ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
Ενώπιον: Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Αρ. Αίτησης: 255/20
Μεταξύ:
Γ. Ν.
Αιτητή
και
Μ. Μ. Χ.
Καθ’ ης η αίτηση.
------------------------------
(Αίτηση παρακοής ημερ. 06/07/2022)
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ημερομηνία: 11 Ιουνίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή: Καμία εμφάνιση
Για την Καθ’ ης η Αίτηση: κα Χρύσω Κανέλλα
Καθ’ ης η Αίτηση παρούσα
Στις 17/06/2021 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του Καθ’ ου η αίτηση με το ανήλικο τέκνο του Α.Ν, ως ακολούθως:
« (α) Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17:00.
(β) Κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο, Σάββατο από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17.00 χωρίς διανυκτέρευση και Κυριακή από η ώρα 12:00 μέχρι 14:00
Νοείται ότι όλες τις ώρες, ως αναφέρονται πιο πάνω, που ο Αιτητής θα έχει επικοινωνία με το ως άνω ανήλικο τέκνο του, θα είναι μαζί με το παιδί και θα ασχολείται με το παιδί και όχι με οτιδήποτε άλλο.
Ο Αιτητής διατάσσεται όπως παραλαμβάνει από την Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο του και όπως το επιστρέφει στην Καθ’ ης η αίτηση στο τόπο διαμονής της τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.
Η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται όπως παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο της και όπως το παραλαμβάνει από τον Αιτητή στο τόπο διαμονής της κατά τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.
Ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος διατάγματος ορίζεται η 17.6.2021»
Το διάταγμα επιδόθηκε προσωπικά στην Καθ’ ης η αίτηση στις 23/12/2021.
Στις 10/02/2022 καταχωρίστηκε αίτηση από την Καθ’ ης η αίτηση για διόρθωση του διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 και στις 10/05/2022 εκδόθηκε απόφαση από το Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση), με την οποία διατάχθηκε η απάλειψη της λέξης «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη» από το πάνω διάταγμα.
Η απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022 παραμερίστηκε με απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστήριού ημερομηνίας 23/03/2023, μετά την καταχώρηση έφεσης από την πλευρά του Αιτητή.
Αίτηση παρακοής
Στις 06/07/2022 ο Αιτητής καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητά τη σύλληψη, φυλάκιση, επιβολή προστίμου ή κατάσχεση περιουσίας της Καθ’ ης η αίτηση λόγω μη συμμόρφωσης της προς την απόφαση και/η διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/06/2021 κατά τις ημερομηνίες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022, 10/05/2022.
Η αίτηση στηρίζεται στην ένορκη δήλωση του Αιτητή, συνοψίζοντας το περιεχόμενο της προκύπτουν τα ακόλουθα:
Όπως εξηγεί ο Αιτητής στις 17/06/2021 εκδόθηκε το ως άνω αναφερόμενο διάταγμα ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο του. Δυνάμει του διατάγματος είχε μεταξύ άλλων δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15 :00 μέχρι η ώρα 17:00». Δυνάμει του διατάγματος «Η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται όπως παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο της και όπως το παραλαμβάνει από τον Αιτητή στο τόπο διαμονής της κατά τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας».
Το διάταγμα επιδόθηκε προσωπικά στην Καθ’ ης η αίτηση στις 23/12/2021 (τεκμήριο 2).
Είναι η θέση του Αιτητή ότι η Καθ’ ης η αίτηση συστηματικά, επί σκοπώ, ηθελημένα και κατά παράβαση του πιο πάνω διατάγματος δεν του παρέδωσε το παιδί σε όλες τις πιο κάτω Τρίτες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022, 10/05/2022.
Ισχυρίζεται ότι την Τρίτη, 25/1/22 στις 15:00 πήγε να παραλάβει το ανήλικο από τον τόπο διαμονής της καθ' ης η αίτηση, αφού προηγουμένως την είχε ενημερώσει με γραπτό τηλεφωνικό μήνυμα για την πρόθεση του να παραλάβει το παιδί, στο οποίο δεν του απάντησε όπως δεν του απάντησε ούτε και στο ηλεκτρονικό μήνυμα (email) το οποίο της απέστειλε. Προσπάθησε επίσης να την ενημερώσει και με τηλεφωνικές κλήσεις, πλην όμως η Καθ’ ης η αίτηση του έκλεινε το τηλέφωνο και δεν επέστρεψε ποτέ τις κλήσεις του. Ισχυρίζεται ότι έφτασε στην πόρτα της οικίας της στις 15:01 η οποία ήταν κλειστή, χτύπησε το κουδούνι και η καθ' ης η αίτηση βγήκε στο μπαλκόνι και του είπε ότι δεν θα του παραδώσει το παιδί. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επισυνάπτει ως τεκμήριο 3 στιγμιότυπο (screenshot) από το κινητό του όπου καταγράφονται οι προσπάθειες του για κλήση και τα μηνύματα που αναφέρει ότι της απέστειλε και ως τεκμήριο 4 φωτογραφίες από την εξωτερική όψη της οικίας της Καθ’ ης η αίτηση όπου φαίνεται η πόρτα της οικίας κλειστή. Στις φωτογραφίες καταγράφεται η ημερομηνία και η ώρα λήψης τους. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 5 το μήνυμα που ισχυρίζεται ότι απέστειλε και η δικηγόρος του προς τη δικηγόρο της Καθ’ ης η αίτηση και καταλήγει στο ότι η Καθ’ ης η αίτηση αρνήθηκε να του παραδώσει το παιδί και αφού ο ίδιος περίμενε 45’ αποχώρησε και προχώρησε σε καταγγελία στην αστυνομία.
Ισχυρίζεται ότι την Τρίτη, 1/2/22, αφού η καθ' ης η αίτηση δεν ανταποκρινόταν σε καμία επικοινωνία του Αιτητή, η δικηγόρος του απέστειλε ενημέρωση στους δικηγόρους της καθ' ης η αίτηση ενημερώνοντας τους ότι ο Αιτητής θα προσέλθει να παραλάβει το παιδί και ότι οι δικηγόροι της απάντησαν αρνητικά και ζήτησαν στην πλευρά του Αιτητή να εμφανιστούν στο Δικαστήριο για να "διορθώσουν" το διάταγμα. Η τότε συνήγορος του Αιτητή απάντησε ότι δεν αποδέχεται τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς και ότι το διάταγμα είναι σαφές. Επισυνάπτει την επιστολή ως μέρος του τεκμηρίου.
Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι την ίδια μέρα πήγε στις 15:00 να παραλάβει το ανήλικο από το τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση, αφού είχε ενημερώσει την Καθ’ ης η αίτηση με γραπτό μήνυμα χωρίς και πάλι ανταπόκριση από την ίδια. Όπως ισχυρίζεται προσπάθησε να επικοινωνήσει και πάλι τηλεφωνικώς μαζί της χωρίς αποτέλεσμα. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 7 το τηλεφωνικό μήνυμα που ισχυρίζεται ότι της απέστειλε, το ηλεκτρονικό μήνυμα καθώς επίσης και στιγμιότυπο (screenshot) από το κινητό του όπου φαίνεται η προσπάθεια του για κλήση ως Τεκμήριο 7. Όπως περαιτέρω αναφέρει, έφτασε στην πόρτα της οικίας της στις 15:00 και η πόρτα ήταν κλειστή. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 8 φωτογραφία στην οποία φαίνεται η όψη της οικίας με την πόρτα κλειστή. Στην φωτογραφία αναγράφεται η ημερομηνία και η ώρα λήψης. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι χτύπησε το κουδούνι και ότι η καθ' ης η αίτηση δεν απάντησε στο χτύπημα του κουδουνιού, το οποίο έδειχνε να έχει απενεργοποιηθεί αφού όπως ισχυρίζεται δεν έκανε ήχο, και δεν του παρέδωσε το παιδί. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επισυνάπτει video ως μέρος του Τεκμηρίου 9.
Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, κάλεσε τον Αστυνομικό Σταθμό Αραδίππου και ο αρμόδιος αστυνομικός αφού επικοινώνησε με την Καθ’ ης η αίτηση κάλεσε πίσω τον Αιτητή και του ανέφερε την άρνηση της Καθ’ ης η αίτηση να παραδώσει τον ανήλικο και ότι η Καθ’ ης η αίτηση ανέφερε στον αστυνομικό ότι το διάταγμα λέει "Δευτέρα και Τετάρτη" (αντί για "Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη" που γράφει πραγματικά το διάταγμα). Ο Αιτητής αφού ανέμενε 59’ αποχώρησε και προέβηκε σε σχετική καταγγελία στην αστυνομία.
Ισχυρίζεται ότι την επόμενη μέρα 2/2/2022 στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας (διαζυγίου) των διαδίκων ενώπιον του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο ζήτησε την αλλαγή του διατάγματος και ότι η συνήγορος του αρνήθηκε. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η Καθ’ ης η αίτηση ήταν παρούσα και άκουσε την άρνηση τους στην παράλογη απαίτηση της και ότι το διάταγμα που ήταν σε ισχύ και περιλάμβανε και την Τρίτη παρέμενε ως είχε.
Όπως ισχυρίζεται και περιγράφει λεπτομερώς ο Αιτητής μέσα από την ένορκη του δήλωση για κάθε μια από τις επίδικες ημερομηνίες ξεχωριστά, ίδια κατάσταση που αναφέρεται ανωτέρω επαναλήφθηκε και σε όλες τις επόμενες επίδικες Τρίτες, δηλαδή 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 5/4/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 3/05/2022, 10/05/2022.
Όπως προβάλλει ο Αιτητής λεπτομερώς μέσα από την ένορκη του δήλωση, σε όλες τις πιο πάνω ημερομηνίες μετέβαινε στις 15 :00 στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση για να παραλάβει το ανήλικο, η πόρτα ήταν κλειστή και το κουδούνι φαινόταν απενεργοποιημένο αφού όπως ισχυρίζεται δεν έκανε ήχο. Η Καθ’ ης η αίτηση σε όλες τις ημερομηνίες αρνήθηκε να του παραδώσει τον ανήλικο και ο Αιτητής αφού ανέμενε αρκετή ώρα αναγκάστηκε σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες να αποχωρήσει χωρίς να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του. Ισχυρίζεται ότι προηγουμένως απέστελλε γραπτό τηλεφωνικό μήνυμα και σε κάποιες ημερομηνίες τηλεφωνικό μήνυμα και email στην Καθ’ ης η αίτηση αναφορικά με την πρόθεση του να παραλάβει τον ανήλικο, στα οποία δεν του απαντούσε και ότι σε πολλές από τις ημερομηνίες επιχειρούσε να την ενημερώσει και με τηλεφωνική κλήση την οποία όπως αναφέρει απέρριπτε και δεν του επέστρεφε. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του επισυνάπτει αριθμό τεκμηρίων.
Ακολούθως προέβαινε σε σχετική καταγγελία στην αστυνομία. Επισυνάπτει ως τεκμήριο 38 βεβαιώσεις καταγγελίας για τις 12 από τις 16 ημερομηνίες, ήτοι για τις 25/1/22, 1/2/22, 8/2/22, 15/2/22, 22/2/22, 8/3/22, 15/3/22, 22/3/22, 12/4/22, 19/4/22, 3/5/22 και 10/5/22.
Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση στις 10/02/2022 καταχώρισε αίτηση για να αφαιρεθεί η Τρίτη από τις ημέρες επικοινωνίας του και ότι στην ένορκη της δήλωση επιβεβαιώνει ότι το διάταγμα που είναι σε ισχύ περιλαμβάνει την Τρίτη και παρ’ όλα αυτά η Καθ’ ης η αίτηση επιλέγει να μην σέβεται το διάταγμα και να μην παραδίδει το παιδί.
Στις 10/05/2022 αφού επαναλήφθηκαν τα πιο πάνω, ισχυρίζεται ότι το κουδούνι μετά από 14 Τρίτες λειτουργούσε και ότι η Αιτήτρια βγήκε στο μπαλκόνι και του είπε ειρωνικά «δεν έχεις ενημερωθεί ;» και ακολούθως μπήκε και πάλι μέσα, χωρίς και πάλι να του παραδώσει το παιδί.
Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται στην ένορκη του δήλωση, το ηθελημένο της παρακοής της Καθ’ ης η αίτηση αποδεικνύεται κατά την άποψη του και από το ότι όπως ισχυρίζεται η καθ' ης η αίτηση σε καμία από τις 16 φορές δεν απάντησε σε κανένα μήνυμα του, είτε τηλεφωνικό είτε ηλεκτρονικό και σε καμία κλήση του σχετικά με την προσέλευση του για να παραλάβει το παιδί, δεν άνοιξε την πόρτα και δεν του παρέδωσε το παιδί, από το ότι επί 14 συνεχείς εβδομάδες (όλες τις Τρίτες από 1/2/22 ως και 3/5/22) απενεργοποιούσε την λειτουργία του κουδουνιού τις Τρίτες με σκοπό ο γιος του να μην ακούσει ότι ήρθε ο μπαμπάς του και να μην του παραδώσει το παιδί, από το ότι τόσο η ίδια όσο και μέσω των δικηγόρων της έδωσε ψευδείς πληροφορίες στην αστυνομία, από το ότι από την ημερομηνία (15/12/2021) που ο ίδιος καταχώρησε αίτηση για επέκταση του χρόνου επικοινωνίας του με το παιδί η καθ' ης η αίτηση απέκλεισε την καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία του με το παιδί, από το ότι από τις 12/02/2022 η Καθ’ ης η αίτηση άλλαξε μονομερώς τον τρόπο παράδοσης/παραλαβής του παιδιού απαιτώντας από τον ίδιο να μπαίνει μέσα στο σπίτι της προκειμένου να παραλάβει το ανήλικο, καθώς επίσης και από άλλους ισχυρισμούς που προβάλλει και που κατά την άποψη του είναι επιβαρυντικοί και αποδεικνύουν το ηθελημένο της παρακοής.
Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται ο Αιτητής, στις 10/05/2022 εκδόθηκε πρωτόδικη απόφαση με την οποία αφαιρέθηκε η Τρίτη από ημέρα επικοινωνίας, απόφαση την οποία ο Αιτητής εφεσίβαλε. Όπως περαιτέρω προβάλλει, η πρωτόδικη απόφαση διόρθωσης του διατάγματος ημερ. 10/5/22 δεν αναιρεί το γεγονός ότι κατά τις ημερομηνίες τέλεσης του αδικήματος της παρακοής που αναφέρονται στην υπό κρίση αίτηση, το διάταγμα που ήταν σε ισχύ περιείχε την Τρίτη σαν ημέρα επικοινωνίας και η καθ' ης η αίτηση, κατά την άποψη του, θεωρώντας τον εαυτό της υπεράνω του Νόμου, επέλεξε 16 φορές να παρακούσει το διάταγμα.
Η Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε ένσταση στις 22/11/2022 προβάλλοντας δέκα λόγους ένστασης. Συνοψίζοντας τους προβαλλόμενους λόγους ένστασης, η Καθ’ ης η αίτηση ενίσταται ότι οι ισχυριζόμενες παραβιάσεις του διατάγματος βασίζονται σε ψευδείς ισχυρισμούς, απόκρυψη και αλλοιωμένα πραγματικά γεγονότα, ότι το διάταγμα δεν είναι καθαρά διατυπωμένο, ότι δεν υφίστανται τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος και δεν πληρείται η υποκειμενική υπόσταση, ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν παραβαίνει το διάταγμα του Δικαστηρίου και ούτε είχε πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος, ότι το ενδιαφέρον του Αιτητή για το παιδί δεν είναι γνήσιο και ότι η έλλειψη επικοινωνίας οφείλεται στον ίδιο και ότι η αίτηση είναι νομικά και πραγματικά αβάσιμη και προωθείται για αλλότριους σκοπούς, καταχρηστικά.
Η ένσταση στηρίζεται στην ένορκη δήλωση της Καθ΄ ης η αίτηση, συνοψίζοντας το περιεχόμενο της προκύπτουν τα ακόλουθα:
Η Καθ’ ης η αίτηση παραδέχεται την εκ συμφώνου έκδοση του διατάγματος επικοινωνίας ημερομηνίας 17/06/2021 όπως επίσης και το ότι της επιδόθηκε προσωπικά.
Παραδέχεται ρητά την παράγραφο 4 της ένορκης δήλωσης του Αιτητή, στην οποία ο Αιτητής αναφέρει ότι οι όροι του διατάγματος είναι σαφείς και ότι είναι απόλυτα σαφές σύμφωνα με το διάταγμα ότι η Τρίτη περιλαμβάνεται στις ημέρες επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του. Προβάλλει ωστόσο τη θέση ότι εκ παραδρομής και λόγω αβλεψίας κατά την αποστενογράφηση των στενογραφημένων πρακτικών καταγράφηκε λανθασμένα στο διάταγμα η φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη» αντί «Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη», που κατά την άποψη της ήταν το ορθό. Προς επίρρωση των ισχυρισμών της επισυνάπτει ως τεκμήριο 1 σχετική βεβαίωση από την στενογράφο.
Αναφέρει περαιτέρω ότι οι συνήγοροι της καταχώρησαν στις 10/02/2022 αίτηση διόρθωσης του διατάγματος και ότι με απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022 το Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία απαλειφόταν η λέξη «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη».
Αρνείται με τρόπο γενικό τους ισχυρισμούς του Αιτητή πλην όμως παραδέχεται ρητά ότι δεν παρέδωσε το ανήλικο στον Αιτητή σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες, αφού κατά την άποψη της δεν προονούσε αυτό το διάταγμα. Είναι η θέση της ότι ο Αιτητής ήταν παρόν κατά την έκδοση του εκ συμφώνου διατάγματος και ότι γνώριζε πολύ καλά ότι η λέξη «μέχρι» αναγράφηκε εκ παραδρομής στο διάταγμα και συνεπώς κατά την άποψη της ο Αιτητής καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση παρακοής εκδικητικά.
Είναι η θέση της ότι ουδέποτε υπήρξε από την πλευρά της πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος επικοινωνίας και ότι πρόθεση της ήταν να συμμορφώνεται πλήρως με το διάταγμα και ότι πρώτιστο μέλημα της είναι το ανήλικο τέκνο τους και ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι σκοπός της να αποκόψει την επικοινωνία του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του αφού πιστεύει ακράδαντα ότι το παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι ουδέποτε προέβαλε εμπόδια στην επικοινωνία τους και ότι ο Αιτητής δεν είχε ποτέ γνήσιο ενδιαφέρον για το παιδί του και ότι όταν το ανήλικο ήταν 8 μηνών τους εγκατέλειψε στην Ελλάδα χωρίς να το δει για 1,5 μήνα και σε άλλη περίπτωση για δύο μήνες.
Αρνείται τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί ηθελημένης παρακοής και ισχυρίζεται ότι η έλλειψη επικοινωνίας του Αιτητή με το παιδί του οφείλεται στον ίδιο και ότι η ίδια ουδέποτε προέβαλε οποιοδήποτε εμπόδιο στην επικοινωνία τους.
Αρνείται τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί ηθελημένης παρακοής και επαναλαμβάνει ότι ουδέποτε προέβαλε οποιοδήποτε εμπόδιο στην επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο του και ότι η έλλειψη επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο οφείλεται στον ίδιο.
Ο Αιτητής με συμπληρωματική ένορκη δήλωση αναφέρει ότι η έφεση που είχε καταχωρήσει κατά της απόφασης ημερομηνίας 10/05/2022 πέτυχε με απόφαση ημερομηνίας 23/03/2023 στην έφεση με αρ. 24/22 και ότι η απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022 παραμερίστηκε.
Και η πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση, επισυνάπτοντας την ενδιάμεση απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022, με την οποία απαλείφθηκε η λέξη «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη» καθώς επίσης και αντίγραφο της απόφασης του ΔΟΔ ημερομηνίας 23/03/2023 στην έφεση με αρ. 24/22.
Κανένας από τους ενόρκως δηλούντες δεν αντεξετάστηκε και η υπόθεση οδηγήθηκε σε Ακρόαση με γραπτές αγορεύσεις.
Νομική Πτυχή
Όπως έχει λεχθεί επανειλημμένως από την νομολογία, η υπακοή στα διατάγματα των Δικαστηρίων αποτελεί το θεμέλιο λίθο του κράτους δικαίου.
Το άρθρο 42 του N.14/60 είναι δικαιοδοτικό και προσδιορίζει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την τιμωρία προσώπων, φυσικών και νομικών, για την παρακοή διαταγμάτων[1]. H Δ.42Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι εφαρμόζονται για διαδικασίες που καταχωρίστηκαν πριν την 01/09/2023 και εφαρμόζονται κατ' αναλογία και από τα Οικογενειακά Δικαστήρια, σύμφωνα με τον Κανονισμό 11 του Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικού Κανονισμού του 1990 και συνεπώς εφαρμόζονται στην παρούσα διαδικασία, διέπουν τη διαδικασία αναφορικά με τις αιτήσεις παρακοής διατάγματος και ρυθμίζουν την άσκηση της πολιτικής δικαιοδοσίας[2] που παρέχει το άρθρο 42 του N 14/60.
Από την ίδια τη φύση της διαδικασίας παρακοής ως οιονεί ποινικής[3], αναφύεται η ανάγκη πλήρους και αποτελεσματικής διαπίστωσης ύπαρξης των πιο κάτω προϋποθέσεων[4] :
α. ύπαρξη διατάγματος·
β. ύπαρξη αναγκαίας οπισθογράφησης·
γ. προσωπική επίδοση του διατάγματος·
δ. προσωπική επίδοση της αιτήσεως παρακοής.
Η απόδειξη της ηθελημένης ανυπακοής, είναι προαπαιτούμενο για στοιχειοθέτηση της καταφρόνησης δικαστικού διατάγματος[5].
Όπως υποδείχθηκε στην υπόθεση Δήμος Έγκωμης ν. Πέτρου[6]:
«Στο σύγγραμμα The Law of Contempt - Borrie & Lowe, (σελ. 322), διαπιστώνεται η ύπαρξη βαθμού αβεβαιότητας ως προς την αναγκαιότητα απόδειξης του ηθελημένου της πράξης. Υιοθετείται η άποψη ότι κάποιος βαθμός υπαιτιότητας (fault) είναι απαραίτητος για τη στοιχειοθέτηση παρακοής διατάγματος δικαστηρίου. Στην περίπτωση, όμως, προστακτικών διαταγμάτων, με τα οποία επιβάλλεται θετική ενέργεια από το άτομο προς το οποίο απευθύνονται, η αδυναμία εκτέλεσης τους, όπως επισημαίνεται, συνιστούσε ανέκαθεν υπεράσπιση, με την επιφύλαξη ότι το βάρος απόδειξης της αδυναμίας φέρει το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η διαταγή - (βλ. A.G. v. Walthamstow Urban District Council, 1895, VOL. XI 1894-95, TLR, 533. Lewis v. Pontypridd, Caerphilly, and Newport Railway Company, 1895, VOL. XI 1894-95, TLR, 203).»
Καθοδηγητική, ως προς τις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για
να στοιχειοθετηθεί η καταφρόνηση, είναι η απόφαση Μιχαηλίδης v. Poliakova (Αρ. 1), (2011) 1 Α.Α.Δ.356, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Για να καταδειχθεί παρακοή, όπως έχει λεχθεί και στην υπόθεση Μαύρος v. Στυλιανού κ.ά. (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2389, πρέπει να ικανοποιείται και η αντικειμενική υπόσταση («actus reus»), αλλά και η υποκειμενική υπόσταση («mens rea»), του αδικήματος της αστικής καταφρόνησης όπως προδιαγράφεται στο Αρθρο 42 του Νόμου αρ. 14/60. Στη δε υπόθεση Παπαχρυσοστόμου v. Σιδερά (1993) 1 Α.Α.Δ. 309, λέχθηκε με αναφορά στη Μouzouris v. Xylophagou Plantations Ltd (1977) 1 C.L.R. 287, ότι:
«...... για να στοιχειοθετηθεί η καταφρόνηση πρέπει να αποδειχθεί η ηθελημένη ανυπακοή του καθ' ου η αίτηση προς την απόφαση του δικαστηρίου, δηλαδή πρόθεση ανυπακοής προς το διάταγμα του δικαστηρίου. Το αποτέλεσμα της ανυπακοής αφ' εαυτού δεν αρκεί· πρέπει να συνοδεύεται από πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος του δικαστηρίου».
Τυχόν παράβαση των όρων ενός διατάγματος χωρίς πρόθεση ή κατά τυχαίο τρόπο δεν επιφέρει βεβαίως την καταδίκη του καθ' ου, εφόσον η συμπεριφορά του δεν κατέδειξε είτε αδιαφορία προς το διάταγμα, είτε εκ προθέσεως καταστρατήγηση των όρων του. (Δέστε Fairclough & Sons v. Manchester Ship Canal Co. (No. 2) [1897] Sol Jo 225 και Borrie & Lowe 2η έκδ. σελ. 400-1).»
Στην Krashias[7], επισημαίνεται επίσης ότι για να υπάρχει αστική καταφρόνηση διατάγματος του Δικαστηρίου θα πρέπει οι όροι του διατάγματος να είναι καθαροί και σαφείς, ο/η καθ´ ου/ης η αίτηση να είχε τη δέουσα και σωστή γνώση των όρων του διατάγματος και να αποδείχθηκε παράβαση των όρων του διατάγματος.
Στην απόφαση Κωνσταντίνου Ελένη ν. Κώστα Ξιούρου [8] τονίστηκαν τα ακόλουθα:
«Πριν τελειώσουμε επιθυμούμε να προβούμε σε κάποιες παρατηρήσεις αναφορικά με την παρακοή διαταγμάτων επικοινωνίας γονέων με τα ανήλικα τέκνα τους, τα οποία δεν ζουν μαζί τους. Τα διατάγματα αυτά εκδίδονται κατά κύριο λόγο προς όφελος των ανηλίκων τέκνων εφόσον αναγνωρίζεται η μεγάλη σημασία της επικοινωνίας των ανηλίκων τέκνων και με τους δύο γονείς τους, παρά το χωρισμό των γονέων. Σε περίπτωση που ο γονέας, που διατάσσεται να συμμορφωθεί με διάταγμα επικοινωνίας του ανήλικου τέκνου του με τον άλλο γονέα, προβάλλει κάποια δικαιολογία για τη μη συμμόρφωση του, το βάρος το έχει εκείνος που προβάλλει τη δικαιολογία να αποδείξει ότι αυτή είναι εύλογη, υπό τις περιστάσεις, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων. Αυτό, αντίθετα με τον αιτητή που ισχυρίζεται παρακοή διατάγματος του δικαστηρίου, ο οποίος θα πρέπει να αποδείξει τον ισχυρισμό του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας (Δέστε: Nicholls v. Nicholls [1996] EWCA Civ. 1271, F v. M [2004] EWHC 727 (Fam), Re Jones [2013] EWHC 2579 (Fam) και S-C v. H-C (2010) EWCA Civ. 21).»
Όπως επίσης τονίστηκε στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Mαυρονικόλα ν. Ξάνθου[9] :
«Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι γονείς έχουν συλλογική ευθύνη για την, όσο το δυνατό, πιο ομαλή ανάπτυξη των οικογενειακών δεσμών και ταυτοχρόνως αυξημένη υποχρέωση απάλειψης ή μείωσης των τραυματικών επιπτώσεων ενός διαζυγίου στα παιδιά τους. Η καταφυγή σε αντιμετώπιση των όποιων δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων με, «εμπορικούς όρους» σαφώς δεν οδηγεί σε επίτευξη του πιο πάνω στόχου. Όπως ορθώς παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο «η παράδοση» δεν έπρεπε να αντικρίζεται από την εφεσείουσα ως μηχανιστική ενέργεια, αλλά, ως υποχρέωση θετικής ενέργειας, που αντίκριση της οποίας επέβαλλε όχι μόνο τη φυσική της παρουσία, που στην προκείμενη περίπτωση δεν υλοποιήθηκε, αλλά και στη δική της ενθάρρυνση και προτροπή, που ούτε αυτό υπήρχε, έτσι ώστε να υλοποιήσει την αναληφθείσα εκ συμφώνου υποχρέωση με το Διάταγμα «για παράδοση». Σαφώς δεν μας ικανοποιούν οι χρησιμοποιηθείσες, στο εκ συμφώνου εκδοθέν διάταγμα, φράσεις, όπως «παράδοση» ή «παραλαβή», αλλά δεν είναι αντικείμενο της παρούσας έφεσης, έτσι δεν το σχολιάσαμε περαιτέρω».
(*υπογράμμιση από το Δικαστήριο)
Εξέταση υπόθεσης
Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές και τη σχετική νομολογία και έχοντας μελετήσει με προσοχή τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου καθώς επίσης και τα όσα μου έχουν αναφέρει οι δύο πλευρές με τις γραπτές τους αγορεύσεις, θα προχωρήσω να εξετάσω την υπό κρίση αίτηση παρακοής.
Αποτελεί παραδεκτό γεγονός τόσο η έκδοση του εκ συμφώνου διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 όσο και η προσωπική επίδοση του στην Καθ’ η η αίτηση στις 23/12/2021. Όπως περαιτέρω προκύπτει από το διάταγμα, το οποίο επισυνάπτεται ως τεκμήριο στην ένορκη δήλωση του Αιτητή, φέρει την απαιτούμενη οπισθογράφηση. Η υπό κρίση δε αίτηση παρακοής επιδόθηκε στην Καθ’ ης η αίτηση προσωπικά η οποία καταχώρησε ένσταση.
Θα προχωρήσω ακολούθως να εξετάσω τα γεγονότα της υπόθεσης.
Με βάση το εκ συμφώνου εκδοθέν διάταγμα ο Αιτητής είχε μεταξύ άλλων δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17:00.»
Περαιτέρω με βάση το διάταγμα, η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται όπως παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ως άνω ανήλικο τέκνο της και όπως το παραλαμβάνει από τον Αιτητή στο τόπο διαμονής της κατά τις πιο πάνω ημέρες και ώρες επικοινωνίας.
Ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος διατάγματος ορίστηκε η 17.6.2021.
Η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει ως λόγο ένστασης ότι δεν παρατηρείται στην παρούσα περίπτωση καθαρή και αναμφίβολη διατύπωση του διατάγματος, πλην όμως στην ένορκη της δήλωση (παράγραφος 4 ε/δ Καθ’ ης η αίτηση) παραδέχεται ρητά τον ισχυρισμό του Αιτητή (παράγραφος 4 ε/δ Αιτητή) ότι οι όροι του διατάγματος είναι σαφείς και ότι σύμφωνα με το διάταγμα η Τρίτη περιλαμβάνεται στις ημέρες επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο του.
Εξάλλου από την απλή και μόνο ανάγνωση του διατάγματος είναι εμφανές ότι ουδεμία ασάφεια υπάρχει σε αυτό. Πρόκειται για ένα σαφέστατο σε λεκτικό διάταγμα μη επιδεχόμενο οποιασδήποτε αμφιλεγόμενης ερμηνείας, που διέτασσε την Καθ’ ης η αίτηση να παραδίδει στον Αιτητή στο τόπο διαμονής της το ανήλικο τέκνο του, μεταξύ άλλων, κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17:00. Άλλωστε και η Καθ’ ης η αίτηση αντιλαμβανόμενη την υποχρέωση της δυνάμει του διατάγματος να παραδίδει το ανήλικο και τις Τρίτες, προέβηκε στην καταχώρηση αίτησης για διόρθωση του διατάγματος δια της απάλειψης της λέξης «μέχρι», προκειμένου να μην υποχρεούται να παραδίδει το ανήλικο τις Τρίτες. Η καταχώρηση από την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση της αίτησης για απάλειψη της λέξης «μέχρι» από το διάταγμα αν μη τι άλλο φανερώνει ότι και η ίδια αντιλαμβανόταν ότι δυνάμει του διατάγματος είχε την υποχρέωση να παραδίδει στον Αιτητή το ανήλικο και τις Τρίτες. Συνακόλουθα ο προβαλλόμενος λόγος ένστασης περί ασάφειας του διατάγματος δεν βρίσκει έρεισμα και απορρίπτεται.
Δεν αμφισβητήθηκε από την Καθ’ ης η αίτηση με οποιοδήποτε τρόπο ότι κατά τις επίδικες με την υπό κρίση αίτηση ημερομηνίες ήταν πάντοτε ημέρα Τρίτη. Συνακόλουθα με βάση το λεκτικό του διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 ο Αιτητής είχε δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του κατά τις επίδικες ημερομηνίες, πλην της 10/05/2022 στην οποία θα κάνω ειδική αναφορά κατωτέρω.
Δεν αμφισβητήθηκε επίσης με οποιοδήποτε τρόπο από την Καθ’ ης η αίτηση ότι σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες ο Αιτητής προσήλθε στο τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση, σύμφωνα με τους όρους του διατάγματος, με σκοπό να παραλάβει το ανήλικο για να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του.
Αντίθετα η Καθ’ ης η αίτηση παραδέχεται ρητά ότι σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες (ημέρα Τρίτη) δεν παρέδωσε το ανήλικο στον Αιτητή (παράγραφοι 8, 9 και 11 της ε/δ της Καθ’ ης η αίτηση).
Ειδικότερα η Καθ’ ης η αίτηση αναφέρει «..όντως δεν παρέδωσα το ανήλικο τέκνο μας στον Αιτητή κατά την ημερομηνία που αναφέρεται στην εν λόγω παράγραφο αφού δεν προνοούσε αυτό το Δικαστικό Διάταγμα. Ο Αιτητής, ήταν παρών κατά την εκ συμφώνου Δήλωση του εν λόγω Διατάγματος ενώπιον του Δικαστηρίου και ως εκ τούτου γνωρίζει πολύ καλά ότι η λέξη «μέχρι» είχε αναγραφεί επ’ αυτού εκ παραδρομής και/ή εκ λάθους της Στενογράφου του Δικαστηρίου.» Την θέση αυτή την υιοθετεί και επαναλαμβάνει για όλες τις επίδικες ημερομηνίες.
Ως εκ της παραδοχής της Καθ’ ης η αίτηση ότι δεν παρέδωσε τον ανήλικο στον Αιτητή κατά τις Τρίτες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022, παρά του ότι όπως αναμφίβολα προκύπτει ο Αιτητής μετέβηκε στον τόπο διαμονής της προκειμένου να παραλάβει το ανήλικο σύμφωνα με τους όρους του διατάγματος επικοινωνίας, προκύπτει αβίαστα και αναμφισβήτητα ότι κατά τις ημερομηνίες αυτές, η Καθ’ ης η αίτηση παρέβηκε το διάταγμα επικοινωνίας. Σε σχέση με την ημερομηνία 10/05/2022 θα αναφερθώ ειδικά κατωτέρω.
Όπως εξηγείται στην Κωνσταντίνου ν. Ξιούρου (ανωτέρω), σε περίπτωση που ο γονέας, που διατάσσεται να συμμορφωθεί με διάταγμα επικοινωνίας του ανήλικου τέκνου του με τον άλλο γονέα, προβάλλει κάποια δικαιολογία για τη μη συμμόρφωση του, το βάρος το έχει εκείνος που προβάλλει τη δικαιολογία να αποδείξει ότι αυτή είναι εύλογη, υπό τις περιστάσεις, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων.
Ό,τι προβάλλει ως Υπεράσπιση η Καθ’ ης η αίτηση για τη μη συμμόρφωση της με το διάταγμα είναι ότι, κατά την άποψη της, εκ παραδρομής και αβλεψίας κατά την αποστενογράφηση των στενογραφημένων πρακτικών, είχε καταγραφεί και κατ’ επέκταση διατυπωθεί λανθασμένα στο λεκτικό του διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021, η φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17.00» αντί «Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από η ώρα 15:00 μέχρι η ώρα 17.00» που κατά την άποψη της ήταν το ορθό. Συνεπώς κατά την άποψη της η ημέρα Τρίτη δεν περιλαμβανόταν στις ημέρες κατά τις οποίες είχε δικαίωμα επικοινωνίας ο Αιτητής.
Ως προς τούτο αναφέρει καταχώρησε αίτηση διόρθωσης του διατάγματος ημερομηνίας 10/02/2022 και στις 10/05/2022 εκδόθηκε απόφαση με την οποία απαλειφόταν η λέξη «μέχρι» από τη φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη». Προβάλλει περαιτέρω τη θέση ότι ο Αιτητής ήταν παρόν κατά την δήλωση του εν λόγω διατάγματος ενώπιον του Δικαστηρίου και ότι γνώριζε πολύ καλά ότι η λέξη «μέχρι» είχε αναγραφεί εκ παραδρομής. Συνεπώς κατά την άποψη της ελλείπει η αντικειμενική αλλά και η υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος.
Όπως προκύπτει από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου, με απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022, η οποία ανατράπηκε κατ’ έφεση, απαλείφθηκε η λέξη «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη». Δεν θα εξετάσω κατά πόσο η περίληψη της λέξης «μέχρι» στο διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 ήταν ορθή ή όχι. Αφ’ ης στιγμής όμως η λέξη «μέχρι» περιλαμβανόταν στο διάταγμα, η Αιτήτρια όφειλε να συμμορφωθεί με αυτό μέχρι την 10/05/2022 όπου εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση με την οποία απαλείφθηκε η λέξη «μέχρι» από το διάταγμα.
Η καταχώρηση της αίτησης διόρθωσης και η έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 10/05/2022 με το οποίο απαλείφθηκε από το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 η λέξη «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη», η οποία εν πάση περιπτώσει ανατράπηκε κατ’ έφεση, σε καμία περίπτωση δεν αναιρούσε την υποχρέωση της Καθ’ ης η αίτηση, μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης στην αίτηση διόρθωσης, να παραδίδει στον Αιτητή το ανήλικο τις Τρίτες, αφού μέχρι εκείνο το χρόνο το μόνο διάταγμα το οποίο ήταν σε ισχύ και με το οποίο ήταν υποχρεωμένη να συμμορφώνεται ήταν το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021, με το οποίο διατασσόταν να παραδίδει το ανήλικο «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη».
Κρίνω λοιπόν ότι η δικαιολογία την οποία προβάλλει η Καθ’ ης η αίτηση ως λόγο μη συμμόρφωσης της με το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 δεν μπορεί να έχει οποιοδήποτε έρεισμα. Αφ’ ης στιγμής κατά τις πιο πάνω επίδικες ημερομηνίες ήτοι τις Τρίτες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022, το μόνο διάταγμα το οποίο ήταν σε ισχύ ήταν το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021, όφειλε να συμμορφωθεί με αυτό ανεξάρτητα της όποιας διαφωνίας της σε σχέση με την ορθότητα του λεκτικού του. Η οποιαδήποτε δε πεποίθηση της Καθ’ ης η αίτηση ότι η λέξη «μέχρι» αναγράφηκε λανθασμένα στο διάταγμα, για τους λόγους που η ίδια προβάλλει, σαφώς και δεν μπορεί να εξομοιωθεί με δικαστικό διάταγμα, ούτε μπορεί να δικαιολογήσει την μη συμμόρφωση της με το δικαστικό διάταγμα. Ούτε η λήψη νομικών διαβημάτων από μέρους της για την διόρθωση του διατάγματος δεν αναιρούσε την υποχρέωση της για συμμόρφωση σε αυτό μέχρι την έκδοση σχετικής επί τούτου απόφασης από το Δικαστήριο. Ούτε προκύπτει από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου να είχε ανασταλεί η εφαρμογή του διατάγματος επικοινωνίας. Όπως ορθά εισηγείται στη γραπτή του αγόρευση ο Αιτητής, η Καθ’ ης η αίτηση ουσιαστικά «πήρε το Νόμο στα χέρια της» παραβιάζοντας με απαράδεκτο τρόπο το διάταγμα του Δικαστηρίου.
Η συνήγορος της Καθ’ ης η αίτηση εισηγείται ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν ενεργούσε με ένοχη σκέψη. Την εισήγηση της την βασίζει στο ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν του παρέδιδε το ανήλικο κατά τις επίδικες Τρίτες επειδή η ίδια πίστευε ότι η Τρίτη δεν περιλαμβανόταν στο διάταγμα και ότι γι’ αυτό το λόγο στις 10/2/2022 η Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε αίτηση διόρθωσης του διατάγματος. Η προβαλλόμενη θέση της Καθ’ ης η αίτηση, όπως τέθηκε δια της συνηγόρου της, με κάθε σεβασμό αντιβαίνει στη κοινή λογική και στερείται πραγματικού και νομικού ερείσματος. Όπως εξηγώ και πιο πάνω, πέρα του ότι το λεκτικό του διατάγματος είναι απόλυτα σαφές και κατανοητό, η καταχώρηση από μέρους της Καθ’ ης η αίτηση της αίτησης για διόρθωση του διατάγματος αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει ότι και η ίδια αντιλαμβανόταν ότι με βάση το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 όφειλε να παραδίδει το ανήλικο και την Τρίτη, αφού αυτό ακριβώς αποσκοπούσε με την καταχώρηση της αίτηση διόρθωσης, να μην περιλαμβάνεται η Τρίτη στις ημέρες επικοινωνίας του Αιτητή. Συνεπώς η εισήγηση της δεν βρίσκει έρεισμα και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Όπως ορθά επισημαίνει ο Αιτητής στην αγόρευση του, η Καθ’ ης η αίτηση δεν προέβαλε οποιαδήποτε αδυναμία συμμόρφωσης με το διάταγμα. Ότι προκύπτει από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου είναι ότι η Καθ’ ης η αίτηση αποφάσισε συνειδητά και ηθελημένα να μην παραδίδει τον ανήλικο στον πατέρα του τις Τρίτες. Η αδικαιολόγητη αυτή απόφαση της Καθ’ ης η αίτηση να μην παραδίδει το παιδί στον πατέρα του κατά τις πιο πάνω αναφερόμενες ημερομηνίες, ημέρα Τρίτη, ενώ το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 ήταν ως είχε σε ισχύ και ενώ και η ίδια, όπως εξηγώ πιο πάνω, αντιλαμβανόταν αυτή της την υποχρέωση καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας το ηθελημένο της παρακοής.
Όπως περαιτέρω προκύπτει από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου, η Καθ’ ης η αίτηση παρά την με τρόπο γενικό άρνηση των ισχυρισμών του Αιτητή, δεν αντέκρουσε με τρόπο ειδικό ούτε προέβαλε οποιαδήποτε αντίθεση θέση σε σχέση με τους ισχυρισμούς του Αιτητή ότι κατά τις επίδικες ημερομηνίες ο ίδιος της απέστελλε από πριν γραπτό μήνυμα ή γραπτό μήνυμα και e-mail και για να την ενημερώσει για την πρόθεση του να παραλάβει το ανήλικο χωρίς να λάβει καμία απάντηση από την ίδια. Επίσης δεν αντίκρουσε με τρόπο ειδικό ούτε τους ισχυρισμούς του Αιτητή ότι κατά τις περισσότερες από τις επίδικες ημερομηνίες ο ίδιος επιχειρούσε να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς μαζί της χωρίς να επιστρέφει τις κλήσεις του, θέσεις οι οποίες ομοίως παρέμειναν αναντίλεκτες και τις οποίες αποδέχομαι. Ο Αιτητής προς επίρρωση των σε κάθε περίπτωση αναντίλεκτων ισχυρισμών του επισύναψε σχετικά τεκμήρια ως αναφέρεται ανωτέρω. Συνακόλουθα αποδέχομαι ως ορθή και αληθή την εν λόγω μαρτυρία του Αιτητή.
Επίσης, η Καθ’ ης η αίτηση πέραν της άρνησης της με τρόπο γενικό των ισχυρισμών του Αιτητή, δεν αντέκρουσε με τρόπο ειδικό ούτε προέβαλε κάποια αντίθεση θέση σε σχέση με τους ισχυρισμούς του Αιτητή ότι σε όλες τις επίδικες ημερομηνίες η πόρτα της οικίας της ήταν κλειστή και το κουδούνι απενεργοποιημένο (πλην της 25/01/2022 και 10/05/2022) και ότι στις 10/05/2022, η Αιτήτρια βγήκε στο μπαλκόνι και τον ρώτησε «εάν δεν έχει ενημερωθεί», οι θέσεις του οποίου παρέμειναν αναντίλεκτες και τις οποίες αποδέχομαι. Ο Αιτητής προς επίρρωση των, σε κάθε περίπτωση αναντίλεκτων, ισχυρισμών του επισύναψε σχετικές φωτογραφίες στις οποίες φαίνεται η εξωτερική όψη της οικίας της Καθ’ ης η αίτηση με την πόρτα κλειστή. Στις φωτογραφίες αναγράφεται η ημερομηνία και ώρα λήψης τους η οποία συνάδει με τους ισχυρισμούς του Αιτητή. Η Καθ’ ης η αίτηση δεν αμφισβήτησε ότι οι φωτογραφίες απεικονίζουν την οικία της. Επίσης προς επίρρωση των, σε κάθε περίπτωση αναντίλεκτων, ισχυρισμών του ότι το κουδούνι δεν κτυπούσε επισύναψε ως τεκμήριο σχετικό Video. Συνεπώς έχω πειστεί και αποδέχομαι ως ορθή και αληθή την εν λόγω μαρτυρία του Αιτητή.
Σε σχέση με τον λόγο ένστασης που προβάλλει η Καθ’ ης η αίτηση ότι η έλλειψη επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του οφείλεται στον ίδιο, αυτός καταρρίπτεται από τα πιο πάνω και ειδικότερα από την ίδια την παραδοχή της Καθ’ ης η αίτηση ότι κατά τις πιο πάνω ημερομηνίες δεν του παρέδιδε το παιδί, παρότι ο ίδιος μετέβαινε στο τόπο διαμονής της για να παραλάβει το ανήλικο.
Σε σχέση δε με τον προβαλλόμενο λόγο ένστασης ότι η υπό κρίση αίτηση καταχωρίστηκε καταχρηστικά, αφ’ ης στιγμής η ίδια η Καθ’ ης η αίτηση κατά παράβαση του διατάγματος επικοινωνίας συνέχιζε να παραλείπει να του παραδώσει το ανήλικο, ο Αιτητής είχε κάθε δικαίωμα να καταχωρήσει την υπό κρίση αίτηση.
To βάρος απόδειξης της κατηγορίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας το έχει ο Αιτητής, εφόσον όμως υπάρχει υπεράσπιση, το βάρος απόδειξης της αδυναμίας εκτέλεσης το φέρει η Καθ’ ης η αίτηση.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω και για τους λόγους που εξηγώ πιο πάνω, κρίνω εντελώς αβάσιμη και ανεδαφική την υπεράσπιση που προβάλλει η Καθ' ης η Αίτηση για τη μη συμμόρφωση της με το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/06/2021 και κρίνω ότι ο Αιτητής έχει στοιχειοθετήσει και αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τόσο την αντικειμενική υπόσταση (actus reus), όσον και την υποκειμενική υπόσταση (mens rea, ένοχη διάνοια) του αδικήματος της παρακοής της Καθ' ης η Αίτηση στο Διάταγμα ημερ. 17/06/2021. Κρίνω λοιπόν ότι η αδικαιολόγητη άρνηση της Καθ’ ης η αίτηση να παραδώσει τον ανήλικο στον Αιτητή κατά τις Τρίτες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022, όπου ο Αιτητής είχε δικαίωμα δυνάμει του διατάγματος ημερομηνίας 17/06/2021 να παραλάβει το ανήλικο τέκνο του από τον τόπο διαμονής της για σκοπούς άσκησης του δικαιώματος του για επικοινωνία, καταδεικνύει αναμφίβολα το ηθελημένο και προσχεδιασμένο της παρακοής του δικαστικού διατάγματος από μέρους της Καθ’ ης η αίτηση.
Αναφορικά με την Τρίτη 10/05/2022 όπως προκύπτει από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου, κατά την ημερομηνία εκείνη, δηλαδή την 10/05/2022, εκδόθηκε διάταγμα από το Δικαστήριο με το οποίο απαλείφθηκε από το διάταγμα ημερομηνίας 17/06/2021 η λέξη «μέχρι» από την φράση «Κάθε Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη». Παρότι η πρωτόδικη απόφαση ημερομηνίας 10/05/2022 ανατράπηκε μεταγενέστερα κατ’ έφεση, κατά την ημερομηνία εκείνη δηλαδή την Τρίτη 10/05/2022, ο Αιτητής δυνάμει της απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 10/05/2022 δεν είχε δικαίωμα επικοινωνίας με το ανήλικο. Συνακόλουθα την Τρίτη 10/05/2022, στη βάση της απόφασης ημερομηνίας 10/05/2022, η Καθ’ ης η αίτηση δεν είχε υποχρέωση να του παραδώσει το παιδί. Ως εκ τούτου σε σχέση με την ημερομηνία 10/05/2022 δεν διαπιστώνω οποιαδήποτε παραβίαση του διατάγματος από μέρους της Καθ’ ης η αίτηση.
Υπό το φως λοιπόν των πιο πάνω και από το σύνολο της ενώπιον μου μαρτυρίας , κρίνω ότι ο Αιτητής έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και βρίσκω ένοχη την Καθ’ ης η αίτηση για ηθελημένη καταφρόνηση του διατάγματος γονικής μέριμνας του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερομηνίας 17/06/2021, γιατί κατά παράβαση των προνοιών του διατάγματος, κατά τις ημερομηνίες 25/01/2022, 1/02/2022, 08/02/2022, 15/02/2022, 22/02/2022, 1/03/2022, 08/03/2022, 15/03/2022, 22/03/2022, 29/03/2022, 05/04/2022, 12/04/2022, 19/04/2022, 26/04/2022, 03/05/2022 ενώ ο Αιτητής είχε δικαίωμα να παραλάβει το ανήλικο τέκνο του από τον τόπο διαμονής της Καθ’ ης η αίτηση προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του, η Καθ’ ης η αίτηση σκόπιμα, συνειδητά, ηθελημένα και συστηματικά και κατά παράβαση του διατάγματος αρνήθηκε να του παραδώσει το ανήλικο ως είχε υποχρέωση να πράξει, παρεμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του Αιτητή με το ανήλικο τέκνο του.
Η υπόθεση ορίζεται στις 7/07/2025 η ώρα 09.30 για αγορεύσεις όσο αφορά τον καθορισμό της ποινής. Η Καθ’ ης η αίτηση να είναι παρούσα με την ίδια εγγύηση.
Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας επιδικάζονται σε βάρος της Καθ’ ης η αίτηση και υπέρ του Αιτητή, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Αντίγραφο της παρούσας απόφασης να επιδοθεί άμεσα από την Γραμματεία του Οικογενειακού Δικαστηρίου, στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας.
(Υπ.) ………………………….
Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] Σχετική η Krashias Shoe Factory Ltd v. Adidas Sportschuhfabriken Adi Dassier KG (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 750
[2] Σχετική η Οικονομίδου v. Ph. Economides Estates Ltd (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 1145
[5] βλ. Mouzouris a.ο. v. Xylophagou Plantations Ltd (1977) 1 C.L.R. 287 και Παπαχρυσοστόμου v. Σιδερά (1993) 1 Α.Α.Δ. 309)
[6] Δήμος Έγκωμης ν. Πέτρου (1997) 2 ΑΑΔ 70
[7] Krashias Shoe Factory Ltd v. Adidas Sportschuhfabriken Adi Dassier KG (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 750
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο