ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Ενώπιον: Μ.Χ.Κάιζερ, Π.

 

                                                                               Αρ. Αίτησης: 76/24i

Μεταξύ:

 

V.M.,

                                                                Αιτήτριας

                                              και

 

G.K.,

                                                                            Καθ΄ ου η Αίτηση

Μονομερής αίτηση ημερ. 18/04/2024

 

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 24 Ιουλίου, 2025

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για την Αιτήτρια: κα Λ. Κινοσίδου για Χρ. Λάρκου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε και κος Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης

                  Για τον Καθ΄ου η αίτηση: κος Χ.Χατζηελευθερίου για Μαρία Νεοφύτου &

Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.  

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

  

Αμφότεροι οι διάδικοι έλκουν την καταγωγή τους από την Ρωσία. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα παιδί, την S.K. η οποία γεννήθηκε στις 28/08/2013.

 

Η Αιτήτρια, με την κυρίως αίτηση της ημερομηνίας 16/04/2024 ζητά διάταγμα με το οποίο ο Καθ’ου η Αίτηση να της καταβάλλει το ποσό των €3.500 μηνιαίως, ως συνεισφορά του για τη διατροφή της πιο πάνω ανήλικης. Με την υπό εξέταση αίτηση, επιζητούσε από τον Καθ'ου η αίτηση το ποσό των €3.000 μηνιαίως. Το Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση) επιλήφθηκε της ως άνω μονομερούς αίτησης στις 23/04/2024 και εξέδωσε προσωρινό διάταγμα διατάσσον τον Καθ' ου η Αίτηση όπως καταβάλλει στην Αιτήτρια το ποσό των €2.000 μηνιαίως (από την επίδοση πιστού αντιγράφου του διατάγματος και της μονομερούς αίτησης) ως συνεισφορά του στη διατροφή της ως άνω ανήλικης.

Ο Καθ΄ου η αίτηση καταχώρισε ειδοποίηση περί προθέσεως ενστάσεως όπου διατυπώνονται 10 λόγοι ένστασης και συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του. Το Δικαστήριο δεν θεωρεί αναγκαίο, για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης, να παραθέσει αυτούσιους τους λόγους της ένστασης.  Θα αρκεστεί να εξετάσει όσους λόγους προωθούνται με τη γραπτή αγόρευση του Καθ΄ου η αίτηση, οι οποίοι είναι άμεσα συνυφασμένοι με το θέμα της έκδοσης ή μη προσωρινού διατάγματος, όπως αυτό διέπεται από το άρθρο 32 του Ν. 14/1960 και τη σχετική επί του θέματος νομολογία.      

Τόσο η αίτηση, όσο και η ένσταση υποστηρίζονται αντίστοιχα από τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων. H ένορκη δήλωση της Αιτήτριας υποστηρίζεται από 4 Τεκμήρια και του Καθ’ου η αίτηση από 9.

 

Σημειώνεται ότι αμφότεροι οι διάδικοι καταχώρισαν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις. Η Αιτήτρια στις 17/03/2025 (η οποία συνοδεύεται από 2 τεκμήρια) και ο Καθ’ου η αίτηση στις 02/05/2015 (η οποία συνοδεύεται από 1 τεκμήριο δέσμη).

 

Η ακρόαση, διεξήχθη με τις αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων, χωρίς να υπάρξει αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων.  Το αίτημα της Αιτήτριας να αντεξετάσει τον Καθ’ου η αίτηση απερρίφθη μετά από ακρόαση, σχετική είναι η απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 10/06/25.

 

Μελέτησα την εξεταζόμενη αίτηση και την ένσταση, το περιεχόμενο των αντίστοιχων ένορκων δηλώσεων και των συμπληρωματικών ένορκων δηλώσεων, καθώς και τα όσα υποστήριξαν με τις αγορεύσεις τους οι δικηγόροι των διαδίκων.

 

Η Αιτήτρια στην ένορκη της δήλωση, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι η οριστική διάσταση μεταξύ αυτής και του Καθ’ ου η Αίτηση επήλθε περί τον Νοέμβριο του 2022. Κατόπιν τούτου, η Αιτήτρια εγκατέλειψε τη συζυγική οικία και εγκαταστάθηκε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Λάρνακα, όπου διαμένει έκτοτε με την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων.

Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση ουδέποτε επέδειξε ουσιαστικό ενδιαφέρον για την ανήλικη, αφενός διότι δεν περνούσε επαρκή χρόνο μαζί της και αφετέρου διότι ανέμενε τα πάντα από την ίδια. Παρά το γεγονός ότι, μέχρι τον Ιανουάριο 2024, ο Καθ’ ου η Αίτηση κατέβαλλε το ποσό των €1.500 μηνιαίως για τη διατροφή της ανήλικης καθώς και τα δίδακτρα του ιδιωτικού σχολείου "Pascal", η Αιτήτρια υποστηρίζει ότι από τον Φεβρουάριο 2024 έπαυσε κάθε οικονομική συνεισφορά, τη στιγμή που φέρεται να αναλαμβάνει πλήρως τη διατροφή και την οικονομική φροντίδα της νέας του συμβίας και των τέκνων αυτής.

Επιπλέον, η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι από το 2022 η ανήλικη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, συγκεκριμένα αλλεργίες του αναπνευστικού συστήματος, και πολλές φορές νοσηλεύτηκε στο American Medical Center. Σύμφωνα με την Αιτήτρια, ο Καθ’ ου η Αίτηση, παρ’ ότι εγνώριζε για τα ανωτέρω προβλήματα, ουδέποτε επικοινώνησε με την ανήλικη ούτε επέδειξε ενδιαφέρον για την κατάσταση της υγείας της.

Eπανειλημμένως απευθύνθηκε στον Καθ’ ου η Αίτηση ζητώντας συνεισφορά στη διατροφή της ανήλικης, χωρίς ωστόσο να λάβει οποιαδήποτε ανταπόκριση. Εξαιτίας τούτου, όπως αναφέρει, η ίδια και η μητέρα της έχουν επωμιστεί εξ ολοκλήρου το οικονομικό βάρος της συντήρησης της ανήλικης.

Σύμφωνα με την Αιτήτρια για τη συντήρηση και διατροφή της ανήλικης S.Κ. απαιτείται σε μηνιαία βάση το ποσό των €4.106 ως ακολούθως:

 

1.	Διατροφή και συντήρηση	€500
2.	Ένδυση, υπόδηση	€400
3.	Private Primary School Pascal	€900
4.	Νερό, ηλεκτρισμός, θέρμανση	€350
5.	Ενοίκιο	€550
6.	Τηλέφωνο-ιντερνετ	€40
7.	Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (εμβόλια)	€200
8.	Διακίνηση, βενζίνη, έξοδα αυτοκινήτου	€400
9.	Χαρτζιλίκι,Ψυχαγωγία	€500
10.	Μαθηματικά	€80
11.	Μαθήματα Μουσικής	€120
12.	Ασφάλεια Υγείας	€66
	ΣΥΝΟΛΟ	€4.106

 

Αναφορικά με τα εισοδήματα της υποστήριξε ότι εργάζεται διαδικτυακά για εταιρεία με έδρα τον Λίβανο, λαμβάνοντας μηνιαίως €950, ποσό που δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών της ανήλικης και των προσωπικών της εξόδων. Επισημαίνει ότι δεν λαμβάνει οποιοδήποτε εισόδημα ή επίδομα από κρατική υπηρεσία.

Ως προς τα εισοδήματα του Καθ’ ου η Αίτηση, η Αιτήτρια αναφέρει ότι εργάζεται ως Γενικός Διευθυντής σε οικογενειακές επιχειρήσεις του πατέρα του, με μηνιαίο μισθό άνω των €10.000, ενώ απολαμβάνει και επιπρόσθετα εισοδήματα από μερίσματα ή ενοίκια, συνολικού ύψους περίπου €20.000 μηνιαίως. Ως εκ τούτου, θεωρεί ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση έχει την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλει μηνιαία συνεισφορά ύψους €3.000 για την ανήλικη θυγατέρα τους, αφού μετά την διάσταση  τους (Νοέμβριο του 2022) και μέχρι τον Ιανουάριο 2024 κατέβαλλε το ποσό των €1.500 μηνιαίως για την διατροφή της ανήλικης και επιπλέον πλήρωνε όλο το ποσό του ιδιωτικού σχολείου στο οποίο φοιτά η ανήλικη.

Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση του, ο Καθ’ου η αίτηση, υποστήριξε ότι η Αιτήτρια δεν αποκάλυψε όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με την υπό εξέταση αίτηση, αλλά έκανε επιλογή των γεγονότων παρουσιάζοντας τα όπως η ίδια ήθελε και όπως την εξυπηρετούσε. Η θέση του είναι ότι σκοπός της Αιτήτριας είναι να αποκομίσει αποκλειστικά και μόνο προσωπικό όφελος και χρήματα από τον ίδιο και τον πατέρα του.

Ισχυρίζεται ότι στο ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στην Λάρνακα, διαμένουν επίσης η μητέρα και ο αδελφός της Αιτήτριας, και ότι πρόκειται για την ίδια κατοικία στην οποία διέμεναν οι διάδικοι με την ανήλικη και τα εν λόγω πρόσωπα ήδη από το 2021, πριν τη διάστασή τους.

Αναφορικά με τα δικά του εισοδήματα, ο Καθ’ ου η Αίτηση υποστηρίζει ότι προέρχονται αποκλειστικά από την απασχόλησή του σε εταιρεία συμφερόντων του πατέρα του με έδρα τη Μόσχα. Οι γονείς του Καθ’ου η αίτηση ζουν επίσης στην Κύπρο εδώ και 30 χρόνια και ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο οι διάδικοι με την ανήλικη καθότι θα μπορούσε ο Καθ’ου η αίτηση να έχει οικονομική στήριξη από τον πατέρα του που διατηρεί οικογενειακές επιχειρήσεις στη Ρωσία και στην Γεωργία.

Ισχυρίζεται ότι τα έξοδα φοίτησης της ανήλικης στο ιδιωτικό σχολείο πάντα καλύπτονταν από τον πατέρα του Καθ’ου η αίτηση (παππού της ανήλικης) γεγονός το οποίο γνωρίζει η Αιτήτρια καθότι τα εισοδήματα του δεν επαρκούσαν για να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειας και συνεχώς μειωνόταν ο μισθός που λάμβανε από την εταιρεία που εργαζόταν στην Ρωσία. Επιπλέον, επισημαίνει ότι οι οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζει σχετίζονται με τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία και τις επιβληθείσες κυρώσεις εις βάρος της ρωσικής οικονομίας, οι οποίες επηρέασαν αρνητικά τη μισθοδοσία του.

 

Ο μισθός του όπως υποστήριξε σταδιακά μειώθηκε και από τον Ιούνιο του 2024 λαμβάνει πλέον το ποσό των 220.000,00 ρωσικών ρουβλιών, που αντιστοιχεί σήμερα περίπου στο ποσό των €2.128. Επισύναψε ως  Τεκμήριο 4, το αρχικό συμβόλαιο εργασίας του στην εν λόγω εταιρεία και ως Τεκμήρια 5 την επιστολή ημερ. 27/05/2024 που έλαβε από την εταιρεία για την μείωση του μισθού του, λόγω των δύσκολων οικονομικών συγκυριών στην ρωσική οικονομία, συνοδευόμενη από πιστοποιητικό αποδοχών του για το έτος 2024.

 

Σε σχέση με την κατοικία στον Πρωταρά για την οποία κάνει αναφορά η Αιτήτρια, ο Καθ’ου η αίτηση υποστηρίζει ότι είναι η κατοικία που αγόρασε το 2019 (όταν ελάμβανε καλύτερο μισθό) με συνεισφορά χρημάτων από τον πατέρα του και από δάνειο που σύναψε με Τράπεζα στην Κύπρο ύψους €215.000 το οποίο αποπληρώνει με δικά του χρήματα, είναι η οικία που διαμένει και ουδέποτε υπήρξε η συζυγική οικία, καθότι ουδέποτε διέμενε σε αυτήν με την Αιτήτρια.

Αντικρούοντας τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας, ο Καθ’ ου η Αίτηση χαρακτηρίζει τα προβαλλόμενα έξοδα ως υπερβολικά, φουσκωμένα ή και ανύπαρκτα, υποστηρίζοντας ότι σε πολλές περιπτώσεις καλύπτονται από τρίτα πρόσωπα. Υποστηρίζει ότι τα πραγματικά μηνιαία έξοδα της ανήλικης, συμπεριλαμβανομένων των €705 για τα δίδακτρα, δεν υπερβαίνουν το συνολικό ποσό των €1.465 μηνιαίως και επεξηγεί αναλυτικά πως καταλήγει σε αυτό το ποσό.

Όσον αφορά στον μισθό που ισχυρίζεται η Αιτήτρια ότι λαμβάνει ως εισόδημα, ο Καθ’ου η αίτηση αναφέρει ότι δεν έχει προσκομιστεί κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι το δηλωθέν ποσό των €950 μηνιαίως αποτελεί το πραγματικό και μοναδικό της εισόδημα.

Ο Καθ’ ου η Αίτηση υποστηρίζει ότι, κατόπιν της έκδοσης του προσωρινού διατάγματος για καταβολή μηνιαίου ποσού €2.000 το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς του, εξασφαλίστηκε με ψευδείς παραστάσεις εκ μέρους της Αιτήτριας, έχει περιέλθει σε ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική θέση. Όπως αναφέρει, αναγκάζεται να ζητά μηνιαίως τουλάχιστον €1.000 από τον πατέρα του, προκειμένου να καταβάλει σταδιακά το ποσό του διατάγματος σε δύο δόσεις, υπό την απειλή εκτέλεσης ενταλμάτων φυλάκισης. Υποστηρίζει, τέλος, ότι ουσιαστικά ποσό της τάξης των €1.500 από τα €2.000 καταβάλλεται από τον πατέρα του.

 

Στην συμπληρωματική της ένορκη δήλωση, η Αιτήτρια επαναλαμβάνει τη θέση της ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση είναι οικονομικά ευκατάστατος, ισχυριζόμενη ότι λαμβάνει μηνιαίο μισθό ύψους €10.000 από την εργασία του ως Γενικός Διευθυντής στις οικογενειακές επιχειρήσεις του πατέρα του. Περαιτέρω, υποστηρίζει ότι ο Καθ’ ου αποκομίζει πρόσθετα εισοδήματα και/ή μερίσματα και/ή έσοδα από ενοίκια, τα οποία φτάνουν ή και ξεπερνούν συνολικά τις €20.000 μηνιαίως.

 

Η Αιτήτρια αναφέρει επίσης ότι ο Καθ’ ου η αίτηση δεν διαμένει πλέον στη συζυγική κατοικία στο Παραλίμνι, αλλά ενοικιάζει την εν λόγω κατοικία, για €3.500 μηνιαίως, ήτοι €220/νύχτα για τον Μάιο, €300/νύχτα για Ιούνιο και Ιούλιο και €280/νύχτα για τον Σεπτέμβριο. Επισύναψε ως Τεκμήριο Α δέσμη φωτογραφιών από την πλατφόρμα bazaraki.com.

 

Επιπλέον, σύμφωνα με την Αιτήτρια, ο Καθ’ ου η αίτηση ενοικιάζει την πατρική του κατοικία, η οποία βρίσκεται στην Αγία Νάπα, έναντι ποσού €10.000/νύχτα. Η κατοικία αυτή περιγράφεται ως πολυτελής, αποτελούμενη από τρεις ορόφους, πισίνα, τζακούζι, ευρύχωρες βεράντες και κήπους, με εκτιμώμενη αξία €3.000.000. Ως Τεκμήριο Β, επισυνάπτεται φωτογραφικό και διαφημιστικό υλικό από σχετική διαδικτυακή ανάρτηση, στο οποίο φέρονται να περιλαμβάνονται τα στοιχεία επικοινωνίας του Καθ’ ου η αίτηση.

 

Η Αιτήτρια εμμένει περαιτέρω στην θέση της, ότι ο Καθ’ ου η αίτηση ενοικιάζει και άλλες κατοικίες, διαμερίσματα και καταστήματα στη Ρωσία και στη Γεωργία. Με βάση τα πιο πάνω, διατείνεται ότι τα πραγματικά του εισοδήματα ξεπερνούν τις €20.000 μηνιαίως και, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να καταβάλλει ποσό μεγαλύτερο των €2.000 μηνιαίως για τη διατροφή και συντήρηση της ανήλικης θυγατέρας τους.

 

Στην συμπληρωματική ένορκη του δήλωση ο Καθ’ου η αίτηση υποστηρίζει ότι τα όσα ισχυρίζεται η Αιτήτρια στην συμπληρωματική ένορκη της δήλωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όσον αφορά τα εισοδήματά του. Υποστηρίζει ότι ο πραγματικός μηνιαίος μισθός του ανέρχεται σε περίπου €2.100 και προσκομίζει σχετικά έγγραφα (Τεκμήριο 1) από τον εργοδότη και τις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου εδρεύει η επιχείρηση.

 

Επιμένει ότι διαμένει ο ίδιος στην κατοικία στο Παραλίμνι και δεν την ενοικιάζει. Θεωρεί ότι τα τεκμήρια που επικαλείται η Αιτήτρια δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο, αφού τα εν λόγω τεκμήρια έχουν ημερομηνία 24/03/2024, δηλαδή πριν την καταχώριση της κυρίως αίτησης, και θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν κατά την καταχώριση της ενδιάμεσης Αίτησης ημερ. 18/04/2024 (βάσει της οποίας εξασφάλισε το μονομερώς εκδοθέν διάταγμα). Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι από το Τεκμήριο που επισύναψε η Αιτήτρια δεν αποδεικνύεται ότι ο ίδιος καταχώρισε τη σχετική αγγελία ή ότι πράγματι η κατοικία εκμισθώνεται, δεδομένου ότι διαμένει σε αυτή είναι αδύνατο να τη μισθώνει ταυτόχρονα όπως αναφέρει.

 

Σε σχέση με τον ισχυρισμό της Αιτήτριας ότι ενοικιάζει την πατρική οικία στην Αγία Νάπα ο Καθ’ου η αίτηση υποστήριξε ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ανέφερε ότι στην εν λόγω κατοικία διαμένουν οι γονείς του όταν έρχονται στην Κύπρο και αυτό γίνεται αρκετές φορές κάθε μήνα, και περαιτέρω διαμένει και η αδελφή του από τον Σεπτέμβριο του 2024 που τελείωσε τις σπουδές της.

 

Ο Καθ’ ου η αίτηση αρνείται κατηγορηματικά ότι κατέχει άλλες κατοικίες, εκτός από την προαναφερόμενη κατοικία στο Παραλίμνι.

 

Τονίζω στο σημείο αυτό, ότι ο Καθ’ου η αίτηση δεν προώθησε την ένσταση του με σκοπό να απαλλαγεί της υποχρεώσης καταβολής διατροφής για την ανήλικη θυγατέρα του. Είναι κοινός τόπος εξαρχής ότι η παρούσα διαδικασία σκοπό είχε να ορίσει το πραγματικό ποσό που θα διαταχθεί να καταβάλλει ως διατροφή. Η ένστασή του προωθήθηκε με αποκλειστικό γνώμονα τη μείωση του ποσού που προσωρινά είχε διαταχθεί να καταβάλλει και σε καμία περίπτωση με πρόθεση αποφυγής των σχετικών του υποχρεώσεων.

 

Νομική Πτυχή

 

Επισημαίνω ότι οι λόγοι ένστασης που προβάλλει ο Καθ’ου η αίτηση στην ένσταση του και αφορούν τη θέση ότι η Αιτήτρια δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, στην αγόρευση του δεν προωθούνται παρά μόνο επαναλαμβάνεται η καταγραφή των λόγων ένστασης. Συνεπώς δεν θα απασχολήσουν περαιτέρω το Δικαστήριο.

 

Για να δικαιολογείται η έκδοση διατάγματος με βάση το άρθρο 32 του Ν. 14/60 πρέπει να συντρέχουν οι πιο κάτω προϋποθέσεις:

 

α)’’Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση.

β)Η ύπαρξη ορατής πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγων σε θεραπεία   στην αγωγή, και

γ)ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρως  δικαιοσύνη, σε μεταγενέστερο στάδιο, χωρίς την έκδοση του διατάγματος (βλ. μεταξύ άλλων Odysseos v. Pieris Estate and others (1982) 1 CLR 557,  Κυτάλα κ.ά. v. Χρυσάνθου κ.ά. (1996) 1 ΑΑΔ 253)’’.

 

Το Δικαστήριο πρέπει επίσης στο τελικό στάδιο να σταθμίσει το κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο το αιτούμενο διάταγμα (Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου v. Χατζηβασίλη (1989) 1Ε ΑΑΔ 152).  Πρόσθετα, στο στάδιο αυτό, το Δικαστήριο εξετάζει την ενώπιον του μαρτυρία, με μόνο σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο ή όχι να εκδοθεί το διάταγμα και δεν αποφασίζει πάνω στα διαφιλονικούμενα θέματα επί των οποίων θα κριθεί η κυρίως αίτηση (Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 ΑΑΔ 263).  Επιπλέον, υπάρχει η υποχρέωση του Αιτητή/τριας όταν αιτείται την έκδοση προσωρινού διατάγματος μονομερώς, να αποκαλύπτει όλα τα ουσιώδη γεγονότα (βλ. Στυλιανού v. Στυλιανού (1992) 1(Α) ΑΑΔ 583, Σάββα v. Τηλεμάχου (2001) 1(Γ) ΑΑΔ 2081).

 

Στην απόφαση Κωνσταντίνου Λόρδου κ.α ν. Πέτρου Σιακόλα κ.α Πολιτική Έφεση Ε143/2015, ημερ. 27/3/2017,  επαναεπιβεβαιώθηκε η θέση, ότι κατά το στάδιο εκδίκασης αίτησης για έκδοση ή οριστικοποίηση ενδιάμεσου διατάγματος, το δικαστήριο δεν υπεισέρχεται σε αξιολόγηση και ευρήματα επί της ουσίας. Επικεντρώνεται σε ό,τι είναι αναγκαίο για τους περιορισμένους σκοπούς της διαδικασίας που συνίστανται στη διαπίστωση του κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Νόμου 14/60 και οι σχετικές αρχές της νομολογίας.

 

Στην ίδια απόφαση υπεδείχθη επίσης  ότι «τηρουμένης της αρχής ότι το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία, οφείλει πάντως να προβεί σε κάποια αξιολόγηση της αποδεικτικής δύναμης της υπόθεσης εκείνου του διαδίκου, ο οποίος ζητά ενδιάμεση θεραπεία.».

 

Στην υπόθεση  Σεβαστού v. Σεβαστού  (2002) 1 Α.Α.Δ. 1980, ελέχθη συναφώς ότι «κάποια πρωταρχική, έστω, αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι αναγκαία για να μπορεί το δικαστήριο να συνεκτιμήσει την αποδεικτική δύναμη της κάθε πλευράς. Έστω στην περιορισμένη σφαίρα εξέτασης σε αυτό το στάδιο.»

 

Οι προϋποθέσεις που απαιτεί το άρθρο 32 του Ν. 14/60 και οι οποίες αναφέρθηκαν ανωτέρω, κρίνονται με βάση τα γεγονότα που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου, αλλά και με βάση τις διατάξεις του Νόμου που διέπει το υπό κρίση θέμα, οι οποίες στην εξεταζόμενη περίπτωση είναι τα άρθρα 33(1) και 37 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν. 216/90.  Συγκεκριμένα το άρθρο 33(1) ορίζει ότι:

 

«Οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του.» 

 

Το άρθρο 37 ορίζει ότι:

«(α) Η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν για διατροφή προσώπου.

(β)Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευση του». 

 

Η διατροφή ανηλίκων, όπως προκύπτει από τα άρθρα 33(1) και 37 του Ν. 216/90, συνιστά νομική υποχρέωση των γονέων, υποχρέωση η οποία ουσιαστικά αποβλέπει στην αντιμετώπιση των αναγκών των ανηλίκων, όπως αυτές εύστοχα καθορίζονται στο άρθρο 37 του Ν. 216/90. Επομένως, κρίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και ότι η Αιτήτρια έχει ορατές πιθανότητες επιτυχίας στην εναρκτήρια αίτηση. 

 

Περαιτέρω, το θέμα διατροφής ανηλίκου είναι άμεσα συνυφασμένο με την καθημερινή διαβίωση και ευημερία του. Η μη συνεισφορά από πλευράς του γονέα εύλογου ποσού για τη διατροφή του, είναι κάτι το οποίο αναπόφευκτα επηρεάζει δυσμενώς την καθημερινή διαβίωση και την εν γένει ευημερία του.  Επίσης, οι ανάγκες διατροφής και συντήρησης είναι τρέχουσες και επείγουσες και δεν μπορούν να αντικατασταθούν με κανένα τρόπο μεταγενέστερα. Επομένως, κρίνω ότι πληρούται και η τρίτη προϋπόθεση. 

 

Το θέμα της διαβίωσης του ανηλίκου δεν μπορεί να τίθεται σε αναμονή μέχρι την εκδίκαση της κυρίως αίτησης. Αποτελεί υποχρέωση δυνάμει του νόμου που προβλέπει τη μηνιαία καταβολή της σε καθορισμένες ισομερείς δόσεις και δεν μπορεί να επαφίεται στη βούληση του Καθ’ου η Αίτηση, ούτε το συγκεκριμένο ποσό, ούτε ο χρόνος καταβολής της.

Ζητήματα που αφορούν το άρθρο 32 του Ν. 14/60 , εξετάζονται στη βάση προϋποθέσεων, και αν ο Αιτητής/τρια με τη μαρτυρία που παρουσιάζει στην όψη της και μόνο και όχι κατόπιν αξιολόγησης ή επιλογής εκδοχών των δυο πλευρών, παρουσιάζει μαρτυρία που  χαρακτηρίζεται από λογικότητα και ποιοτική επάρκεια, ώστε ακριβώς στη βάση αυτού του δεδομένου να κρίνεται, αν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/60 (βλ. απόφαση Δίγκλης κ.α ν. Total Fit Ltd, Πολιτική Έφεση Αρ. E135/2015).

 

Επομένως τονίζω ότι δεν θα καταλήξω σε ευρήματα στο παρόν στάδιο, ούτε όσον αφορά το ύψος των εισοδημάτων των διαδίκων, ούτε όσον αφορά τα έξοδα της ανήλικης. Αυτά θα γίνουν κατά την ακρόαση της κυρίως αίτησης.

Θεωρώ όμως σημαντικό να τονίσω ότι ενώ δόθηκε η δυνατότητα στην Αιτήτρια να καταχωρίσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση, παρά το γεγονός ότι εξασφάλισε μονομερώς διάταγμα για το ποσό των €2.000 μηνιαίως (υπό διαφορετική σύνθεση) επικεντρώθηκε στο να παραθέσει κατά την δική της θέση στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο Καθ’ου η αίτηση είναι εύρωστος οικονομικά και συνεπώς ορθά εκδόθηκε το μονομερές διάταγμα και εξηγώ.

Ενώ ο  Καθ΄ου η αίτηση παραθέτει σε πίνακα την δική του θέση για τα έξοδα της ανήλικης αντικρούοντας τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας, θέτοντας εν αμφιβόλω τα όσα η ίδια παρουσιάζει για τα έξοδα της ανήλικης, η Αιτήτρια επιλέγει να αγνοήσει τους ισχυρισμούς του, αφήνοντας έτσι την μαρτυρία του αναντίλεκτη στην μια εκ των δυο παραμέτρων που εξετάζει το Δικαστήριο, που ενδεχομένως είναι και η καθοριστικότερη.

Σε σχέση με το ενοίκιο της οικίας στην οποία διαμένει η ανήλικη ο Καθ’ου η αίτηση τονίζει με τον πλέον εμφαντικό τρόπο ότι στην επίδικη οικία διαμένει και η γιαγιά και ο θείος της ανήλικης (αδελφός και μητέρα της Αιτήτριας), γεγονός που διαφοροποιεί την αναλογία της ανήλικης στα €250 (βάσει του ενοικιαστηρίου εγγράφου το ποσό του ενοικίου μηνιαίως ανέρχεται στα €1.000). Σημειώνεται ότι η Αιτήτρια ζητά ως αναλογία για την ανήλικη στην αίτηση της το ποσό των €550, λανθασμένα χωρίς να λαμβάνει υπόψη και τα άλλα μέλη της οικογένειας της, ωστόσο και πάλιν δεν επεξηγεί γιατί καθόρισε αυτήν στα €550 και όχι €500 αφού το ενοίκιο ανέρχεται στα €1.000 μηνιαίως.

Σημειώνω περαιτέρω ότι η διαμονή και άλλων ατόμων πέραν της Αιτήτριας και της ανήλικης στην οικία διαφοροποιεί και την αναλογία των λειτουργικών εξόδων αυτής, όχι μόνο την αναλογία του ενοικίου.

Όσον αφορά στα έξοδα της ασφάλειας υγείας (κονδύλι το οποίο παραθέτει η Αιτήτρια στον πίνακα με τα έξοδα της ανήλικης βλέπε παράγραφος 17 σημείο 12) ο Καθ’ου η αίτηση υποστήριξε στην ένορκη του δήλωση ότι είναι έξοδα τα οποία πλήρωνε ανέκαθεν ο ίδιος και ουδέποτε διέκοψε την μηνιαία καταβολή των ασφαλίστρων και ούτε προτίθεται να το πράξει.

Σε σχέση με τα μαθήματα μουσικής (€120) ο Καθ’ου η αίτηση στην ένορκη του δήλωση αμφισβητεί ότι αυτά υφίσταντο κατά τον χρόνο καταχώρισης της υπό εξέταση αίτησης, υποστηρίζοντας ειδικότερα ότι στην βεβαίωση ημερ. 11/04/2024, που επισύναψε η Αιτήτρια αναφέρεται η πληρωμή τριών (3) μόλις μηνών το έτος 2023  και συγκεκριμένα για τον Σεπτέμβριο 2023 μέχρι τον Νοέμβριο του 2023 (η υπό εξέταση αίτηση καταχωρήθηκε τον Απρίλιο του 2024) και καμιά αναφορά δεν γίνεται για το αν εξακολουθούν να υφίστανται.

Με βάση το Τεκμήριο που η ίδια η Αιτήτρια επισύναψε  (Τεκμήριο 4) για το 5^ο φοίτησης της ανήλικης τα δίδακτρα ανέρχονται στο ποσό των €6.615 ετησίως (€6.615÷12= €551,25 μηνιαίως). Αντιλαμβάνομαι ότι η φοίτηση σε ένα ιδιωτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει και άλλα έξοδα πέραν των διδάκτρων, αυτό προκύπτει άλλωστε και από το Τεκμήριο που επισύναψε η Αιτήτρια. Ωστόσο η Αιτήτρια δεν ανέφερε πέραν από το ποσό των διδάκτρων ποια άλλα έξοδα αφορούν στην ανήλικη και σχετίζονται με το σχολείο. Περιορίστηκε στο  να επισυνάψει ένα Τεκμήριο που αφορά γενικά στα έξοδα του σχολείου και να καταγράψει στον πίνακα εξόδων της ανήλικης σε σχέση με το σχολείο το ποσό των €900 μηνιαίως (€10.800), ήτοι €350 μηνιαίως επιπλέον από το ποσό των διδάκτρων. Ο Καθ’ου η αίτηση ισχυρίζεται ότι το συνολικό μηνιαίο ποσό που αφορά στα έξοδα σχολείου είναι €705 μηνιαίως (€8.460 ετησίως).

Περαιτέρω υπογραμμίζω ότι ενώ ο Καθ’ου η αίτηση στην ένορκη του δήλωση επισημαίνει ότι η Αιτήτρια δεν προσκόμισε κάποιο στοιχείο δηλωτικό των εισοδημάτων της, αμφισβητώντας τα όσα αναφέρει σχετικά με τα εισοδήματα της, η Αιτήτρια στην συμπληρωματική ένορκη δήλωση της και πάλι δεν παραθέτει σχετική μαρτυρία. 

Επισημαίνω ότι η διατροφή ενός ανήλικου τέκνου οφείλει να στηρίζεται σε λογικά, εύλογα και αντικειμενικά τεκμηριωμένα έξοδα, τα οποία ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της ηλικίας, τις απαιτήσεις της καθημερινότητάς του και τις ανάγκες που σχετίζονται με την ομαλή του ανάπτυξη. Υπό το πρίσμα αυτό, καθίσταται προφανώς υπερβολικό και ελλείπον στοιχειώδους λογικής να υποστηρίζεται ότι ένα ανήλικο έντεκα ετών έχει μηνιαία έξοδα διακίνησης ύψους €400, €500 για σίτιση, €500 για ένδυση/υπόδηση και επιπλέον €500 για ψυχαγωγία ή χαρτζιλίκι. Ακόμη και αν πριν τη διάσταση το επίπεδο διαβίωσης της οικογένειας ήταν υψηλό, η επίκληση τέτοιων ποσών προσκρούει στην κοινή λογική και στερείται αντικειμενικής τεκμηρίωσης. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι η εκ διαμέτρου αντίθετη και ισοπεδωτική προσέγγιση του Καθ’ ου η Αίτηση, αναφορικά με ορισμένα από τα έξοδα της ανήλικης μπορεί να θεωρηθεί εύλογη ή ρεαλιστική.

Είναι άξιον απορίας περαιτέρω το γεγονός ότι η δραστική μείωση των εισοδημάτων του Καθ’ ου η αίτηση συνέπεσε (σε εταιρεία της οποίας το ιδιοκτησιακό καθεστώς ανήκει στον πατέρα του), όλως τυχαίως χρονικά με την επίδοση σε αυτόν του επίδικου Διατάγματος. Ο Καθ’ ου η Αίτηση αποδίδει τη μείωση των εισοδημάτων του στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία λόγω της στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία. Με κάθε σεβασμό προς τον ισχυρισμό αυτόν, επισημαίνεται ότι οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία και οι συνακόλουθες κυρώσεις ανατρέχουν ήδη από τον Φεβρουάριο του 2022, ήτοι δύο έτη πριν την έκδοση του επίμαχου Διατάγματος. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, και ενώ είχε ήδη επέλθει διάσταση μεταξύ των διαδίκων, ο Καθ’ ου η Αίτηση συνέχιζε να συμμετέχει αυτοβούλως στα έξοδα της ανήλικης και μάλιστα γενναιόδωρα χωρίς να έχει προηγηθεί η έκδοση οποιουδήποτε Διατάγματος διατροφής, γεγονός που αποτελεί κοινό τόπο.

 

Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι η Αιτήτρια δεν είχε αποταθεί στο Δικαστήριο για έκδοση διατάγματος μετά την διάσταση, ενέργεια η οποία έγινε πολύ αργότερα κατόπιν της διακοπής από τον Καθ’ου η αίτηση της εθελούσιας καταβολής διατροφής.

Παρεμφερώς σημειώνω ότι, αν και ο Καθ’ ου η αίτηση αρνείται οποιαδήποτε σχέση με τις διαδικτυακές αναρτήσεις/διαφημίσεις που αφορούν είτε την οικία του στο Παραλίμνι είτε την οικία των γονέων του, παραπέμπει απλώς στο γεγονός ότι αυτές έχουν αναρτηθεί προ ενός έτους, χωρίς ωστόσο να δίνει οποιαδήποτε εξήγηση για ποιον λόγο αναγράφονται τα δικά του προσωπικά στοιχεία ως υπεύθυνου επικοινωνίας και για ποιο λόγο εμφανίζεται ως το πρόσωπο που διαχειρίζεται τα εν λόγω ακίνητα. Μια τέτοια διευκρίνιση θα ήταν αναμενόμενο να δοθεί, ιδίως εφόσον ο ίδιος αμφισβητεί τη σχέση του με τις επίμαχες διαφημίσεις.

Στην υπό εξέταση περίπτωση κρίνω ότι ουδείς εκ των διαδίκων επιτέλεσε το καθήκον του έναντι του Δικαστηρίου να αποκαλύψει με επάρκεια και να δώσει στο Δικαστήριο όλα εκείνα τα εχέγγυα πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης των εισοδημάτων τους, με την δε Αιτήτρια  να μην  παρουσιάζει μαρτυρία δηλωτική των εισοδημάτων της και τον δε Καθ’ου η αίτηση να παρουσιάζει τέτοια μαρτυρία που να μην επιτρέπει ασφαλή δικαστική κρίση (βλ απόφαση Δημητρίου v. Περδίου (2005) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1418).

Κατά συνέπεια, για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας και μόνο, και χωρίς να αποφαίνομαι επί της ουσίας, καθότι το ζήτημα αυτό θα κριθεί στο πλαίσιο της κυρίως διαδικασίας, κρίνω, λαμβάνοντας υπόψη το καθήκον κάθε διαδίκου να συνδράμει το Δικαστήριο, σε συνάρτηση με τα δύο βασικά κριτήρια που διέπουν την υπό εξέταση αίτηση, ότι η μαρτυρία της Αιτήτριας δεν είναι τέτοια που να μου επιτρέπει, ακόμη και για σκοπούς αυτής της ενδιάμεσης κρίσης, να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι τα έξοδα της ανήλικης είναι εκείνα που ισχυρίζεται η ίδια, τα οποία θεωρώ ότι είναι πολύ λιγότερα. Ομοίως, δεν έχω πεισθεί ότι η Αιτήτρια διαθέτει μόνο τα εισοδήματα τα οποία ισχυρίζεται. Ούτε όμως έχω πεισθεί, βάσει της παρουσιασθείσας μαρτυρίας, ότι η εισοδηματική ικανότητα του Καθ’ ου η αίτηση αντιστοιχεί σε αυτήν που ο ίδιος προβάλλει.

Μια απλή ανάγνωση των ενόρκων δηλώσεων των διαδίκων αποκαλύπτει τη χαοτική διάσταση τους σε σχέση με τις ουσιαστικές παραμέτρους της υπόθεσης και δη ως προς τα έξοδα της ανήλικης και το ύψος των εισοδημάτων των διαδίκων. Σύμφωνα με τη Νομολογία, Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδης (1998) 1 ΑΑΔ 1386, 16 Iουλίου, 1998 το Δικαστήριο, ως προς τα έξοδα διατροφής ανηλίκου, δεν δεσμεύεται από τη μαρτυρία των διαδίκων, αλλά είναι καθήκον του Δικαστηρίου να εντοπίσει το εύλογο των κονδυλίων που απαιτούνται για την ικανοποίηση των αναγκών διατροφής και συντήρησης. Περαιτέρω, σύμφωνα και πάλι με τη Νομολογία, η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν ρόλο στην καλύτερη αντίληψη των γεγονότων προς αντιμετώπιση των πραγματικών αναγκών συγκεκριμένων ατόμων (Βλ. Παναγιώτου ν. Σφικτού (2001) 1 Α.Α.Δ. 625, 17 Μαΐου, 2001).

 

Όπως τονίστηκε στην απόφαση του Δ.Ο.Δ. στην Κορελλίδης ν. Κορελλίδη  (2012) 1 ΑΑΔ 1975, 5 Σεπτεμβρίου, 2012 «Το Δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες που να οδηγούν σε υπολογισμό με σεντ, αλλά θα πρέπει να σταθμίζει τις ανάγκες και να καταλήγει σε συμπεράσματα που να επιφέρουν όσο το δυνατό, τα ανήλικα τέκνα σε μια πλησιέστερη κατάσταση, όπως θα ήταν εάν οι γονείς τους ζούσαν μαζί». 

 

Το Δικαστήριο είναι σε θέση, λαμβάνοντας υπόψη τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς των διαδίκων ως προς τα έξοδα διατροφής της ανήλικης τα οποία είναι συνακόλουθα βεβαίως και της ηλικίας της, να καταλήξει σε ένα ποσό το οποίο αντανακλά το εύλογο και τα διδάγματα της κοινής πείρας και ζωής, ως εύστοχα αναφέρει η προαναφερθείσα νομολογία. 

 

Καθήκον του Δικαστηρίου, στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, αποτελεί η διασφάλιση της ευημερίας της ανήλικης, εντός ενός εύλογου και ισορροπημένου πλαισίου, το οποίο να ανταποκρίνεται στην ηλικία της και, στον βαθμό του εφικτού, να διατηρεί το επίπεδο ζωής στο οποίο είχε έως τώρα συνηθίσει[1], μέχρι την τελική εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης. Η διατήρηση της εν λόγω ισορροπίας δεν πρέπει, ωστόσο, να επιφέρει δυσανάλογες επιπτώσεις σε βάρος της ευημερίας του Καθ’ ου η Αίτηση.

Έχοντας εξετάσει με προσοχή το σύνολο των ενώπιον μου στοιχείων και επιχειρημάτων και από τις δύο πλευρές, καθώς και λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις και τη νομολογία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου αλλά και του Εφετείου που διέπουν τα υπό εξέταση ζητήματα, καταλήγω ότι, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, η αποτελεσματικότερη εφαρμογή της προαναφερθείσας αρχής επιτυγχάνεται με την τροποποίηση και οριστικοποίηση του εκδοθέντος διατάγματος ημερομηνίας 23/04/2024.

Συγκεκριμένα, κρίνεται ότι η προσωρινή συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των €1.100 μηνιαίως, ποσό το οποίο, υπό τις παρούσες περιστάσεις, θεωρείται εύλογο και αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών της ανήλικης και τη διατήρηση όσο γίνεται ενός επιπέδου διαβίωσης ανάλογου με εκείνο που απολάμβανε πριν την έναρξη της παρούσας διαφοράς.

 

Δέον όπως ο Καθ’ου η αίτηση συνεχίσει να καταβάλλει τα ασφάλιστρα που αφορούν στην ιδιωτική ασφάλεια υγείας της ανήλικης, χωρίς διακοπή. Η εν λόγω κάλυψη κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντική, καθότι εξασφαλίζει την πρόσβαση της ανήλικης σε ιατρικές υπηρεσίες οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στο Γενικό Σύστημα Υγείας (ΓεΣΥ), συμβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην πλήρη κάλυψη των αναγκών της υγείας της.

 

Θεωρώ κατάλληλο το σημείο αυτό για να αναφέρω και να τονίσω ότι οι οποιεσδήποτε διαπιστώσεις στις οποίες έχει προβεί το Δικαστήριο γίνονται για τους σκοπούς της εξέτασης της έκδοσης ή μη του προσωρινού διατάγματος. Όλα τα ζητήματα τα οποία εγείρονται στην αγωγή (εναρκτήρια αίτηση) παραμένουν ζωντανά για να αποφασισθούν όταν θα εκδικασθεί η ουσία της (Δημοκρατία της Σλοβενίας v. Beogradska Banka D.D. (1999) 1 ΑΑΔ. 225).

 

Συνακόλουθα, το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 23/04/2024 τροποποιείται ώστε να διατάσσεται ο Καθ' ου η Αίτηση να καταβάλλει στην Αιτήτρια το ποσό των €1.100 μηνιαίως ως συνεισφορά του στη διατροφή του ανήλικου τέκνου του S.K. μέχρι την εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης ή μέχρι νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου. Το προσωρινό διάταγμα, ως έχει τροποποιηθεί, καθίσταται απόλυτο.

Δεδομένης της πιο πάνω κρίσης μου, η οποία ανάγεται στον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, προκύπτει ότι ο Καθ’ ου η αίτηση θα όφειλε, για το χρονικό διάστημα από 23/04/2024 μέχρι και 23/07/2025 (16 μήνες), να καταβάλει συνολικά το ποσό των €17.600 (16 μήνες × €1.100). Επειδή ελλείπει ενώπιον του Δικαστηρίου προσδιοριστική μαρτυρία των όποιων μέχρι σήμερα καταβολών προς ικανοποίηση του ποσού των €2.000 μηνιαίως, (το οποίο ίσχυε βάσει του μονομερώς εκδοθέντος προσωρινού διατάγματος που διατάχθηκε να καταβάλλεται από την ημερομηνία επίδοσης, ήτοι από τις 25/04/2024), στην περίπτωση που ο Καθ’ου η αίτηση έχει καταβάλει ποσό μεγαλύτερο του ποσού των €17.600, τότε το επιπλέον καταβληθέν ποσό δύναται να αντισταθμιστεί μέσω των μελλοντικών διατροφών δια αντίστοιχης μείωσης των επόμενων δόσεων μέχρι την πλήρη κάλυψη, υπό την προϋπόθεση ότι το ύψος της μηνιαίας δόσης διατροφής δεν θα είναι χαμηλότερο των €950.

Όσον αφορά τα έξοδα της υπόθεσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι η πλευρά της Αιτήτριας επέμεινε καθόλη τη διάρκεια της διαδικασίας όπως καταστεί απόλυτο το προσωρινό διάταγμα, ενώ από την άλλη, ο Καθ’ ου η αίτηση ρητώς δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου κατά το στάδιο των εμφανίσεων ότι αποδεχόταν την έκδοση διατάγματος διατροφής για ποσό ύψους €1.100, πλην όμως στην τελική του αγόρευση ζήτησε την έκδοση διατάγματος για το ποσό των €1.000 περίπου, και δεδομένου ότι η τελική κατάληξη του Δικαστηρίου ήταν η έκδοση διατάγματος για το ποσό των €1.100, κρίνω ορθό όπως η κάθε πλευρά επωμιστεί τα έξοδα της. Εκδίδεται συνεπώς ανάλογη διαταγή.

 

 

        (Υπ.) ……………………….

                                                                                                         Μ.Χ.Κάιζερ, Π.           

 

ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ