διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων στην περίπτωση που αφεθεί ελεύθερος, εισηγήθηκε προς το Δικαστήριο ότι το αίτημα του Κατηγορούμενου για ένταξη του σε ανοικτό πρόγραμμα ως η Συμβουλευτική  Επιτροπή έχει εισηγηθεί, δεν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό ενόψει της διαταγής του Δικαστηρίου που ήδη εξακολουθεί να ισχύει.  Ειδικότερα η κα. Μανώλη, αγορεύοντας ανέφερε ότι, εν προκειμένω το Δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο και δεν δεσμεύεται από την γνωμάτευση της Συμβουλευτικής Επιτροπής καθότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του σχετικού Νόμου θα πρέπει να λάβει υπόψη και τις περιστάσεις της υπόθεσης. Όπως μάλιστα η ευπαίδευτη συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής υπέδειξε στο Δικαστήριο, το ιστορικό του Κατηγορούμενου είναι τέτοιο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο να γίνει αποδεκτή η επιθυμία του για απεξάρτηση ούτως ώστε το δικαίωμα που του παρέχει ο σχετικός Νόμος να υπερτερεί έναντι του δημοσίου συμφέροντος και της προστασίας του κοινωνικού συνόλου.

 

Από την αντίπερα όχθη, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Υπεράσπισης κάλεσε το Δικαστήριο να εγκρίνει το αίτημα του Κατηγορούμενου για απεξάρτηση σε ανοιχτό πρόγραμμα, δίδοντας έτσι στον πελάτη του την ευκαιρία να αποκοπεί από την χρήση ναρκωτικών ουσιών και ως εκ τούτου να ωφεληθεί παράλληλα και η κοινωνία.  Σύμφωνα με τον συνήγορο της Υπεράσπισης, το Δικαστήριο μπορεί να εξασφαλίσει έλεγχο στην συμπεριφορά του Κατηγορούμενου ενόσω αυτός θα βρίσκεται στο συγκεκριμένο ανοικτό θεραπευτικό πρόγραμμα, το περιβάλλον μάλιστα του οποίου όπως εξήγησε, θα του παρέχει και την δυνατότητα να απεξαρτηθεί παρά το γεγονός ότι εντός των φυλακών υπάρχουν και προγράμματα απεξάρτησης.

Το νομοθετικό πλαίσιο του αιτήματος του Κατηγορουμένου

Το αίτημα του Κατηγορούμενου στηρίζεται στον Νόμο 41(Ι)/2016 οι πρόνοιες του οποίου στο Μέρος ΙΙ, άρθρα 4 και 5, καθορίζουν την εγκαθίδρυση και τις αρμοδιότητες της Συμβουλευτικής Επιτροπής η οποία εξετάζει αιτήματα που υποβάλλονται από Κατηγορούμενους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Σύμφωνα με το άρθρο 5 (2) του Νόμου, η Συμβουλευτική Επιτροπή στη γνωμάτευση της προς το Δικαστήριο υποδεικνύει το κέντρο θεραπείας στο οποίο θα παραπεμφθεί για θεραπεία ο χρήστης ουσιοεξαρτώμενος.

Ακολούθως στο Μέρος ΙΙΙ του Νόμου και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 6, ρυθμίζεται η διαδικασία για την έκδοση του διατάγματος θεραπείας και το πως εκδίδεται το διάταγμα.

Σημαντικό θεωρώ πώς είναι στο συγκεκριμένο Μέρος του Νόμου το άρθρο 7(4) το οποίο ρυθμίζει την εξουσία του Δικαστηρίου να αποφασίζει για την έκδοση του διατάγματος θεραπείας αφού λάβει υπόψη το περιεχόμενο της γνωμάτευσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής και όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, περιλαμβανομένης της φύσης του αδικήματος, του χαρακτήρα και του ιστορικού του Κατηγορούμενου χρήστη ή ουσιοεξαρτώμενου.

Συνεπώς από το λεκτικό του πιο πάνω άρθρο προκύπτει ότι το Δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να βασιστεί αποκλειστικά και μόνο στην γνωμάτευση της Συμβουλευτικής Επιτροπής για να εκδώσει ένα τέτοιο διάταγμα, αλλά θα πρέπει να συνεκτιμήσει και άλλους παράγοντες όπως τις περιστάσεις τις υπόθεσης, την φύση του αδικήματος, τον χαρακτήρα καθώς και το ιστορικό του Κατηγορούμενου χρήστη.

Εφαρμογή στην υπό κρίση περίπτωση

Υπό το φως όλων των όσων έχουν λεχθεί ανωτέρω το βασικό ερώτημα που εν προκειμένω προκύπτει και θα πρέπει να απαντηθεί από το Δικαστήριο, είναι το κατά πόσο το αίτημα που έχει υποβληθεί από τον Κατηγορούμενο μπορεί να γίνει αποδεκτό ή θα πρέπει να απορριφθεί. Απάντηση θεωρώ στο πιο πάνω ερώτημα μπορεί να δώσει η εξέταση και εφαρμογή της νομοθετικής πρόνοιας του άρθρου 7(4) του σχετικού Νόμου το οποίο και ορίζει ότι το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη για την έκδοση του διατάγματος θεραπείας τόσο το περιεχόμενο της γνωμάτευσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής, όσο και τις περιστάσεις της υποθέσεις περιλαμβανομένης υπόψη της φύσης του αδικήματος, του χαρακτήρα και του ιστορικού του Κατηγορουμένου.

Εν προκειμένω η Συμβουλευτική Επιτροπή κατόπιν αξιολόγησης του Κατηγορούμενου συμπεριλαμβανομένου και της ψυχιατρικής γνωμάτευσης που επισυνάπτεται, εισηγήθηκε την ένταξη του Κατηγορούμενου σε ανοιχτό πρόγραμμα παρά το γεγονός ότι το αρχικό του αίτημα ήταν να ενταχθεί σε κλειστό πρόγραμμα απεξάρτησης. Σύμφωνα με την εισήγηση μάλιστα του ψυχίατρου που τον είχε εξετάσει, η εισήγηση του για θεραπεία σε ανοιχτό πρόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα ελληνικά του είναι σπαστά.

Το Δικαστήριο βεβαίως σύμφωνα με το άρθρο 7(4) πέραν της γνωμάτευσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής θα πρέπει κατά την έκδοση του διατάγματος θεραπείας να λάβει υπόψη και άλλους παράγοντες. Συνεπώς και δεν δεσμεύεται το Δικαστήριο από την εν λόγω γνωμάτευση.  Εν προκειμένω ο Κατηγορούμενος την δεδομένη χρονική στιγμή ενόψει του ιστορικού του, βρίσκεται υπό το καθεστώς κράτησης με βάση σχετική διαταγή που εκδόθηκε από το Δικαστήριο λόγω του κινδύνου ότι αν αφεθεί αυτός ελεύθερος ενδέχεται να διαπράξει νέα αδικήματα στο μέλλον.

Στην πολύ πρόσφατη Ποινική Έφεση 125/24 ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΓΓΕΛΟ v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ημερ. 03/07/24 ο Εφεσείων είχε εφεσιβάλει την απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας το οποίο είχε διατάξει την κράτηση του, ενόψει του ότι σε άλλη υπόθεση που εκκρεμούσε εναντίον του στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας είχε εκδοθεί κατόπιν αιτήματος που είχε υποβληθεί από πλευράς του διάταγμα θεραπείας στην βάση του Ν. 41(Ι)/2016. Σημειώνεται ότι ο Εφεσείων στην υπόθεση του Κακουργιοδικείου τελούσε υπό κράτηση τόσο για τον κίνδυνο φυγοδικίας όσο και για τον κίνδυνο διάπραξης ιδίων η άλλων αδικημάτων. Σε ότι αφορά τον δεύτερο λόγο της διαταγής κράτησης το Κακουργιοδικείο στην απόφαση του, αφού τέθηκε ενώπιον του ότι στην άλλη υπόθεση που εκκρεμούσε εναντίον του Κατηγορούμενου είχε εκδοθεί διάταγμα θεραπείας και συνεπώς υπήρξε διαφοροποίηση των στοιχείων που θα έπρεπε να ληφθούν εκ νέου υπόψη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος διάπραξης νέων αδικημάτων δεν μπορούσε να εξαλειφθεί με την έκδοση διατάγματος θεραπείας αφενός γιατί δεν προέκυπτε από τον Νόμο 41(Ι)/2016 ότι η Αγία Σκέπη αποτελεί ασφαλή τόπο κράτησης και σίγουρα δεν θα μπορούσε να εξισωθεί με κράτηση σε φυλακές ή άλλο χώρο κράτησης υπό την φρούρηση της αστυνομίας, και αφετέρου διότι η σημερινή βούληση του Εφεσείοντα για απεξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι μεταβλητή εξαρτώμενη αποκλειστικά από τον ίδιο.

Ο Εφεσείων εφεσίβαλε το σκεπτικό της πρωτόδικης κρίσης αλλά παρόλα αυτά το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση για περαιτέρω κράτηση του Κατηγορούμενου απορρίπτοντας τους λόγους έφεσης που είχαν υποβληθεί. Ειδικότερα μάλιστα το Εφετείο αναφερόμενο στο άρθρο 7(4) του Νόμου υπέδειξε το πόσο σημαντικό είναι το Δικαστήριο να γνωρίζει το ιστορικό του Κατηγορούμενου και ότι ο ενώπιον του Κατηγορούμενος είναι κρατούμενος ούτως ώστε η γνώση αυτή να του επιτρέψει να εξετάσει δεόντως το τυχόν αίτημα που υποβάλλεται και να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες για να καταστεί δυνατή η απρόσκοπτη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή του, καταλήγοντας εν τέλει ότι το διάταγμα θεραπείας στην συγκεκριμένη περίπτωση το οποίο είχε εκδοθεί δεν ήταν ικανό να διαφοροποιήσει την διαταγή της κράτησης που είχε εκδοθεί στην άλλη προγενέστερη υπόθεση που εκκρεμούσε ενώπιον του Κακουργιοδικείου.

Κατάληξη

Έχοντας λοιπόν μελετήσει όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία συμπεριλαμβανομένου και της γνωμάτευσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής αλλά και των περιστάσεων της υπόθεσης αλλά κυρίως και του ιστορικού του Κατηγορούμενου ως αυτό προκύπτει μέσα και από την απόφαση του Δικαστηρίου για την κράτηση του, και ελλείψει διαφοροποίησης των στοιχείων που είχαν ληφθεί υπόψη αρχικά από Δικαστήριο για να εκδώσει μια τέτοια διαταγή, κρίνω ότι δεν μπορεί να αφεθεί κανένα περιθώριο στο Δικαστήριο για να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια υπέρ της ένταξης του Κατηγορούμενου σε ένα τέτοιο ανοιχτό πρόγραμμα, αφού σε μια τέτοια περίπτωση ο Κατηγορούμενος θα βρίσκεται ελεύθερος με αποτέλεσμα η διαταγή του Δικαστηρίου για κράτηση να μην έχει και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα αλλά και σκοπό, ως προς την έκλειψη δηλαδή του κινδύνου για διάπραξη νέων αδικημάτων στο μέλλον και την προστασία του κοινωνικού συνόλου.  Εξάλλου δεν παραγνωρίζεται και ότι η σημερινή βούληση του Κατηγορούμενου για απεξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι μεταβλητή και εξαρτώμενη αποκλειστικά από τον ίδιο.

Θεωρώ λοιπόν ότι η διαταγή για κράτηση του Κατηγορούμενου υπερτερεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και προστασίας και της ίδιας της κοινωνίας σε αντιδιαστολή με την επιθυμία του Κατηγορούμενου για απεξάρτηση.  

Σημειώνεται τέλος ότι στην απόφαση του Εφετείου Ποινική Έφεση 136/25 Ιωάννης Δημητριάδης v. Aστυνομίας ημερ. 26/05/25 η οποία αφορούσε έφεση που ασκήθηκε στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την έκδοση διαταγής για την κράτηση του και στην οποία μάλιστα είχε ισχυριστεί ότι μετά που είχε εγκαταλείψει την θεραπευτική κοινότητα της Αγίας Σκέπης κατόπιν διατάγματος που είχε εκδοθεί από το Δικαστήριο στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης είχε εξεύρει ευθύς αμέσως άλλο κέντρο θεραπείας και πιο συγκεκριμένα ως ισχυρίστηκε το Veresie Medical Center στην Λάρνακα  ούτως ώστε να μπορεί να επικοινωνεί μαζί με τα παιδιά του, λέχθηκαν τα ακόλουθα :

« Το δικαστικό Διάταγμα Θεραπείας δεν είναι ούτε αξιόγραφο εν λευκώ ούτε ιατρική συνταγή η οποία δύναται να εξαργυρωθεί σε οποιοδήποτε κέντρο θεραπείας επιλέγει ένας κατηγορούμενος κατά το δοκούν και ασχέτως χρονικών πλαισίων που θέτει το εκδικάζον την ποινική υπόθεση Δικαστήριο. Εκδίδεται με βάση ειδική «αιτιολογημένη έκθεση» την οποία δίδει συγκεκριμένο Κέντρο Θεραπείας προς τη Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία υποβάλλει συγκεκριμένη «γνωμάτευση» προς το Δικαστήριο και ακολούθως υπογράφεται συγκεκριμένο Θεραπευτικό Συμβόλαιο (Άρθρα 6, 7 του Ν.41(I)/16).

 

Με γνώμονα τα πιο πάνω λεχθέντα το αίτημα του Κατηγορούμενου απορρίπτεται.

Είμαι της ισχυράς γνώμης επίσης ότι η τυχόν έγκριση ενός τέτοιου αιτήματος για ένταξη του Κατηγορούμενου σε ανοιχτό πρόγραμμα θα συνιστούσε καταστρατήγηση του διατάγματος που έχει εκδοθεί από το Δικαστήριο για κράτηση του Κατηγορουμένου και αποτροπή συγκεκριμένου κινδύνου.

Η απόφαση του Δικαστηρίου να αποσταλεί από το Πρωτοκολλητείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και στην Συμβουλευτική Επιτροπή που έχει συσταθεί στην βάση του Ν. 41(Ι)/2016 για ενημέρωση.

 

 

 

                                                                              (Υπ.) …………………….

 

 Σ. Συμεού . Ε.Δ

 

Πιστό Αντίγραφο

 

 

Πρωτοκολλητής

 

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο