ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΦΟΥ
EΝΩΠΙΟΝ: Λ. Μάρκου, Π.Ε.Δ.
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
Θ. Συμεωνίδης, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2685/2025
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
Α. M
Κατηγορούμενου
---------------------------
Ημερομηνία: 13.11.2025
Εμφανίσεις:
Για Δημοκρατία: κα. Ξένια Ξενοφώντος
Για Κατηγορούμενο: κος Hλίας Σατολιάς
Κατηγορούμενος: Παρών
Η διαδικασία διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος, κατόπιν δικής του παραδοχής, σε τέσσερις (4) συνολικά κατηγορίες.
Η 1η και η 5η κατηγορία αφορούν το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού ηλικίας κάτω των δεκατριών ετών κατά παράβαση των άρθρων 6(3)(7) και 6(4)(γ) και (7), αντίστοιχα, του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014 (εφεξής ο “Νόμος”).
Σύμφωνα με την 7η κατηγορία, ο κατηγορούμενος επέτρεψε ή ανέχθηκε πρόσωπο να οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα σε δρόμο χωρίς το πρόσωπο αυτό να κατέχει ισχύουσα άδεια οδήγησης κατά παράβαση των άρθρων 2, 8(3), 49(6) και 54 του Περί Άδειας Οδήγησης Νόμου 94(Ι)/2001, ενώ σύμφωνα με την 8η κατηγορία ο κατηγορούμενος επέτρεψε τη χρήση μηχανοκίνητου οχήματος, χωρίς πιστοποιητικό ασφάλισης ευθύνης έναντι τρίτου, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1)(β)(4) και 40 του Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλιση Ευθύνης Έναντι Τρίτου) Νόμου 96(1)/2000 και της Κ.Δ.Π. 312/2007.
Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν εκτεθεί από την Κατηγορούσα Αρχή και περιλαμβάνονται σε κείμενο γεγονότων το οποίο έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο και σημειωθεί ως Έγγραφο Α. Έχουν ως εξής:
‘’Παραπονούμενη στην παρούσα υπόθεση είναι η [ …] από την […] Μ.Κ.1 και οι γονείς της είναι οι Μ.Κ. 2 και Μ.Κ. 3 αντίστοιχα στο κατηγορητήριο.
Η Μ.Κ. 1 είναι ανήλικη με ημερομηνία γέννησης 28/05/2012 και κατά τον επίδικο χρόνο ήταν μαθήτρια της […] τάξεως στο [….] στην Πάφο. Η ανήλικη παραπονούμενη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο. Οι γονείς της κατάγονται από την [….] και βρίσκονται στην Κύπρο όπου εργάζονται τα τελευταία [...] χρόνια. Η οικογένεια έχει ακόμη δύο παιδιά ηλικίας [...] ετών και [...] ετών αντίστοιχα.
Ο κατηγορούμενος κατάγεται από την […] και έχει ημερομηνία γέννησης 01/09/2005. Ο κατηγορούμενος εισήλθε στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω κατεχόμενων σε άγνωστη ημερομηνία.
Εν συνέχεια, υπέβαλε αίτηση πολιτικού ασύλου στις 17/06/2022 και στις 13/10/2023 του δόθηκε το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας. Συνεπώς, κατά τον επίδικο χρόνο ο κατηγορούμενος διέμενε νόμιμα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 29/04/2025 και ώρα 07:50 η Μ.Κ. 2, μητέρα της ανήλικης έλαβε τηλεφωνική κλήση από τη Διεύθυνση του […] στην Πάφο ότι η ανήλικη θυγατέρα της, μαθήτρια Μ.Κ1 της […] τάξεως [….] απουσίαζε από το σχολείο.
Η Μ.Κ. 2 ενημέρωσε τον Διευθυντή του σχολείου ότι η θυγατέρα της Μ.Κ. 1 είχε μεταβεί το πρωί στο σχολείο κανονικά με το λεωφορείο. Εν συνέχεια, η Μ.Κ. 2 μαζί με τον σύζυγο της Μ.Κ. 3 μετέβησαν στο σχολείο ψάχνοντας για την Μ.Κ. 1 ενώ ειδοποίησαν σχετικά την Αστυνομία.
Ο Μ.Κ. 3 παρέμεινε στο χώρο έξω από το σχολείο και περί 12:40 εντόπισε ένα αυτοκίνητο με αριθμούς εγγραφής [..] να σταθμεύει έξω από το […] και από το όχημα να κατεβαίνει η θυγατέρα του Μ.Κ. 1. Στην θέση του οδηγού καθόταν ένα νεαρό πρόσωπο (κατηγορούμενος).
Ο Μ.Κ. 3 ζήτησε από τον κατηγορούμενο ο οποίος του ήταν άγνωστος να παραμείνει στο σημείο μέχρι να φθάσει η Αστυνομία ενώ προσπάθησε να αφαιρέσει από την μίζα τα κλειδιά του αυτοκινήτου χωρίς όμως να το καταφέρει.
Ο οδηγός του αυτοκινήτου (κατηγορούμενος) προσπάθησε να τηλεφωνήσει με το κινητό του τηλέφωνο και τότε ο Μ.Κ. 3 αφού προηγουμένως λογομάχησε μαζί του, του άρπαξε το κινητό του τηλέφωνο και ο νεαρός (κατηγορούμενος) αναχώρησε με το αυτοκίνητο του από το μέρος.
Μετά από λίγο έφθασε στο σημείο η Αστυνομία όπου ο Μ.Κ. 3 εξήγησε τι συνέβηκε και παρέδωσε το κινητό τηλέφωνο του κατηγορούμενου όπως και στοιχεία του αριθμού εγγραφής του οχήματος που οδηγούσε.
Η παραπονούμενη ανήλικη μετέβηκε στο ΤΑΕ Πάφου μαζί με τους γονείς της όπου υπέβαλαν παράπονο εναντίον του κατηγορούμενου.
Την ίδια μέρα και περί ώρα 17:00 λήφθηκε πληροφορία από τον Αξιωματικό Υπηρεσία Πάφου ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν στην περιοχή της οδού […]. Ακολούθως μέλη της Αστυνομίας μεταξύ αυτών και ο Αστ. 3413 Χαράλαμπος Μ.Κ. 10 μετέβηκαν στην εν λόγω οδό όπου εκεί εντόπισαν τον αδελφό του κατηγορούμενου.
Ο αδελφός του κατηγορούμενου […] επικοινώνησε με τον κατηγορούμενο και μαζί με τα μέλη της Αστυνομίας εντόπισαν τον κατηγορούμενο ο οποίος περπατούσε προς την οδό […]. Του ζητήθηκαν τα πλήρη στοιχεία του και αφού διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τον κατηγορούμενο του ζητήθηκε να μεταβεί μαζί με μέλος της Αστυνομίας στο ΤΑΕ Πάφου για σκοπούς ανάκρισης πράγμα το οποίο αποδέχτηκε.
Μετά την λήψη οπτικογραφημένων καταθέσεων από την ανήλικη παραπονούμενη διαπιστώθηκαν τα πιο κάτω γεγονότα:
Πριν πέντε περίπου βδομάδες από τις 29/04/2025 η ανήλικη Μ.Κ. 1 (εφ’ εξής θα καταγράφεται ως ανήλικη) έλαβε στην εφαρμογή Instagram αίτημα φιλίας από άγνωστο της πρόσωπο το οποίο δεν αποδέχθηκε και διέγραψε. Στις 28/04/2025 ενώ βρισκόταν στο σχολείο της, την προσέγγισε μια συμμαθήτρια της ονόματι […] από την […] και της ανέφερε ότι γνωρίζει το πρόσωπο που της απέστειλε αίτημα φιλίας στο Instagram και ότι αυτός ενδιαφέρεται για αυτήν και θέλει να την γνωρίσει και να κάνει δεσμό μαζί της. Επίσης, της ανέφερε ότι θα ερχόταν στις 29/04/2025 στο σχολείο της για να την δεί.
Στις 29/04/2025 το πρωί η ανήλικη αποβιβάστηκε από το σχολικό λεωφορείο και εισήλθε στο χώρο του σχολείου. Ακολούθως, λόγω του ότι την περίμενε έξω από το σχολείο η συμμαθήτρια της […], βγήκε από τον χώρο του σχολείου με σκοπό να την συναντήσει και τότε διαπίστωσε ότι το πρόσωπο που της είχε αποστείλει το αίτημα φιλίας στο Instagram βρισκόταν έξω από το σχολείο και στεκόταν δίπλα από ένα αυτοκίνητο μάρκας […] γκρίζου χρώματος. Αρχικά ο κατηγορούμενος την χαιρέτησε και στην συνέχεια της ζήτησε να μπεί στο αυτοκίνητο του για να πάνε βόλτα και η ανήλικη εισήλθε στο αυτοκίνητο του.
Ο κατηγορούμενος αρχικά οδήγησε το όχημα του κοντά στο σχολείο και μετά κατευθύνθηκε προς την παραλιακή περιοχή της Γεροσκήπου με συνοδηγό την ανήλικη. Έπειτα, ο κατηγορούμενος στάθμευσε το όχημα του σε σημείο που δεν ήταν ορατό προς τον δρόμο στην παραλία […] στην Γεροσκήπου και μετακινήθηκε με την ανήλικη στο πίσω μέρος του οχήματος που έχει μαξιλάρα αφού το όχημα του ήταν τύπου saloon με τέσσερις πόρτες. Ο κατηγορούμενος στην πίσω μαξιλάρα φιλούσε την ανήλικη στο στόμα, στο λαιμό, την άγγιζε και την φιλούσε στο στήθος κάτω από τα ρούχα αφού της έβγαλε την μπλούζα και κατέβασε το στηθόδεσμο της αγγίζοντας τα οπίσθια της.
Στην συνέχεια, έφυγαν από το χώρο αυτό και η ανήλικη ζήτησε από τον κατηγορούμενο να την αφήσει να οδηγήσει το αυτοκίνητο του. Ο κατηγορούμενος επέτρεψε στην ανήλικη να οδηγήσει το όχημα του χωρίς άδεια οδήγησης και ασφάλεια έναντι τρίτου ενώ βιντεογράφησε με το κινητό του τηλέφωνο την ανήλικη κατά την οδήγηση του οχήματος του.
Ακολούθως, ο κατηγορούμενος οδήγησε το αυτοκίνητο του και επέστρεψε πίσω στην παραλιακή περιοχή Γεροσκήπου όπου άνοιξε το παντελόνι του, έβγαλε έξω το γεννητικό όργανο του και με την χρήση εξαναγκασμού έπιασε το χέρι της ανήλικης και το έβαλε στο γεννητικό του όργανο και την εξανάγκασε να το κουνά πάνω κάτω μέχρι που εκσπερμάτωσε. Στην συνέχεια, πήρε μια πετσέτα που είχε στο όχημα του και σκουπίστηκε. Η ανήλικη τέλεσε την πιο πάνω πράξη χωρίς την θέληση της. Ας σημειωθεί ότι η ανήλικη κάποια στιγμή βρήκε μέσα στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου ένα μικρό μαχαίρι και αυτοτραυματίστηκε στο χέρι της. Ο κατηγορούμενος επενέβηκε και της πήρε το μαχαίρι και το έκρυψε κάτω από το χαλάκι του οχήματος του.
Εν συνέχεια, ο κατηγορούμενος επέστρεψε την ανήλικη στο σχολείο της περί ώρα 12:40 όπου εντοπίστηκαν απο τον πατέρα της τελευταίας.
Ακολούθως, στις 29/04/2025 εκδόθηκε Δικαστικό ένταλμα σύλληψης εναντίον του κατηγορούμενου και συνελήφθηκε την ίδια ημέρα και ώρα 19:53. Σε έρευνα που έγινε στο όχημα του με αρ. εγγραφής [….] εντοπίστηκε κάτω από το χαλάκι της θέσης του συνοδηγού ένα μικρό μαχαίρι το οποίο παραλήφθηκε για επιστημονικές εξετάσεις.
Από τον κατηγορούμενο λήφθηκαν δυο ανακριτικές καταθέσεις όπου έδωσε τους δικούς του ισχυρισμούς. Μεταξύ άλλων αποδέχτηκε ότι άγγιζε την παραπονούμενη στο στήθος και ότι η ανήλικη τον άγγιζε με το χέρι της στο πέος του και αυτός εκσπερμάτωσε.
Η ανήλικη συνοδευόμενη από τους γονείς της στις 29/04/2025 και ώρα 19:40 επισκέφτηκαν το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Νοσοκομείου Πάφου όπου εξετάστηκε από την Ιατρό Δρ. Ελένη Λεουσίδου. Σύμφωνα με Ιατρική έκθεση που ετοίμασε η Ιατρός, η ανήλικη έφερε εκχυμώσεις και αμυχές στον αριστερό βραχίονα (που προκλήθηκαν από την ίδια με το μαχαίρι). Επίσης έφερε εκχύμωση στην αριστερή θηλή. (Η εκχύμωση αυτή προκλήθηκε από τον κατηγορούμενο όταν φιλούσε την ανήλικη στο στήθος).
Στις 30/04/2025 ο κατηγορούμενος παρουσιάστηκε Ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και εναντίον του εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης για περίοδο οκτώ ημερών.
Η ανήλικη παραπέμφθηκε στο σπίτι του παιδιού για ψυχολογική αξιολόγηση.
Στις 11/09/2025 η Ανώτερη Ειδική Κλινική Ψυχολόγος κα […], μετά από ψυχοδιαγνωστικές συναντήσεις που είχε με την ανήλικη, ετοίμασε σχετική έκθεση ψυχολογικής αξιολόγησης της και διαπίστωσε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
…………………… [το περιεχόμενο της αξιολόγησης της ανήλικης δεν θα περιληφθεί στο δημοσιευμένο κείμενο της απόφασης ένεκα της συμπερίληψης ευαίσθητων πληροφοριών]
Τέλος η ευπαίδευτη εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής ανέφερε πως ο Κατηγορούμενος είναι πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου.
Ζητήθηκε, επίσης, η έκδοση διαταγμάτων δυνάμει των προνοιών του άρθρου 14 του Ν. 91(Ι)/2014 για τα οποία γίνεται αναφορά στο περιεχόμενο του Εγγράφου Α ήτοι: (α) για την παραπομπή του σε εποπτεία από την Αρχή Εποπτείας και (β) να του απαγορεύεται όπως προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες σε παιδιά, να εργοδοτηθεί ή απασχοληθεί σε χώρους που βρίσκονται ή γειτνιάζουν παιδιά και να διαμένει σε χώρο ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά. Η πλευρά της Υπεράσπισης δεν έφερε ένσταση στην έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων.
Ενόψει της σοβαρότητας των αδικημάτων που ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει ζητήθηκε και ετοιμάστηκε Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας αναφορικά με τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές περιστάσεις του Κατηγορούμενου στο περιεχόμενο της οποίας αναφορά θα γίνει κατωτέρω.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του κατηγορουμένου, για σκοπούς μετριασμού της ποινής προέβηκε σε εμπεριστατωμένη αγόρευση μέσω της οποίας προχώρησε σε σχολιασμό των γεγονότων της υπόθεσης εκθέτοντας τους μετριαστικούς παράγοντες τους οποίους, κατά τη θέση του, το Δικαστήριο θα πρέπει να λάβει υπόψη και παραπέμποντας το Δικαστήριο σε αριθμό αποφάσεων από τις οποίες κατά την άποψη του θα μπορούσε να αντληθεί καθοδήγηση. Έχουμε διεξέλθει με προσοχή το περιεχόμενο της αγόρευσης του συνηγόρου υπεράσπισης όπως έχει καταγραφεί στα τηρηθέντα πρακτικά της διαδικασίας.
Όσον αφορά τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων ο συνήγορος του κατηγορούμενου, τόνισε ότι στον κατηγορούμενο λανθασμένα δημιουργήθηκε η εύλογη πεποίθηση και εντύπωση ότι, κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, το θύμα ήταν πάνω από την ηλικία των 13 ετών. Και αυτό ως παραδέχθηκε ο συνήγορος του δεν προέκυψε στη βάση στη βάση οποιωνδήποτε τέτοιων παραστάσεων της παραπονούμενης προς τον Κατηγορούμενο αλλά πρόκειται για εντύπωση που του δημιουργήθηκε λόγω του παρουσιαστικού της. Ήταν. ως λέχθηκε, πιο ψηλή και εύσωμη από την ηλικία της. Αναγνώρισε, παράλληλα, πως δεν επρόκειτο για περίπτωση που ο πελάτης του θεωρούσε ότι το θύμα ήταν ενήλικο ή ότι αυτή είχε φτάσει την ηλικία συναίνεσης, αλλά απλώς ότι αυτή φαινόταν περίπου 14 ετών.
Αναφορά έγινε από τον συνήγορο του και στο γεγονός ότι ο κατηγορούμενος κατά τον χρόνο τέλεσης των αδικημάτων θεώρησε ότι υπήρχε θετική ανταπόκριση και αποδοχή από το θύμα στις σεξουαλικές πράξεις που έλαβαν χώρα αφού η παραπονούμενη δεν αντιστάθηκε, ούτε του έδειξε, μέσω της συμπεριφοράς της, ότι δεν επιθυμούσε κάτι τέτοιο ώστε ο Κατηγορούμενος να σταματήσει. Τόνισε επίσης ότι ο κατηγορούμενος δεν προχώρησε σε χρήση βίας εναντίον της και διευκρίνισε ότι ο “εξαναγκασμός" για τον οποίο γίνεται λόγος στο αδίκημα της 5ης κατηγορίας αφορούσε μόνο στο ότι ο κατηγορούμενος πήρε με το χέρι του το χέρι της παραπονούμενης χωρίς την χρήση βίας ή απειλής και το έβαλε πάνω στο γενετικό του όργανο χωρίς η ίδια να προβάλλει οποιαδήποτε αντίσταση. Περαιτέρω, ο κατηγορούμενος δεν είχε, ως ο συνήγορος του ανέφερε, οποιαδήποτε γνώση περί των ψυχολογικών προβλημάτων και δυσκολιών που το θύμα αντιμετώπιζε και τα οποία επισημάνθηκαν κατά την ψυχολογική αξιολόγηση της παραπονούμενης, η οποία έλαβε χώρα έπειτα από το υπό κρίση περιστατικό.
Τέλος σε σχέση με τα γεγονότα της υπόθεσης, αναφορά έγινε και στην μικρή διαφορά ηλικίας μεταξύ του κατηγορούμενου και του θύματος. Κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 19 ετών και 7 μηνών ενώ η παραπονούμενη 12 ετών και 11 μηνών. Επιχειρηματολόγησε ότι εάν τα υπό κρίση αδικήματα λάμβαναν χώρα 1 μήνα μετά, η παραπονούμενη θα είχε συμπληρώσει το 13ο έτος της ηλικίας της και ο κατηγορούμενος δεν θα ήταν αντιμέτωπος με την δια βίου ποινή φυλάκιση που προβλέπει το άρθρο 6(7) του Ν. 91(Ι)/2014 αλλά με την ποινή που προβλέπει το άρθρο 6(3) του ιδίου νόμου ήτοι με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα 20 έτη.
Επισήμανε πως στην υπό εξέταση υπόθεση δεν υφίστανται τέτοια επιβαρυντικά στοιχεία π.χ. οποιασδήποτε μορφής διείσδυση στα γεννητικά όργανα του θύματος ή άλλες επιβαρυντικές περιστάσεις που να κατατάσσουν την υπόθεση στις εξαιρετικά σοβαρές του είδους, ενώ επιπρόσθετα ζήτησε όπως ληφθεί υπόψη και το κοινωνικό στίγμα που θα επιφέρει η καταδίκη του στην μετέπειτα ζωή του.
Στρεφόμενος προς τους μετριαστικούς παράγοντες ο συνήγορος του κάλεσε το Δικαστήριο όπως λάβει υπόψη του, την άμεση παραδοχή και ειλικρινή μεταμέλεια του κατηγορούμενου, τη συνεργασία του με τις Αστυνομικές Αρχές, το νεαρό της ηλικίας του, το λευκό του ποινικό μητρώο, την απουσία προσχεδιασμού, ενώ ζήτησε όπως ληφθούν υπόψη και οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του Κατηγορούμενου ως περιγράφονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας το περιεχόμενο της οποίας υιοθέτησε στο πλαίσιο της αγόρευσής του.
Τέλος ο κος Σατολιάς κάλεσε το Δικαστήριο να επιδείξει κάθε δυνατή επιείκεια προς το πρόσωπο του κατηγορούμενου, ενώ δεν προέβηκε σε εισήγηση για να εξεταστεί το ενδεχόμενο αναστολής τυχόν ποινής φυλάκισης αναγνωρίζοντας ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων σε συνάρτηση με τα γεγονότα που περιβάλουν την υπό κρίση περίπτωση δεν συνηγορούν προς κάτι τέτοιο. Ζήτησε, όμως, όπως η όποια ποινή φυλάκισης επιβληθεί σε αυτόν να αρχίσει να προσμετρά από την ημερομηνία που ο Κατηγορούμενος τέθηκε σε κράτηση ως υπόδικος στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 6(7) του Νόμου, τα αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου, όταν το θύμα δεν έχει συμπληρώσει το 13ο έτος της ηλικίας του, επισύρουν ανώτατη ποινή μέχρι και δια βίου φυλάκισης. Πρόκειται, σαφώς, για εξαιρετικά σοβαρά αδικήματα.
Λιγότερο σοβαρά είναι τα αδικήματα που αφορούν στην 7η και 8η κατηγορία. Σε σχέση με το αδίκημα της 7ης Κατηγορίας, σύμφωνα με το άρθρο 49(6) του Ν. 94(Ι)/2001, αυτό επισύρει ποινή φυλάκισης για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα τρία (3) έτη (ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000)), ενώ σε σχέση με το αδίκημα της 8ης Κατηγορίας, σύμφωνα με το άρθρο 3(4) του Ν. 96(1)/2000, αυτό επισύρει ποινή φυλάκισης η οποία δεν υπερβαίνει το ένα έτος (ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τρεις χιλιάδες ευρώ (€3.000)).
Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του αδικήματος και ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ.264, Souilmi v. Aστυνομίας (1992) 2Α.Α.Δ.248, Λεβέντηςv. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632).
Η σοβαρότητα ενός ποινικού αδικήματος, διαγράφεται από το μέγιστο της προβλεπόμενης στο Νόμο ποινής. Η πρόβλεψη από τον Νομοθέτη για ποινικό αδίκημα, ιδιαιτέρως ποινής φυλάκισης, αλλά και το μέγεθος της, δίδουν και το στίγμα του μεγέθους της απαρέσκειας ή και αποστροφής της κοινωνίας για πράξεις ή παραλείψεις, των οποίων, μέσω αυτής, επιδιώκεται η αποτροπή. Όσο μεγαλύτερη είναι η προβλεπόμενη στο Νόμο ποινή, τόσο σοβαρότερο πρέπει να θεωρείται και το ποινικό αδίκημα. Το Δικαστήριο που εφαρμόζει το Νόμο, πρέπει να τον εφαρμόζει αποτελεσματικά ώστε οι σκοποί του να επιτυγχάνονται και για αυτό ακριβώς τον λόγο, η σοβαρότητα ενός ποινικού αδικήματος, ως οροθετείται από τον Νομοθέτη και η ανάγκη για αποτροπή, πρέπει να αντανακλώνται και στην ποινή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν Γεωργίου (2001) 2 Α.Α.Δ. 272).
Ως γενική αρχή, επίσης, τα γεγονότα της υπόθεσης μπορούν να επηρεάσουν τη σοβαρότητα ενός αδικήματος (βλ. Μιχαηλίδης v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 391).
Σεξουαλικής φύσης αδικήματα τα οποία στρέφονται εναντίον παιδιών αντιμετωπίζονται από τα Δικαστήρια με την επιβολή ιδιαίτερα αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών. Χαρακτηριστικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Λευκαρίτης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 135/14 (σχ. με 138/14), ημερ. 22/11/2016:
«Σεξουαλικής φύσης αδικήματα τιμωρούνται από τα δικαστήρια με αποτρεπτικές ποινές, σε μια προσπάθεια καταστολής τους, τόσο επειδή στρέφονται και προσβάλλουν τα ήθη γενικά, όσο και επειδή προσβάλλουν και συνθλίβουν την προσωπικότητα των θυμάτων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου (2008) 2 Α.Α.Δ. 562). Ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, η ποινή μπορεί να είναι ιδιαίτερα αυστηρή. Όταν στρέφονται κατά νεαρών προσώπων, τα οποία δεν έχουν ακόμη ολοκληρωμένη και ορθή αντίληψη για τη σεξουαλική πτυχή της ζωής ούτε σταθερές δυνάμεις αντίστασης, τα αδικήματα αυτά καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, παρόλον που ένα νεαρό θύμα μπορεί, φαινομενικά, να είχε συναινέσει, η συμπεριφορά αυτή μπορεί να του προκαλέσει βλάβη, γι' αυτό ακριβώς ο νομοθέτης προνόησε για το συγκεκριμένο αδίκημα (R. v. Perry [2010] 2 Cr. App. R (S) 98). Βέβαια, και σε αυτές τις περιπτώσεις η εξατομίκευση έχει τη θέση της, αλλά δεν μπορεί να οδηγεί στην εξουδετέρωση της ποινής και του αποτρεπτικού χαρακτήρα της.»
Η αυστηρή αντιμετώπιση τέτοιους είδους αδικημάτων από τα Δικαστήριο επιβάλλεται και λόγω της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη τους, τα οποία έχουν καταντήσει κοινωνική μάστιγα (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Σωτήρη Σάββα, Ποιν. Έφ. 202/2021, ημερ. 17/2/2022, Clarson v. Αστυνομία, Ποιν. Έφ. 38/22, ημερ. 27.10.2022, ECLI:CY:AD:2022:B411, S.J.L. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 129/21, ημερ. 27.10.2022, ECLI:CY:AD:2022:B409). Το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Ν.Σ. ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφ.184/2015 ημερ. 13.02.18, ECLI:CY:AD:2018:B72 αποτυπώνει το μέγεθος του προβλήματος:
«........θα τονίσουμε, όχι απλώς την ανησυχία, αλλά την αγωνία των Δικαστηρίων σε σχέση με την ολοένα αυξανόμενη τάση διάπραξης τέτοιων αδικημάτων, τα οποία έχουν καταστεί δεσπόζοντα. Ό,τι πλήττουν είναι το παιδί και ο ευαίσθητος κόσμος του, αξίες μεγάλης σπουδαιότητας για την κοινωνία, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό.»
To αδίκημα μάλιστα της 1ης & 5ης Κατηγορίας απορρέουν από τον Νόμο 91(I)/2014. Οι σκοποί του και η φιλοσοφία της ποινικοποίησης πράξεων και συμπεριφορών, που, με βάση τις πρόνοιες του, αποτελούν σεξουαλική εκμετάλλευση ή και κακοποίηση παιδιών, σε σχέση και με το ζήτημα της διαμόρφωσης των ποινών από το Δικαστήριο για τα σχετικά ποινικά αδικήματα, εξετάστηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Αστυνομία ν Πατούρη, Ποινική Έφεση Αρ. 51/2020, 03/12/2020, από την απόφαση του οποίου, για σκοπούς επεξήγησης, παραθέτουμε την ακόλουθη περικοπή:
«Ο Νόμος 91(Ι)/2014 θεσπίστηκε με σκοπό την καλύτερη εφαρμογή του νομικού γίγνεσθαι αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, η οποία καθιερώθηκε με πράξεις Διεθνών Οργανισμών. Προπαντός, όμως, έγινε προς εναρμόνιση της ημεδαπής νομοθεσίας με πράξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο συγκεκριμένο τομέα του δικαίου. Από αυτές, ξεχωρίζει, ιδιαίτερα, η Οδηγία 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου, 2011, (η «Οδηγία»), την οποία ο εν λόγω Νόμος έχει, εν πολλοίς, ως πρότυπο. Στο Προοίμιό της, εκτιμάται, διά της αιτιολογικής σκέψεως 1, ότι:-
"Η σεξουαλική κακοποίηση και η σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας, συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, ειδικότερα των δικαιωμάτων των παιδιών στην προστασία και τη φροντίδα που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους, όπως προβλέπονται στη σύμβαση του 1989 των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης."
Ακολούθως, στην αιτιολογική σκέψη 2, εκτιμάται, σύμφωνα με ό,τι διαλαμβάνει το πρόγραμμα της Στοκχόλμης, πως:-
"Μια ανοικτή και ασφαλής Ευρώπη που εξυπηρετεί και προστατεύει τους πολίτες παρέχει σαφή προτεραιότητα στην καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας."
Εμφανώς, η προστασία του παιδιού αναγνωρίζεται από το διεθνές και ημεδαπό δίκαιο ως κοινωνική ανάγκη, πηγάζουσα εκ της εγγενούς φύσεώς του. Στο προοίμιο της Σύμβασης περί των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κυρωθείσας με τον ομώνυμο Νόμο του 1990, (Ν. 243/1990), αναφέρεται, συναφώς ότι: "..., όπως υποδεικνύεται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, 'το παιδί, λόγω της σωματικής και διανοητικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδική προστασία και φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης και της κατάλληλης νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του'". Στο επίπεδο, ειδικά, της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, εκτιμάται, στην αιτιολογική σκέψη 12 της Οδηγίας, πως:-
"Για τις σοβαρές μορφές σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών θα πρέπει να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές ποινές."
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έχοντας ως πρότυπο τις πιο πάνω αρχές, διαμόρφωσε, ανάλογα, τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται για αδικήματα που εμπίπτουν στον υπό αναφορά τομέα του δικαίου.».
Όπως, λοιπόν, προκύπτει από όλα τα ανωτέρω και την νομολογία, σεξουαλικής φύσης αδικήματα τα οποία στρέφονται εναντίον παιδιών αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερα αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές (βλ. επίσης Δ.Β.Γ.Κ. v Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 3/2022, Ημερ. 29/02/2024 και ARR v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 20/2022, Ημερ. 30/04/2024).
Ένεκα της ανάγκης για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών οι προσωπικές περιστάσεις σε τέτοιας φύσης αδικήματα, αν και λαμβάνονται υπόψη και έχουν τον ρόλο τους στην επιμέτρηση της ποινής, εντούτοις είναι ήσσονος σημασίας. Εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία. Στην Γ.Α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 178/2017, ημερ. 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457, λέχθηκε ότι «Η μεγάλη κοινωνική απαξία που τα αδικήματα αυτής της φύσης ενέχουν, η ανάγκη αποτροπής που πηγάζει από την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται και η μεγάλη σημασία που έχει το αγαθό που ο Νόμος θέλει να προστατεύσει, δηλαδή το παιδί, είναι παράγοντες που καθιστούν τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις δευτερεύουσας σημασίας».
Συγκριτικά λιγότερο σοβαρά κρίνονται τα αδικήματα τροχαίων παραβάσεων που διαπράχτηκαν από μέρος του κατηγορούμενου. Η σοβαρότητα των εν λόγω αδικημάτων έγκειται στο ότι στρέφονται κατά της έννομης τάξης και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των προσώπων που χρησιμοποιούν το οδικό δίκτυο, αλλά και των προσώπων που επιβαίνουν στο όχημα, εφόσον ένα ανήλικο πρόσωπο δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις και ανακλάστηκα για να χρησιμοποιεί όχημα με την απαιτούμενη ασφάλεια σε δημόσιο δρόμο.
Για σκοπούς διαβάθμισης της βαρύτητας της ποινικής ευθύνης του κατηγορούμενου, λαμβάνουμε υπόψη όλες τις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων ως ανωτέρω αναφέρονται στα γεγονότα. Ειδικότερα λαμβάνουμε υπόψη την φύση των σεξουαλικών πράξεων του κατηγορούμενου έναντι της παραπονούμενης στις 29.04.2025 και ενώ βρίσκονταν μαζί στο αυτοκίνητο του, ήτοι το ότι συνίσταται σε φίλημα της ανήλικης στο στόμα και στο λαιμό, άγγιγμα και φίλημα στο στήθος κάτω από τα ρούχα αφού της έβγαλε την μπλούζα και κατέβασε το στηθόδεσμο της και άγγιγμα οπίσθια της. Στην συνέχεια άνοιξε το παντελόνι του, έβγαλε έξω το γεννητικό του όργανο και αφού έπιασε το χέρι της ανήλικης το έβαλε στο γεννητικό του όργανο αναγκάζοντας την ανήλικη να το κουνά πάνω κάτω μέχρι που εκσπερμάτωσε. Μεγαλύτερη σοβαρότητα στο αδίκημα προσδίδει σαφώς το γεγονός ότι οι πράξεις του Κατηγορούμενου συνίσταντο και σε αγγίγματα μέσα από τα ρούχα της ανήλικης, στο απευθείας άγγιγμα του γενετικού οργάνου του κατηγορούμενου και στο ότι η ανήλικη εξαναγκάστηκε, με τον τρόπο που περιγράφηκε, να το κουνά μέχρι που αυτός εκσπερμάτωσε.
Μάλιστα οι ως άνω ενέργειες του Κατηγορούμενου ως έχει διαφανεί από την Ψυχολογική Αξιολόγηση της ανήλικης έχουν αδιαμφισβήτητα προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις στην ανήλικη αφού εμφάνισε συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η ανήλικη αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα που προϋπήρχαν της γνωριμίας και συνάντησης της με τον Κατηγορούμενο και για τα οποία ο τελευταίος, κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, δεν είχε οποιαδήποτε γνώση.
Ως προς το ζήτημα έλλειψης προσχεδιασμού από μέρους του κατηγορούμενου, σε συνάρτηση με τα όσα αναφέρθηκαν κατά το στάδιο αγορεύσεων για μετριασμό της ποινής, λαμβάνουμε υπόψη μας ότι ο κατηγορούμενος, γνωρίζοντας ότι η παραπονούμενη ήταν ανήλικη, επιχείρησε να έρθει σε επαφή μαζί της προηγουμένως μέσω πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης και αφού η προσπάθεια αυτή δεν τελεσφόρησε, αποφάσισε να επισκεφθεί το σχολείο της με σκοπό να τη συναντήσει, εφόσον προηγουμένως ενημέρωσε και μία κοινή τους φίλη ότι ενδιαφέρεται να συνάψει δεσμό μαζί της, ενώ κατά την ημέρα διάπραξης των αδικημάτων, μόλις την συνάντησε, της ζήτησε να εισέλθει στο όχημά του με σκοπό να απομακρυνθούν οι δυο τους από το σχολείο. Ακόμη και εάν δεν υπήρχε προσχεδιασμός από μέρους του ως προς το τί ακριβώς θα λάμβανε χώρα μεταξύ τους ενόσω αυτοί θα βρίσκονταν στο όχημα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και συνεπώς λαμβάνουμε υπόψη, αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα από τα γεγονότα, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος προέβη σε προσχεδιασμένες ενέργειες με απώτερο σκοπό να προσεγγίσει ερωτικά την παραπονούμενη (βλ. Ειρηναίος Χριστοφόρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 59/2016, ημερ. 23.3.2017).
Περαιτέρω λαμβάνουμε υπόψη επιβαρυντικά προς τη θέση του κατηγορούμενου και το γεγονός ότι αυτός, αφού συνάντησε για πρώτη φορά την παραπονούμενη στο σχολείο της, σε χώρο όπου αναμένεται να της παρέχεται ασφάλεια υπό την εποπτεία των καθηγητών της, ζητώντας της αρχικά να εισέλθει στο όχημά του, κατάφερε να την μετακινήσει σε απόμερο χώρο, σε παραλιακή περιοχή και σε σημείο μη ορατό προς το δρόμο, καθιστώντας την έτσι σε πιο ευάλωτη θέση και διασφαλίζοντας ότι θα μπορούσε να προβεί ανεμπόδιστος στη διάπραξη σεξουαλικών πράξεων εναντίον της, χωρίς να γίνει εύκολα αντιληπτός από κάποιο τρίτο πρόσωπο.
Κρίνουμε, επίσης, ότι η σοβαρότητα του αδικήματος που ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει δεν μπορεί να υποβαθμιστεί ουσιωδώς ένεκα του γεγονότος ότι η παραπονούμενη, κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, υπολειπόταν λιγότερο από ένα μήνα για να συμπληρώσει το δέκατο-τρίτο έτος της ηλικίας της, αφήνοντας έτσι να νοηθεί πως η σοβαρότητα του κακουργήματος μετριάζεται προοδευτικά και ανάλογα με το πλησίασμα της ηλικίας του κοριτσιού στα 13 (βλέπε κατ αναλογία Γεν. Εισ. Δημοκρατίας ν. Θεοδώρου (1997) 2 ΑΑΔ 1). Εξάλλου με βάση και το άρθρο 6(3) του Ν.91(Ι)/2014 αναφορικά με σεξουαλική κακοποίηση παιδιού άνω των 13 και πριν αυτό να φτάσει την ηλικία συναίνεσης θεωρείται επίσης ιδιαίτερα σοβαρό αφού επισύρει 20ετή ποινή φυλάκισης.
Όσον αφορά στην επιχειρηματολογία περί της μικρής διαφοράς ηλικίας μεταξύ Κατηγορούμενου και ανήλικης σημειώνουμε τα ακόλουθα:
Στην υπόθεση Κ. Α. Μ. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2021, 04/11/2022, αποτέλεσε λόγο έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι η ποινή που είχε επιβληθεί στον κατηγορούμενο ήταν έκδηλα υπερβολική, μεταξύ άλλων, επειδή το Δικαστήριο δεν είχε λάβει επαρκώς υπόψη, το νεαρό της ηλικίας του, σε συνδυασμό με το λευκό του ποινικό μητρώο, που θα έπρεπε να ήταν καθοριστικά. Ο κατηγορούμενος, ήταν ηλικίας 25 ετών και το θύμα ήταν μαθήτρια Γυμνασίου, ηλικίας 15 ετών και 4 μηνών. Είχαν δηλαδή μεταξύ τους, διαφορά ηλικίας 9 ½ περίπου ετών, η οποία, εν σχέση και με το νεαρό της ηλικίας του κατηγορουμένου, από το Ανώτατο Δικαστήριο σχολιάστηκε ως εξής: «Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνούμε και τη διαφορά ηλικίας μεταξύ θύματος και δράστη. Ο εφεσείων ήταν μεν νεαρός, αλλά μεγαλύτερος 10 χρόνια από το θύμα του, σε μια φάση της ζωής που τέτοια διαφορά ηλικίας έχει μεγάλη σημασία.» (ο τονισμός γίνεται από εμάς).
Εν προκειμένω, κατά τον επίδικο χρόνο, έχουμε ήδη αναφέρει, ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 19 ετών και επτά μηνών, η παραπονούμενη 12 ετών και ένδεκα μηνών και η μεταξύ τους διαφορά ηλικίας επτά ετών και πέντε μηνών. Συνεπώς, όπως και στην υπόθεση Κ. Α. Μ. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2021, 04/11/2022, ναι μεν ο κατηγορούμενος είναι, όπως τονίστηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης του, νεαρός και κατά τον επίδικο χρόνο ήταν στην μετεφηβία, ωστόσο, η διαφορά ηλικίας που είχε με την παραπονούμενη, αν και δεν ήταν πολύ μεγάλη, ούτε εμπίπτει στις ακραίες περιπτώσεις που συναντώνται στην νομολογία, ήταν εντούτοις σημαντική λόγω ακριβώς του πολύ νεαρού της ηλικίας της παραπονούμενης.
Εξάλλου, όπως υποδείχθηκε από το Εφετείο στην υπόθεση Ζ. Α. Η. ν. Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 137/2022, ημερ. 08/11/2024 (στην οποία ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 20 ετών και η παραπονούμενη 14 ετών), οι περιστάσεις διάπραξης από τον κατηγορούμενο των εξεταζόμενων ποινικών αδικημάτων, ως ανωτέρω, κατατάσσουν την παρούσα, στις περιπτώσεις όσον αφορά τις οποίες, η αναγνώριση προς διαμόρφωση της ποινής, της διαφοράς ηλικίας (λόγω του ότι αυτή είναι σχετικά μικρή), ως καθοριστικού μετριαστικού παράγοντα, ανάρμοστη, επειδή κάτι τέτοιο θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα.
Η πιο πάνω συμπεριφορά του κατηγορούμενου κρίνεται σοβαρή, δημιουργεί αποστροφή και απαξία και εγείρει την ανάγκη επιβολής ποινών αποτρεπτικού χαρακτήρα με σκοπό την καταστολή τέτοιου είδους συμπεριφορών στο μέλλον. Το Δικαστήριο έχει καθήκον να προστατέψει τα δικαιώματα των παιδιών, να διαφυλάξει την υγιή ανάπτυξη τους και να προστατέψει τον ψυχικό τους κόσμο καθώς και την αξιοπρέπεια τους.
Η επιβολή της ποινής αποτελεί πολύ λεπτό έργο του Δικαστηρίου και η δικαστική διεργασία για την επιμέτρηση της δεν είναι εύκολη. Απαιτείται εξισορρόπηση του γενικού συμφέροντος της δικαιοσύνης από τη μια και της εξατομίκευσης της ποινής στα πλαίσια του συγκεκριμένου παραβάτη από την άλλη (βλ. Κωνσταντίνος Λευκαρίτης κ.α. v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 135/2014 και 138/2014).
Παρά τα πιο πάνω και τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και την ανάγκη που υπάρχει για αυστηρή αντιμετώπιση τους, η υποχρέωση του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής, ώστε η ποινή που τελικά θα επιβληθεί από το Δικαστήριο, να αρμόζει στις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου, λαμβάνοντας πραγματικά υπόψη, όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν, δεν ατονεί. Η εξατομίκευση της ποινής, όμως, σε τέτοιου είδους αδικήματα δεν μπορεί εξουδετερώνει τα στοιχεία εκείνα που σχετίζονται με τη σοβαρότητα του ποινικού αδικήματος και την ανάγκη, ως και προελέχθη, για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου προς προστασία των παιδιών ειδικά και της κοινωνίας γενικότερα (βλ. Κ. Χ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 272/2017, 26/09/2019, ECLI:CY:AD:2019:B397, Γ. Α. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 178/2017, 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457, Αστυνομία ν Πατούρη, Ποινική Έφεση Αρ. 51/2020, 03/12/2020 και A. D. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 177/2021, 16/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96.
Προς όφελος του κατηγορούμενου και για σκοπούς μετριασμού της ποινής, λαμβάνουμε υπόψη μας την παραδοχή του στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει η οποία ήταν άμεση. Υπενθυμίζεται επίσης ότι αυτός παραδέχθηκε την διάπραξη των αδικημάτων και στην Αστυνομία όταν αυτός εντοπίστηκε. Θα δώσουμε τη δέουσα βαρύτητα στην παραδοχή του κατηγορούμενου, η οποία, πέραν του ότι εξυπηρετεί τους σκοπούς της δικαιοσύνης εξοικονομώντας πολύτιμο δικαστικό χρόνο και δημόσιο χρήμα, αποτελεί και ένδειξη μεταμέλειας στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Όπως τονίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ανδρέου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016: «. η παραδοχή είναι ο μόνος απτός τρόπος για να "μεταφερθεί" στο Δικαστήριο η μεταμέλεια ενός κατηγορουμένου και γι' αυτό το λόγο έχει δεσπόζουσα σημασία στην επιμέτρηση της ποινής.» (βλ. επίσης, Okmelashvili ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 146/2020, Ημερ. 22/12/2021 και M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, Ημερ. 14/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B386).
Μάλιστα, η παραδοχή ενός κατηγορούμενου σε τέτοιου είδους υποθέσεις αποκτά αυξημένη σημασία ενόψει του ότι το θύμα δεν υποχρεούται να επαναλάβει , κατά τη δίκη, την εμπειρία της κακοποίησης που αυτό έχει υποστεί. Στην Γ. Α. ν Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 178/2017, 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457, λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Η παραδοχή ακριβώς υποδηλώνει την αντίληψη του δράστη για το κακό που διέπραξε. Σε περιπτώσεις δε όπως η παρούσα έχει ως αποτέλεσμα να μην υποβληθεί ένα παιδί στην τραυματική εμπειρία της δίκης, όσο προσεκτική και αν είναι η αντιμετώπισή του κατά τη διάρκεια της αντεξέτασής του. Τότε είναι που θα μπορούσε ο εφεσείοντας με ψυχική και συνειδησιακή ταπείνωση έναντι του παιδιού, του οποίου την προσωπικότητα εξευτέλισε και τραυμάτισε ενεργώντας συστηματικά σε μια μακρά περίοδο χρόνου, να επικαλεστεί έμπρακτη μεταμέλεια και μειωμένη ανάγκη για ειδική αποτροπή. Η παρατήρηση βεβαίως αυτή δεν αναφέρεται στο αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου να μην παραδεχθεί ενοχή το οποίο, όπως ορθά παρατήρησε το Κακουργιοδικείο, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως επιβαρυντικός παράγοντας, αλλά στο ότι ένας κατηγορούμενος, ιδιαίτερα υπό τέτοιες περιστάσεις όπου η μη παραδοχή δεν περιορίστηκε στη νομική πτυχή αλλά είχε ως αποτέλεσμα να κληθεί ως μάρτυρας η ανήλικη, δεν μπορεί να τύχει της επιείκειας που θα εδικαιούτο εάν εξέφραζε εξ αρχής πλήρη και έμπρακτη μεταμέλεια.».
(βλ. επίσης, Αστυνομία ν Πατούρη, Ποινική Έφεση Αρ. 51/2020, 03/12/2020), Γενικός Εισαγγελέας ν Σ. Σ., Ποινική Έφεση Αρ. 202/2021, Ημερ. 17/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:D116, A. D. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 177/2021, 16/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96, Filip ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2019, 03/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:D412, Κ. Α. Μ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2021, 04/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B419, M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, ημερ. 14/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B386, Ν. Σ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 184/2015, 13/02/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72 και Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022).
Προσδίδουμε, λοιπόν, αυξημένη βαρύτητα για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής στην παραδοχή τους κατηγορούμενου, με αποτέλεσμα αυτή να μειώνεται ουσιωδώς σε σχέση με την ποινή που θα επιβαλλόταν εάν ο κατηγορούμενος καταδικαζόταν έπειτα από ακροαματική διαδικασία.
Επιπρόσθετα σημειώνεται και το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου και ως εκ τούτου, δικαιούται να τύχει της επιείκειας του Δικαστηρίου. Και αυτό επειδή, το λευκό ποινικό μητρώο ενός κατηγορουμένου, αποτελεί ένδειξη της πρότερης στάσης του προς την τήρηση της έννομης τάξης (βλ. Ψωμά ν. Αστυνομίας, (1992) 2 Α.Α.Δ. 40, Γενικός Εισαγγελέας ν. Πάγκαλου, (2001) 2 Α.Α.Δ. 304 και Abe v. Δημοκρατίας, (2008) 2 Α.Α.Δ. 211).
Η ηλικία του κατηγορουμένου έχει και αυτή την σημασία της, στις ορθές της όμως παραμέτρους. Εξατομικεύοντας την ποινή, το Δικαστήριο έχει κατά νουν την ιδιαίτερη ανάγκη που αυτή η διεργασία έχει στις περιπτώσεις παραβατών νεαρής ηλικίας. Και αυτό, επειδή είναι αποδεκτό πως η ελπίδα για αναμόρφωσή τους είναι μεγάλη, ιδιαίτερα όταν δεν βαρύνονται με προηγούμενες καταδίκες. Επί των ανωτέρω, στην υπόθεση Azzeh v. Rebublic, (1989) 2 Α.Α.Δ. 14, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Είναι κοινωνικά επιζήμια η διαγραφή ή υποτίμηση της προσδοκίας για την αναμόρφωση νεαρών παραβατών.». Ως εκ τούτου, το στοιχείο του παραδειγματισμού, όταν πρέπει να χαρακτηρίζει την ποινή, είναι απαραίτητο να εξισορροπείται με το ισχυρό συμφέρον της κοινωνίας για την αναμόρφωση του κατηγορουμένου. Στις περιπτώσεις παραβατών νεαρής ηλικίας, το στοιχείο του αποτρεπτικού χαρακτήρα είναι αποφασιστικής σημασίας, μόνον όπου το ποινικό αδίκημα κυριαρχεί μεταξύ των νέων ή αποτελεί το έσχατο μέτρο (βλ. Ioannou a. o. v. Police, (1986) 2 Α.Α.Δ. 149), αλλά και εκεί όπου το ποινικό αδίκημα είναι τέτοιας σοβαρότητας, που η εξατομίκευση της ποινής δεν μπορεί να εξουδετερώσει ή να αποδυναμώσει τη μέριμνα για την προστασία της κοινωνίας και την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου (βλ. Παύλου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 44/2016 ημερ. 04/04/2019, Φαναράς, κ. α. ν. Δημοκρατίας, (1999) 2 Α.Α.Δ. 50, Velcu v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 100/2019, 20/01/2020, και S. J. L. V. Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 129/2021 ημερ. 27/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B409). Σε αυτή την παράμετρο της ποινής, αναφερόμαστε και στην συνέχεια.
Εν προκειμένω, τα υπό κρίση ποινικά αδικήματα βρίσκονται σε έξαρση και δυστυχώς είναι διαδεδομένα και μεταξύ των νέων (βλ. Α. Β. ν. Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 142/2023 ημερ. 29/11/2024). Λόγω της σοβαρότητας τους και της ανάγκης για αποτροπή, το στοιχείο του νεαρού της ηλικίας του κατηγορουμένου, αν και λαμβάνεται σοβαρά υπόψη ως στοιχείο μετριαστικό κατά τον καθορισμό της ποινής, δεν μπορεί να εξουδετερώσει ή να αποδυναμώσει την ανάγκη για επιβολή ποινής με αποτρεπτικό χαρακτήρα. Σαφώς, επισημαίνουμε ότι η ποινή που θα επιβαλλόταν για τα υπό κρίση αδικήματα σε ένα πρόσωπο μεγαλύτερης ηλικίας θα ήταν αισθητά αυστηρότερη από αυτή που θα επιβληθεί σήμερα στον κατηγορούμενο, ο οποίος τόσο κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, όσο και σήμερα, αποτελεί πρόσωπο νεαρής ηλικίας.
Προς περαιτέρω μετριασμό και εξατομίκευση της ποινής που θα επιβληθεί, λαμβάνουμε υπόψη τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του συνθήκες, όπως αυτές αναφέρονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, την οποία ο συνήγορος του υιοθέτησε.
Ειδικότερα, ότι ο Κατηγορούμενος σήμερα ηλικίας 20 ετών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην […] προερχόμενος από πολυμελή οικογένεια και συγκεκριμένα με τον πατέρα του να έχει αποκτήσει 17 συνολικά παιδιά με δύο διαφορετικές συζύγους και τον Κατηγορούμενο να είναι το 5ο σε σειρά ηλικίας παιδί. Η παιδική του ηλικία καταγράφεται ως δύσκολη ένεκα των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε η οικογένεια ενώ φοίτησε μόνο μέχρι την Β’ τάξη του Δημοτικού αφού σε ηλικία 10 ετών αναχώρησε από την […] μαζί με άλλο συγγενικό του πρόσωπο και μετέβηκε στην Τουρκία όπου και εργαζόταν για διάστημα 7 ετών αρχικά σε καφενείο και στην συνέχεια στις οικοδομές με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας του. Το 2022 αφίχθηκε στην Κύπρο ως αιτητής πολιτικού ασύλου και σήμερα κατέχει το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Πριν την φυλάκιση του αυτός συνέχισε να εργάζεται στις οικοδομές συντηρώντας οικονομικά τον εαυτό του και στηρίζοντας την οικογένεια του. Εκτός από τον ίδιο στην Κύπρο πλέον βρίσκονται άλλα τρία από τα αδέλφια του ηλικίας 15, 25 και 27 χρόνων. Αναφέρεται επίσης ότι στις αρχές του 2025 έφυγε για μικρό χρονικό διάστημα και πήγε στον Λίβανο όπου αρραβωνιάστηκε με ομοεθνή του και στην συνέχεια επέστρεψε στην Κύπρο. Στόχος του είναι η αρραβωνιαστικιά του να έρθει και αυτή στην Κύπρο και να δημιουργήσει οικογένεια και ταυτόχρονα να κάνει μια νέα αρχή στην ζωή του με καλύτερες συνθήκες από αυτές που επικρατούν στην Συρία.
Τέλος ο Κατηγορούμενος αναφέρει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα στο αριστερό του μάτι που τον δυσκολεύει στην όραση του ενώ δεν κατέχει οποιαδήποτε περιουσία η εισοδήματα.
Λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορούμενου όπως εκτίθενται ανωτέρω, όμως θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αδικήματα αυτής της φύσης, δηλαδή αδικήματα ιδιαίτερα σοβαρά τα οποία χρήζουν αποτροπής, οι προσωπικές περιστάσεις, δεν μπορούν να εξουδετερώσουν ή να αποδυναμώσουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει η ποινή. Ενόψει της σοβαρότητας των υπό κρίση αδικημάτων, η σημασία που μπορεί να προσδοθεί σε αυτό τον παράγοντα είναι μειωμένη και προέχει έναντι της ανάγκης για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου για προστασία του παιδιού ειδικά, και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα(Κ. Χ. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω), Γ. Α. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω), Αστυνομία ν Πατούρη (ανωτέρω) και A. D. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω).
Προηγούμενες αποφάσεις επιβολής ποινών δεν ενέχουν δεσμευτικό χαρακτήρα καθότι είναι αλληλένδετες με τη φύση και συνθήκες διάπραξης του εκάστοτε αδικήματος και τις προσωπικές συνθήκες του παραβάτη. Είναι, όμως, ενδεικτικές ως προς τον καθορισμό του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων καθορισμού της ποινής (βλ. Ναζίπ ν Αστυνομίας (2014) 2Β Α.Α.Δ 808, Bistriceanu ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 76/2017, 26/04/2018, ECLI:CY:AD:2018:B199, και Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022).
Στην Ειρηναίος Χριστοφόρου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 59/2016, Hμερομηνίας 23/03/2017, ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος µετά από δική του παραδοχή σε κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση των άρθρων 2, 5 και 6(3) του Περί Πρόληψης και Καταπολέµησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και Σεξουαλικής Εκµετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόµου του 2014 (Ν.91(Ι)/2014) (1η κατηγορία) και ∆ιαφθοράς νεαρής γυναίκας ηλικίας δεκατριών χρόνων µέχρι δεκαεπτά, κατά παράβαση του άρθρου 154 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόµο 145(1)/2002 (2η κατηγορία).
Ο εφεσείων ήταν 24 ετών και το θύµα 13 ετών κατά τον επίδικο χρόνο. Ο εφεσείων είχε γνωρίσει το θύμα σε µέσο κοινωνικής δικτύωσης (facebook) και ξεκίνησε µεταξύ τους επικοινωνία, µέσω της εφαρµογής (messenger), µια εβδοµάδα περίπου, πριν από την επίδικη ηµεροµηνία (4.8.2015). Στις 4.8.2015 το θύµα και ο εφεσείων, κατόπιν προτροπής του ιδίου, διευθετήθη συνάντηση μεταξύ τους. Ο εφεσείων παρέλαβε µε το αυτοκίνητο του το θύμα και την οδήγησε στο υπνοδωμάτιο του, το οποίο είναι κοινό µε τον αδελφό του και κατ΄ εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κανένα άλλο πρόσωπο στο σπίτι. Ο εφεσείων, αφού έκλεισε την πόρτα του δωματίου, άρχισε να τη χαϊδεύει και να τη φιλά σε διάφορα σημεία του σώματος της. Στη συνέχεια έβγαλε το παντελόνι του και το παντελόνι του θύματος. Τότε αφίχθηκε στο σπίτι ο αδελφός του, ο οποίος εισήλθε εντός του υπνοδωματίου όπου βρισκόταν ο εφεσείων και το θύμα και κάθισε στο κρεβάτι του. Το θύμα κατόπιν προτροπής του τελευταίου είχε ήδη κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι. Ο εφεσείων κάλεσε το θύμα να βγει από το κάτω μέρος του κρεβατιού. Έμειναν όλοι μαζί για λίγα λεπτά και στη συνέχεια ο αδελφός του εγκατέλειψε την οικία. Ο εφεσείων άρχισε εκ νέου να χαϊδεύει και να φιλά το θύμα σε διάφορα μέρη του σώματος της και ακολούθως εισχώρησε το γεννητικό του όργανο στο γεννητικό όργανο της, ολοκληρώνοντας τη σεξουαλική πράξη. Το θύμα εξετάστηκε από Ιατροδικαστή ο οποίος διέγνωσε παλαιά ρήξη του παρθενικού υμένα. Συνελήφθη ο εφεσείων στις 8.8.2015. Αρχικά ο εφεσείων σε κατάθεση του αρνήθηκε ενοχή, στη συνέχεια προέβη σε ομολογία παραδεχόµενος ενοχή.
Το Κακουργιοδικείο, αφού έλαβε υπόψη τους µετριαστικούς παράγοντες που τέθηκαν ενώπιον του, επέβαλε στον εφεσείοντα 2,5 χρόνια φυλάκιση στη 1η κατηγορία και 1 χρόνο στην 2η κατηγορία. Εισήγηση για αναστολή της ποινής απορρίφθηκε. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση κατά της ποινής, την οποία χαρακτήρισε, υπό τις περιστάσεις μάλλον επιεική. Αναφέρθηκε ότι δεν υπήρχε συναισθηματικό υπόβαθρο και ο εφεσειών γνωρίζοντας ότι το θύμα ήταν μόλις 13 ετών και αφού πέτυχε «γνωριμία» μέσω μηνυμάτων στο διαδίκτυο εντελώς επιφανειακού χαρακτήρα μόλις μια εβδομάδα πριν την επίδικη ημερομηνία διευθετήθη συνάντηση μαζί της με τα πιο πάνω αναφερόμενα επακόλουθα. Λήφθηκαν στην υπόθεση εκείνη υπόψη ως ελαφρυντικά, η παραδοχή και μεταμέλεια του κατηγορούμενου, το λευκό του ποινικό μητρώο και η ηλικία του εφεσείοντα, ο οποίος ήταν 25 ετών. Ο εφεσειών επίσης ήταν ανίκανος για εργασία λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας, είχε 2 παιδιά 5 και 3 ετών από διαφορετικές συντρόφους με τις οποίες συμβίωνε κατά το χρόνο γέννησης των παιδιών. Από νεαρής ηλικίας, ο εφεσειών παρακολουθείται από ψυχίατρο και οικονομικά στηρίζεται πάντοτε από τους γονείς του. Κατά το χρόνο διάπραξης του αδικήματος διατηρούσε δεσμό με συγκεκριμένη γυναίκα που κατονομάζεται, ηλικίας 35 ετών, εξακολουθεί δε να παρουσιάζει ψυχολογικά προβλήματα, ειδικά κρίσεις πανικού και χρόνιο πρόβλημα αγοραφοβίας.
Αναφορικά με το λόγο έφεσης για την μη αναστολή εκτέλεσης της ποινής, αναφέρθηκε ότι ορθά εκτιμήθηκε από το Κακουργιοδικείο ότι η σοβαρότητα του αδικήματος και των γεγονότων της υπόθεσης δεν δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην Α.R.R. v. Aστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 20/2022, Ημερ. 30/04/2024, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3,5 ετών που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα σε δύο κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014, μειώθηκαν κατ' έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 ετών καθότι λανθασμένα λήφθηκε ως επιβαρυντικός παράγοντας η κατάχρηση θέσης εμπιστοσύνης, αφού αποτελούσε συστατικό στοιχείο των αδικημάτων. Ο εφεσείοντας διέπραξε τα αδικήματα κατά των δυο ανηλίκων παιδιών της συζύγου του από προηγούμενο γάμο, ήτοι της Ι.Κ. και Κ.Κ., γεννηθείσες περί τον Οκτώβριο του 2006 και Φεβρουάριο του 2005, αντίστοιχα. Κατά τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων ο Εφεσείων ήταν παντρεμένος με τη μητέρα των ανηλίκων με την οποία απέκτησαν ένα παιδί. Συζούσαν όλοι μαζί στην οικογενειακή κατοικία από το 2016. Τα αδικήματα κατά της Ι.Κ. διαπράχθηκαν στις 17.11.2020, όταν το θύμα βρισκόταν σε ηλικία 14 ετών. Ο Εφεσείων εισήλθε αργά το βράδυ περί τις 11μ.μ., στο δωμάτιο της ανήλικης φορώντας μόνο το εσώρουχο του και της ζήτησε να του κάνει μασάζ, το οποίο η ανήλικη έπραξε για λίγο. Ακολούθως ο Εφεσείων της είπε να ξαπλώσει μπρούμυτα και «αφού κάθισε στα οπίσθια της, της έβγαλε τη φανέλα και το στηθόδεσμο και της έγλειψε την πλάτη». Η ανήλικη του είπε ότι δεν ήθελε άλλο και τότε ο Εφεσειών έφυγε από το δωμάτιο, λέγοντας της να μην αποκαλύψει τι έγινε στη μητέρα της. Τα δε αδικήματα κατά της Κ.Κ. διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 1.1.2018 και 31.7.2020, σε δυο διαφορετικές περιπτώσεις στις οποίες ο Εφεσείων «την αγκάλιαζε σφικτά αγγίζοντας την παράλληλα σε διάφορα μέρη του σώματος της κυρίως πάνω από τον κόκκυγα και στα πλαϊνά της κοιλιάς της».
Ως επιβαρυντικοί παράγοντες λήφθηκαν υπόψη η μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ του Εφεσείοντος και της Ι.Κ. (29 έτη) και το γεγονός ότι η Ι.Κ. ήταν ευάλωτο παιδί το οποίο πάσχει από Δ.Ε.Π.Υ. Προς μετριασμό της ποινής λήφθηκε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο και το ότι είναι πατέρα μιας θυγατέρας την οποία απέκτησε με τη μητέρα του θύματος.
Στην Μάμας Κυριάκου v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 141, ο εφεσείοντας κρίθηκε ένοχος κατόπιν παραδοχής στις κατηγορίες της (α) Σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκου, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1) και 3(2)(β) του περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμου 3(1)/00, και, (β) Απαγωγής νεαρής γυναίκας κάτω των δεκαέξι χρονών, κατά παράβαση των άρθρων 149 και 35 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 166/87. Το Κακουργοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών στην πρώτη και 6 μηνών στη δεύτερη κατηγορία, οι οποίες δεν κρίθηκαν έκδηλα αυστηρές από το Εφετείο.
Σε εκείνη την υπόθεση ο εφεσειών ηλικίας 23 χρόνων πήρε την ανήλικη ηλικίας 9 ½ ετών από την πισίνα Κέντρου όπου δούλευε η μητέρα της και την μετέφερε στην οικία του όπου την οδήγησε στο υπνοδωμάτιο του. Κλείδωσε την πόρτα και της ζήτησε να ξαπλώσει στο κρεβάτι, κάτι που αυτή αρνήθηκε να κάνει. Στη συνέχεια άρχισε να τη φιλά στα χείλη, την ξάπλωσε στο κρεβάτι, και, αφού ξάπλωσε και αυτός δίπλα της, άρχισε να τη φιλά στο στόμα και να χαϊδεύει τα μαλλιά και την πλάτη της. Ακολούθως της αφαίρεσε το μαγιό, τη φιλούσε στο λαιμό και στο στήθος, ενώ με το χέρι χάιδευε το αιδοίο της. Μετά κατέβασε το παντελόνι του, έβαλε το χέρι της στα γεννητικά του όργανα, την ανάγκασε να τον φιλά στο λαιμό και σε κάποια φάση χάιδεψε με το πέος του το αιδοίο της. Εν τω μεταξύ, η μητέρα της ανήλικης άρχισε να την αναζητά στο χώρο της πισίνας, οπότε πληροφορήθηκε ότι είχε φύγει με τον εφεσείοντα. Τότε, διάφορα πρόσωπα άρχισαν να αναζητούν τον εφεσείοντα και την ανήλικη. Ένα από αυτά τα πρόσωπα πήγε στο σπίτι του εφεσείοντα όπου συνάντησε την αδελφή του η οποία και φώναξε τον εφεσείοντα για να εξακριβώσει αν ήταν στο δωμάτιό του. Με το κάλεσμα της αδελφής του, ο εφεσείων ντύθηκε και κάλεσε και την ανήλικη να πράξει το ίδιο, απάντησε δε στην αδελφή του ότι ήταν στο δωμάτιό του και κοιμόταν. Στη συνέχεια ζήτησε από την ανήλικη να κρυφτεί για να μην τη δει η αδελφή του, μετά δε από μερικά λεπτά, αφού οδήγησε την ανήλικη από την πίσω πόρτα στο αυτοκίνητο, την μετέφερε πίσω στο Κέντρο. Μόλις το αυτοκίνητο του εφεσείοντα σταμάτησε, η μητέρα της ανήλικης έτρεξε προς το μέρος του ρωτώντας για την κόρη της, αυτός όμως αρνήθηκε ότι ήταν μαζί του. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκαν κλάματα προερχόμενα από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, οπότε και εντοπίστηκε η ανήλικη πεσμένη στο πάτωμα του πίσω μέρους του αυτοκινήτου. Ακολούθησε η καταγγελία στην Αστυνομία.
Ο εφεσείοντας αντιμετώπιζε ψυχικά προβλήματα και είχε μειωμένη αντιληπτική ικανότητα, ανωριμότητα και έντονη συναισθηματική διαταραχή. Δεν υπήρχε βία και σωματική και ψυχική βλάβη στην ανήλικη και το εφεσείοντας ήταν λευκού ποινικού μητρώου.
Στην υπόθεση Filip ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2019, 03/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:D412, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 7 χρόνων που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014, μειώθηκαν κατ' έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 χρόνων φυλάκισης. Ο κατηγορούμενος, ήταν ο πατέρας της ανήλικης, η οποία όταν έλαβαν χώρα τα επίδικα περιστατικά, ήταν ηλικίας 13 χρονών. Ήταν ο μοναδικός γονέας και προστάτης της ανήλικης και άλλων δύο ανήλικων παιδιών. Ο κατηγορούμενος, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις στην διάρκεια του ιδίου έτους, είχε εισέλθει στο υπνοδωμάτιο της ανήλικης, ενώ αυτή ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Την πλησίασε και άρχισε να την αγγίζει σε διάφορα μέρη του σώματος της. Και τις δύο φορές, η ανήλικη αντέδρασε, φωνάζοντας για να τον απωθήσει. Κατά την διάρκεια του πρώτου περιστατικού μάλιστα, όταν η ανήλικη έπραξε ως προαναφέρθηκε, ο κατηγορούμενος την κτύπησε στο πρόσωπο με αποτέλεσμα αυτή να πέσει στο κρεβάτι και να κτυπήσει στην συνέχεια με το κεφάλι της στο πάτωμα. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κατηγορούμενος δεν πτοήθηκε από την αντίδραση της ανήλικης. Ξάπλωσε στην συνέχεια δίπλα της στο κρεβάτι, της αφαίρεσε τα ρούχα και της άγγιζε στα γεννητικά όργανα. Ο κατηγορούμενος, ήταν λευκού ποινικού μητρώου και παραδέχθηκε αμέσως ενώπιον του Δικαστηρίου την εγκληματική του συμπεριφορά, επιδεικνύοντας μεταμέλεια. Ως μετριαστικός παράγοντας της ποινής του κατηγορουμένου που δεν ελήφθη υπόψη από το Δικαστήριο, κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι ήταν, η επίδραση που θα είχε η ποινή φυλάκισης στα άλλα δύο ανήλικα παιδιά του κατηγορουμένου.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν Ν. Ν., Ποιν. Έφεση Αρ. 69/2017, ημερ. 05/12/2017 ποινή φυλάκισης 18 μηνών που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο από το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε μία κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(3) του Νόμου 91(1)/2014, αυξήθηκε κατ' έφεση σε ποινή φυλάκισης 3 χρόνων. Η σεξουαλική κακοποίηση συνίστατο σε τρίψιμο των γεννητικών οργάνων ανήλικου παιδιού ηλικίας 6 ½ χρόνων ενώ ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 36 χρονών και φιλικό, προς την οικογένεια της ανήλικης, άτομο. Το περιστατικό, έλαβε χώρα σε χρόνο που η ανήλικη βρισκόταν υπό την εποπτεία της μητέρας του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος, είχε πάρει την ανήλικη μαζί με ακόμη ένα συγγενικό του παιδί, να παίξουν στην αυλή της οικίας του. Εκεί, στις κούνιες, ενώ ο κατηγορούμενος κουνούσε την ανήλικη στην κούνια, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, έβαλε το χέρι του μέσα από το φόρεμα της και κάτω από το εσώρουχο της και έτριψε τα γεννητικά της όργανα. Ως αποτέλεσμα του συμβάντος, ήταν η πρόκληση ψυχικού τραύματος στην ανήλικη, η οποία, σύμφωνα με την γνώμη παιδοψυχίατρου, έχρηζε ψυχολογικής υποστήριξης και θεραπείας για να συνεχίσει απρόσκοπτα η φυσιολογική ψυχό-συναισθηματική της ανάπτυξη. Ο κατηγορούμενος ήταν λευκού ποινικού μητρώου, άγαμος, άνεργος και χρόνιος καρδιοπαθής. Δεν υπήρξε προσχεδιασμός, παραδέχθηκε αμέσως στον ποινικό ανακριτή την εγκληματική του δράση και στην συνέχεια, παραδέχθηκε αμέσως και ενώπιον του Δικαστηρίου. Δήλωσε προς το Δικαστήριο, αναφερόμενος και στην συναισθηματική του συντριβή λόγω της εγκληματικής του δράσης, την μεταμέλεια του.
Στην Ν.Σ. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 184/2015, Ημερομηνίας 13/02/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72, ο εφεσειών κρίθηκε ένοχος μετά από ακρόαση για το αδίκημα του Άρθρου 6(3) του Νόμου 91(1)/2014. Ποινή φυλάκισης 3 ετών που του επιβλήθηκε πρωτόδικα αυξήθηκε κατ' εφέση στα 5 έτη. Το θύμα ήταν ηλικίας 13 ετών και εφεσείοντας 63 ετών. Εντοπίστηκαν να στέκονται σε σημείο πολυκατοικίας και φιλιόνταν, γλείφονταν στο λαιμό, αγκαλιάζονταν και ο εφεσείοντας έπιανε τα οπίσθια και άλλα μέρη του σώματος της. Ο εφεσείοντας ήταν λευκού ποινικού μητρώου. Η ηλικία του ήταν ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας ως προς την ίδια τη διάπραξη του αδικήματος και την ηλικία του θύματος. Επιβαρυντικά στοιχεία επίσης θεωρήθηκαν ο απόμερος και σκοτεινός τόπος που συντελέστηκε το αδίκημα, καθώς και οι λοιπές του συνθήκες, όπως ο εξ' αντικειμένου αντίκτυπος της πράξης στο συγκεκριμένο θύμα. Τονίστηκε περαιτέρω η σημασία που υπέχει η παραδοχή σε τέτοιου είδους αδικήματα, η οποία δεν υπήρχε σε εκείνη την υπόθεση. Σημειώνεται ότι η καταδίκη του εφεσείοντα για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης με κατάχρηση ευάλωτης θέσης, εδραζόμενο στο άρθρο 6(4)(β) του ιδίου Νόμου και στην οποία πρωτόδικα επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 7 έτη, ακυρώθηκε κατ' έφεση.
Στην Αστυνομία ν. Πατούρη (ανωτέρω) συντρέχουσες ποινές 10 μηνών για σεξουαλική κακοποίηση παιδιού ηλικίας 13½ ετών, βάσει των Άρθρων 6(3) και 6(4)(α) του Ν.91(Ι)/2014, κρίθηκαν έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν σε 3 έτη. Τα γεγονότα αφορούσαν δυο ξεχωριστά περιστατικά κατά τα οποία ο Εφεσείων ηλικίας 51 ετών, όντας σύντροφος και συμβίος της διαζευγμένης μητέρας της ανήλικης, (α) της τράβηξε την φανέλα που φορούσε προς τα πάνω πιάνοντας την από το στήθος και σφίγγοντας την συγχρόνως, το οποίο συνέχισε παρότι του ζήτησε να σταματήσει, (β) την επομένη ημέρα επανέλαβε την ίδια συμπεριφορά και πρόσθετα την έγλειψε στο στήθος και την φίλησε στο στόμα. Αποτελούσε αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο συμβίος της μητέρας της βρισκόταν σε θέση εμπιστοσύνης προς την ανήλικη, το οποίο αποτέλεσε επιβαρυντικό παράγοντα, καθώς και η μεγάλη διαφορά ηλικίας. Αναφορά γίνεται και στο Sexual Offences Definitive Guideline (σελ. 45-47), όπου για παρόμοια περιστατικά επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης μεταξύ 2 και 6 ετών. Για άλλη μια φορά επισημαίνεται η σημασία της παραδοχής σε σεξουαλικής φύσης αδικήματα, καθότι το θύμα δεν υπόκειται εκ νέου στην ψυχολογική δοκιμασία αναβίωσης της τραυματικής εμπειρίας.
Στην ΧΧΧ ΑL Dhess v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 177/2021, Ημερ. 16/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 χρόνων για τα αδικήματα της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και επιθέσεις. Επρόκειτο για αγγίγματα και χαϊδέματα των ανήλικων. Συγκεκριμένα, ο εφεσειών ο οποίος ήταν σύντροφος της μητέρας των ανηλίκων, Μ.Μ., Ν.Ν. και Α.Α. και διέμενε μαζί τους στην ίδια κατοικία, από τον Ιανουάριο του 2017 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020, σε δέκα περιπτώσεις συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με την ανήλικη Μ.Μ., δηλαδή την χαΐδευε τόσο στο στήθος όσο και στα οπίσθια. Ξεκίνησε όταν η Μ.Μ. ήταν 10 χρόνων και τερματίστηκε όταν ήταν 13 ετών. Της επιτέθηκε, επίσης, κτυπώντας την στα χέρια και σε διάφορα σημεία του σώματος της. Την ίδια περίοδο, ο εφεσειών σε δέκα περιπτώσεις συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με την Ν.Ν., δηλαδή την χαΐδευε στο στήθος και στα οπίσθια. Κατά την ίδια περίοδο ο Εφεσείων σε τέσσερις περιπτώσεις κτύπησε, επίσης, την εν λόγω ανήλικη σε διάφορα σημεία του σώματος της. Οι ανήλικες παρουσίαζαν ψυχικά ενοχλήματα από τη συμπεριφορά του εφεσείοντα. Λήφθηκε υπόψη η παραδοχή του κατηγορούμενου σε εκείνη την υπόθεση καθώς και το γεγονός ότι η υπόθεση εντασσόταν στην κατηγορία της επαφής δια του αγγίγματος στο σώμα του θύματος, χωρίς να υπάρχει επαφή σε γυμνό σημείο.
Στην DGS v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 148/23, 20/9/2024, το Εφετείο παραμέρισε τις άμεσες ποινές φυλάκισης που είχαν επιβληθεί στον Εφεσείοντα με μεγαλύτερη αυτή των 3 ετών, αντικαθιστώντας τις με συντρέχουσες ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτή των 18 μηνών, διατάσσοντας μάλιστα στην συνέχεια όπως αυτές τύχουν αναστολής. Πιο συγκεκριμένα ο Εφεσείων είχε καταδικαστεί μετά από ακροαματική διαδικασία σε 7 κατηγορίες αφορώσες συμμετοχή σε σεξουαλικές πράξεις με παιδί το οποίο δεν είχε φτάσει στην ηλικία συναίνεσης, κατά παράβαση του Άρθρου 6(3) του Νόμου 91(Ι)/2014. Κατά τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων η ανήλικη ήταν ηλικίας 16 ετών και 5 μηνών και ο Εφεσείων ηλικίας 20 ετών και 4 μηνών. Η μεταξύ τους διαφορά ηλικίας ήταν 3 χρόνια και 11 μήνες. Του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτή των τριών χρόνων στην κατηγορία της παράνομης συνουσίας. Οι σεξουαλικές πράξεις έλαβαν χώρα στις 17.10.2022, σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, ήτοι: (α) σε κέντρο διασκέδασης όπου φιλούσε την ανήλικη στο στόμα και την άγγιζε στα οπίσθια και τα γεννητικά όργανα, (β) σε στάση λεωφορείου όπου έπιασε την ανήλικη, την τράβηξε και τη φίλησε, την ακουμπούσε στα οπίσθια και έβαλε τα δάκτυλά του μέσα στα γεννητικά της όργανα, και (γ) σε συγκρότημα διαμερισμάτων όπου της έβγαλε το εσώρουχο, την έγλειφε στα γεννητικά όργανα και διείσδυσε το πέος του στον κόλπο και στο στόμα της. To Eφετείο αποδεχόμενο την έφεση εναντίον της ποινής, ανέφερε πως τα γεγονότα της υπόθεσης διέφεραν ουσιωδώς από άλλες περιπτώσεις αφού: (α) υπήρχε μικρή ηλικιακή διαφορά μεταξύ του Εφεσείοντος και της παραπονούμενης, πλησίον του ορίου των 3 χρόνων που θέτει το Άρθρο 12 του Νόμου, (β) η παραπονούμενη ήταν πλησίον της ηλικίας συναίνεσης, και (γ) η παραπονούμενη παρέπεισε τον Εφεσείοντα ότι βρισκόταν στην ηλικία συναίνεσης. Μάλιστα πέραν από την μείωση των επιβληθείσων ποινών προχώρησε και διέταξε και την αναστολή των ποινών φυλάκισης στηριζόμενο στις εξαιρετικές περιστάσεις της υπόθεσης και το σύνολο των μετριαστικών παραγόντων με ειδική αναφορά στο ότι η παραπονούμενη παραπλάνησε τον Εφεσείοντα για την πραγματική της ηλικία σε συνάρτηση με τη μικρή μεταξύ τους ηλικιακή διαφορά. Επισήμανε βεβαίως ότι ‘’…στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν ενδείκνυται η αναστολή της ποινής φυλάκισης για τέτοιας φύσης αδικήματα λόγω της ανάγκης επιβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, εντούτοις τούτο δεν θέτει άκαμπτο κανόνα μη αναστολής σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις’’.
Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης δεν μπορεί να αποφευχθεί στην παρούσα περίπτωση. Τα αδικήματα τα οποία ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και οι περιστάσεις διάπραξης τους είναι ιδιαίτερα σοβαρά και οποιαδήποτε άλλη ποινή, πέραν αυτή της φυλάκισης, δεν θα ήταν αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις. Όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία που επενεργούν προς όφελος του κατηγορούμενου δεν είναι ικανά να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής, θα επηρεάσουν όμως το ύψος της.
Επιβάλλονται στον κατηγορούμενο, οι κάτωθι ποινές:
Στην 1η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού ποινή φυλάκισης 2 ετών και 3 μηνών.
Στην 5η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού ποινή φυλάκισης 2 ετών και 3 μηνών.
Στην 7η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα του ότι επέτρεψε ή ανέχθηκε πρόσωπο να οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα δε δρόμο χωρίς το πρόσωπο αυτό και κατέχει ισχύουσα άδεια οδήγησης ποινή φυλάκισης 2 μηνών. Δεν εκδίδεται διάταγμα στέρησης του δικαιώματος ο Κατηγορούμενος να κατέχει η να λαμβάνει άδεια οδήγησης ούτε επιβάλλεται οποιοσδήποτε βαθμός ποινής ενόψει των ποινών φυλάκισης που έχουν επιβληθεί.
Στην 8η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα του να επιτραπεί η χρήση μηχανοκίνητου οχήματος, χωρίς πιστοποιητικό ασφάλισης ευθύνης έναντι τρίτου ποινή φυλάκισης 1 μηνός. Δεν εκδίδεται διάταγμα στέρησης του δικαιώματος ο Κατηγορούμενος να κατέχει η να λαμβάνει άδεια οδήγησης ούτε επιβάλλεται οποιοσδήποτε βαθμός ποινής ενόψει των ποινών φυλάκισης που έχουν επιβληθεί.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν ενόψει του ότι τα ποινικά αδικήματα των πιο πάνω κατηγοριών έλαβαν χώρα κατά τον ίδιο χρόνο στα πλαίσια μιας ενιαίας συμπεριφοράς από μέρος του Κατηγορούμενου.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Κατηγορούμενου δεν προέβηκε σε οποιαδήποτε εισήγηση, ότι στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να εξεταστεί το ενδεχόμενο αναστολής εκτέλεσης ποινής φυλάκισης, δυνατότητα που δίδεται από το άρθρο 3(2) του Ν.95/72, ως έχει μέχρι σήμερα τροποποιηθεί.
Εν πάση περιπτώσει, και έχοντας υπόψη το ύψος των ποινών που του έχουν επιβληθεί που δίδει την δυνατότητα εξέτασης τέτοιου ενδεχομένου, συνεκτιμήσαμε εκ νέου τη σοβαρότητα των αδικημάτων που έχει διαπράξει ο κατηγορούμενος, τα οποία βρίσκονται σε έξαρση και τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης, το νεαρό της ηλικία του, τη διαφορά ηλικίας μεταξύ του ίδιου και του θύματος, το λευκό του ποινικό μητρώο, την παραδοχή του, την μεταμέλεια του, τις προσωπικές του περιστάσεις και γενικότερα όλους τους ελαφρυντικούς παράγοντες που έχουν ήδη ληφθεί υπόψη για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής του. Κρίνουμε ότι τα πιο πάνω στοιχεία, δεν δικαιολογούν, υπό τις περιστάσεις, την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας υπέρ της αναστολής της ποινής που επιβλήθηκε σε αυτόν, εφόσον κάτι τέτοιο δεν θα αντικατόπτριζε την αντικειμενική σοβαρότητα των αδικημάτων και θα εξέπεμπε στην κοινωνία λανθασμένα μηνύματα ως προς την ποινική μεταχείριση που αναμένεται να έχουν επίδοξοι δράστες στο μέλλον σε τέτοιας φύσεως αδικήματα.
Συνεπώς, το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει όπως οι ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στον Κατηγορούμενο σήμερα να έχουν άμεση ισχύ. Η περίοδος όμως έκτισης τους, μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Κατηγορούμενος τελεί σε προφυλάκιση στα πλαίσια της υπό εξέταση υπόθεσης (βλ. Άρθρο 117 Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155) ήτοι από τις 08.05.2025.
Περαιτέρω, έχοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, κρίνεται επιβεβλημένο, για καλύτερη επίτευξη του στόχου της αναμόρφωσης του κατηγορούμενου αλλά και με σκοπό την προληπτική προστασία της κοινωνίας και ειδικότερα ανήλικων παιδιών ενόψει της φύσης των αδικημάτων που έχει διαπράξει όπως εκδοθεί σειρά διαταγμάτων δυνάμει του Άρθρου 14 του Νόμου 91(Ι)/2014, με τα οποία απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο, για διάστημα 2 ετών μετά την αποφυλάκιση του:
· Να προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες σε παιδιά.
· Να εργοδοτηθεί ή απασχοληθεί σε χώρους που βρίσκονται ή γειτνιάζουν παιδιά.
· Να διαμένει σε χώρο ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά.
Περαιτέρω, ο Κατηγορούμενος παραπέμπεται στην Αρχή Εποπτείας, που εγκαθιδρύθηκε δυνάμει του άρθρου 47 του Νόμου, καθ’ όλη την διάρκεια της κράτησης του στις Κεντρικές Φυλακές και για χρονικό διάστημα 2 ετών από την αποφυλάκιση του.
Σε ότι αφορά τα τεκμήρια της υπόθεσης και τα οποία βρίσκονται στην κατοχή της Αστυνομίας, αυτά να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους τους.
Τα έξοδα μετάφρασης να καταβληθούν από την Δημοκρατία.
(Υπ.)………………
Λ. Μάρκου, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ......................
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
(Υπ.) .......................
Θ. Συμεωνίδης, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο