ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

Ενώπιον: Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.

Αρ. Αίτησης: 255/20

 

Μεταξύ:

Γ. Ν.

                          Αιτητή

και

 

Μ. Μ. Χ.

Καθ’ ης η αίτηση

------------------------------

(Συνεκδικαζόμενες αιτήσεις παρακοής ημερ. 16/02/2022 και 22/09/2022)

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ημερομηνία: 11 Ιουνίου, 2025

 

Εμφανίσεις:

Για τον Αιτητή:  Καμία εμφάνιση

Για την Καθ’ ης η Αίτηση:  κα Χρύσω Κανέλλα.

Καθ’ ης η Αίτηση παρούσα

 

Στις 17/06/2021 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του Καθ’ ου η αίτηση με το ανήλικο τέκνο του Α.Ν, ως ακολούθως:

  «(α) Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17:00.

   (β) Κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο, Σάββατο από η ώρα 15:00 μέχρι η 
        ώρα 17:00 χωρίς διανυκτέρευση και Κυριακή από η ώρα 12:00 μέχρι 14:00.

Νοείται ότι όλες τις ώρες, ως αναφέρονται πιο πάνω, που ο Αιτητής θα έχει επικοινωνία με το ως άνω ανήλικο τέκνο του, θα είναι μαζί με το παιδί και θα ασχολείται με το παιδί και όχι με οτιδήποτε άλλο.

Ο Αιτητής διατάσσεται όπως παραλαμβάνει από την Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο του και όπως το επιστρέφει στην Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.

Η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται όπως παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο της και όπως το παραλαμβάνει από τον Αιτητή στο τόπο διαμονής της κατά τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.

Ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος διατάγματος ορίζεται η 17.6.2021».

Το διάταγμα επιδόθηκε προσωπικά στην Καθ’ ης η αίτηση στις 23/12/2021.

Στις 16/02/2022 ο Αιτητής καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητά τη σύλληψη, φυλάκιση, επιβολή προστίμου ή κατάσχεση περιουσίας της Καθ’ ης η αίτηση, λόγω μη συμμόρφωσης της προς την απόφαση και/η διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/06/2021 κατά τις ημερομηνίες 12/02/2022, 13/02/2022 και 14/02/2022.

Παρόμοια αίτηση καταχώρησε και στις 22/09/2022 με την οποία ζητά τη σύλληψη, φυλάκιση, επιβολή προστίμου ή κατάσχεση περιουσίας της Καθ’ ης η αίτηση, λόγω μη συμμόρφωσης της προς την απόφαση και/η διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/06/2021 κατά τις ημερομηνίες 16/02/2022, 21/02/2022, 28/02/2022, 2/3/2022, 7/3/2022, 12/03/2022, 13/03/2022, 14/03/2022, 16/03/2022, 23/03/2022, 27/03/2022, 04/04/2022, 9/04/2022, 20/04/2022, 24/04/2022, 11/05/2022 και 15/05/2022.

Οι δύο αιτήσεις συνεκδικάστηκαν με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών.

Αμφότερες οι αιτήσεις και ενστάσεις στηρίζονται στις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων. Δεν θεωρώ ότι θα εξυπηρετήσει οποιοδήποτε σκοπό η επαναδιατύπωση του περιεχομένου των πολυσέλιδων ενόρκων δηλώσεων των διαδίκων (αιτήσεων και ενστάσεων) γι’ αυτό θα προσπαθήσω να συνοψίσω το περιεχόμενο τους, παραθέτοντας κατωτέρω και όπου θεωρώ σκόπιμο αποσπάσματα από τις ένορκες δηλώσεις. Ως προς τα τεκμήρια θα γίνεται ειδική μνεία, επίσης όπου χρειάζεται για σκοπούς αξιολόγησης και εξαγωγής των ανάλογων ευρημάτων και συμπερασμάτων.

 

Συνοψίζοντας τα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση του Αιτητή ημερομηνίας 16/02/2022 προκύπτουν τα ακόλουθα:

O Αιτητής ισχυρίζεται ότι στις 12/02/2022 μετέβηκε στην οικία της Καθ’ ης η αίτηση για να παραλάβει το ανήλικο τέκνο του. Όπως αναφέρει η εξώπορτα ήταν ανοιχτή και κτύπησε το κουδούνι όπως κάνει πάντα και η Καθ’ ης η αίτηση του φώναξε από τον πάνω όροφο πως αν θέλει το παιδί θα πρέπει να εισέλθει στο σπίτι της, να ανέβει πάνω και να το πάρει. Όπως ισχυρίζεται της απάντησε ότι λόγω της επιθετικής της συμπεριφοράς με σωματικές επιθέσεις σε βάρος του δεν επιθυμεί να βρεθεί σε μη δημόσιο χώρο μαζί της και ότι  περίμενε να του κατεβάσει το παιδί όπως έκανε πάντα. Ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε αλλά του φώναζε ότι το παιδί περιμένει και ότι ο ίδιος καθυστερεί να το παραλάβει.

 Ο Αιτητής επικοινώνησε με την δικηγόρο του η οποία κάλεσε τη δικηγόρο της Καθ’ ης η αίτηση χωρίς ανταπόκριση. Κάλεσε επίσης τον Αστυνομικό Σταθμό Αραδίππου και μίλησε με τον επί καθήκοντι αστυνομικό, ζητώντας του να μεσολαβήσει. Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, ο επί καθήκοντι αστυνομικός του ανέφερε ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν συμφωνεί να κατεβάσει το παιδί. Ο αστυνομικός μετέβηκε στο σπίτι της Καθ’ ης η αίτηση όπου μίλησε με την Καθ’ ης η αίτηση και η τελευταία επέμεινε ότι δεν δέχεται να κατεβάσει το παιδί στην εξώπορτα και ότι θα του το έδινε μόνο αν εισερχόταν στο σπίτι της ο Αιτητής. Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, τελικά ο αστυνομικός έφυγε και η Καθ’ ης η αίτηση ουδέποτε του παρέδωσε το παιδί. Ο Αιτητής προέβηκε σε σχετική καταγγελία στην αστυνομία και επισυνάπτει ως αντίγραφο της βεβαίωσης καταγγελίας (τεκμήριο 6).

Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, στις 13/02/2022 πήγε να παραλάβει το παιδί και η Καθ’ ης η αίτηση κατέβηκε, άνοιξε την είσοδο και αφού του είπε ότι αν θέλει να πάρει το παιδί θα πρέπει να μπει στο σπίτι της, ανέβηκε τη σκάλα και έφυγε. Ισχυρίζεται ότι το κουδούνι ήταν απενεργοποιημένο και δεν κτυπούσε. Αφού περίμενε αρκετή ώρα να του παραδώσει το παιδί έφυγε και προέβηκε σε καταγγελία. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 9 αντίγραφο της βεβαίωσης καταγγελίας.

Το ίδιο περιστατικό ισχυρίζεται ότι συνέβηκε και στις 14/02/2022 όπου όπως αναφέρει πήγε να παραλάβει το ανήλικο τέκνο του και η Καθ’ ης η αίτηση κατέβηκε, άνοιξε την πόρτα, του μίλαγε ειρωνικά και του είπε πως αν θέλε να πάρει το παιδί θα πρέπει να μπει μέσα στο σπίτι της. Ο Αιτητής ανέμενε κάποιο χρόνο και ακολούθως αποχώρησε. Ως προς τούτο προέβηκε και πάλι σε σχετική καταγγελία στην αστυνομία. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 11 αντίγραφο της βεβαίωσης καταγγελίας.

Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι κατά τις πιο πάνω ημερομηνίες η Καθ’ ης η αίτηση του ζητούσε όπως μπει μέσα στο σπίτι της και να ανέβει στον πάνω όροφο προκειμένου να παραλάβει το παιδί.  Όπως ισχυρίζεται «Με δεδομένο ότι από την εξώπορτα του σπιτιού της υπάρχει πρόσβαση μόνο στο σπίτι της και σε κανένα άλλο σπίτι ή διαμέρισμα, μπαίνοντας από την εξώπορτα σημαίνει μπαίνω στην οικία της». Εισηγείται ότι στο διάταγμα αναφέρεται ό όρος τόπος διαμονής που κατά την άποψη του υποδηλώνει την διεύθυνση της Καθ’ ης η αίτηση και όχι να εισέρχεται ο ίδιος μέσα στο σπίτι της Καθ’ ης η αίτηση.

Ισχυρίζεται ότι η εξώπορτα οδηγεί στη σκάλα που ανεβαίνει στο πάνω όροφο που μένει η Καθ’ ης η αίτηση και ότι πάντοτε ερχόταν η Καθ’ ης η αίτηση να ανοίξει και να του παραδώσει και παραλάβει το παιδί, ενώ στις πιο πάνω ημερομηνίες η Καθ’ ης η αίτηση αν και κατέβηκε να ανοίξει την πόρτα δεν κατέβασε να του παραδώσει το παιδί.

Θεωρεί παράλογη την απαίτηση της Καθ’ ης η αίτηση ότι θα πρέπει να εισέρχεται στο σπίτι της για να παραλάβει το παιδί με τον εκβιασμό ότι εάν δεν εισέρθει δεν θα δει το παιδί του και ισχυρίζεται ότι κατά την διάρκεια ισχύς του προσωρινού διατάγματος όπου η επικοινωνία γινόταν υποχρεωτικά μέσα στο σπίτι της Καθ’ ης η αίτηση, η Καθ’ ης η αίτηση του επιτέθηκε και για να γλιτώσει από νέα επίθεση στερήθηκε το παιδί του δύο μήνες μέχρι την έκδοση του τελικού διατάγματος. Ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση του επιτέθηκε ξανά στις 05/01/2022 και μάλιστα σε δημόσιο χώρο και ότι προέβηκε σε σχετική καταγγελία στην αστυνομία. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 14  αντίγραφο βεβαίωσης καταγγελίας θύματος.

Συνοψίζοντας τα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση του Αιτητή ημερομηνίας 22/09/2022 σε σχέση με την δεύτερη αίτηση παρακοής, προκύπτουν τα ακόλουθα:

Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι κατά τις ημερομηνίες 16/02/2022, 21/02/2022, 28/02/2022, 2/3/2022, 7/3/2022, 12/03/2022, 13/03/2022, 14/03/2022, 16/03/2022, 23/02/2022, 27/03/2022, 04/04/2022, 9/04/2022, 20/04/2022, 24/04/2022, 11/05/2022 και 15/05/2022 μετέβηκε στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του και να παραλάβει το παιδί ως το διάταγμα επικοινωνίας, αφού προηγουμένως απέστειλε στην Καθ’ ης η αίτηση τηλεφωνικό μήνυμα χωρίς ανταπόκριση από την ίδια.  Όπως ισχυρίζεται, σε όλες τις πιο πάνω ημερομηνίες όταν έφτασε η πόρτα ήταν ανοιχτή. Χτύπησε το κουδούνι και η Καθ’ ης αίτηση φωνάζοντας του από τον πάνω όροφο, αφού δεν λειτουργούσε το κουδούνι, του έλεγε να εισέλθει στην οικία της και να ανέβει στον πάνω όροφο να παραλάβει το παιδί.  Αφού ανέμενε κάποια ώρα χωρίς να κατεβάζει η Καθ’ ης η αίτηση το παιδί, αποχωρούσε και προέβαινε σε σχετικές καταγγελίες στην αστυνομία. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 40 βεβαιώσεις καταγγελίας για τις ημερομηνίες 16/02/2022, 28/02/2022, 2/3/2022, 7/3/2022, 12/03/2022, 13/03/2022, 14/03/2022, 16/03/2022, 23/03/2022, 27/03/2022, 09/04/2022, 11/05/2022 και 15/05/2022. Για τις υπόλοιπες ημερομηνίες εξηγεί ότι η τότε συνήγορος του απέστειλε επιστολή στην Αστυνομία Αραδίππου για ετοιμασία των βεβαιώσεων.

Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι στις 25/03/2022 έλαβε κλήση από αστυνομικό του Κλιμακίου Βίας όπου του ζητήθηκε να μεταβεί για ανάκριση καθότι είχε καταγγελθεί στις 15/02/2022 από την Καθ’ ης η αίτηση για παρελθοντικές επιθέσεις εναντίον της. Εισηγείται ότι είναι παράλογο το ότι ενώ η Καθ’ ης η αίτηση τον κατήγγειλε για επιθέσεις εναντίον της, συγχρόνως και παρότι είχε «θυμηθεί» πόσο επιθετικός είναι να απαιτεί να μπει  στο σπίτι της, να ανέβει στο πάνω όροφο όπου θα είναι μόνοι τους για να παραλάβει το παιδί.

Εισηγείται ότι χαρακτηριστικό του ηθελημένου της παρακοής είναι ότι ενώ η εξώπορτα δεν ανοίγει με το θυροτηλέφωνο αλλά πρέπει να κατεβεί η ίδια κάτω για να την ανοίξει με το χέρι, κατεβαίνει η ίδια την ανοίγει με το χέρι αλλά δεν κατεβάζει το παιδί και απαιτεί από τον ίδιο να ανεβεί πάνω για να το παραλάβει.

Εισηγείται περαιτέρω ότι ενώ η Καθ’ ης η αίτηση θεωρεί ότι οι όροι του διατάγματος δεν είναι σαφείς όχι μόνο δεν προέβηκε σε οποιοδήποτε διαδικαστικό διάβημα αλλά δεν έθεσε την ασάφεια σε τρείς τουλάχιστον ευκαιρίες, με αναφορά σε συγκεκριμένες δικαστικές διαδικασίες μεταξύ των μερών.

Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν διαμένει σε πολυκατοικία αφού δεν γίνεται να μένει κάποιος από πάνω της καθότι είναι η ταράτσα και ότι έχει ανεξάρτητη και περιφραγμένη είσοδο για την οικία της από όπου και παραλάμβανε το γιό του από την έκδοση του διατάγματος.

Αναφέρεται περαιτέρω σε κατ’ ισχυρισμόν άλλες συμπεριφορές και ενέργειες της Καθ’ ης η αίτηση, τις οποίες θεωρεί επιπρόσθετες ενδείξεις ηθελημένης παρακοής του διατάγματος από την Καθ’ ης η αίτηση.

            Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επισυνάπτει μεγάλο αριθμό τεκμηρίων στα οποία θα γίνεται αναφορά κατωτέρω όπου κρίνεται σκόπιμο, όπως αναφορά θα γίνεται όπου κρίνεται σκόπιμο και σε μέρος της μαρτυρίας του.

Στην αντίπερα όχθη, η Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε στις 10/05/2022 ένσταση σε σχέση με την αίτηση παρακοής ημερομηνίας 16/02/2022.  Σε σχέση με την αίτηση παρακοής ημερομηνίας 22/09/222 καταχώρησε ένσταση στις 6/10/2023. Σε αμφότερες τις ενστάσεις προβάλλει ως λόγους ένστασης ότι οι ισχυριζόμενες παρακοές βασίζονται σε ψευδείς ισχυρισμούς και απόκρυψη γεγονότων, ότι δεν υπήρξε πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση, ότι το διάταγμα δεν είναι σαφές, ότι δεν υφίστανται τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος, ότι δεν πληρείται η υποκειμενική υπόσταση διάπραξης του αδικήματος, ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν παραβαίνει το διάταγμα, η έλλειψη επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του οφείλεται στον ίδιο και ότι δεν είναι γνήσιο το ενδιαφέρον του και ότι η αίτηση καταχωρίστηκε καταχρηστικά για αλλότριους σκοπούς. Στην ένσταση ημερομηνίας 6/10/2023 προβάλλει ως περαιτέρω λόγο ένστασης ότι η νομική βάση της αίτησης πάσχει, είναι παράτυπη και αντικανονική .

Σημειώνω ότι όπως προκύπτει από το φάκελο της υπόθεσης σε σχέση με την αίτηση παρακοής ημερομηνίας 16/02/2022 καταχωρίστηκε και μεταγενέστερη ένσταση από την νυν συνήγορο της Καθ’ ης η αίτηση ημερομηνίας 6/10/2023, η οποία ωστόσο δεν θα ληφθεί υπόψη ενόψει της ήδη καταχωρηθείσας ένστασης ημερομηνίας 10/05/2022 από τον τότε συνήγορο της Καθ’ ης η αίτηση. Άλλωστε και η Καθ’ ης η αίτηση φαίνεται να προωθεί την ένσταση ημερομηνίας 10/05/2022.

Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης της Καθ’ ης η αίτηση ημερομηνίας 10/05/2022, η οποία στηρίζει την ένσταση της σε σχέση με την πρώτη υπό κρίση αίτηση παρακοής, προκύπτουν τα ακόλουθα.

Παραδέχεται την εκ συμφώνου έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 και την επίδοση του σε αυτή. 

Απορρίπτει με τρόπο γενικό τους ισχυρισμούς του Αιτητή ως αναληθείς και παραπλανητικούς. Ισχυρίζεται ότι πράγματι από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος η παράδοση και παραλαβή του ανηλίκου γινόταν ως επί το πλείστον έξω από την οικοδομή, στο πεζοδρόμιο, αφού όπως αναφέρει δεν ήταν πρόβλημα για την ίδια να κατεβαίνει να παραδώσει το παιδί στον Αιτητή σε αντίθεση όπως ισχυρίζεται με τον Αιτητή ο οποίος αρνείτο να παραλάβει το παιδί από την θύρα της, ισχυριζόμενος επιθέσεις της. Είναι η θέση της Καθ’ ης η αίτηση ότι ο Αιτητής επιθυμεί την παράδοση του παιδιού στο πεζοδρόμιο για να την φωτογραφίζει και βιντεογραφεί παράνομα κάτι το οποίο θεωρεί ότι επιβεβαιώνεται από τα τεκμήρια που επισύναψε ο Αιτητής στην αίτηση του.

Ισχυρίζεται ότι η παράδοση και παραλαβή του παιδιού από το πεζοδρόμιο της οικοδομής άρχισε να γίνεται ανυπόφορη και επιβλαβής για την σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού αφού όπως ισχυρίζεται κάθε φορά που επέστρεφε ο Αιτητής το παιδί στο σπίτι συνέχιζε να το απασχολεί με άλλα παιχνίδια έξω στο πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα το παιδί να κλαίει και να μην προσέρχεται σε αυτήν. Ισχυρίζεται ότι η συμπεριφορά του Αιτητή ταλαιπωρούσε την ίδια και το παιδί το οποίο πολλές φορές έμενε στο κρύο.

Ισχυρίζεται ότι εξήγησε στον Αιτητή ότι η επιστροφή του παιδιού πρέπει να γίνεται στη θύρα της ώστε να καταλαβαίνει το παιδί ότι πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι με την μαμά και ότι τελείωσε το παιχνίδι με τον μπαμπά.  

Ισχυρίζεται επίσης ότι στις 12/02/2022 θέλοντας να αποφύγει την κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων της και της αξιοπρέπειας και για να σταματήσει την απαράδεκτη συμπεριφορά του Αιτητή να την βιντεοσκοπεί, ενημέρωσε τον Αιτητή ότι το παιδί είναι έτοιμο για παράδοση στη θύρα του διαμερίσματος και ότι η πόρτα της οικοδομής είναι ανοιχτή για να μπορέσει να εισέλθει και να παραλάβει το ανήλικο. Το ίδιο ισχυρίζεται ότι έπραξε και στις 13/02/2022 και 14/02/2022.

Θεωρεί φτηνές δικαιολογίες τους ισχυρισμούς του Αιτητή ότι δεν ήθελε να προσέλθει στην θύρα της οικίας της για να αποφύγει δήθεν την επίθεση της και ότι μπορούσε να ανέβει και να παραλάβει ο ίδιος το παιδί.

Ισχυρίζεται ότι ουδέποτε είχε πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος και ότι όπως την πληροφορούν οι δικηγόροι της δεν κατέστη ποτέ σαφές από τη διατύπωση του διατάγματος πως ο «τόπος διαμονής» δεν θα ήταν η θύρα της οικίας της αλλά το πεζοδρόμιο έξω από την οικοδομή.

Ισχυρίζεται ότι ουδέποτε προέβαλε εμπόδιο στην επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο και ότι η έλλειψη επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του οφείλεται σε λόγους που αφορούν τον ίδιο και την εγωιστική συμπεριφορά του.

Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης της Καθ’ ης η αίτηση ημερομηνίας 6/10/2023, η οποία στηρίζει την ένσταση της στην δεύτερη υπό κρίση αίτηση παρακοής προκύπτουν τα ακόλουθα:

Θεωρεί ότι η αίτηση του Αιτητή πάσχει νομικά επειδή δεν περιλαμβάνεται σε αυτή ο περί σχέσεων γονέων και τέκνων νόμος.

Ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής με ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 22/06/22 αιτήθηκε την αλλαγή του τόπο παράδοσης και παραλαβής του ανηλίκου, η οποία όπως προκύπτει απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.

Απορρίπτει τους ισχυρισμούς του Αιτητή και ισχυρίζεται ότι από την έναρξη του διατάγματος συμμορφωνόταν και συνεχίζει να συμμορφώνεται με αυτό ανελλιπώς. Ισχυρίζεται ότι κάθε φορά που ο Αιτητής μετέβαινε στο τόπο διαμονής της, ετοίμαζε το παιδί από πριν ώστε κατά την ώρα παραλαβής και παράδοσης του να είναι έτοιμο χωρίς να προκαλέσει κανένα εμπόδιο στην επικοινωνία του Αιτητή με το παιδί και ότι η ίδια ουδέποτε παρήκουσε το διάταγμα και ότι ο ίδιος εκουσίως και ηθελημένα έθετε τον εαυτό του σε κατάσταση φαινομενικής αδυναμίας να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του. Συνακόλουθα εισηγείται ότι σε ουδεμία πράξη ή παράλειψη προέβηκε ώστε να εμποδίσει την επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του.

 Ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής αρνείτο να έλθει να παραλάβει από το τόπο διαμονής της το παιδί και διερωτάται γιατί μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα των κατ’ ισχυρισμών 17 παρακοών ο Αιτητής δεν κάλεσε τον αστυνομικό να τον συνοδεύσει κατά την παράδοση και παραλαβή όπως έκανε στις 12/02/2022 και αντ’ αυτού επέλεξε να κάνει καταγγελία εναντίον της.

Είναι η θέση της ότι ο Αιτητής αποποιήθηκε εμπράκτως του δικαιώματος επικοινωνίας του και έθεσε εκούσια τον εαυτό του σε κατάσταση φαινομενικής αδυναμίας, θέτοντας τον εαυτό του υπεράνω του ανήλικου.

Αρνείται ως ανυπόστατους τους ισχυρισμούς του Αιτητή και ισχυρίζεται ότι το φωτογραφικό υλικό που παρουσιάζει ως τεκμήρια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ως μαρτυρία καθότι λήφθηκε χωρίς τη συγκατάθεση της.  Αναφορικά με το τεκμήριο 42 της ένορκης δήλωσης του Αιτητή αναφέρει ότι το μόνο που παρουσιάζει είναι μια λίστα με αρχεία αφού το video ουδέποτε δόθηκε στους δικηγόρους της το οποίο και πάλι ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ως μαρτυρία.

Ο Αιτητής καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση ημερομηνίας 5/06/2024 στην οποία επισυνάπτει μεταξύ άλλων αντίγραφο καταγγελίας που είχε κάνει στο Γραφείο Ευημερίας. Περαιτέρω συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις, ημερομηνίας 10/10/2024 παρουσιάζει ως τεκμήριο την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας η οποία είχε συνταχθεί στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας γονικής μέριμνας μεταξύ των ίδιων μερών.

Συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις καταχώρησε και η Καθ’ ης η αίτηση στις 16/12/2024, επισυνάπτοντας ως τεκμήριο βεβαίωση καταγγελίας ημερομηνίας 15/01/2024 στην οποία καταγράφονται οι φορές που η Καθ’ ης η αίτηση κατήγγειλε τον Καθ’ ου η αίτηση για παρακοή του διατάγματος καθώς επίσης επισυνάπτει και ως τεκμήριο πρακτικό του δικαστηρίου ημερομηνίας 3/04/2024 στο πλαίσιο της Ακρόασης στην αίτηση γονικής μέριμνας με αρ. 245/21 μεταξύ των ίδιων διαδίκων.

Περαιτέρω, ο Καθ’ ου η αίτηση αντεξετάστηκε σε σχέση με συγκεκριμένες παραγράφους των ενόρκων δηλώσεων του και έτσι είχα την ευκαιρία να τον παρακολουθήσω  μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης με ιδιαίτερη προσοχή και είμαι έτσι σε θέση να αξιολογήσω όλη την εν γένει συμπεριφορά του στο εδώλιο του μάρτυρα. Το Δικαστήριο αξιολογεί τη μαρτυρία με δείκτη μεταξύ άλλων την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος στην υπόθεση, την ακεραιότητα και ειλικρίνεια του, τη μνήμη και τους λόγους που είχε για να θυμάται ή να πιστεύει αυτά για τα οποία κατέθεσε, τη φυσικότητα, ευθύτητα και την αμεσότητα των απαντήσεων του. Η λογική είναι ένας ασφαλής οδηγός για το Δικαστήριο για να προβεί στα ανάλογα συμπεράσματα και αυτό τονίστηκε επανειλημμένα από την νομολογία.[1]

Η μαρτυρία του Αιτητή ο οποίος αντεξετάστηκε είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά και το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν χρειάζεται να παρατεθεί αυτολεξεί, πλην όμως θα σημειωθεί, στο μέτρο του δυνατού, και θα γίνεται ειδική αναφορά κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας  για να εξαχθούν τα ανάλογα ευρήματα και συμπεράσματα.

Παρότι ο Αιτητής αντεξετάστηκε, ο ίδιος επέλεξε να μην αντεξετάσει την Καθ’ ης η αίτηση δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί να την αντεξετάσει.

Νομική Πτυχή

Όπως έχει λεχθεί επανειλημμένως από την νομολογία, η υπακοή στα διατάγματα των Δικαστηρίων αποτελεί το θεμέλιο λίθο του κράτους δικαίου.

Το άρθρο 42 του N.14/60 είναι δικαιοδοτικό και προσδιορίζει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την τιμωρία προσώπων, φυσικών και νομικών, για την παρακοή διαταγμάτων^[2]. H Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι εφαρμόζονται για διαδικασίες που καταχωρίστηκαν πριν την 01/09/2023 και εφαρμόζονται κατ' αναλογία και από τα Οικογενειακά Δικαστήρια, σύμφωνα με τον Κανονισμό 11 του Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικού Κανονισμού του 1990 και συνεπώς εφαρμόζονται στην παρούσα διαδικασία, διέπουν τη διαδικασία αναφορικά με τις αιτήσεις παρακοής διατάγματος και ρυθμίζουν την άσκηση της πολιτικής δικαιοδοσίας^[3] που παρέχει το άρθρο 42 του N 14/60.

Από την ίδια τη φύση της διαδικασίας παρακοής ως οιονεί ποινικής^[4], αναφύεται η ανάγκη πλήρους και αποτελεσματικής διαπίστωσης ύπαρξης των πιο κάτω προϋποθέσεων^[5]:

α.  ύπαρξη διατάγματος·

β.  ύπαρξη αναγκαίας οπισθογράφησης·

γ.  προσωπική επίδοση του διατάγματος·

δ.  προσωπική επίδοση της αιτήσεως παρακοής.

Η απόδειξη της ηθελημένης ανυπακοής, είναι προαπαιτούμενο για στοιχειοθέτηση της καταφρόνησης δικαστικού διατάγματος^[6].

Όπως υποδείχθηκε στην υπόθεση Δήμος Έγκωμης ν. Πέτρου^[7]:

«Στο σύγγραμμα The Law of Contempt - Borrie & Lowe, (σελ. 322), διαπιστώνεται η ύπαρξη βαθμού αβεβαιότητας ως προς την αναγκαιότητα απόδειξης του ηθελημένου της πράξης. Υιοθετείται η άποψη ότι κάποιος βαθμός υπαιτιότητας (fault) είναι απαραίτητος για τη στοιχειοθέτηση παρακοής διατάγματος δικαστηρίου. Στην περίπτωση, όμως, προστακτικών διαταγμάτων, με τα οποία επιβάλλεται θετική ενέργεια από το άτομο προς το οποίο απευθύνονται, η αδυναμία εκτέλεσης τους, όπως επισημαίνεται, συνιστούσε ανέκαθεν υπεράσπιση, με την επιφύλαξη ότι το βάρος απόδειξης της αδυναμίας φέρει το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η διαταγή - (βλ. A.G. v. Walthamstow Urban District Council, 1895, VOL. XI 1894-95, TLR, 533. Lewis v. Pontypridd, Caerphilly, and Newport Railway Company, 1895, VOL. XI 1894-95, TLR, 203)».

            Καθοδηγητική, ως προς τις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για να στοιχειοθετηθεί η καταφρόνηση, είναι η απόφαση Μιχαηλίδης v. Poliakova[8], όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:  

«Για να καταδειχθεί παρακοή, όπως έχει λεχθεί και στην υπόθεση Μαύρος v. Στυλιανού κ.ά. (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2389, πρέπει να ικανοποιείται και η αντικειμενική υπόσταση («actus reus»), αλλά και η υποκειμενική υπόσταση («mens rea»), του αδικήματος της αστικής καταφρόνησης όπως προδιαγράφεται στο Αρθρο 42 του Νόμου αρ. 14/60. Στη δε υπόθεση Παπαχρυσοστόμου v. Σιδερά (1993) 1 Α.Α.Δ. 309, λέχθηκε με αναφορά στη Μouzouris v. Xylophagou Plantations Ltd (1977) 1 C.L.R. 287, ότι:

 

«...... για να στοιχειοθετηθεί η καταφρόνηση πρέπει να αποδειχθεί η ηθελημένη ανυπακοή του καθ' ου η αίτηση προς την απόφαση του δικαστηρίου, δηλαδή πρόθεση ανυπακοής προς το διάταγμα του δικαστηρίου. Το αποτέλεσμα της ανυπακοής αφ' εαυτού δεν αρκεί· πρέπει να συνοδεύεται από πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος του δικαστηρίου».

 

Τυχόν παράβαση των όρων ενός διατάγματος χωρίς πρόθεση ή κατά τυχαίο τρόπο δεν επιφέρει βεβαίως την καταδίκη του καθ'  ου, εφόσον η συμπεριφορά του δεν κατέδειξε είτε αδιαφορία προς το διάταγμα, είτε εκ προθέσεως καταστρατήγηση των όρων του.  (Δέστε Fairclough & Sons v. Manchester Ship Canal Co. (No. 2)  [1897] Sol Jo 225 και Borrie & Lowe 2η έκδ. σελ. 400-1).»

 

Στην Krashias^[9], επισημαίνεται επίσης ότι για να υπάρχει αστική καταφρόνηση διατάγματος  του Δικαστηρίου θα πρέπει οι όροι του διατάγματος να είναι καθαροί και σαφείς, ο/η καθ´ ου/ης  η αίτηση να  είχε τη δέουσα και σωστή γνώση των όρων του διατάγματος και να αποδείχθηκε παράβαση των όρων του διατάγματος.

Στην απόφαση Κωνσταντίνου Ελένη ν. Κώστα Ξιούρου ^[10] , τονίστηκαν τα ακόλουθα:

«Πριν τελειώσουμε επιθυμούμε να προβούμε σε κάποιες παρατηρήσεις αναφορικά με την παρακοή διαταγμάτων επικοινωνίας γονέων με τα ανήλικα τέκνα τους, τα οποία δεν ζουν μαζί τους. Τα διατάγματα αυτά εκδίδονται κατά κύριο λόγο προς όφελος των ανηλίκων τέκνων εφόσον αναγνωρίζεται η μεγάλη σημασία της επικοινωνίας των ανηλίκων τέκνων και με τους δύο γονείς τους, παρά το χωρισμό των γονέων. Σε περίπτωση που ο γονέας, που διατάσσεται να συμμορφωθεί με διάταγμα επικοινωνίας του ανήλικου τέκνου του με τον άλλο γονέα, προβάλλει κάποια δικαιολογία για τη μη συμμόρφωση του, το βάρος το έχει εκείνος που προβάλλει τη δικαιολογία να αποδείξει ότι αυτή είναι εύλογη, υπό τις περιστάσεις, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων.  Αυτό, αντίθετα με τον αιτητή που ισχυρίζεται παρακοή διατάγματος του δικαστηρίου, ο οποίος θα πρέπει να αποδείξει τον ισχυρισμό του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας (Δέστε:  Nicholls v. Nicholls [1996] EWCA Civ. 1271, F v. M [2004] EWHC 727 (Fam), Re Jones [2013] EWHC 2579 (Fam) και S-C v. H-C (2010) EWCA Civ. 21)».

Όπως επίσης τονίστηκε στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Mαυρονικόλα ν. Ξάνθου^[11] :

«Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι γονείς έχουν συλλογική ευθύνη για την, όσο το δυνατό, πιο ομαλή ανάπτυξη των οικογενειακών δεσμών και ταυτοχρόνως αυξημένη υποχρέωση απάλειψης ή μείωσης των τραυματικών επιπτώσεων ενός διαζυγίου στα παιδιά τους. Η καταφυγή σε αντιμετώπιση των όποιων δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων με, «εμπορικούς όρους» σαφώς δεν οδηγεί σε επίτευξη του πιο πάνω στόχου. Όπως ορθώς παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο «η παράδοση» δεν έπρεπε να αντικρίζεται από την εφεσείουσα ως μηχανιστική ενέργεια, αλλά, ως υποχρέωση θετικής ενέργειας, που αντίκριση της οποίας επέβαλλε όχι μόνο τη φυσική της παρουσία, που στην προκείμενη περίπτωση δεν υλοποιήθηκε, αλλά και στη δική της ενθάρρυνση και προτροπή, που ούτε αυτό υπήρχε, έτσι ώστε να υλοποιήσει την αναληφθείσα εκ συμφώνου υποχρέωση με το Διάταγμα «για παράδοση». Σαφώς δεν μας ικανοποιούν οι χρησιμοποιηθείσες, στο εκ συμφώνου εκδοθέν διάταγμα, φράσεις, όπως «παράδοση» ή «παραλαβή», αλλά δεν είναι αντικείμενο της παρούσας έφεσης, έτσι δεν το σχολιάσαμε περαιτέρω».

(*υπογράμμιση από το Δικαστήριο)

Εξέταση υπόθεσης

Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές και τη σχετική νομολογία και έχοντας μελετήσει με προσοχή τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου καθώς επίσης και τα όσα μου έχουν αναφέρει οι δύο πλευρές με τις γραπτές τους αγορεύσεις, θα προχωρήσω να εξετάσω τις δύο αιτήσεις.

Αποτελεί παραδεκτό γεγονός τόσο η έκδοση του εκ συμφώνου διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 όσο και η προσωπική επίδοση του στην Καθ’ ης η αίτηση στις 23/12/2021. Περαιτέρω, όπως προκύπτει από το διάταγμα, φέρει την απαιτούμενη οπισθογράφηση. Όπως δε προκύπτει οι αιτήσεις παρακοής επιδόθηκαν στην Καθ’ ης η αίτηση προσωπικά η οποία και καταχώρησε ενστάσεις.

Σε σχέση με τον προβαλλόμενο λόγο ένστασης ότι οι αιτήσεις είναι νομικά αβάσιμες επειδή δεν περιλαμβάνουν στην νομική βάση τον περί Σχέσεων γονέων και τέκνων Νόμο, δεν μπορεί να βρει έρεισμα και σαφώς η μη περίληψη του σχετικού νόμου στη νομική βάση των αιτήσεων δεν θα οδηγούσε σε απόρριψη των αιτήσεων, δεδομένου ότι αμφότερες οι αιτήσεις στηρίζονται στο άρθρο 42 του N.14/60 το οποίο είναι δικαιοδοτικό και προσδιορίζει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την τιμωρία προσώπων, φυσικών και νομικών, για την παρακοή διαταγμάτων^[12] και στην Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

Θα προχωρήσω ακολούθως να εξετάσω τα γεγονότα της υπόθεσης.

Δεν αμφισβητήθηκε από την Καθ’ ης η αίτηση ότι κατά τις επίδικες ημερομηνίες ο Καθ’ ου η αίτηση είχε δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του. Επίσης δεν αμφισβητήθηκε ότι κατά τις επίδικες ημερομηνίες ο Αιτητής μετέβηκε στο τόπο διαμονής της προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του. Δεν αμφισβητήθηκε επίσης ότι δεν ασκήθηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του Αιτητή, πλην όμως  προβάλλει τον ισχυρισμό ότι  η ίδια είχε ήδη έτοιμο το παιδί για παράδοση.

Ο  Αιτητής από την δική του πλευρά δεν αμφισβήτησε ότι κατά τις επίδικες ημερομηνίες η Καθ’ ης η αίτηση είχε πράγματι έτοιμο το παιδί για παράδοση. Το τι προβάλλει ο Αιτητής είναι ότι η Καθ’ ης η αίτηση κατά τις επίδικες ημερομηνίες δεν του παρέδωσε το παιδί στην εξώπορτα της οικίας της, ως ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έπραττε η Καθ’ ης η αίτηση από την έκδοση του διατάγματος και ότι από την 12/02/2022 και σε όλες τις μετέπειτα επίδικες ημερομηνίες η Καθ’ ης η αίτηση ζητούσε από τον ίδιο να εισέλθει μέσα στην οικία της προκειμένου να παραλάβει το παιδί, αποστερώντας του, κατά την άποψη, με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα επικοινωνίας και παραβιάζοντας με αυτό το τρόπο το διάταγμα επικοινωνίας.

Στην αντίπερα όχθη η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει τη θέση ότι έχοντας ετοιμάσει το παιδί για παράδοση συμμορφώθηκε με το διάταγμα επικοινωνίας και ότι ο ίδιος ο Αιτητής έθεσε τον εαυτό του σε φαινομενική αδυναμία να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας αρνούμενος να ανεβεί στη θύρα της οικίας της να το παραλάβει. Θεωρεί δε ότι δεν κατέστη ποτέ σαφές από τη διατύπωση του διατάγματος πως ο «τόπος διαμονής» δεν θα ήταν η «θύρα» της οικίας της αλλά το πεζοδρόμιο έξω από την οικοδομή.

Αρχικά θα εξετάσω τον ισχυρισμό της Καθ’ ης η αίτηση ότι δεν κατέστη ποτέ σαφές από τη διατύπωση του διατάγματος πως ο «τόπος διαμονής» δεν θα ήταν η θύρα της οικίας της αλλά το πεζοδρόμιο έξω από την οικοδομή, καθότι όπως υποδεικνύεται στην Krashias[13], για να υπάρχει αστική καταφρόνηση διατάγματος  του Δικαστηρίου θα πρέπει οι όροι του διατάγματος να είναι καθαροί και σαφείς. Τον ισχυρισμό της Καθ’ ης η αίτηση περί ασάφειας του διατάγματος θα τον εξετάσω σε συσχέτιση με τη θέση που προβάλλει η Καθ’ ης η αίτηση ότι διαμένει σε διαμέρισμα και που συνεπώς κατά την άποψη της η «εξώπορτα» (όπως την ονομάζει ο Αιτητής) είναι η πόρτα της οικοδομής,  ενώ η «θύρα» του όπως η ίδια ισχυρίζεται διαμερίσματος της είναι η θύρα του ορόφου.

Όπως προκύπτει από το  διάταγμα:

«Ο Αιτητής διατάσσεται όπως παραλαμβάνει από την Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο του και όπως το επιστρέφει στην Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.

Η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται όπως παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο της και όπως το παραλαμβάνει από τον Αιτητή στο τόπο διαμονής της κατά τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.

Ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος διατάγματος ορίζεται η 17.6.2021»

Είναι λοιπόν απόλυτα κατανοητό και σαφές από το διάταγμα ότι ο τόπος παράδοσης και παραλαβής του ανηλίκου ήταν ο τόπος διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση.

Η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει, κατά τρόπο γενικό και χωρίς εξειδίκευση,  ότι ο τόπος διαμονής της ταυτίζεται με το διαμέρισμα της, υποστηρίζοντας  έτσι ότι η θύρα του τόπου διαμονής της, από την οποία κατά την άποψη της έπρεπε πλέον (από τις 12/02/2022 και έπειτα) να παραλαμβάνει το ανήλικο ο Αιτητής, δεν είναι η κάτω θύρα της οικοδομής ή το πεζοδρόμιο (όπου όπως  η ίδια αναφέρει παρέδιδε ως επί το πλείστον το ανήλικο από την έκδοση του διατάγματος μέχρι τότε) άλλα η θύρα του διαμερίσματος της, το οποίο βρίσκεται στον άνω όροφο της οικοδομής.

Ο Αιτητής μέσα από την ένορκη του δήλωση ημερομηνίας 16/02/2022 ισχυρίζεται:

«8. Η Καθ’ ης η αίτηση κατά τις πιο πάνω ημερομηνίες επανειλημμένα μου ανέφερε ότι πρέπει να μπαίνω μέσα στο σπίτι της και να ανεβαίνω στον πάνω όροφο για να παραλάβω το παιδί. Με δεδομένο ότι από την εξώπορτα του σπιτιού της υπάρχει πρόσβαση μόνο στο σπίτι της και σε κανένα άλλο σπίτι ή διαμέρισμα μπαίνοντας από την εξώπορτα σημαίνει ότι μπαίνω μέσα στην οικία της. Πέρα από το ότι έχω προσωπική γνώση για το αν υπάρχει ή όχι άλλη οικία, παραθέτω φωτογραφία ως τεκμήριο 12 από την είσοδο του σπιτιού που δείχνει ότι υπάρχει μόνο ένα κουδούνι και άρα αποδεικνύει ότι αυτή είναι η είσοδος του σπιτιού της. Το διάταγμα είναι σαφές ότι πρέπει να παραλαμβάνω το παιδί από το τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση στην οδό [  ] στη Λάρνακα και να το παραδίδω εκεί. Ο όρος τόπος διαμονής ως αναφέρεται στο διάταγμα υποδηλώνει τη διεύθυνση της οικίας της Καθ’ ης η αίτηση και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εννοηθεί ότι θα πρέπει να εισέρχομαι μέσα στο σπίτι.»

Ο  Αιτητής αντεξετάστηκε εκτενώς επί του θέματος, παραθέτω πιο κάτω αποσπάσματα από την αντεξέταση του.

«          Κύριε, πηγαίνετε στην παράγραφο 8 της Αίτησης Παρακοής, ημερομηνίας 16/02/2022, όπως επίσης και στην παράγραφο 4 της Σ.Ε.Δ. ημερομηνίας 05/06/2024 και στα τεκμήρια 1 και 2.  Αναφορικά με τον τόπο διαμονής που ορίζει το διάταγμα θέλω να μας εξηγήσετε πού οδηγείται όποιος διασχίζει το πεζοδρόμιο και περνά την καγκελόπορτα της οικοδομής;

 

Α.         Υπάρχει η καγκελόπορτα που την ανοίγουμε και μετά είναι η κανονική πόρτα που είναι το κουδούνι.

 

Ε.         Οδηγείται στη σκάλα της οικοδομής;

 

Α.         Οδηγείται στην είσοδο της μονοκατοικίας.

 

Ε.         Η είσοδος του τόπου διαμονής της Καθ’ ης η Αίτηση έχει σκάλα, αυτή η σκάλα πού οδηγεί;

 

Α.         Είναι η είσοδος της μονοκατοικίας υπάρχει ακόμα μέσα υπάρχει σκάλα, άλλη πόρτα, υπάρχουν πράγματα.

 

Ε.         Άρα, κύριε, αυτή η  σκάλα πού οδηγεί;  Οδηγεί μέσα στο σαλόνι της Καθ’ ης πού οδηγεί;

 

Α.         Σε άλλη πόρτα.

 

Ε.         Αυτή η πόρτα είναι εξώθυρα του διαμερίσματος της.

 

Α.         Είναι μονοκατοικία.

 

Ε.         Κάτω δεν έχει κατάστημα;

 

Α.         Δεν πρόκειται για διαμέρισμα, πρόκειται για ανώγειο οικία.  Προσκόμισα και το ενοικιαστήριο και αυτή η είσοδος οδηγεί μόνο σε μια οικία.  Το ότι κάτω βάζουν μαγαζιά δεν έχει σημασία είναι ανώγειος.  Παρότι μιλάμε πολύ για την πόρτα και έχουμε πει τι λέει η νομολογία θα πω τρία πράγματα.  Το πρώτο όπως ήδη δήλωσα εγώ βρήκα αυτή την οικία, εγώ την πληρώνω και εγώ έμενα επί χρόνια σ’ αυτή την οικία.  Μ’ αυτά τα τρία δεδομένα έχω ιδία γνώση ποια ήταν η πόρτα του σπιτιού μας, έχω ιδιά γνώση πού έρχεται να μας παραδώσει ο courier το delivery, ξέρω ότι αυτή είναι η πόρτα, όταν κάποια στιγμή βρέθηκε ένα κινητό μες στο σπίτι στα σκαλιά αρχίσαμε να ψάχνουμε αν μας διέρρηξαν γιατί κάποιος μπήκε στο σπίτι, έχω ιδία γνώση εγώ εκεί έμενα.  Το δεύτερο έχουμε το Δικαστήριο θα κρίνει, θα δει πού είναι η πόρτα, το κουδούνι και θα καταλάβει αφού εκεί είναι το κουδούνι και μπαίνεις μέσα είναι ειδικός χώρος και αφού δεν μιλάμε για πολυκατοικία και υπάρχει μία οικία, ένα σπίτι και αυτό είναι η πόρτα του.  Το τρίτο περί του ότι έχω ιδία γνώση και πέρα από το αυταπόδεικτο της φωτογραφίας, έχουμε τη μαρτυρία της κυρία Πέτρου, που είναι λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας, η έκθεση μπήκε μέσα με συμπληρωματική αίτηση δική μου, μπήκε σαν τεκμήριο και η κυρία Πέτρου είναι ξεκάθαρη ότι η είσοδος της οικία είναι στο ισόγειο. 

 

Ε.         Δηλαδή δεν υπάρχει πόρτα στον πάνω όροφο.

 

Α.         Υπάρχει και πόρτα για την τουαλέτα και πόρτα για τη κουζίνα, αλλά η είσοδος σπιτιού που χωρίζει τι είναι δημόσιο και τι είναι ιδιωτικό είναι μία και η είσοδος είναι αυτή που βρισκόμουν να παραλάβω το παιδί.

 

…….

Ε.         Εσείς λέτε ότι η είσοδος ξεκινά από εκείνο το σημείο λέτε ότι είναι από την είσοδο είναι ο ιδιωτικός της χώρος, άρα αυτό που κάνατε και είναι εις γνώση σας ότι είναι παράνομο.

 

Α.         Η είσοδος δεν είναι ιδιωτικός χώρος, είναι το χώρισμα μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού χώρου.  Η είσοδος εξ ορισμού είναι το σημείο διαχωρισμού δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Κάτι που έχεις ανοιχτό και φαίνεται από έξω εσύ το έχεις διαλέξει, γι’ αυτό λέμε ότι αποκλείεται να έχει ανοιχτή την πόρτα.

            ……»

 

Σε ερώτηση της συνηγόρου της Καθ’ ης η αίτηση γιατί με το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 8/12/2020, που προνοούσε όπως η επικοινωνία ασκείται στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση, δεν ασκούσε την επικοινωνία είτε στη σκάλα είτε στην είσοδο της οικοδομής, ο Αιτητής απάντησε ότι το προσωρινό εκείνο διάταγμα προνοούσε όπως η επικοινωνία ασκείται στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση  και ότι «..όταν είναι να παραλάβεις το παιδί θα το πάρεις από την είσοδο, όταν είναι να κάτσεις για να παίξεις, θα παίξεις και πάνω και κάτω και παντού, όπου θέλει το παιδάκι,..»

O Αιτητής αντεξεταζόμενος απαντούσε με ευθύτητα, αμεσότητα και πειστικότητα σε όλα όσα είχε ερωτηθεί. Ήταν σταθερός στις θέσεις που προωθούσε και δεν διαπίστωσα να έχει περιπέσει σε αντιφάσεις ώστε να απορρίψω την σχετική επί του θέματος μαρτυρία του ως αναξιόπιστη.

Μέσα από τις ένορκες δηλώσεις του αλλά και αντεξεταζόμενος υποστήριξε σθεναρά, εξηγώντας αντεξεταζόμενος ότι έχει προσωπική γνώση του τόπου διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση κάτι το οποίο δεν αμφισβήτησε η Καθ’ ης η αίτηση, ότι ο τόπος διαμονής της οικίας είναι μια ανώγειος κατοικία η οποία διαθέτει εξωτερική και εσωτερική πόρτα και ότι η είσοδος του σπιτιού που χωρίζει το δημόσιο από τον ιδιωτικό χώρο είναι μία και αυτή είναι η είσοδος που βρίσκεται στο ισόγειο την οποία ο ίδιος ονομάζει «εξώπορτα», από όπου όπως ισχυρίζεται πήγαινε να παραλάβει το παιδί.

Προς επίρρωση των ισχυρισμών του ο Αιτητής επισύναψε ως τεκμήρια φωτογραφίες που απεικονίζουν την εξωτερική όψη της οικοδομής που βρίσκεται η οικία της Καθ’ ης η αίτηση. Παρότι η καθ’ ης η αίτηση στην ένορκη της δήλωση προβάλλει τη θέση ότι το φωτογραφικό υλικό που παρέθεσε ο Αιτητής ως τεκμήρια στην ένορκη του δήλωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό καθότι ισχυρίζεται ότι λήφθηκε χωρίς τη συγκατάθεση της, εντούτοις στην γραπτή της αγόρευση παραπέμπει και η ίδια στις φωτογραφίες που επισύναψε ο Αιτητής προκειμένου να προωθήσει δικές της θέσεις, χωρίς σε κανένα σημείο της αγορεύσεις της να εισηγείται ότι δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι φωτογραφίες αυτές, θέση την οποία φαίνεται να έχει εγκαταλείψει.

Σε κάθε περίπτωση κρίνω αχρείαστο να επεκταθώ περαιτέρω στο κατά πόσο οι φωτογραφίες που επισύναψε ο Αιτητής θα πρέπει ή όχι να ληφθούν υπόψη καθότι η ίδια η μαρτυρία που προσέφερε ο Αιτητής τόσο μέσα από τις ένορκες του δηλώσεις όσο και μέσα από την αντεξέταση του βασιζόμενη στην προσωπική του γνώση, η οποία δεν αντικρούστηκε από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση, ήταν απόλυτα λεπτομερής, επεξηγηματική και από μόνη της ικανοποιητική σε σχέση με την περιγραφή του τόπου διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση.

Προς περαιτέρω επίρρωση των ισχυρισμών του ο Αιτητής παρουσίασε ως τεκμήριο αντίγραφο του ενοικιαστηρίου εγγράφου της οικίας που ενοικιάζει η Καθ’ ης η αίτηση, όπου στην 1^η σελίδα  περιγράφεται το ενοικιαζόμενο υποστατικό ως «ανώγειος κατοικία». Η Καθ’ ης η αίτηση δεν αμφισβήτησε ότι το τεκμήριο 50 αποτελεί αντίγραφο του ενοικιαστηρίου εγγράφου της.

Και στην έκθεση της λειτουργού του γραφείου ευημερίας (τεκμήριο 1 της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του Αιτητή ημερομηνίας 10/10/2024), την οποία δεν ζήτησε να αντεξετάσει η πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση, στην σελίδα 3 ο τόπος διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση περιγράφεται ως διαμέρισμα με δική του είσοδο στο ισόγειο.

Προς περαιτέρω επίρρωση της θέσης του, ο Αιτητής στην ένορκη του δήλωση ημερομηνίας 22/09/22 ισχυρίζεται ότι την 1/6/2022 όταν ανέφερε στην Καθ’ ης η αίτηση ότι θα εισέλθει με ένα φίλο του για να παραλάβει το ανήλικο, αφού η δικηγόρος του δεν μπορούσε να τον συνοδέψει, η Καθ’ ης η αίτηση ζήτησε ταυτότητα του φίλου του λέγοντας του ότι δεν βάζει όποιον να ναι στο σπίτι της και ότι θέλει να ξέρει ποιος μπαίνει στο σπίτι της, παραδεχόμενη με αυτό τον τρόπο, κατά την άποψη του, ότι αν περάσουν την εξώπορτα μπαίνουν στο σπίτι της. Η Καθ’ ης η αίτηση περιορίστηκε σε γενική άρνηση του εν λόγω ισχυρισμού χωρίς να προβάλει οποιαδήποτε άλλη θέση προς αντίκρουση του ισχυρισμού του.

Παρά τις πιο πάνω συγκεκριμένες αναφορές από πλευράς του Αιτητή και τα τεκμήρια που επισύναψε προς επίρρωση των ισχυρισμών του, η Καθ’ ης η αίτηση από την πλευρά της δεν προσέφερε οποιαδήποτε θετική μαρτυρία με την οποία να αντικρούει τους ισχυρισμούς του Αιτητή και να υποστηρίζει την προβαλλόμενη από την ίδια με τρόπο γενικό εκδοχή της ότι διαμένει σε διαμέρισμα και κατ’ επέκταση ότι η θύρα του διαμερίσματος της είναι η άνω θύρα του ορόφου, με αποτέλεσμα ο ισχυρισμός της ότι η είσοδος στο τόπο διαμονής της είναι η θύρα στον όροφο και όχι η θύρα στο ισόγειο της οικοδομής παρέμεινε μετέωρη και έκθετη σε απόρριψη.

Συνεπώς από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου έχω πειστεί και αποδέχομαι ως ορθή και αληθή την εκδοχή του Αιτητή ότι ο τόπος διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση είναι μια ανώγειος κατοικία η οποία βρίσκεται στην οδό [  ]  στη Λάρνακα, η οποία διαθέτει εσωτερική πόρτα στον άνω όροφο αλλά και εξωτερική πόρτα στο ισόγειο. Αποδέχομαι επίσης τη θέση του Αιτητή ότι η  πόρτα στο ισόγειο της οικοδομής αποτελεί το διαχωριστικό σημείο μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου της οικίας της Καθ’ ης η αίτηση και κατ’ επέκταση την είσοδο προς τον ιδιωτικό της χώρο.

Όταν εκδίδεται ένα διάταγμα επικοινωνίας και καθορίζει συγκεκριμένο τόπο παράδοσης/παραλαβής, όπως δηλαδή τον τόπο διαμονής του υπόχρεου γονέα,  σαφώς και δεν αναμένεται να υποδεικνύεται και το επί μέρους σημείο από όπου θα γίνεται η παράδοση, δηλαδή το αν η παράδοση θα πρέπει να γίνεται συγκεκριμένα στην πόρτα, το πεζοδρόμιο, την σκάλα του σπιτιού ή κάποιο άλλο χώρο του σπιτιού και αυτό επειδή «η παράδοση» δεν πρέπει να αντικρίζεται ως μηχανιστική ενέργεια, αλλά, ως υποχρέωση θετικής ενέργειας.[14] Αντίθετα αναμένεται και απαιτείται από αμφότερους τους γονείς και ειδικότερα από το γονέα ο οποίος είναι υπόχρεος για συμμόρφωση, όπως προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες θετικές ενέργειες ώστε να υλοποιήσει την αναληφθείσα εκ του διατάγματος υποχρέωση του για παράδοση του ανηλίκου.

Αναφορικά τώρα με την σαφήνεια του διατάγματος, από την απλή και μόνο ανάγνωση του διατάγματος είναι εμφανές ότι ουδεμία ασάφεια υπάρχει. Πρόκειται για ένα σαφέστατο σε λεκτικό διάταγμα μη επιδεχόμενο οποιασδήποτε αμφιλεγόμενης ερμηνείας, που διέτασσε την Καθ’ ης η αίτηση να παραδίδει το ανήλικο στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της.

Έχοντας λοιπόν καταλήξει ότι ο τόπος διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση είναι μια ανώγειος κατοικία με δική της είσοδο στο ισόγειο, καταλήγω ότι το σημείο από όπου θα αναμενόταν να γίνεται και η παράδοση και παραλαβή του ανήλικου είναι η είσοδος στο ισόγειο. Άλλωστε και η Καθ’ ης η αίτηση αναφέρει ότι από την έκδοση του διατάγματος μέχρι την 12/02/2022 κατέβαζε και παρέδιδε τον ανήλικο στον Αιτητή ως επί το πλείστον στο πεζοδρόμιο, δηλαδή έξω από την πόρτα του ισογείου της οικοδομής.

Η ετοιμασία και μόνο του παιδιού για παράδοση από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση δεν καταδεικνύει από μόνη της συμμόρφωση με το διάταγμα. Η Καθ’ ης η αίτηση, ως υπόχρεος γονέας για συμμόρφωση με το διάταγμα επικοινωνίας, όφειλε να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να υλοποιηθεί αυτό.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τα πιο πάνω καταλήγω ότι η  μονομερής απόφαση της Καθ’ ης η αίτηση να σταματήσει να κατεβάζει και να παραδίδει τον ανήλικο στον Αιτητή έξω από την οικία της σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες ισοδυναμεί με μη συμμόρφωση με το διάταγμα.

Όπως εξηγείται και στην Κωνσταντίνου ν. Ξιούρου, σε περίπτωση που ο γονέας, που διατάσσεται να συμμορφωθεί με διάταγμα επικοινωνίας του ανήλικου τέκνου του με τον άλλο γονέα, προβάλλει κάποια δικαιολογία για τη μη συμμόρφωση του, το βάρος το έχει εκείνος που προβάλλει τη δικαιολογία να αποδείξει ότι αυτή είναι εύλογη, υπό τις περιστάσεις, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων.

Η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει ως υπεράσπιση τη θέση ότι η παράδοση και παραλαβή του παιδιού στο πεζοδρόμιο σιγά σιγά έγινε ανυπόφορη και επιβλαβής για την σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού αφού κάθε φορά που ο Αιτητής επέστρεφε το παιδί συνέχιζε να απασχολεί το παιδί με παιχνίδια με αποτέλεσμα να κλαίει και να μην προσέρχεται σε αυτήν με αποτέλεσμα η συμπεριφορά του Αιτητή να ταλαιπωρεί την ίδια και το παιδί το οποίο πολλές φορές έμενε στο κρύο.

Ισχυρίζεται επίσης ότι η ίδια εξήγησε στον Αιτητή ότι η επιστροφή πρέπει να γίνεται στη θύρα ώστε να καταλαβαίνει το παιδί πως τέλειωσε το παιχνίδι με τον μπαμπά.

Τα όσα προβάλλει η Καθ’ ης η αίτηση άπτονται της υποχρέωσης του Αιτητή να επιστρέψει το παιδί κατά την λήξη του δικαιώματος του για επικοινωνία του και σαφώς δεν αποτελούν δικαιολογία και δη εύλογη για την μη συμμόρφωση της ιδίας με την υποχρέωση της να παραδίδει το παιδί.

Η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει περαιτέρω ως υπεράσπιση ότι η επιθυμία του Αιτητή για πραγματοποίηση της παράδοσης του ανηλίκου στο πεζοδρόμιο ήταν για να την φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί παράνομα, κάτι που εισηγείται ότι αποδεικνύεται από τα τεκμήρια που συνοδεύουν την ένορκη δήλωση του Αιτητή. Υποστηρίζει λοιπόν ότι στις 12/02/2022 θέλοντας να αποφύγει την κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων της και της αξιοπρέπειας της αλλά και να σταματήσει την απαράδεκτη συμπεριφορά του Αιτητή να την βιντεοσκοπεί, ενημέρωσε τον Αιτητή ότι η θύρα του διαμερίσματος της και η πόρτα της οικοδομής είναι ανοιχτή για να προσέλθει ο Αιτητής και να παραλάβει το ανήλικο.

Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι δεν επιθυμούσε να προσέρχεται εντός της οικίας της για να παραλάβει το ανήλικο, καθότι όπως ισχυρίζεται κατά την διάρκεια ισχύς του προσωρινού διατάγματος, όπου η επικοινωνία γινόταν υποχρεωτικά μέσα στο σπίτι της Καθ’ ης η αίτηση, η Καθ’ ης η αίτηση του επιτέθηκε και για να γλιτώσει από νέα επίθεση στερήθηκε το παιδί του δύο μήνες μέχρι την έκδοση του τελικού διατάγματος. Ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση του επιτέθηκε ξανά στις 05/01/2022 και μάλιστα σε δημόσιο χώρο και ότι προέβηκε σε σχετική καταγγελία εναντίον της. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 14  αντίγραφο βεβαίωσης καταγγελίας θύματος. Αντεξεταζόμενος εξήγησε ότι εκκρεμεί εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση η ποινική υπόθεση με αρ. 5651/2022. Η Καθ’ ης η αίτηση δεν αντίκρουσε τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι ο Αιτητής προέβηκε σε καταγγελία εναντίον της για επίθεση.

 Περαιτέρω ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι και η Καθ’ ης η αίτηση κατήγγειλε τον ίδιο για επιθέσεις εναντίον της και ως προς τούτο στις 25/03/2022 έλαβε κλήση από αστυνομικό του Κλιμακίου Βίας όπου του ζητήθηκε να μεταβεί για ανάκριση. Η Καθ’ ης η αίτηση δεν αντίκρουσε ούτε αυτό τον ισχυρισμό του Αιτητή.

 Ο Αιτητής εισηγείται ότι είναι παράλογο το ότι ενώ η Καθ’ ης η αίτηση τον κατήγγειλε για επιθέσεις εναντίον της, συγχρόνως και παρότι είχε «θυμηθεί» πόσο επιθετικός είναι να απαιτεί να μπει στο σπίτι της, να ανέβει στο πάνω όροφο όπου θα είναι μόνοι τους για να παραλάβει το παιδί.

Αντεξεταζόμενος ισχυρίστηκε ότι παραλάμβανε το παιδί πηγαίνοντας στον πάνω όροφο μόνο όταν είχε συνοδεία και ότι πλήρωνε και υποχρεωνόταν από κόσμο να τον συνοδεύει. Ισχυρίστηκε ότι λίγες φορές πήγε με συνοδό τον ανιψιό του και μια φορά με τον άλλο του γιο, μετρημένες φορές συνήθως με δικηγόρο ή φίλο του. Σε ερώτηση της συνηγόρου της Καθ’ ης η αίτηση πως θα μπορούσε να προστατέψει το παιδί (τον άλλο του γιο) αν η Καθ’ ης η αίτηση είναι επιθετική ως ο ίδιος ισχυριζόταν, ο Αιτητής εξήγησε με τρόπο λογικό και πειστικό ότι «Δεν είπα πουθενά ότι εγώ δεν μπορώ να προστατευτώ, δεν είπα ότι άμα αρχίσει να με βαράει και αν ήθελα να τη βαρέσω δεν θα μπορούσα, άντρας είμαι θα έβρισκα το τρόπο. Όταν έχεις άτομο επιθετικό θα ήθελες να μην γίνει η επίθεση, αν έφτανε να κάνει επίθεση φυσικά θα προστατευτώ,..»

Από τα πιο πάνω αλλά και εν γένει από το σύνολο της μαρτυρίας που έχει τεθεί ενώπιον μου προκύπτει αβίαστα ότι οι σχέσεις των διαδίκων είναι έντονα συγκρουσιακές και τεταμένες.

Άλλωστε και από το τεκμήριο 1 της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης της Καθ’ ης η αίτηση ημερομηνίας 16/12/2024 (πρακτικά αντεξέτασης της αστυφύλακα 3713 στο πλαίσιο της ακρόασης της γονική μέριμνας με αρ. 245/21 μεταξύ των ίδιων διαδίκων) στην σελίδα 7 των πρακτικών προκύπτουν τα ακόλουθα  «..Καταγραφές γίνονταν και από τις δύο πλευρές στην Αστυνομία, μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις που ο κύριος Ν. προέβηκε σε καταγγελία εναντίον της κυρίας Χ. και διερευνήθηκε η υπόθεση, Μάιο του 2022, η οποία στάληκε στον Γενικό Εισαγγελέα, ο οποίος αποφάσισε να μη διωχθεί ποινικά για το κοινόν συμφέρον του παιδιού τους».

Είναι λυπηρό οι σχέσεις δύο γονέων να καταλήγουν σε τέτοιο σημείο ώστε να διαφωνούν ακόμη και στο εάν θα κατεβάσει η μητέρα κάτω το παιδί για να το παραλάβει ο πατέρας ή εάν θα ανεβεί ο πατέρας πάνω για να το παραλάβει.  Ωστόσο, υπό τις τραγικές περιστάσεις της υπόθεσης και τις αναμφίβολα έντονα συγκρουσιακές σχέσεις των διαδίκων με εκατέρωθεν καταγγελίες στην αστυνομία για επίθεση,  η  απόφαση της Καθ’ ης η αίτηση να «απαιτεί» στο εξής από τον Αιτητή να εισέρχεται εντός του ιδιωτικού της χώρου προκειμένου να παραλάβει το ανήλικο αντί να τον κατεβάζει η ίδια κάτω έξω από την οικία της, όπως άλλωστε η ίδια αναφέρει ότι έπραττε ως επί το πλείστον από την έκδοση του διατάγματος μέχρι τις 12/02/2022,  αντιβαίνει στη κοινή λογική και δεν μπορεί να βρει έρεισμα.  Η εισήγηση της Καθ’ ης η Αίτηση ότι ενήργησε κατ’ αυτόν τον τρόπο προκειμένου να αποτρέψει τη βιντεοσκόπησή της από τον Αιτητή, δεν δύναται να θεωρηθεί ως εύλογη ή δικαιολογημένη αιτία για την απόφασή της να τροποποιήσει μονομερώς τον τρόπο παράδοσης του ανηλίκου. H  Καθ’ ης η Αίτηση θα μπορούσε να προβεί στη λήψη άλλων νομικών διαβημάτων για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων της, εφόσον θεωρούσε ότι αυτά παραβιάζονταν από τον Αιτητή, και όχι να επιφέρει τροποποιήσεις στην εφαρμογή του διατάγματος επικοινωνίας κατά τρόπο αυθαίρετο.

Αντίθετα ότι προκύπτει είναι ότι η Καθ’ ης η αίτηση προφασιζόμενη την κατ’ ισχυρισμό παραβίαση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας της από τον Αιτητή, επειδή όπως ισχυρίζεται την βιντεογραφούσε, ηθελημένα, σκόπιμα και συστηματικά παρέλειψε να συμμορφωθεί με τις πρόνοιες του διατάγματος επικοινωνίας, εκμεταλλευόμενη την σε γνώση της άρνηση του Καθ’ ου η αίτηση να εισέρχεται εντός του ιδιωτικού της χώρου.

Σημειώνω δε ότι από τα  πρακτικά αντεξέτασης της αστυφύλακα υπ’ αριθμό 3713, τα οποία η ίδια η Καθ’ ης η αίτηση επισύναψε ως τεκμήριο στην συμπληρωματική της ένορκη δήλωση, προκύπτει ότι αναφορικά με το περιστατικό ημερομηνίας 12/02/2022, η αστυφύλακας κατέθεσε ότι αυτό που απάντησε η Καθ’ ης η αίτηση στον αστυφύλακα 3550 όταν ο τελευταίος επικοινώνησε μαζί της για να της μεταφέρει το αίτημα του πατέρα να του παραδώσει το παιδί, είναι ότι το παιδί ήταν έτοιμο από τις 14.55 και περίμενε τον Ν. για να το παραλάβει από την οικία και όχι από το δρόμο, αναφέροντας του ότι δεν είναι σωστό να βγαίνει έξω στο δρόμο για να παραδώσει το παιδί. Δεν προκύπτει, ωστόσο, από την εν λόγω μαρτυρία οποιαδήποτε αναφορά της Καθ’ ης η Αίτηση στον αστυνομικό ότι η άρνησή της να παραδώσει το παιδί έξω από την οικία οφειλόταν σε λόγους αποτροπής βιντεοσκόπησής της από τον Αιτητή.

Σε σχέση δε με το ίδιο περιστατικό ημερομηνίας 12/02/2022, σε ερώτηση της συνηγόρου της Καθ’ ης η αίτηση προς τον Αιτητή γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε την παρουσία του αστυνομικού ώστε να παραλάβει το παιδί συνοδευόμενος, ο Αιτητής εξήγησε ότι κατά την άποψη του η εν λόγω διαδικασία ήταν παράδοξη και ως εκ τούτου δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει.

Τα διατάγματα επικοινωνίας εκδίδονται κατά κύριο λόγο προς όφελος των ανηλίκων τέκνων εφόσον αναγνωρίζεται η μεγάλη σημασία της επικοινωνίας των ανηλίκων τέκνων και με τους δύο γονείς τους, παρά το χωρισμό των γονέων. Οι όποιες διαφορές μεταξύ των δύο γονέων δεν αποτελούν δικαιολογία ούτε λόγο για την μη συμμόρφωση με αυτά.

Ως εκ των πιο πάνω, υπό τις περιστάσεις και στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, κρίνω ότι η Καθ’ ης η αίτηση απέτυχε να αποδείξει ότι οι λόγοι για τους οποίους παρέλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα επικοινωνίας είναι εύλογοι.  Αντίθετα τα όσα προβάλλει ως υπεράσπιση κρίνω ότι αποτελούσαν προφάσεις από την ίδια προκειμένου να μην παραδώσει το ανήλικο τέκνο των διαδίκων στον Αιτητή και να παρεμποδίσει την επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του.

Σημειώνω δε ότι παρέμεινε αναντίλεκτη η μαρτυρία του Αιτητή ότι το κουδούνι της οικίας της Καθ’ ης η  αίτηση ήταν χαλασμένο και ότι σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες η Καθ’ ης η αίτηση κατέβαινε κάτω και άνοιγε την εξώπορτα χωρίς όμως να κατεβάσει και τον ανήλικο, αντίθετα ανέβαινε πίσω στην ανώγειο οικία της και  «απαιτούσε» από τον Αιτητή να εισέλθει εντός της οικίας της προκειμένου να παραλάβει τον ανήλικο.

 Σε υποβολή της συνηγόρου της Καθ’ ης η αίτηση ότι όσες φορές προσέρχεται στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση η πόρτα είναι ανοιχτή και ότι  η Καθ’ ης η αίτηση τον προσκαλεί να προσέλθει και ότι ο ίδιος δεν ανεβαίνει να παραλάβει το ανήλικο, ο Αιτητής απάντησε:

            « Απαντώ μια και τελευταία.  Η απάντηση είναι η ίδια ως ανωτέρω.  Εδώ, όμως, θέλω να σημειώσω και κάτι, θέλω να το κάνω πιο συγκεκριμένο, να βοηθήσω το Δικαστήριο να καταλάβει πόσο επιθετική είναι η συμπεριφορά της Καθ’ ης η Αίτηση. Η Καθ’ ης η Αίτηση για όλες τις φορές που πήγαινα, κατέβαινε κάτω, άνοιγε την πόρτα και ξανά ανέβαινε, ενώ θα μπορούσε να κατέβει, να ανοίξει την πόρτα και να μου δώσει το παιδί, όπως έχει λογική, και επειδή η κυρία Κ. και η πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση γενικότερα προσπαθεί, πραγματικά δηλαδή αφού δεν έχει από πού να πιαστεί και δεν έχει καμία ευθιξία, προσπαθεί να μας πει τα αδύνατα δυνατά, να προσπαθήσει να πει ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή. Θα παραπέμψω το Δικαστήριο αν ανοίξει όλα τα τεκμήρια στην αίτηση 06/07, τα οποία βρίσκονται στον ίδιο φάκελο, εκεί θα δει σε 16 διαφορετικές ημερομηνίες, φωτογραφίες, τεκμήρια, που η πόρτα ήταν πάντοτε κλειστή γιατί η πόρτα μας, σ’ αυτό το σπίτι έμενα και εγώ, είναι πάντα κλειστή, γιατί δεν θα αφήναμε ανοιχτή την πόρτα, ανοιχτά τα πράγματα του παιδιού, ούτε το καροτσάκι του, ούτε το ποδήλατό του, ούτε τα πράγματα από το super market. Η πόρτα ήταν ανοιχτή προσχεδιασμένα να κάνει αυτές τις παρακοές και να οδηγήσει σε αποξένωση. Κατέβαινε, άνοιγε την πόρτα και σου λέει έλα πάνω».

 

Όπως περαιτέρω προκύπτει από την μαρτυρία της Καθ’ ης η αίτηση (συμπληρωματική έ/δ ημερομηνίας 16/12/2024 με επισυνημμένα τεκμήρια), για τις περισσότερες από τις επίδικες ημερομηνίες όπου ο Αιτητής δεν άσκησε το δικαίωμα επικοινωνίας του, επειδή όπως προκύπτει από την ενώπιον μου μαρτυρία η Καθ’ ης η αίτηση απαιτούσε από τον ίδιο να εισέλθει εντός του ιδιωτικού της χώρου για να τον παραλάβει,  η ίδια όπως προκύπτει προέβαινε σε καταγγελία εναντίον του ότι δεν ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του. Η πιο πάνω ενέργεια της κατά την άποψη μου φανερώνει μια προσπάθεια δικαιολόγησης των δικών της πράξεων και ειδικότερα της άρνησης της να κατεβάσει τον ανήλικο κάτω για να τον παραδώσει. Όπως δε εξηγώ και ανωτέρω η ετοιμασία και μόνο του ανηλίκου για παράδοση από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση, η οποία δεν αμφισβητήθηκε, δεν συνεπάγεται ως συμμόρφωση με το διάταγμα αν δεν συνοδεύεται ταυτόχρονα από την θετική πράξη της παράδοσης, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη την πολύ μικρή ηλικία του ανήλικου, ο οποίος στο χρόνο εκείνο ήταν μόλις δύο ετών και συνακόλουθα θα έπρεπε να τον κατεβάσει η ίδια κάτω και να τον παραδώσει στον Αιτητή.  

Ούτε η επίκληση από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση  δια μέσω της συνηγόρου της του προσωρινού διατάγματος επικοινωνίας ημερομηνίας 8/12/2020 δεν μπορεί να βρει έρεισμα, καθότι με βάση το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 08/12/2020 η επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο θα ασκείτο στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση, στη παρουσία της. Δηλαδή εκ των πραγμάτων ο Αιτητής έπρεπε να εισέρχεται στο τόπο διαμονής της προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του. Όπως εξήγησε αντεξεταζόμενος ο Αιτητής με το προσωρινό διάταγμα η επικοινωνία έπρεπε να ασκείται στο τόπο διαμονής της και έτσι έπαιζε πάνω και κάτω και όπου ήθελε το παιδάκι. Αντίθετα με το τελικό διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 η Καθ’ ης η αίτηση όφειλε να παραδίδει το ανήλικο στον Αιτητή στον τόπο διαμονής της.

Αναφορικά δε με το παράπονο της Καθ’ ης η αίτηση περί καταχρηστικής καταχώρισης της δεύτερης αίτησης παρακοής, αφ’ ης στιγμής η Καθ’ ης η αίτηση εξακολουθούσε να παραλείπει να συμμορφωθεί με το διάταγμα ο Αιτητής δικαιωματικά προχώρησε στην καταχώρηση και δεύτερης αίτησης για τις μεταγενέστερες ημερομηνίες μη συμμόρφωσης της με το διάταγμα.

Περαιτέρω, η Καθ’ ης η αίτηση περιορίστηκε στο να αμφισβητήσει με τρόπο γενικό και αόριστο τους ισχυρισμούς του Αιτητή ότι από τον Δεκέμβριο μπλόκαρε τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου αποκλείοντας του την τηλεφωνική επικοινωνίας που είχε καθημερινά με τον γιό του, ότι δεν τον άφησε να δει το παιδί του ούτε στα γενέθλια του αλλά ούτε σε καμία γιορτή του, τον ισχυρισμό του ότι η συνήγορος της του είχε αποστείλει ηλεκτρονικό μήνυμα με πρόταση να του δώσει περισσότερο χρόνο αν αυξήσει την διατροφή. Η Καθ’ ης η αίτηση παρέλειψε να τοποθετηθεί με τρόπο θετικό σε σχέση με τους πιο πάνω ισχυρισμούς του Αιτητή και περιορίστηκε στο να αναφέρει ότι  κατά την θέση της αυτοί του οι ισχυρισμοί είναι άσχετοι με τα επίδικα θέματα και ότι αφορούν άλλες διαδικασίες.

Στην απουσία λοιπόν οποιασδήποτε άλλης μαρτυρίας από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση αποδέχομαι τους σχετικούς ισχυρισμούς του Αιτητή ως ορθούς και αληθινούς. Στο σημείο αυτό θα διαφωνήσω με την εισήγηση της Καθ’ ης η αίτηση ότι πιο πάνω ισχυρισμοί του Αιτητή είναι άσχετοι με τα επίδικα θέματα καθότι όπως τονίστηκε στην απόφαση Γ.Κ. ν. Ε.Ζ., ΄Εφεση αρ. 8/21, ημερ. 13.5.2021,  το ηθελημένο της παρακοής  μπορεί να συνίσταται και να αποφασίζεται στην όλη συμπεριφορά του γονέα. 

Κρίνω λοιπόν ότι το σύνολο των ενεργειών και της συμπεριφοράς της Καθ’ ης η αίτηση ως εξηγείται ανωτέρω καταδεικνύουν αναμφίβολα το ηθελημένο της παρακοής από μέρους της Καθ’ ης η αίτηση.

To βάρος απόδειξης της κατηγορίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας το έχει ο Αιτητής, εφόσον όμως υπάρχει υπεράσπιση, το βάρος απόδειξης της αδυναμίας εκτέλεσης το φέρει η Καθ’ ης η αίτηση.

Υπό το φως όλων των πιο πάνω και για τους λόγους που εξηγώ πιο πάνω, κρίνω εντελώς αβάσιμη και ανεδαφική την υπεράσπιση που προβάλλει η Καθ' ης η Αίτηση για τη μη συμμόρφωση της με το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/06/2021 και κρίνω ότι ο Αιτητής έχει στοιχειοθετήσει και αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τόσο την αντικειμενική υπόσταση (actus reus), όσον και την υποκειμενική υπόσταση (mens rea, ένοχη διάνοια) του αδικήματος της παρακοής της Καθ' ης η Αίτηση στο Διάταγμα ημερ. 17/06/2021.

Αποδεχόμενη λοιπόν την μαρτυρία του Αιτητή ως ορθή και αληθινή καταλήγω ότι κατά τις ημερομηνίες 12/02/2022, 13/02/2022, 14/02/2022, 16/02/2022, 21/02/2022, 28/02/2022, 2/3/2022, 7/3/2022, 12/03/2022, 13/03/2022, 14/03/2022, 16/03/2022, 23/03/2022, 27/03/2022, 04/04/2022, 9/04/2022, 20/04/2022, 24/04/2022, 11/05/2022 και 15/05/2022, ενώ ο Αιτητής είχε δικαίωμα να παραλάβει το ανήλικο από τον τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του, η Καθ’ ης η αίτηση κατά παράβαση του διατάγματος γονικής μέριμνας ημερομηνίας 17/06/2021  αρνήθηκε να του το παραδώσει ως είχε υποχρέωση να πράξει δυνάμει του διατάγματος.

Καταλήγω περαιτέρω ότι η Καθ’ ης η αίτηση συνειδητά και ηθελημένα παρήκουσε το διάταγμα του Δικαστηρίου, παρεμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του.

Υπό το φως λοιπόν των πιο πάνω και από το σύνολο της ενώπιον μου μαρτυρίας, κρίνω ότι ο Αιτητής έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και βρίσκω ένοχη της Καθ’ ης η αίτηση για ηθελημένη καταφρόνηση του διατάγματος γονικής μέριμνας του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερομηνίας 17/06/2021, γιατί κατά παράβαση των προνοιών του διατάγματος, κατά τις ημερομηνίες 12/02/2022, 13/02/2022, 14/02/2022, 16/02/2022, 21/02/2022, 28/02/2022, 2/3/2022, 7/3/2022, 12/03/2022, 13/03/2022, 14/03/2022, 16/03/2022, 23/03/2022, 27/03/2022, 04/04/2022, 9/04/2022, 20/04/2022, 24/04/2022, 11/05/2022 και 15/05/2022 ενώ ο Αιτητής είχε δικαίωμα να παραλάβει το ανήλικο τέκνο του από τον τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του, η Καθ’ ης η αίτηση σκόπιμα, συνειδητά, ηθελημένα και συστηματικά και κατά παράβαση του διατάγματος δεν του το παρέδωσε ως είχε υποχρέωση να πράξει, παρεμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του.

Η υπόθεση ορίζεται στις 7/07/2025 η ώρα 09.30 για αγορεύσεις όσο αφορά τον καθορισμό της ποινής. Η Καθ’ ης η αίτηση να είναι παρούσα με την ίδια εγγύηση.

Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας επιδικάζονται σε βάρος της  Καθ’ ης η αίτηση και υπέρ του Αιτητή, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Αντίγραφο της παρούσας απόφασης να επιδοθεί άμεσα από την Γραμματεία του Οικογενειακού Δικαστηρίου, στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας.

 

                                                                                     (Υπ.)  ………………………….

                                         Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.

Πιστόν Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής