ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΟΣΥ – ΠΑΦΟΥ
ΤΜΗΜΑ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Χρ. Ραγουζαίου, Προέδρου
Αίτηση αρ.: E31/2020
Μεταξύ:
1. Μιχάλης Παπασάββας
2. Ανδρέας Παπασάββας
Αιτητών
Και
1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΥ
2. Veggera Trading Stores Limited (HE294745)
Καθ’ ων η Αίτηση
-------------------------------
Αίτηση ημερομηνίας 11/11/2024
Ημερομηνία: 28/02/2025
Εμφανίσεις:
Για τoν Αιτητή/Καθ’ ου η Αίτηση 1
στην Κυρίως Αίτηση : ΘΕΟΧΑΡΙΔΟΥ Κ. ΚΑΛΥΨΩ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 & 2 /
Aιτητές 1 & 2 στην Κυρίως Αίτηση: ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.
--------------------------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
H παράθεση του ιστορικού της παρούσας υπόθεσης είναι απαραίτητη για την καλύτερη κατανόηση της απόφασης αυτής. Στην Κυρίως Αίτηση με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό οι Αιτητές εξασφάλισαν στις 11/09/2024, μετά από πλήρη ακρόαση, την έκδοση διατάγματος έξωσης του Καθ’ ου η αίτηση 1 από το επίδικο υποστατικό που βρίσκεται στην Πάφο (στο εξής καλούμενο “το μίσθιο”). Η εκτέλεση του διατάγματος έξωσης είχε ανασταλεί, υπό όρους, μέχρι τις 31/01/2025.
Στις 03/10/2024, ο Αιτητής καταχώρησε αίτηση για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 11/09/2024, μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης που καταχώρησε την ίδια ημέρα. Οι Καθ’ ων η αίτηση καταχώρησαν ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης στις 02/12/2024.
Η παρούσα αίτηση
Υποβλήθηκε τότε το παρόν αίτημα, για την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης από τον Αιτητή, προς υποστήριξη της αίτησής του για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης, με την οποία να απαντά στην ένορκη δήλωση του Μιχάλη Παπασάββα (που συνοδεύει την ένσταση των Καθ’ ων η αίτηση).
Η Αίτηση βασίζεται “στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.39, Δ.38, Δ.48, Δ.57, Δ.64, στον Διαδικαστικό Κανονισμό του Ενοικιοστασίου του 1983 Κ.1 - 15, στον Νόμο 23/1983 άρθρα 2 - 14, 27, 29, 30, 31, 33 και 34, στον Νόμο 14/1960, επί του άρθρου 30.2, 35, 169 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί των άρθρων 6, 7, 8 και 10 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948, του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Ε.Σ.Δ.Α.), επί του άρθρου 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, επί των άρθρων 47 και 48 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και επί των συμφυών εξουσιών του Δικαστηρίου, στη Νομολογία του Α.Δ., στη διακριτική ευχέρεια και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου”, και υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του Νίκου Κ. Θεοχαρίδη, δικηγόρου, (ημερομηνίας 11/11/2024), στην οποία δηλώνει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Είναι ένας εκ των δικηγόρων του Αιτητή, στην παρούσα διαδικασία. Προβαίνει ο ίδιος στην ένορκη δήλωση καθότι το ζήτημα που εξετάζεται είναι αμιγώς νομικό. Υιοθετεί την προηγούμενη ένορκη δήλωση του Αιτητή και αναφέρεται στην ένσταση των Καθ’ ων η αίτηση και στην ανάγκη καταχώρησης της παρούσας αίτησης. Έχει παρατηρήσει ότι υπάρχουν αναλήθειες και ψέματα στην ένορκη δήλωση του Μ.Π. ημερομηνίας 07.11.2024 και ότι οι Καθ’ ων η αίτηση καταβάλουν προσπάθεια παραπλάνησης του Δικαστηρίου.
Υπήρξε συμμόρφωση με την πρόνοια της απόφασης για πληρωμή των ενοικίων, αφού ο Αιτητής έχει εκδώσει και αποστείλει στους Καθ’ ων η αίτηση αριθμό επιταγών, τις οποίες επιθυμεί να καταθέσει στο Δικαστήριο μέσα από τη συμπληρωματική ένορκή του δήλωση.
Υπάρχει, καλός λόγος για την έγκριση του παρόντος αιτήματος. Παραπέμπει δε, στην προτιθέμενη συμπληρωματική ένορκη δήλωση, η οποία παρατίθεται αυτούσια, ως Τεκμήριο, στην ένορκη δήλωσή του.
Ένσταση:
Με την ειδοποίηση περί προθέσεως υποβολής ένστασης που καταχώρησαν οι Καθ΄ ων η αίτηση στις 02/12/2024, προβάλλουν τους κάτωθι λόγους ένστασης:
“1. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για παραχώρηση άδειας καταχώρησης της προτιθέμενης συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης.
2. Από τα όσα παραθέτει ο ενόρκως δηλών κ. Νίκος Θεοχαρίδης, στην ένορκη δήλωση του αγνώστου ημερομηνίας δεν προκύπτει οποιοσδήποτε επαρκής και/ή καλός λόγος για να δοθεί άδεια καταχώρισης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης.
3. Τα όσα αναφέρει ο κ. Νίκος Θεοχαρίδης στην ένορκη δήλωσή του, ότι δήθεν προκύπτει ανάγκη καταχώρησης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης «προς απάντηση των ισχυρισμών ότι δήθεν έχουν αναγραφεί “αναληθείς” και ψέματα και γίνεται προσπάθεια παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού του Δικαστηρίου, ότι ο κ. Μ. Παπασάββας έχει διαπράξει ψευδορκία, προκύπτει ανάγκη προσθήκης στα γεγονότα της αίτησης που έγιναν μετά την καταχώρηση. Τούτο γιατί δεν αποτελούν νέα γεγονότα τα οποία προέκυψαν αλλά προϋπήρχαν και ήταν γνωστά στον Αιτητή, τα οποία και όφειλε να τα παραθέσει και όχι να τα αποκρύψει και να προσπαθεί εκ των υστέρων να τα αποκαλύψει.
4. Δεν καταδείχθηκε και/ή καταδεικνύεται οποιοσδήποτε επαρκής και/ή βάσιμος και/ή καλός και/ή ικανοποιητικός και/ή ιδιαίτερος και/ή συγκεκριμένος λόγος για να δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος και/ή δεν εξηγείται με ποιο τρόπο θα επωφεληθεί το Δικαστήριο και/ή η διαδικασία, εάν επιτραπεί η καταχώρηση της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης.
5. Ο Αιτητής επιδιώκει την καταχώρηση Συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης, για να συμπληρώσει τις παραλείψεις και/ή ελλείψεις πληροφόρησης του Δικαστηρίου και τις παραλείψεις και/ή ελλείψεις της ένορκης δήλωσης του κ. Χρίστου Μάρκου ημερ. 03/10/2024 η οποία υποστηρίζει την αίτηση ημερ. 11/11/2024 για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, παραβλέποντας και/ή καταστρατηγώντας το σκοπό για τον οποίο είναι δυνατό να γίνει επίκληση και/ή χρήση της δικονομικής δυνατότητας για καταχώρηση Συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης δυνάμει της Διάταξης 48 Θεσμός 4(2).”
Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση, ο Καθ΄ ου η αίτηση 1 επαναλαμβάνει τους λόγους ένστασης, και απορρίπτει το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του Ν. Θ.
Διαδικασία
Εφόσον το ζήτημα που εξετάζεται είναι αμιγώς νομικό, το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση. Δεν ζητήθηκε η αντεξέταση οποιουδήποτε από τους ενόρκως δηλούντες και οι συνήγοροι προχώρησαν σε αγορεύσεις υποστηρίζοντας, αντίστοιχα, την έγκριση και την απόρριψη της αίτησης. Αναφορά στις αγορεύσεις θα γίνει όπου κριθεί απαραίτητο.
Νομική Πτυχή:
Δικονομικό έρεισμα για την παραχώρηση τέτοιας θεραπείας παρέχεται από την Δ.48 θ.4(2), η οποία τυγχάνει αναλογικής εφαρμογής στις υποθέσεις του παρόντος Δικαστηρίου.[1]
«Το Δικαστήριο, ή Δικαστής, μετά από αίτηση ή προφορικό αίτημα, μπορεί, για καλό λόγο, να επιτρέψει την καταχώρηση συμπληρωματικών ένορκων δηλώσεων. Η ακρόαση αίτησης διεξάγεται στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στην αίτηση ή στις ένορκες δηλώσεις τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης που προνοείται από τη Διαταγή 39.»
Προκύπτει από τις πρόνοιες της Διαταγής 48, θ.4(2) πως βασική προϋπόθεση για να πετύχει το αίτημα καταχώρησης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, είναι η ικανοποίηση του Δικαστηρίου για την ύπαρξη «καλού λόγου» προς τούτο. Ο διάδικος που υποβάλλει τέτοιο αίτημα και ο οποίος έχει το βάρος της απόδειξης, θα πρέπει να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου τέτοια στοιχεία που να πείσουν ότι το αίτημα υποβάλλεται για “καλό λόγο”. Με τη δυνατότητα καταχώρησης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης προς απάντηση ή αντίκρουση ισχυρισμών που περιλήφθηκαν στην ένσταση [νοουμένου βέβαια ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις της Δ.48, θ.4(2)], ασχολείται η νομολογία με τις υποθέσεις Κώστα ν. Κώστα (2003) 1 Α.Α.Δ. 269 και Λούκος Λτδ ν. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (2001) 1 Α.Α.Δ. 418 και Κόκκινου ν. Κόκκινου ΄Εφ. 29/14, ημ. 3.11.2016. Το θέμα εμπίπτει σαφώς, στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου [βλ. Ματθαίου κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 510 και Κόκκινου, πιο πάνω].
Επομένως, στην παρούσα αίτηση, το Δικαστήριο πρέπει να εξετάσει πρώτιστα κατά πόσο υπάρχει καλός λόγος να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του παρόντος αιτήματος για καταχώριση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης. Η φράση «καλός λόγος» εξετάζεται σε συνάρτηση πάντα με το δικαίωμα των διαδίκων να θέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου το αναγκαίο υλικό πριν την ακρόαση της αίτησης, με δεδομένη πλέον την απαγόρευση παρουσίασης προφορικής μαρτυρίας (με εξαίρεση του δικαιώματος αντεξέτασης των ενόρκως δηλούντων).
Το ζήτημα εξετάζεται πάντοτε στα πλαίσια της κάθε υπόθεσης και προκειμένου να αποφασιστεί, θα πρέπει να εξεταστούν με προσοχή τα όσα οι Αιτητές προτίθενται να αναφέρουν συμπληρωματικά.
Στην παρούσα υπόθεση, εξετάζοντας το κατά πόσο υπάρχει «καλός λόγος» να εγκριθεί το αίτημα του Αιτητή, ανατρέχω στην προτιθέμενη συμπληρωματική ένορκη δήλωση (στο εξής “ΠΣΕΔ”). Εκεί, ο Χ. Μ. αναφέρεται στα όσα ο Καθ’ ου η αίτηση 1 προβάλλει στην ένορκη δήλωσή του, ημερομηνίας 07/11/2024 (στο εξής “η ένορκη δήλωση 07/11/2024”), και συγκεκριμένα, στο περιεχόμενο των παραγράφων 5, 7, 10 - 15, 17 - 19, 21, 22 και 24 - 26, αυτής. Εξετάζω πιο κάτω την ΠΣΕΔ
1. Οι πρώτες δέκα παράγραφοι της ΠΣΕΔ έχουν τυπικό περιεχόμενο και δεν θα τύχουν ιδιαίτερου σχολιασμού.
2. Στις παραγράφους 11, 12 και 13 της ΠΣΕΔ, ο Χ. Μ. καταπιάνεται με τον ισχυρισμό του Μ. Π. (παράγραφος 5 της ένορκης δήλωσης 07/11/2024) ότι ο Χ. Π. παρέλειψε να πληρώσει το ενοίκιο των μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2024.
Σημειώνω ότι, ουσιαστικά, ο Χ. Π. επιχειρεί να παρουσιάσει αντίγραφα των επιταγών που απέστειλε ταχυδρομικώς στους Καθ’ ων η αίτηση, τα οποία όμως δεν διακρίνω να αποτελούν επίδικο ζήτημα όσον αφορά το αίτημα για ανατολή της εκτέλεσης.
3. Στις παραγράφους 14 - 20 της ΠΣΕΔ, ο Χ. Π. σχολιάζει με το περιεχόμενο των παραγράφων 10 - 15 της ένορκης δήλωσης ημερ. 07/11/2024.
Προβάλλεται γενικά και αόριστα η θέση περί «προσπάθειας παραπλάνησης» και αναλύει ο Χ.Π. νομικά ζητήματα που αφορούν την έφεση επαναλαμβάνοντας ισχυρισμούς της αρχικής ένορκής του δήλωσης, περί πρόκλησης μεγαλύτερης ζημιάς στον ίδιο απ’ ότι στους Καθ’ ων η αίτηση στην περίπτωση εκτέλεσης της απόφασης.
Η έκφραση γνώμης από τον μάρτυρα και η επανάληψη προηγούμενης μαρτυρίας δεν αποκαλύπτει “καλό λόγο” για την παρουσίαση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης.
4. Στην παράγραφο 21 της ΠΣΕΔ, ο Χ. Π. δεν απαντά, αλλά σχολιάζει το περιεχόμενο της παραγράφου 17 της ένορκης δήλωσης ημερ. 07/11/2024 και εξηγεί “που αποσκοπούσαν” οι δικοί του προηγούμενοι ισχυρισμοί, αναφορικά με την εργασία που διεξάγει, μέσω νομικού προσώπου.
5. Στην παράγραφο 22 της ΠΣΕΔ, ο Χ. Π. απαντά στο περιεχόμενο της παραγράφου 18 της ένορκης δήλωσης ημερ. 07/11/2024 δίνοντας τη δική του ανεπίτρεπτη «ερμηνεία» στη μαρτυρία του Μ. Π.
7. Στις παραγράφους 29 - 36 της ΠΣΕΔ, ο Χ. Π. επαναλαμβάνει δικούς του ισχυρισμούς και εισάγει ανεπίτρεπτη μαρτυρία γνώμης.
Στη βάση της πιο πάνω ανάλυσης, βρίσκω ότι το μόνο σημείο της ΠΣΕΔ που αποτελεί απάντηση σε ισχυρισμούς του Μ. Π. είναι τα όσα αναφέρονται σχετικά με την πληρωμή ή μη των ενοικίων των μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2024 (η οποί ωστόσο μαρτυρία δεν είναι ουσιώδης για το ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης).
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν έχει καταδειχθεί από τον Αιτητή η ύπαρξη «καλού λόγου» για να επιτραπεί η καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης από μέρους του, αφού ακόμα και το ζήτημα της πληρωμής των ενοικίων, δεν αποτελεί ουσιώδη παράγοντα ο οποίος θα μπορεί να επηρεάσει την έκβαση του αιτήματός του για την αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Ως εκ των ανωτέρω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η διακριτική μου ευχέρεια δεν θα πρέπει να ασκηθεί υπέρ της έγκρισης της παρούσας αίτησης.
Τα έξοδα της αίτησης €500,00 επιδικάζονται υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 2.
(Υπ.) ……………………………………….
Χρ. Ραγουζαίου
Πρόεδρος Δικαστηρίου
Πιστό Αντίγραφο,
Γραμματέας
[1] Δυνάμει των κανονισμών 2(β) και 12(α) των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο