ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ – ΠΑΦΟΥ
ΤΜΗΜΑ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Ραγουζαίου, Προέδρου
Αρ. Αίτησης: Κ8/2024
Μεταξύ:
ΑΡΕΣΤΗ ΛΕΑΝΔΡΟΥ ΑΡΕΣΤΗ
Αιτητή
και
ΕΛΕΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Καθ' ης η Αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 19/09/2024
Ημερομηνία: 20.01.2025
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή : κ. Νίκος Α. Τσιαπαλής
Για την Καθ’ ης η αίτηση: κ. Παύλος Ευθυμίου για Παύλος Γ. Ευθυμίου ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα αίτηση του, ο Αιτητής στην κυρίως Αίτηση με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό, αξιώνει την έκδοση από το Δικαστήριο διατάγματος, ως εξής:
“Διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η εκτέλεση της απόφασης και/ή διατάγματος που εκδόθηκε την 1/07/2024 στη με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό αίτηση στην απουσία του αιτητή, μέχρι την εκδίκαση της αίτησης με την οποία ο αιτητής αιτείται την ακύρωση και/ή παραμερισμό της απόφασης και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.”
Ιστορικό:
Μεταξύ των ιδίων διαδίκων έχει προηγηθεί η καταχώρηση Αίτησης έξωσης, στην οποία έχει εκδοθεί ερήμην και σε βάρος του παρόντος Αιτητή (και Καθ’ ου η αίτηση στην Ε), την 01.07.2024, διάταγμα έξωσης και απόφαση για οφειλόμενα ενοίκια, ενδιάμεσα οφέλη, τόκο, έξοδα και Φ.Π.Α. (στο εξής αναφερόμενη ως “η απόφαση”).
Ο Αιτητής με την παρούσα ενδιάμεση αίτηση επιδιώκει την αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης, μέχρι την εκδίκαση της κυρίως Αίτησης (όπου αιτείται τον παραμερισμό της απόφασης).
Η παρούσα αίτηση (παρά το γεγονός ότι καταχωρήθηκε ως μονομερής) δεν εξετάστηκε μονομερώς. Αφού επιδόθηκε, εμφανίστηκαν στο Δικαστήριο οι συνήγοροι της Καθ’ ης η Aίτηση και προέβαλαν ένσταση.
Αίτηση
H αίτηση βασίζεται “στους περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.39 και Δ.48 Θ. 1, 2, 4, 8 (ii), στον Περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60 άρθρο 32, στους Περί Ενοικιοστασίου Νόμους του 1983 έως 1999 άρθρο 6 α), β), γ), δ) και 3), άρθρο 11 παρ. 4 και άρθρα 15, 16, 33 και 34, στους Περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1983 (2/1983) Αρθ. 1, 2, 7 και 12, στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας άρθρο 53, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρώπινων Δικαιωμάτων άρθρα 6 και 10, στη Νομολογία των Κυπριακών Δικαστηρίων, στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου και στην Πρακτική” και υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του Αιτητή, ημερ. 19.09.2024, στην οποία αναφέρει τα εξής:
Ενοικιάζει και κατέχει, δυνάμει συμφωνίας ημερομηνίας 04/01/2013, τα επίδικα υποστατικά (3 καταστήματα στο ισόγειο και 3 διαμερίσματα στον όροφο του συγκροτήματος της Καθ΄ ης η Αίτηση στην Πέγεια). Στα ισόγεια καταστήματα λειτούργησε επιχείρηση εστιατορίου, ενώ τα 3 διαμερίσματα αποτελούσαν τον αποθηκευτικό χώρο της επιχείρησης (και συνδέονταν με εσωτερική σκάλα με την κουζίνα). Η κουζίνα βρισκόταν στο τρίτο κατάστημα και ήταν ανεξάρτητη από τα άλλα δύο ενοποιημένα καταστήματα όπου βρισκόταν ο χώρος εστίασης.
Τον Αύγουστο του 2023 ο ίδιος και οι υπόλοιποι κάτοχοι των υποστατικών στη Λεωφόρο Κόλπου Κοραλλίων, ενημερώθηκαν από την αρμόδια αρχή ότι τον Νοέμβριο του ΄23 θα ξεκινούσαν εργασίες ανακατασκευής και η πρόσβαση στη Λεωφόρο θα διακόπτετο (για τα οχήματα και το κοινό). Αυτό συνεπαγόταν τον αποκλεισμό της δικής του επιχείρησης, η οποία δεν είχε εναλλακτική πρόσβαση.
Παράλληλα, ο Δήμος Πέγειας τον ενημέρωσε ότι για να συνεχίσει να εκδίδεται η άδεια λειτουργίας της επιχείρησής του, όφειλε να προβεί σε κατεδάφιση των όποιων κατασκευών δεν καλύπτονται από τις εκδοθείσες άδειες (δηλ. οι πέργολες, τα σκιάδια, τα περιτοιχίσματα και άλλες πρόχειρες κατασκευές). Η κουζίνα απαιτείτο όπως νομιμοποιηθεί, με την υποβολή σχεδίων για ενσωμάτωσή της στα υπόλοιπα καταστήματα.
Ενημέρωσε ο Αιτητής την Καθ΄ ης η Αίτηση σχετικά και ακολούθησαν συναντήσεις όπου (σε κάποιες) παρίσταντο και ο Δημοτικός Μηχανικός με τον Αρχιτέκτονα της Καθ΄ ης (για να συζητήσουν τεχνικά θέματα).
Αποτέλεσμα των συζητήσεων ήταν η εξής προφορική συμφωνία Νοεμβρίου 2023:
(α) Από τον Νοέμβριο του ΄23 και μέχρι την επαναλειτουργία της επιχείρησης, τα καταβλητέα ενοίκια θα πληρώνονταν όποτε υπήρχε ευχέρεια από μέρους του Αιτητή και όχι την πρώτη ημέρα κάθε μήνα.
(β) Οι εργασίες που αφορούσαν την νομιμοποίηση της επιχείρησης του Αιτητή, θα γίνονταν με κόστος του Αιτητή.
(γ) Η Καθ΄ ης η Αίτηση, αφού ολοκληρωνόταν η επαναφορά της οικοδομής στα εγκεκριμένα σχέδια (και η σύνδεση της κουζίνας με τον χώρο εστίασης), θα υπέβαλλε αίτηση για έκδοση καλυπτικής άδειας μέσω του δικού της Αρχιτέκτονα-Μηχανικού.
(δ) Τα ενοίκια που θα προκύπταν στο ενδιάμεσο, θα καταβάλλονταν μέχρι την 31/12/24, ενώ από την 01/01/25 θα επανερχόταν η υποχρέωση καταβολής του ενοικίου (€3.700 μηνιαίως) την πρώτη ημέρα κάθε μήνα, με περίοδο χάριτος 8 ημερών.
Τα ενοίκια εξοφλούνταν σταδιακά. Για το ενοίκιο Νοεμβρίου ΄23, καταβλήθηκε ποσό €3.700 στις 15/12/23 και στις 05/04/24 εξοφλήθηκε το ενοίκιο Δεκεμβρίου ΄24. Στις 04/05/24 πληρώθηκε το ενοίκιο Ιανουαρίου ΄24 και στις 06/06/24 καταβλήθηκε έναντι Φεβρουαρίου ΄24, ποσό €2.700.
Εν τω μεταξύ, στις 13/11/23 έλαβε επιστολή για τα ενοίκια των μηνών Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 2023 (που είχαν ήδη εξοφληθεί) και για το ενοίκιο Νοεμβρίου που καλυπτόταν από τη συμφωνία. Τον διαβεβαίωσε η Καθ΄ ης η Αίτηση ότι η επιστολή στάληκε από λάθος.
Οι εργασίες κατεδάφισης και ανοικοδόμησης είχαν ξεκινήσει στα τέλη Ιανουαρίου 2024. Γι΄ αυτές επιβαρύνθηκε το συνολικό ποσό €69.615 (για υλικά και εργατικά). Ενώ οι εργασίες προχωρούσαν, έλαβε επιστολή στις 12/02/24 από τους συνηγόρους της Καθ΄ ης η Αίτηση που απαιτούσε την εξόφληση ενοικίων ύψους €6.400. Επικοινώνησε και πάλι με την Καθ΄ ης η Αίτηση η οποία απέδωσε την επιστολή σε κακή συνεννόηση με τον δικηγόρο της, ζητώντας του να την αγνοήσει.
Στη συνέχεια, στις 27/03/24 του επιδόθηκε η Αίτηση Έξωσης και αποτάθηκε στην Καθ΄ ης η Αίτηση η οποία τον διαβεβαίωσε ότι αποτελούσε λάθος και του ζήτησε να την αγνοήσει.
Συνέχισε να καταβάλλει διάφορα ποσά έναντι των δεδουλευμένων ενοικίων και να επιβαρύνεται με τα έξοδα των εργασιών που εκτελούνταν, ενώ η Καθ΄ ης η Αίτηση φρόντιζε να τον παραπλανεί αναφορικά με τη διαδικασία έξωσης και να του επιτρέπει να συνεχίζει την εκτέλεση των εργασιών.
Στις 09/07/24 του επιδόθηκε το Διάταγμα Έξωσης και τότε αποτάθηκε σε δικηγόρο για συμβουλή, διότι η Καθ΄ ης η Αίτηση (προκειμένου να αποδεχθεί τη συνέχιση της ενοικίασης), πρότεινε να υπογράψουν νέο συμβόλαιο με ενοίκιο €6.000 μηνιαίως. Οι δικές του προτάσεις, απορρίφθηκαν.
Η απόφαση εκδόθηκε με απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων από το Δικαστήριο αφού κατά την έκδοσή της ήταν εξοφλημένα τα ενοίκια Δεκεμβρίου ΄23 και Ιανουαρίου ΄24, και για τον Φεβρουάριο είχε καταβληθεί ποσό €2.700.
Η έγκριση της Αίτησης δεν θα επηρεάσει το συμφέρον της Καθ΄ ης η Αίτηση αφού θα διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων.
Η ένσταση:
H Καθ’ ης η αίτηση, με την ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης ημερομηνίας 27.09.2024, απορρίπτει τα όσα ο Αιτητής ισχυρίζεται στην παρούσα αίτηση και προβάλλει τους κάτωθι λόγους ένστασης:
“Α. Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου για την αιτούμενη θεραπεία, αφού δεν αποκαλύπτεται συζητήσιμη υπόθεση, δεν φαίνεται να υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας και δεν δίδονται επαρκή στοιχεία, από πλευράς του αιτητή, ότι εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα θα είναι δύσκολο και / η, αδύνατον να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο,
Β. Δεν υπάρχει εκδοθείσα ερήμην απόφαση εις την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο αίτηση, και ο αιτητής επιδιώκει την αναστολή ανύπαρκτης απόφασης.
Γ. Με την κύρια αίτηση του ο αιτητής επιδιώκει τον παραμερισμό και/ή, την αναθεώρηση της εκδοθείσας εις την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο αίτηση, δηλαδή επιδιώκει τον παραμερισμό και / η, την αναθεώρηση ανύπαρκτης απόφασης.”
Υποστηρίζεται η ένσταση από την ένορκη δήλωση της Καθ’ ης η Αίτηση, στην οποία επαναλαμβάνει τους λόγους ένστασης, απορρίπτει τους ισχυρισμούς του Αιτητή και αναφέρει πως ο Αιτητής εκμεταλλεύεται την περιουσία της χωρίς να πληρώνει τα ενοίκια, που αποτελούν τη μοναδική πηγή εισοδήματος της ιδίας και της οικογένειάς της.
Διαδικασία:
Δεν αντεξετάστηκαν οι ενόρκως δηλούντες και οι δύο πλευρές αγόρευσαν στο Δικαστήριο, υποστηρίζοντας τις εκατέρωθεν θέσεις τους, παρουσιάζοντας και σχετική με το ζήτημα νομολογία. Το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση, εφόσον το επίδικο θέμα είναι αμιγώς νομικό.
Στις αγορεύσεις των δύο πλευρών θα αναφερθώ περαιτέρω, όπου κριθεί αναγκαίο.
Νομική πτυχή:
Το ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης απόφασης, διέπεται πλέον από το μέρος 47.1.(7) των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023, όπου αναφέρονται τα εξής:
“Κάθε πρόσωπο προς το οποίο οποιοδήποτε ποσόν ή χρήματα ή έξοδα είναι πληρωτέα σύμφωνα με απόφαση ή διάταγμα, μόλις τα χρήματα ή τα έξοδα καταστούν πληρωτέα, δικαιούται να αιτηθεί την έκδοση ενταλμάτων για εκτέλεση της πληρωμής τους, τηρουμένων ωστόσο των πιο κάτω:
(α) αν η απόφαση ή το διάταγμα είναι για πληρωμή εντός αναφερόμενης χρονικής περιόδου, κανένα ένταλμα δεν εκδίδεται παρά μόνο μετά την εκπνοή της εν λόγω χρονικής περιόδου·
(β) δικαστήριο δύναται, κατά ή μετά τον χρόνο έκδοσης απόφασης ή διατάγματος, να αναστείλει την εκτέλεση για χρόνο τον οποίο κρίνει κατάλληλο.”
(Δική μου υπογράμμιση)
Η πρόνοια αυτή είναι πανομοιότυπη της αντίστοιχής πρόνοιας των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας (Δ.40 Θ.7)[1], ως ίσχυαν πριν την τροποποίηση του 2023 και τυγχάνει αναλογικής εφαρμογής από το παρόν Δικαστήριο, δυνάμει του Μέρους 61 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023 και των Κανονισμών 2(β) και 12(α) των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών.
Δίδεται επομένως στο Δικαστήριο, διακριτική ευχέρεια για την αναστολή εκτέλεσης απόφασης, για τόσο χρονικό διάστημα και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο κρίνει ορθό να επιβάλει.
Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής αυτής ευχέρειας, αναλύονται από την νομολογία. Στον βαθμό που η πρόνοια του μέρους 47 δεν διαφέρει από την προηγούμενη Διαταγή (Δ.40 Θ.7), τυγχάνει εφαρμογής η νομολογία, όπως είχε διαμορφωθεί πριν την τροποποίηση των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Στις αιτήσεις που βασίζονταν στη Δ.40 θ.7, ίσχυαν κατ' αναλογία οι αρχές που διέπουν τη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου να αναστείλει την εκτέλεση απόφασης εκκρεμούσης έφεσης δηλ. στη βάση της Δ.35 θ.18, (Anderson & Coltman Ltd v. Sonco Canning Ltd (1982) 2 J.S.C. 325). Οι αρχές αυτές συνοψίσθηκαν στη Χαραλάμπους ν. A. Panayides Contracting Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 1978, ως ακολούθως:
«(α) Η απόφαση για αναστολή ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η άσκηση της οποίας γίνεται στο πλαίσιο της Διαταγής 35 καν. 18 και σε συνάρτηση προς τα γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.
(β) Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης η οποία, παραμένει ισχυρή και διατηρεί την τελεσιδικία της μέχρι την τροποποίηση ή την ανατροπή της από το Εφετείο. Έπεται ότι ο επιτυχών διάδικος δεν πρέπει να αποστερείται τους καρπούς της επιτυχίας του εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της έφεσης του αντιδίκου του. Από την άλλη όμως αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απονομή της δικαιοσύνης, η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης. Η άρνηση έκδοσης διαταγής για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δυνητικά συνεπάγεται κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της έφεσης».
Επίσης, στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, αναφέρονται τα εξής:
"Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης. Η αναστολή μπορεί να εγκριθεί στο πλαίσιο της διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται στο δικαστήριο από τη Δ.35 Θ.18. Η διασφάλιση του τελεσφόρου της πρωτόδικης απόφασης, αφενός, και της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεση, αφετέρου, συνιστούν τους κατ' εξοχή παράγοντες που επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Η εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων επιβάλλει τη στάθμιση κάθε γεγονότος που σχετίζεται τόσο με τις επιπτώσεις της αναστολής, όσο και τη ζωτικότητα του δικαιώματος για την άσκηση έφεσης. Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις."
Περαιτέρω, στην υπόθεση Βογαζιανού ν. Γενικού Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 591, λέχθηκαν τα πιο κάτω:
«Το ορθό κριτήριο για την παροχή δικαστικής αναστολής έγκειται στην εξισορρόπηση δύο παραγόντων. Πρώτον, της φυσιολογικής προσδοκίας του ενάγοντα να δρέψει άμεσα τους καρπούς της νίκης του στο δικαστικό αγώνα που διεξήγαγε. Και, δεύτερον, την ανάγκη η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μη χάσει τη σημασία της μένοντας χωρίς κανένα αντίκρυσμα: βλέπε Ι. Aristidou v. N. Aristidou (1985)1 C.L.R.649, Christofi and Others v. Iacovidou (1985)1 C.L.R. 713, Charalambous v. Nicolaides & Neophytou (1985) 1 C.L.R. 737, Νεοφύτου ν. Δημητρίου (1989) 1 Α.Α.Δ. 592 και Π.Ε. 9033 ΑΒP Holdings Ltd. & Άλλος ν. Κιταλίδη & Άλλων ημερ. 20/4/94.»
Προκύπτει επομένως από τα πιο πάνω, ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με βάση τις πιο κάτω αρχές:
(β) η ύπαρξη ένδικου μέσου σε εκκρεμότητα είναι απαραίτητη,
(γ) ότι η αποτελεσματικότητα του ένδικου μέσου, θα πρέπει να διασφαλίζεται, ώστε η ενδεχόμενη επιτυχία του, να μην μείνει χωρίς αντίκρισμα (Βλ. Mavrochanna and another v. Michael (1984) 1 C.L.R. 760, E.U.R.I.K and Others v. Kotsonis (1986) 1 C.L.R. 617, BP Holdings Ltd κ.α. ν. Κιταλίδη κ.α. (Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287 και Παπακοκκίνου ν. Glykys and Araouzos (Insurances) Ltd κ.α. (1998) 1 Α.Α.Δ 513).
(δ) Η πιθανότητα επιτυχίας του ένδικου μέσου δεν είναι ο αποφασιστικός παράγοντας στην επίλυση ενός τέτοιου ζητήματος.
(ε) Μόνο η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων είναι δυνατό να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της δεύτερης αρχής, σε βάρος της πρώτης (βλ. Χ''Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd & Others (1991) 1 Α.Α.Δ. 172).
(στ) Εφόσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή της εκτέλεσης, το Δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους, ώστε να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής (βλ. Χαραλάμπους ν. A. Panayides Contracting Ltd (2001) 1Γ Α.Α.Δ 1978).
Διαπιστώνω αβίαστα, από τα πιο πάνω, ότι στις περιπτώσεις όπου ζητείται η αναστολή εκτέλεσης εκδοθείσας απόφασης, η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων δεν είναι από μόνη της αρκετή για να τεκμηριώσει ένα τέτοιο αίτημα. Οι εξαιρετικές περιστάσεις θα εξεταστούν αφού διαπιστωθεί ότι συντρέχουν οι υπόλοιπες προϋποθέσεις ενεργοποίησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Στην παρούσα περίπτωση, παρατηρώ ότι:
• Στην κυρίως Αίτηση με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό, επιδιώκεται η αναθεώρηση, ο παραμερισμός και/ή η ακύρωση της απόφασης.
• Η αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης, αντικειμενικά, θα αποστερήσει την Καθ’ ης η Αίτηση των καρπών της επιτυχίας της, για το διάστημα αυτό.
Στη βάση των πιο πάνω δεδομένων, βρίσκω ότι υφίσταται το αναγκαίο νομικό υπόβαθρο για την προώθηση της παρούσας αίτησης. Το Δικαστήριο καλείται να σταθμίσει σε αυτή την περίπτωση, τα συμφέροντα των δυο πλευρών, δηλαδή να μη στερήσει από τον επιτυχόντα διάδικο της καρπούς της νίκης του χωρίς λόγο, αλλά και να διασφαλίσει ότι η Αίτηση για παραμερισμό της απόφασης δεν θα μείνει “χωρίς αντίκρισμα” σε περίπτωση επιτυχίας της.
Ο Αιτητής υποστηρίζει (και δεν έχει αντεξεταστεί επί αυτού) πως η επιχείρηση εστιατορίου έχει επαναλειτουργήσει από τις 07/08/24 και τυχούσα απόρριψη της Αίτησης θα οδηγήσει τον ίδιο, την οικογένειά του και τις υπόλοιπες οικογένειες που συντηρούνται από αυτή την επιχείρηση σε οικονομική ανέχεια και θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ίδια την επιχείρηση.
Στη βάση αυτών των δηλώσεων βρίσκω, πως σε περίπτωση εκτέλεσης της απόφασης και ανάκτησης του μίσθιου από την Καθ’ ης η αίτηση, η Αίτηση για παραμερισμό της απόφασης θα παραμείνει χωρίς αντικείμενο (όσον αφορά το διάταγμα έξωσης), αφού ο Αιτητής δεν θα μπορεί να προωθήσει πλέον την Αίτηση στη βάση στου άρθρου 6[2] του Ν.23/1983.
Εξηγώ πως σύμφωνα με την νομολογία (Μιχαηλίδου ν. Μακρίδη (1995) 1 ΑΑΔ 679), η επίκληση των προνοιών του άρθρου 6 μπορεί να γίνει μόνο εάν ο ενοικιαστής συνεχίζει να κατέχει το μίσθιο. Στην περίπτωση ανάκτησης της κατοχής του μίσθιου από τον ιδιοκτήτη αυτού, εφαρμοστέα είναι πλέον η πρόνοια του άρθρου 15[3] του Ν.23/1983.
Σημειώνω πως με βάση το άρθρο 15, σε περίπτωση που διαφανεί η απόφαση είχε εκδοθεί με ψευδείς παραστάσεις ή με απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων από μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση, ο Αιτητής θα δικαιούται να λάβει μόνο “[…] τοιούτο ποσόν οίον φαίνεται ότι είναι επαρκές ως αποζημίωσις διά ζημίαν ή απώλειαν ην υπέστη ο ενοικιαστής συνεπεία της αποφάσεως ή του διατάγματος.”
Επομένως, σε περίπτωση εκτέλεσης του διατάγματος έξωσης και απόδοσης της κατοχής του μίσθιου στην Καθ’ ης η Αίτηση, ο Αιτητής δεν θα έχει τη δυνατότητα ανάκτησης αυτής της κατοχής μελλοντικά, ακόμα και αν η απόφαση παραμεριστεί.
Στον αντίποδα, το δικαίωμα της Καθ’ ης η Αίτηση για εκτέλεση της απόφασης, με δεδομένη τη δήλωσή της ότι το ζητούμενο είναι η είσπραξη των ενοικίων του μίσθιου, μπορεί να προστατευτεί με την επιβολή ανάλογων όρων στο διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης.
Βρίσκω ότι έχει αποσείσει ο Αιτητής το βάρος απόδειξης της αίτησης του, καθότι η προφανής και ανεπανόρθωτη ζημιά που θα υποστεί, από την παράδοση της κατοχής του μίσθιου, αποτελεί ικανοποιητικό λόγο για την αποστέρηση της Καθ’ ης η Αίτηση από τους καρπούς της επιτυχίας της.
Καταλήγω έτσι στο συμπέρασμα ότι η διακριτική μου ευχέρεια μπορεί να ασκηθεί υπέρ του Αιτητή.
Κατάληξη:
Για τους πιο πάνω λόγους, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο αναστέλλεται η εκτέλεση του διατάγματος έξωσης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού – Πάφου, Τμήματος Πάφου, το οποίο εκδόθηκε την 19.05.2021 εναντίον του Αιτητή στα πλαίσια της Αίτησης Ε, μέχρι την εκδίκαση της Κυρίως Αίτησης με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό, υπό τους πιο κάτω όρους, σωρευτικά:
(α) Ο Αιτητής να καταβάλει το αργότερο μέχρι την 15.02.2025, στην Καθ’ ης η αίτηση ή στους δικηγόρους της το ποσό των €19.300,00 (εκ του εξ’ αποφάσεως χρέους)
(β) Ο Αιτητής να καταβάλει το αργότερο μέχρι την 05.03.2025, στην Καθ’ ης η Αίτηση ή στους δικηγόρους της, το υπόλοιπο ποσό των ενδιάμεσων οφελών €20.000,00.
(γ) Πέραν των πιο πάνω όρων, η αναστολή εκτέλεσης θα υλοποιηθεί μόνο εφόσον ο Αιτητής καταβάλλει στην Καθ’ ης η Αίτηση ή στους δικηγόρους της το ενδιάμεσο όφελος των €3.200,00 μηνιαίως, την 1η ημέρα κάθε μήνα, με έναρξη την 01.02.2025 (με περίοδο χάριτος 5 ημερών).
(δ) Όσον αφορά τα έξοδα της παρούσας Αίτησης, αυτά θα βαρύνουν τον Αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από τον Γραμματέα του Δικαστηρίου και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Ο κατάλογος εξόδων να καταχωρηθεί εντός 20 ημερών από σήμερα και η καταβολή των εξόδων της παρούσας Αίτησης να γίνει στους δικηγόρους της Καθ’ ης η Αίτηση, εντός 30 ημερών από την έγκριση του υπολογισμού και θα αποτελεί επίσης όρο για την αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος έξωσης.
Παράλειψη συμμόρφωσης με τους όρους της αναστολής εκτέλεσης που έχουν τεθεί (ή με οποιονδήποτε από αυτούς), θα καθιστά το διάταγμα έξωσης εναντίον του Αιτητή, άμεσα εκτελεστό.
(Υπ.) ……………………………………..
Χρ. Ραγουζαίου, Π.Δ.Ε.Ε.
Πιστό Αντίγραφο,
Γραμματέας
1. Every person to whom any sum or money or any costs shall be payable under a judgment or order shall, so soon as the money or costs shall be payable, be entitled to apply for the issue of writs to enforce payment thereof, subject nevertheless as follows:
(a) If the judgment or order is for payment within a period therein mentioned, no writ shall be issued until after the expiration of such period;
(b) The Court or Judge may, at or after the time of giving judgment or making an order, stay execution until such time as they or he shall think fit."
(Δική μου υπογράμμιση)
[2] “6. Διάταγμα ή απόφαση του Δικαστηρίου δυνάμει του παρόντος Νόμου δύναται κατόπιν αιτήσεως να αναθεωρηθή, να τροποποιηθή ή να ακυρωθή υπό του Δικαστηρίου εις τας ακολούθους περιπτώσεις:
(α) Εις περίπτωσιν καθ’ ην τα γεγονότα της υποθέσεως τα επηρεάζοντα το ζήτημα του ενοικίου μετεβλήθησαν ουσιαστικώς ή εσημειώθη ουσιαστική μεταβολή περιστάσεων από της εκδόσεως του διατάγματος ή αποφάσεως
(β) εις περίπτωσιν καθ’ ην το διάταγμα ή απόφαση επετεύχθη συνεπεία οιασδήποτε απάτης, ψευδών παραστάσεων ή ουσιώδους λάθους
(γ) εις περίπτωσιν καθ’ ην υπάρχει διαθέσιμος νέα μαρτυρία ουσιαστικής φύσεως ήτις δεν ηδύνατο να προσαχθή διά της ασκήσεως ευλόγου επιμελείας όταν το διάταγμα ή απόφαση εξεδόθη
(δ) εις περίπτωσιν καθ’ ην το διάταγμα ή απόφαση εξεδόθη εν τη απουσία του διαδίκου, η απουσία του οποίου δεν ωφείλετο εις οιανδήποτε παράλειψιν ή αμέλειαν εκ μέρους του
(ε) σε περίπτωση κατά την οποία εκδόθηκε διάταγμα έξωσης βάσει του άρθρου 11(1), (στ), (ζ), (η) και ο ιδιοκτήτης μέσα σε εύλογο χρόνο από την παράδοση της κατοχής δεν υλοποίησε τους λόγους της έξωσης.”
[3] “15. Εάν μετά την υπό του ιδιοκτήτου λήψιν αποφάσεως ή διατάγματος διά κατοχήν ή έξωσιν, δυνάμει του παρόντος Μέρους, το Δικαστήριον θεωρήση ότι η απόφασις ή το διάταγμα ελήφθη διά ψευδών παραστάσεων ή διά της αποκρύψεως ουσιαστικών γεγονότων, το Δικαστήριον δύναται να διατάξη τον ιδιοκτήτην να πληρώση εις τον προηγούμενον ενοικιαστήν τοιούτο ποσόν οίον φαίνεται ότι είναι επαρκές ως αποζημίωσις διά ζημίαν ή απώλειαν ην υπέστη ο ενοικιαστής συνεπεία της αποφάσεως ή του διατάγματος.”
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο