ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Τσαγγαρίδη, Πρ. Οικ. Δ.
Αρ. Αίτησης: 450/2020
Μεταξύ:
Λ. Κ.
Αιτήτριας
και
Α. Μ.
Καθ΄ ου η Αίτηση
-----------------------------------
Αίτηση δια κλήσεως ημερομ. 27/11/20 για τη διαγραφή παραγράφων
της Έκθεσης Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης
6 Απριλίου 2021
Για Αιτήτρια: κα Μιχαήλ για Ε. Μιχαήλ & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ ου η αίτηση: κ. Λ. Ιωαννίδης
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Αιτήτρια, στις 19/10/20, καταχώρησε την παρούσα εναρκτήρια αίτηση με την οποία ουσιαστικά αιτείται την ανάθεση σ’ αυτή της άσκησης της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων και παράλληλα τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του Καθ’ ου η αίτηση με το ανήλικο τέκνο τους.
Ο Καθ’ ου η αίτηση, στις 9/11/20, καταχώρησε Έκθεση Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης.
Με την Ανταπαίτηση, ο Καθ’ ου η αίτηση αιτείται ουσιαστικά την ανάθεση σ’ αυτόν της φύλαξης και φροντίδας του ανήλικου τέκνου του και παράλληλα τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια, στις 27/11/20 και προτού καταχωρήσει Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση, καταχώρησε την παρούσα ενδιάμεση αίτηση με την οποία αιτείται:
«Α. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται διαγραφή των ακόλουθων παραγράφων της υπεράσπισης του Καθ’ ου η αίτηση καθότι είναι περιττές, τείνουν να επισκιάσουν της υπόληψη της Αιτήτριας και δεν προωθούν τα συμφέροντα ούτε του ιδίου ούτε και της δικαιοσύνης είναι επίσης άσχετες αχρείαστες και σκανδαλώδεις:
1. Διαγραφή από την παράγραφο 3 της υπεράσπισης της πρότασης που ξεκινά « … και προσθέτει ότι η ρήξη στην σχέση …» μέχρι τέλους της πρότασης.
2. Διαγραφή ολόκληρων των παραγράφων 4 μέχρι 16 της υπεράσπισης του Καθ’ ου η αίτηση.
3. Διαγραφή των παραγράφων 23 μέχρι 25 και από την παράγραφο 26 διαγραφή της φράσης: «ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση με την ανήθικη ασύγγνωστη, απερίσκεπτη και επιπόλαια συμπεριφορά της και λόγω της προβληματικής της κατάστασης απέδειξε ότι δεν είναι κατάλληλη γονέας».
Η παρούσα αίτηση διαγραφής, υποστηρίζεται με ένορκη δήλωσης της Αιτήτριας και σύμφωνα με αυτή τα γεγονότα που την υποστηρίζουν, έχουν ως ακολούθως:
«1. Είμαι η Αιτήτρια στην ως άνω αίτηση και η φυσική μητέρα του ανήλικου Μ. Μ., αγοριού 6 ετών.
2. Ο Καθ’ ου η Αίτηση είναι ο εν διαστάσει σύζυγος μου και ο φυσικός πατέρας του ανήλικου υιού μας.
3. Έχω καταχωρήσει αίτηση γονικής μέριμνας την 19/10/2020 και είναι ορισμένη για πρώτη εμφάνιση την 03/12/2020. Ο Καθ’ ου η αίτηση έχει ήδη καταχωρήσει έκθεση υπεράσπισης στην παρούσα αίτηση την 09/11/2020.
4. Έχω διαβάσει με μεγάλη προσοχή την υπεράσπιση του εν διαστάσει συζύγου μου και μετά από περίσκεψη και κατόπιν συμβουλής των Δικηγόρων μου αποφάσισα να προβώ στην παρούσα Αίτηση και να ζητήσω όπως διαγραφούν οι Αιτούμενες παράγραφοι από την Υπεράσπιση του.
5. Το αίτημα μου ερείδεται στο ότι τα όσα καταγράφονται στην υπεράσπιση του Καθ’ ου η αίτηση μοναδικό σκοπό έχουν να με μειώσουν, να με ταπεινώσουν και να με προσβάλλουν με τρόπο που δεν αρμόζει σε καμία μητέρα, σε καμία γυναίκα και σε κανένα άνθρωπο με αξιοπρέπεια.
6. Οι παράγραφοι στις οποίες εστιάζεται το αίτημα μου για διαγραφή είναι άκρως προσβλητικές για μένα και θίγουν την τιμή και την υπόληψη μου.
7. Εξ’ όσων με συμβουλεύουν οι Δικηγόροι μου οι χαρακτηρισμοί που μου αποδίδονται στην Υπεράσπιση του Καθ’ ου η Αίτηση καμία απολύτως ανάγκη εξυπηρετούν στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης.
8. Επίσης, εξ΄ όσων με συμβουλεύουν οι Δικηγόροι μου, οι αιτούμενες προς διαγραφή παραγράφοι υπεράσπισης έχουν τη μορφή μαρτυρίας εναντίον μου, πράγμα που εξ’ όσων πληροφορούμαι δεν επιτρέπεται, καθότι στα δικόγραφα επιβάλλεται να παρατίθενται κατά τρόπο συνοπτικό μόνο τα ουσιώδη για την έκβαση της υπόθεσης γεγονότα.
9. Πραγματικά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα όσα προσβλητικά μου αποδίδονται στις παραγράφους της Έκθεσης Υπεράσπισης για τις οποίες αιτούμαι διαγραφή τους. Το ζήτημα όμως, εξ’ όσων πληροφορούμαι από τους Δικηγόρους μου δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι ότι αδικαιολόγητα επιχειρείται σπίλωση της αξιοπρέπειας μου και ταυτόχρονα εκτροχιασμός της διαδικασίας από το ορθό της πλαίσιο.
10. Αληθινά πιστεύω ότι εάν το Δικαστήριο εκδώσει το αιτούμενο Διάταγμα δεν θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στον Καθ’ ου η αίτηση, η οποία θα είναι δύσκολο και ή αδύνατο να αποκατασταθεί σε μελλοντικό στάδιο, ούτε και η έκδοση του διατάγματος θα προξενήσει στον Καθ’ ου η αίτηση οποιαδήποτε ζημιά. Η υπεράσπιση του Αιτητή μπορεί να προχωρήσει χωρίς την ύπαρξη των ρηθέντων παραγράφων που απλά και μόνο σπιλώνουν την αξιοπρέπεια μου.
11. Για όλους τους πιο πάνω λόγους αιτούμαι από το Δικαστήριο την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.»
Ο Καθ’ ου η αίτηση, στις 3/12/20, καταχώρησε ένσταση.
Οι λόγοι της ένστασης είναι:
«1. Η Αίτηση έχει καταχωρηθεί παράτυπα και πρόωρα, ήτοι προτού η Αιτήτρια συμπληρώσει και υποβάλει το Παράρτημα του Τύπου 25 που προβλέπεται στην Δ.30 Θ3(β) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και πριν την έκδοση κλήσης για οδηγίες και της έκδοσης σχετικών διαταγμάτων από το Δικαστήριο, κατά παράβαση της Διαταγής 30 και, υπό τις περιστάσεις, πάσχει, καθ’ ότι η Αιτήτρια δεν δικαιούται να εγείρει θέμα διαγραφής δικογράφου.
2. Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του αιτιούμενου διατάγματος, η Αίτηση είναι ουσιαστικά και νομικά αβάσιμη και έχει καταχωρηθεί για αλλότριους με την δικαιοσύνη και/ή το πνεύμα του Νόμου και των Θεσμών σκοπούς.»
Η ένσταση, υποστηρίζεται με την ένορκη δήλωση του Καθ’ ου η αίτηση και τα γεγονότα αυτής έχουν ως ακολούθως:
«1. Είμαι ο Καθ’ ου η Αίτηση και καταθέτω γεγονότα για τα οποία έχω προσωπική γνώση και αντίληψη και τα οποία είναι, πιστεύω, ορθά και αληθή. Αναφορικά με την νομική πτυχή της υπόθεσης, μεταφέρω την γνώμη και συμβουλή του δικηγόρου μου, Λάμπρου Α. Ιωαννίδη, την οποία θεωρώ ορθή.
2. Από ότι με συμβουλεύει ο δικηγόρος μου και από ότι πιστεύω, η αίτηση της Αιτήτριας ημ. 27/11/2020 («η Αίτηση») είναι ουσιαστικά και νομικά αβάσιμη και θα πρέπει να απορριφθεί για τους λόγους που αναφέρονται στην παρούσα ένσταση που είναι ότι:
α) Η Αίτηση έχει καταχωρηθεί παράτυπα και πρόωρα, ήτοι προτού η Αιτήτρια συμπληρώσει και υποβάλει το Παράρτημα του Τύπου 25 που προβλέπεται στην Δ.30 Θ3 (β) και πριν την έκδοση κλήσης για οδηγίες και της έκδοσης σχετικών διαταγμάτων από το Δικαστήριο, κατά παράβαση της Διαταγής 30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και, υπό τις περιστάσεις, πάσχει, καθ’ ότι η Αιτήτρια δεν δικαιούται να εγείρει θέμα διαγραφής δικογράφου.
β) Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, η Αίτηση είναι ουσιαστικά και νομικά αβάσιμη και έχει καταχωρηθεί για αλλότριους με την δικαιοσύνη και/ή το πνεύμα του Νόμου και των Θεσμών σκοπούς.
3. Στην ουσία, η Αίτηση αποσκοπεί στην δημιουργία θετικών εντυπώσεων υπέρ της Αιτήτριας, για να δείξει ότι είναι ψεύδη τα όσα έχουν διατυπωθεί για την ίδια και ότι θίγεται από αυτά.
4. Αναφορικά με τα όσα διατυπώνει η Αιτήτρια στην Ένορκη Δήλωση της («η Ε.Δ.») παραδέχομαι τους ισχυρισμούς των παρ. 1-4 της ενώ αρνούμαι τα όσα αναφέρει στις παρ. 5-9 της Ε.Δ. της και τα απορρίπτω ως ανυπόστατα και αναληθή.
5. Συμβουλεύομαι από τον Δικηγόρο μου και πιστεύω ότι η φύση της υπόθεσης, που είναι η γονική μέριμνα του ανήλικου παιδιού μας, την οποία διεκδικώ με βάση την Ανταπαίτηση μου, καθιστά ως επίδικο γεγονός την καταλληλότητα ή μη εμάς των γονέων, ώστε να έχει το Δικαστήριο όλα τα ουσιώδη γεγονότα που μας αφορούν, για να μπορέσει να καταλήξει σε εύρημα ποιος είναι ο πιο κατάλληλος γονέας για να του ανατεθεί η φύλαξη και φροντίδα του ανηλίκου.
6. Αυτό θεωρώ ότι έπραξα μέσω της Υπεράσπισης μου, να αναδείξω τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία σχετίζονται με το επίδικο θέμα που τίθεται για εκδίκαση, χωρίς να παραθέσω μαρτυρία, για να αναδείξω την ασταθή ψυχολογική κατάσταση της Αιτήτριας, η οποία έχει μειωμένη κρίση, είναι ευπαθής και επιρρεπής για τους λόγους τους οποίους έχω εκθέσει, η οποία θεωρώ ότι έχει εξάρτηση από τον ηλικιωμένο εραστή της, ο οποίος την χειραγωγούσε και, με βάση τα σημερινά δεδομένα, πιστεύω ακράδαντα ότι δεν έχει ως προτεραιότητα της το ανήλικο παιδί μας και υπό αυτές τις περιστάσεις, θεωρώ ότι δεν είναι τόσο κατάλληλη ως γονέας όπως είμαι εγώ.
7. Θεωρώ όλους τους ισχυρισμούς που επιδιώκει να διαγράψει η Αιτήτρια μέσω της Αίτησης της ότι αφορούν ουσιώδη γεγονότα που είναι σχετικά με το επίδικο θέμα της γονικής μέριμνας του ανήλικου παιδιού μας και ως τέτοια είναι, πιστεύω και συμβουλεύομαι από τον Δικηγόρο μου, απόλυτα επιτρεπτό να δικογραφηθούν και σε καμιά περίπτωση αυτοί δεν μπορεί να θεωρηθούν ως σκανδαλώδεις, άσχετοι και αχρείαστοι.
8. Αν είναι δυνατό να μην μπορούν να αναφερθούν από τον ένα γονέα οι λόγοι για τους οποίους θεωρεί ακατάλληλο τον άλλο γονέα για να του ανατεθεί η φύλαξη και φροντίδα του ανήλικου παιδιού μας, από την στιγμή που το βασικό κριτήριο που θα απασχολήσει το σεβαστό Δικαστήριο για να καταλήξει στην απόφαση του είναι το συμφέρον και η ευημερία του ανήλικου παιδιού μας.
9. Με δεδομένη την προκλητική, όπως την εκλαμβάνω, άρνηση της Αιτήτριας στην παρ. 9 της Ε.Δ. της ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα όσα της αποδίδονται στην Υπεράσπιση, για τα οποία αιτείται την διαγραφή των, αναγκάζομαι να καταθέσω ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ Α δέσμη με τα πιο κάτω έγγραφα, τα οποία θεωρώ ότι επιβεβαιώνουν τα όσα έχω διατυπώσει για την Αιτήτρια και διαψεύδουν τα όσα ψευδή αυτή ισχυρίζεται:
- της εκτύπωσης της φωτογραφίας που έβγαλα στις 25/9/2019 της επιστολής που έστειλε η Αιτήτρια στον ψυχίατρο της, Γιώργο Μικελλίδη, από την οθόνη του κινητού της τηλεφώνου
- της εκτύπωσης της φωτογραφίας της επιστολής της που βρήκα περί τον Μάρτιο του 2020 στην τσάντα της
- Έντυπο Απαίτησης ιατροφαρμακευτική περίθαλψης ασθενή ημ. 24/9/2018 της Altius Insurance στην οποία αναγράφεται η διάγνωση της Γυναικολόγου Σοφίας Φρακάλα, για μυκητίαση, καλλιέργεια κολπικού επιχρίσματος.
10. Αρνούμαι τους ισχυρισμούς που διατυπώνει η Αιτήτρια ότι την εκθέτουν, την θίγουν, την ταπεινώνουν και την προσβάλουν τα όσα μεμπτά της έχω αποδώσει ότι έχει διαπράξει και ότι σπιλώνουν την αξιοπρέπεια της και αναφέρω ότι δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστο να τα διατυπώσω στην Υπεράσπιση μου αλλά αναγκαστικά να το κάνω, για να μεταφέρω τα πραγματικά και ουσιώδη γεγονότα στο Δικαστήριο. Η δε Αιτήτρια δεν θέλει να καταλάβει ότι είναι η ίδια που έχει εκτεθεί με τις δικές της ακραίες ενέργειες και επιλογές σε μια μικρή μάλιστα κοινότητα και ότι, παράλληλα, μας έχει εκθέσει με τις ενέργειες της και εμάς, τον σύζυγο και το παιδί της.
11. Τέλος, αναφορικά με την παρ. 10 της Ε.Δ., το περιεχόμενο της οποίας αρνούμαι, συμβουλεύομαι από τον Δικηγόρο μου ότι το ορθό κριτήριο που τίθεται στο άρθρο 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου είναι διαφορετικό από αυτό που διατυπώνεται και προσθέτω ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης υπαγορεύει όπως παραμείνουν οι ισχυρισμοί της Υπεράσπισης ως έχουν, αλλιώς θα τεθώ σε δυσμενή θέση και θα πληγούν τα δικαιώματα μου να προωθήσω την υπόθεση με βάση τα ουσιώδη γεγονότα που έχω εκθέσει.
12. Με βάση τα πιο πάνω, αιτούμαι την απόρριψη της Αίτησης με έξοδα, τα οποία, απ’ ότι με συμβουλεύει ο Δικηγόρος μου και πιστεύω, είναι ορθό και δίκαιο το Δικαστήριο ασκώντας την διακριτική του ευχέρεια με γνώμονα την αρχή που έχει καθιερωθεί από την νομολογία ότι είναι σχετική με το θέμα των εξόδων η ευρύτερη στάση των διαδίκων, να διατάξει να καταβληθούν άμεσα από την Αιτήτρια, και όχι μετά το πέρας της υπόθεσης.»
Η ακρόαση της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης διεξήχθηκε με τις γραπτές αγορεύσεις και τις προφορικές διευκρινίσεις των δικηγόρων των διαδίκων, οι θέσεις των οποίων θα απαντηθούν κατωτέρω.
Αποτελεί λόγο ένστασης του Καθ’ ου η αίτηση ότι η αίτηση διαγραφής δεν μπορεί να πετύχει και πρέπει να απορριφθεί για τον λόγο ότι έχει καταχωρηθεί παράτυπα και πρόωρα, κατά παράβαση της Διαταγής 30. Δηλαδή κατά την εισήγησή του, προτού η Αιτήτρια συμπληρώσει και υποβάλει το Παράρτημά του Τύπου 25 που προβλέπεται στη Δ.30 θ.3(β) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και πριν την έκδοση κλήσης για οδηγίες και της έκδοσης σχετικών διαταγμάτων από το Δικαστήριο.
Για τους λόγους, που θα εξηγήσω κατωτέρω, δεν μπορώ να συμφωνήσω με την πιο πάνω θέση.
Η νέα διαταγή Δ.30 θ.1(α) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας επιβάλλει στον ενάγοντα την υποχρέωση, όπως εντός 90 ημερών από τον χρόνο κατά τον οποίο τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα, να εκδώσει κλήση για οδηγίες.
Ως προς το ερώτημα πότε τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα, η απάντηση δίνεται στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Χαραλάμπους –και-Γεωργίου -και- Αντωνίου, Πολ. Έφ. Αρ. 185/17, ημερομ. 18/4/18, ECLI:CY:AD:2018:A173, όπου αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:
«Ο χρόνος κατά τον οποίο τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα ήταν το ορόσημο και στην αρχική Διαταγή 30 («Such summons shall be taken out within 10 days from the time when the pleadings shall be deemed to be closed.»).
Η έννοια δε του όρου «συμπλήρωση των δικογράφων» στη Δ.30 οριζόταν πάντοτε[1] από τα προβλεπόμενα στη Δ.26, κ.11, με αναφορά στους αρχικούς διαδίκους: «Where a pleading subsequent to reply is not ordered, then, at the expiration of seven days from the delivery of defence or reply (if any)»
Εξ ου και στην Οδηγία Πρακτικής ημερ. 28.7.2017 διευκρινίστηκε ότι τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα εν τη εννοία της Δ.30, κ.(1)(α), ώστε να αρχίσει να τρέχει η προνοούμενη προθεσμία, όταν τα δικόγραφα συμπληρωθούν υπό την έννοια που προβλέπεται από τη Δ.26, κ.11 για όλους τους εναγόμενους.»
Στην προκειμένη περίπτωση, τα δικόγραφα δεν έχουν συμπληρωθεί έτσι ώστε να τίθεται θέμα εφαρμογής ή παράβασης της Δ.30, εφόσον η αίτηση διαγραφής καταχωρήθηκε μετά την καταχώρηση της Έκθεσης Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης του Καθ’ ου η αίτηση και χωρίς η Αιτήτρια να έχει προβεί σε καταχώρηση, μέχρι και σήμερα, της Απάντησης στην Υπεράσπιση και Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση του Καθ’ ου η αίτηση.
Συνακόλουθα, ο πιο πάνω λόγος ένστασης απορρίπτεται.
Η υπό εξέταση αίτηση, στηρίζεται στις Δ.19 θ.4 και Δ.19 θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίες εφαρμόζονται και από τα Οικογενειακά Δικαστήρια δυνάμει του Κ.11 του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικού Κανονισμού του 1990.
Η Δ.19 θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομία διαλαμβάνει ότι:
«Every pleading shall contain, and contain only, a statement in a summary form of the material facts on which the party pleading relies for his claim or defence, as the case may be, but not the evidence by which they are to be proved … »
Η Δ.19 θ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας διαλαμβάνει ότι
«The Court or a Judge may, at any stage of the proceedings, order to be struck out or amended any matter in any endorsement or pleading which may be unnecessary or scandalous or which may tend to prejudice, embarrass, or delay the fair trial of the action.»
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«Το Δικαστήριο ή Δικαστής μπορεί καθ΄ οιονδήποτε στάδιο της διαδικασίας να διατάξει τη διαγραφή ή τροποποίηση οιουδήποτε ζητήματος σε οιανδήποτε οπισθογράφηση ή δικόγραφο η οποία μπορεί να θεωρηθεί μη αναγκαία ή σκανδαλώδης ή που τείνει να προκαταβάλει, περιπλέξει ή καθυστερήσει την όλη εκδίκαση της αγωγής».
Σύμφωνα με τη νομολογία, τα δικόγραφα είναι αυτά που καθορίζουν το πλαίσιο της δίκης και η σύνταξή τους διέπεται από ιδιαίτερους δικονομικούς κανόνες, οι οποίοι διασφαλίζουν την αποτελεσματική διεξαγωγή της δίκης. Σχετική είναι η απόφαση στην υπόθεση Παγκύπριος Εταιρεία Αρτοποιών Λτδ ν. Σοφοκλή Τ. Σαββίδη (1997) 1 Α.Α.Δ., 685 όπου αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:
«Τα δικόγραφα καθορίζουν το πλαίσιο της δίκης. Η σύνταξή τους διέπεται από ιδιαίτερους δικονομικούς κανόνες που ενσωματώνονται στη Δ.19 και διασφαλίζουν την αποτελεσματική διεξαγωγή της δίκης. Ο θ. 4 περιέχει τον πιο θεμελιακό:
«Every pleading shall contain, and contain only, a statement in a summary form of the material facts on which the party pleading relies for his claim or defence, as the case may be, but not the evidence by which they are to be proved, ..».
Η έννοια του ουσιαστικού (material) συσχετίζεται εδώ με ότι είναι απαραίτητο. Στην υπόθεση Bruce v. Odhams Press Ltd. [1936] 1 K.B. 697, 712, ελέχθη ότι:
«The word "material" means necessary for the purpose of formulating a complete cause of action;..».
Η μαρτυρία με την οποία μπορεί να αποδειχθεί οποιαδήποτε από τα επίδικα θέματα δεν έχει θέση σε δικόγραφο. Αν παρεισφρήσει πρέπει να διαγραφεί: Merchants' and Manufacturers' Insurance Co v. Davies [1938] 1 K.B. 196, 207. Έτσι δεν είναι συγχωρητή η παράθεση ολόκληρου εγγράφου. Είναι αρκετό να δηλωθεί η έννοια και το αποτέλεσμά του. Οι Bullen & Leake "Precedents of Pleadings" 12η έκδοση, σελ. 44 θέτουν τα ζητήματα που αφορούν έγγραφα ή μια συνομιλία ως εξής:
«Where any document or conversation is referred to in any pleading, the precise words of the document or conversation shouldζ not be stated, but only the effect of the document or the purport of the conversation should be briefly stated; But if the precise words of a document or conversation are themselves material, they must be set out in full in the pleading. Thus, it is not ordinarily necessary to set out verbatim the entire terms of a written contract, but only to state briefly the effect thereof and to specify the particular terms in respect of which any breach is alleged. So it is not ordinarily necessary to set out the precise words used by the parties when making a contract or taking part in any conversation relied on.»
Μια τέτοια περίπτωση παράθεσης του ακριβούς κειμένου είναι εκείνη που τα ουσιαστικά γεγονότα ταυτίζονται με τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν, όπως, λ.χ., δημοσίευμα εφημερίδας σε αγωγή λιβέλλου: βλέπε Π.Ε. 9435 «Αλήθεια» Εκδοτική Εταιρεία Λτδ και Άλλος ν. Χαράλαμπου Λεωνίδα ημερ. 19.5.97.
Πότε ένα δικόγραφο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως embarrassing, σύμφωνα με τον παραπάνω κανονισμό, αναφέρει με καθαρότητα στη σελ. 147 ο εκδότης των Bullen & Leake, ανωτέρω:
Accordingly, a pleading is embarrassing which is ambiguous or unintelligible or which states immaterial matter and so raises irrelevant issues which may involve expense, trouble and delay and thus will prejudice the fair trial of the action, and so is a pleading which contains unnecessary or irrelevant allegations».
Η πεμπτουσία είναι ότι η διατύπωση και η παρουσίαση της υπόθεσης πρέπει να είναι λιτή χωρίς πλατειασμούς. Το λόγο γι΄ αυτό μας δίνει η British Airways Pension Trustees Ltd v. Sir Robert McAlpine [1994] 72 B.L.R. 26:
«The basic purpose of pleadings is to enable the opposing party to know what case is being made in sufficient detail to enable that party properly to prepare to answer it.
................
Pleadings are not a game to be played at the expense of the litigants, they are not an end in themselves, but a means to the end, and that end is to give each party a fair hearing."
Οι νομολογιακές αρχές που διέπουν τη διαγραφή δικογράφου κατ΄ επίκληση της Δ.19 Θ.26 έχουν διατυπωθεί και στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Esquire Holdings Ltd v. Tsentas Developers κ.ά. Πολ. ΄Εφεση Ε191/15 ημερ. 23.3.16 όπου αναφέρθηκε:
«Με βάση τη σχετική νομολογία κάθε αίτημα για διαγραφή δικογράφου είναι εξαιρετικό μέτρο και μέρη από τη δικογραφία μπορούν να διαγραφούν όταν τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς, να προκαλέσουν αμηχανία, ή να καθυστερήσουν τη δίκαιη δίκη της αγωγής. Όπως έχει τεθεί από παλαιά (βλ. Annual Practice 1958, σελ. 477 κ.ε.) απλή πολυλογία δεν προκαλεί αμηχανία. Το Δικαστήριο δεν υποδεικνύει στα μέρη πώς θα διαμορφώσουν την υπόθεση τους εφόσον αυτά δεν παραβαίνουν τους Κανόνες. Ακόμη και αν ένα δικόγραφο περιέχει αχρείαστα ζητήματα τούτο δεν είναι αρκετό για να οδηγήσει το Δικαστήριο στη διαγραφή του εφόσον δεν προκαλείται ζημιά στον αντίδικο. Η τελευταία αυτή φράση αποτελεί το ουσιώδες στοιχείο ως προς την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου αλλά και ως προς τη συναφή αιτιολογία που πρέπει να δίδεται για τη διαγραφή»».
Οι πιο πάνω διατάξεις των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και οι νομολογιακές αρχές που διέπουν την ερμηνεία και εφαρμογή τους, θα πρέπει κατά την κρίση μου, να εξετασθούν σε συνάρτηση με το είδος της υπόθεσης που αφορά η αίτηση διαγραφής, που εδώ είναι η ρύθμιση γονικής μέριμνας ανηλίκου παιδιού, λόγω της επελθούσας διάστασης των γονέων του.
Έτσι, με βάση τη νομολογία του Δ.Ο.Δ. η υπόθεση των διαδίκων-γονέων, ως υπόθεσης γονικής μέριμνας έχει κατ΄ εξοχή εξεταστικό χαρακτήρα και αποβλέπει στη διαπίστωση των συμφερόντων του ανηλίκου (Βλ. Φ. Δαμιανού ν. Ε. Δαμιανού, (1989) 1 ΑΑΔ 29, Κ. Ιακωβίδης ν. Α. Ιακωβίδη, (1996) 1 ΑΑΔ 1057 και Ιωαννίδη ν. Ιωαννίδη, (2001) 1 ΑΑΔ 1446).
Στην υπόθεση Θ. Κκούφου ν. Μ. Κκούφου, (1997) 1 ΑΑΔ 1588, τονίστηκε από το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο ότι «Η διαμόρφωση κρίσης πάνω σε θέματα γονικής μέριμνας δεν είναι εγχείρημα που στοχεύει στην απόδοση ευθύνης ή στην επιβολή κύρωσης για μεμπτή συμπεριφορά, γνώμονας πάντα είναι το συμφέρον του ανηλίκου.»
Ως προς την εξέταση της υπό κρίση αίτησης, αντλώ καθοδήγηση και από την απόφαση του Δ.Ο.Δ. στην Μ. Αγγελίδου ν. Σ. Μούσουλου (2012) 1 Α.Α.Δ. 1846, όπου διαφαίνεται ο τρόπος δικαστικής προσέγγισης αιτήσεων διαγραφής σε οικογενειακές υποθέσεις.
Έχω διεξέλθει με προσοχή τις παραγράφους της Υπεράσπισης των οποίων ζητείται η διαγραφή.
Ως προς τις παραγράφους 4 έως 16 της Υπεράσπισης, κρίνω ότι περιέχουν διατυπώσεις που δεν περιορίζονται σε γεγονότα αλλά επεκτείνονται σε μαρτυρία αλλά και σε χαρακτηρισμούς οι οποίοι δεν συνάδουν με τη σύνταξη ενός δικογράφου που αφορά ρύθμιση γονικής μέριμνας ανηλίκου. Απαριθμώ κατωτέρω, ενδεικτικά και μόνο, τέτοιες αναφορές:
«Ο δεσμός αυτός, ήταν πέραν του ότι ήταν παράνομος …. ως εξωσυζυγικός, ήταν και νοσηρός και μη φυσιολογικός ….. ο ηλικιωμένος εραστής της την εξέθεσε σε νοσηρές καταστάσεις, (παρ. 4)» «την επιδείκνυε και καυχιόταν για την κατάκτηση του, αποκαλώντας την χαρακτηριστικά ως το τρόπαιο του … (παρ. 6)» «την χειραγωγούσε σε βαθμό που ανέχθηκε νοσηρά πράγματα … ότι ελάμβανε (ο εραστής) αγοραίο έρωτα», έως «και την μοιράζεται με άλλες κοπέλες», να της «μεταδώσει σεξουαλικά μεταδιδόμενο αφροδισιακό νόσημα … » (παρ. 10), ότι προέβαινε σε συγκρίσεις κ.λπ. (παρ. 14), ότι «αντί να διακατέχεται από ταπεινότητα … ενεργούσε με αδικαιολόγητο θράσος» κ.λπ. (παρ. 16).»
Αυτές είναι μερικές ανεπιθύμητες αναφορές οι οποίες εκτός του ότι συνιστούν ανεπίτρεπτη μαρτυρία σε δικόγραφο, (Δ.19 θ.4), συνιστούν και εκφράσεις οι οποίες κατά την απόφαση Αγγελίδου (ανωτέρω), δεν συνάδουν με τη σύνταξη ενός δικογράφου οικογενειακών υποθέσεων.
Το Δ.Ο.Δ., πολύ νωρίς από τη θέσπισή του, έγκαιρα και προφητικά θα έλεγα, υπέδειξε τον τρόπο σύνταξης των δικογράφων υποθέσεων γονικής μέριμνας ανηλίκων.
Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Δ.Ο.Δ. στην Ευγ. Στυλιανού ν. Βασ. Στυλιανού (1993) 1 Α.Α.Δ. 130:
«Υπό μορφή καθοδήγησης θεωρούμε σωστό να υποδείξουμε ότι αιτήματα που σχετίζονται με τη γονική μέριμνα πρέπει να τίθενται με τρόπο γενικό, π.χ. ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας ενόψει του χωρισμού των γονέων ώστε να καθίσταται δυνατή η διερεύνηση από το δικαστήριο κάθε θέματος που άπτεται της επιμέλειας και μέριμνας για τα παιδιά.»
Μια απλή ανάγνωση των υπό κρίση παραγράφων 4 έως 16 της Υπεράσπισης, δεικνύει το εύρος της ασυμφωνίας και δικογραφικής αντίθεσης των πιο πάνω παραγράφων της Υπεράσπισης προς την καθοδήγηση στην υπόθεση Στυλιανού (ανωτέρω).
Ομοίως και οι παράγραφοι 23 έως 25 θα πρέπει να διαγραφούν, γιατί συνιστούν υποθέσεις και συμπεράσματα του Καθ’ ου η αίτηση, στη βάση της υπόθεσης του Καθ’ ου η αίτηση, τι πρόκειται να συμβεί εάν η Αιτήτρια επανασυνδεθεί ερωτικά με τον ισχυριζόμενο εραστή της με τον οποίο έχει διακόψει τον δεσμό τους.
Έχω αφήσει, σκόπιμα για το τέλος, την εξέταση των παραγράφων 3 και 26, οι οποίες, κάτω από την προσέγγιση του Δικαστηρίου, όπως θα εξηγηθεί κατωτέρω, μπορούν να αλληλοσυνδεθούν και ως εκ τούτου να συνεξετασθούν.
Θα βασισθώ επί τούτου, στην Ελληνική βιβλιογραφία του Οικογενειακού Δικαίου, όπου γίνεται δεκτό ότι για τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας δεν εξετάζονται οι λόγοι της διακοπής της συμβίωσης ή του διαζυγίου, ιδίως ποιος από τους δύο συζύγους ευθύνεται για την κρίση του γάμου, λαμβάνεται όμως υπόψη η συμπεριφορά του υπαιτίου εφόσον επιδρά και στην άσκηση της γονικής μέριμνας, (βλ. Απόστολος Σ. Γεωργιάδης «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ» – Έκδοση 2014, σελίδες 568-569).
Έτσι, η παράγραφος 3, όπου ο Καθ’ ου η αίτηση θεωρεί ως ο ισχυρισμός του, την Αιτήτρια ως υπαίτια, της κατάρρευσης του γάμου τους, διότι συνήψε ερωτικό δεσμό με τον κατά πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία εργοδότη της, κατά τρόπο επιτρεπτό μπορεί να διασυνδεθεί το γεγονός αυτό, με την καταλληλότητά της να έχει τη φύλαξη του παιδιού της ή με τον διαζευκτικό ισχυρισμό του Καθ’ ου η αίτηση, ότι ένεκα τούτου, αυτός είναι ο καταλληλότερος γονέας για την ανάθεση της φύλαξης του παιδιού.
Το μόνο που απαιτείται έτσι, είναι η διαγραφή από την παράγραφο 26 και της φράσης «και τα ιδιαίτερα περιστατικά και»
Συνακόλουθα η αίτηση διαγραφής γίνεται εν μέρει δεκτή.
Εκδίδεται διάταγμα διαγραφής των παραγράφων 4 έως 16, 23 έως 25 και από την παράγραφο 26 της φράσης «και τα ιδιαίτερα περιστατικά και».
Προτού αφήσω την απόφαση μου, κρίνω αναγκαίο να θέσω υπόψη των διαδίκων, το πιο κάτω πολύ εύστοχο και διαχρονικά επίκαιρο απόσπασμα από την απόφαση του Δ.Ο.Δ. στην Φ. Κατσούρη ν. Μ. Χατζηνικόλα (2010) 1 Α.Α.Δ. 1634.
«Η αντιπαράθεση των γονέων και η αντιπαλότητα τους μέσα από δικαστικές διαδικασίες αντιστρατεύονται στα συμφέροντα και την ευημερία των ανηλίκων τέκνων τους.»
Ως προς τα έξοδα, ενόψει της πιο πάνω κατάληξης, κρίνω ορθό και δίκαιο όπως τα έξοδα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της εναρκτήριας αίτησης, σε καμία όμως περίπτωση να είναι εναντίον της Αιτήτριας.
(Υπ.) ………………………………
Μ. Τσαγγαρίδης
Πρόεδρος Οικογενειακού Δικαστηρίου
/ΚΤ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο