ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Τσαγγαρίδη, Πρ. Οικ. Δ.
Αρ. Αίτησης: 48/2019
Μεταξύ:
Χ. Χ.
Αιτητής
και
Σ. Π.
Καθ΄ ης η Αίτηση
-----------------------------------
17 Ιουνίου 2022
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή: κ. Γ. Νικολάου
Για Καθ’ ης η αίτηση: κ. Στ. Σκορδής
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι διάδικοι στις 24/4/2006 τέλεσαν γάμο. Από τον γάμο τους απέκτησαν μία θυγατέρα την Κ., η οποία σήμερα είναι ηλικίας 13 περίπου ετών. Ο γάμος των διαδίκων λύθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου κατά ή περί το έτος 2012.
Στις 22/10/2015, ο Αιτητής διατάχθηκε, με εκ συμφώνου διάταγμα που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στην αίτηση αρ. 217/13, να καταβάλλει στην Καθ’ ης η αίτηση το ποσό των €300 μηνιαίως και αργότερα από 1/6/16 το ποσό των €350 μηνιαίως, ως συνεισφορά του για τη διατροφή της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων.
Σήμερα, με τις εν τω μεταξύ επελθούσες προσαυξήσεις του 10%, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία, το ποσό της συνεισφοράς του Αιτητή στη διατροφή του παιδιού των διαδίκων διαμορφώθηκε στο ποσό των €423 μηνιαίως.
Με την παρούσα αίτησή του, ο Αιτητής αιτείται την τροποποίηση του διατάγματος διατροφής ημερομ. 22/10/15 με βάση το άρθρο 38(1) του Ν.216/90, έτσι ώστε το ποσό της συνεισφοράς του για τη διατροφή της θυγατέρας των διαδίκων μειωθεί στο ποσό των €250 μηνιαίως.
Ειδικότερα, επιζητεί από το Δικαστήριο ως ακολούθως:
«Α) Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να τροποποιείται το υπ’ αριθμό 217/13 Διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας – Δικαιοδοσία Διατροφής ημερ 22/1015, το οποίο εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην αίτηση υπ’ αριθμό 217/13 της Καθ’ ης η Αίτηση, ούτως ώστε το ποσό που διατάχθηκε να καταβάλλει ο Αιτητής στην Καθ’ ης η Αίτηση ως η συνεισφορά του για την διατροφή και συντήρηση της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, Κ. Χ’ Θ. να μειωθεί στο ποσό των €250.- μηνιαίως από το ποσό των €385.- μηνιαίως που είναι σήμερα.
Β) Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσει και/ή απαγορεύει την αυτόματη αύξηση του ποσού της διατροφής κατά δέκα τοις εκατόν (10%) κάθε εικοσιτέσσερις μήνες σε περίπτωση που εκδοθεί διάταγμα ως το σημείο Α ανωτέρω.»
Η ακρόαση διεξήχθη με την ανταλλαγή της γραπτής μαρτυρίας των διαδίκων στη βάση της νέας Δ.30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Δεν υπήρξε αντεξέταση των διαδίκων και έτσι η διαδικασία ολοκληρώθηκε με την κατάθεση των γραπτών αγορεύσεων των δικηγόρων των διαδίκων.
Ο Αιτητής, στην ένορκή του δήλωση, αναφέρει ότι εργάζεται ως Αξιωματικός στην Αστυνομία Κύπρου και σήμερα λαμβάνει περί τα €2.700 μηνιαίως. Από τον Δεκέμβριο του 2016 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019 υπηρετούσε με απόσπαση στο εξωτερικό ως μέλος της Αστυνομίας Κύπρου, ενώ από τον Δεκέμβριο του 2019 έχει επιστρέψει στην Κύπρο και εργάζεται σε Αστυνομικό Σταθμό.
Από την έκδοση του διατάγματος διατροφής μέχρι και σήμερα δεν έχει οποιαδήποτε ουσιαστική αύξηση στις μηνιαίες απολαβές του, ούτε λαμβάνει οποιοδήποτε περαιτέρω εισόδημα από οποιαδήποτε άλλη πηγή. Επισύναψε, αντίστοιχα, ως Τεκμήρια 1 και 2, τις μισθοδοσίες του για τον Οκτώβριο του 2015 και για τον Ιανουάριο του 2021.
Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι κατά την ημέρα έκδοσης του διατάγματος διατροφής ήταν πατέρας 3 τέκνων, ενώ σήμερα και συγκεκριμένα στις 15/10/15, (Τεκμήριο 3), απέκτησε ακόμα ένα παιδί τον Α., σήμερα ηλικίας περίπου 6 ετών. Τα δύο μεγαλύτερα σε ηλικία τέκνα είναι σήμερα είναι 23 και 21 ετών και εξαρτώνται οικονομικά από τον ίδιο, αφού η μητέρα τους τα έχει εγκαταλείψει από το έτος 2016 και έκτοτε επωμίζεται αποκλειστικά και τα δικά τους έξοδα. Επισύναψε ως Τεκμήριο 4 την κάρτα πολύτεκνων την οποία έχει και επί της οποίας αναγράφονται επ’ ονόματί του όλα τα τέκνα του.
Περαιτέρω, επωμίζεται αποκλειστικά τις οικονομικές ανάγκες όλης της οικογένειάς του, αφού η νυν σύζυγός του είναι άνεργη και το ανήλικο τέκνο του ο Α., ο οποίος είναι 6 ετών, έχει αυξημένες οικονομικές ανάγκες. Επισύναψε ως Τεκμήριο 5, βεβαίωση των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία βεβαιώνεται ότι η σύζυγός του δεν είναι ασφαλισμένη στο σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων. Δεδομένης της αλλαγής στην οικονομική κατάστασή του, η οποία έχει μεταβληθεί από την έκδοση του διατάγματος διατροφής, ως ισχυρίζεται, αδυνατεί να συνεχίσει να καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των €385 και τούτο διότι τα εισοδήματά του δεν έχουν μεταβληθεί, ενώ αντίθετα οι οικονομικές του υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που αδυνατεί να καλύπτει τα έξοδα διαβίωσης του ίδιου και της οικογένειάς του, αλλά και τις άλλες άμεσες υποχρεώσεις του και να παραμένει και συνεπής προς την υποχρέωσή του προς την Καθ’ ης η αίτηση και το ανήλικο τέκνο του. Ως ισχυρίζεται, εξ ανάγκης διαμένει με την οικογένειά του σε ημιτελή κατοικία σε αγροτική περιοχή και χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του όχημα αξίας πέριξ των €1.000 (Τεκμήριο 6).
Ο Αιτητής, περαιτέρω, θεωρεί υπερβολικό το ποσό των €385 μηνιαίως ως συνεισφορά του στη διατροφή του παιδιού των διαδίκων, εφόσον η Καθ’ ης η αίτηση οφείλει συνεισφορά ίση και/ή μεγαλύτερη από τη δική του, βάσει των δικών της εισοδημάτων. Τέλος, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η αίτηση λαμβάνει το επίδομα μονογονιού και το επίδομα τέκνου, τα οποία ανέρχονται συνολικά στο ποσό των €220 μηνιαίως και όπως ισχυρίζεται, με βάση μια απλή μαθηματική πράξη, η Καθ’ ης η αίτηση λαμβάνει από τη δική του συνεισφορά στη διατροφή της ανήλικης αλλά και από τα σχετικά επιδόματα το συνολικό ποσό των €605 μηνιαίως.
Η Καθ’ ης η αίτηση, στη μαρτυρία της, ισχυρίζεται ότι η απόκτηση νέου παιδιού δεν πρέπει και δεν μπορεί να επηρεάσει τις υποχρεώσεις του Αιτητή προς το παιδί του, αφού τα έξοδα του Αιτητή έχουν μειωθεί, λόγω του ότι τα άλλα του παιδιά έχουν ενηλικιωθεί και εργάζονται και δεν καταβάλλει πλέον γι’ αυτά διατροφή, την οποία κατέβαλλε κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος. Ο Αιτητής, με τη νέα του οικογένεια, ζει μια πολυέξοδη ζωή, ταξιδεύει σε διάφορα μέρη και κάνει συχνά διακοπές μαζί με την οικογένειά του, γεγονός που καταδεικνύει την οικονομική του άνεση. Κατάθεσε, ως τεκμήριο 1, διάφορες φωτογραφίες που παρουσιάζονται σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες δείχνουν ότι ακόμα και τον Ιούλιο του 2021 ο Αιτητής ταξίδεψε με τη νέα του οικογένεια στην Ιταλία για 10 ημέρες, χωρίς ποτέ από το 2012 και μετά να ζητήσει να πάρει σε ταξίδι και το παιδί τους.
Η Καθ’ ης η αίτηση ισχυρίζεται ότι η νέα σύζυγος του Αιτητή εργάζεται, αφού η ίδια σε δικές της προσωπικές σελίδες κοινωνικής δικτύωσης διαφημίζει τη δική της επαγγελματική δραστηριότητα με την ονομασία K ………… . Επισύναψε, ως Τεκμήριο 2, στη ένορκή της δήλωση στιγμιότυπα οθόνης από συγκεκριμένες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Χαρακτηρίζει ως αναληθείς τους ισχυρισμούς του Αιτητή για αύξηση των οικονομικών του υποχρεώσεων και ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής φιλοξενεί συγγενικά πρόσωπα της νέας του συζύγου από το εξωτερικό συχνά. Είναι το αντίθετο που συμβαίνει κατά τους ισχυρισμούς της, ότι δηλαδή οι δικές της συνθήκες έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, καθότι τα εισοδήματά της έχουν παραμείνει τα ίδια, ενώ τα έξοδα έχουν αυξηθεί. Μεταξύ άλλων, καταβάλλει δόση δανείου για το διαμέρισμα στο οποίο διαμένει με το παιδί τους και ότι από την έκδοση του διατάγματος διατροφής στις 22/10/2015, οι συνθήκες και τα γεγονότα, στη βάση των οποίων εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, έχουν αλλάξει λόγω της αύξησης των εξόδων της ανήλικης και ειδικότερα:
- Η ανήλικη παρακολουθεί ιδιαίτερα Αγγλικά €100 μηνιαίως, ιδιαίτερα μπαλέτου €90 μηνιαίως και καταβάλλει €400 ετησίως για τις εξετάσεις, στολές, βιβλία και άλλα έξοδα που αφορούν τα πιο πάνω ιδιαίτερα μαθήματα.
- Η ανήλικη χρειάζεται €200 ετησίως για γυαλιά, εξετάσεις και θεραπεία λόγω του προβλήματος μυωπίας που παρουσιάζει. Επίσης, την τρέχουσα σχολική χρονιά φοιτά στην Α΄ τάξη Γυμνασίου και χρειάζεται ειδική στολή, (Τεκμήριο 3), απόκτησε κινητό τηλέφωνο με €18 μηνιαίως τέλη σύνδεσης και τηλεφωνίας και χρειάζεται κάρτα για τη διακίνησή της με λεωφορείο.
- Περαιτέρω, η ανήλικη ακολουθεί ορθοδοντική θεραπεία, το κόστος της οποίας θα ανέλθει στα €3.000 περίπου, (Τεκμήριο 4), στην οποία ορθοδοντική θεραπεία, παρά την παράκληση της μέσω του δικηγόρου της, ο Αιτητής αρνείται να συνεισφέρει.
- Τα εισοδήματά της έχουν παραμείνει τα ίδια χωρίς αύξηση ή διαφοροποίηση από την έκδοση του επίδικου διατάγματος. Το παιδί περνά όλο τον χρόνο μαζί της, αφού ο Αιτητής ελάχιστη επικοινωνία έχει με το παιδί.
Η εξέταση του υπό κρίση αιτήματος της Αιτήτριας διέπεται από τον περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμο, Ν.216/90 (κατωτέρω «ο νόμος»).
Το άρθρο 33(1) του Νόμου ορίζει:
«33.-(1) Οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του.»
Το άρθρο 37 του Νόμου ορίζει:
«37.-(1) Η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν για διατροφή προσώπου.
(2) Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευση του.»
Το άρθρο 38(1) του Νόμου ορίζει:
«38. (1) Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή και να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής.»
Με τις πρόνοιες του άρθρου 33(1) του Νόμου εισάγεται η αρχή της υποχρέωσης και των δύο γονέων για την από κοινού διατροφή των τέκνων τους, (βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη (1998) 1 ΑΑΔ 1386).
Το άρθρο 38(1) του Νόμου, που ρυθμίζει την τροποποίηση υφιστάμενου διατάγματος διατροφής, ως είναι η παρούσα περίπτωση, έχει απασχολήσει τη νομολογία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου.
Συγκεκριμένα, στην απόφαση Άντρη Αντρέου και Ιωάννη Τσίρου, ΄Εφεση αρ 16/2013, 21/12/16, αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:
«Το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το επίδικο ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου ζήτημα προβλέπεται από το άρθρο 38 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου αρ. 216/90 το οποίο προβλέπει:
«Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής.»
Το άρθρο 38 ακολουθεί το άρθρο 33 του ιδίου Νόμου, το οποίο καθορίζει ότι οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, καθώς επίσης και το άρθρο 37 που προνοεί ότι η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του και, ανάλογα με την περίπτωση, και έξοδα για την εκπαίδευσή του.
Το άρθρο 38, το οποίο είναι προσδιοριστικό της δυνατότητας τροποποίησης υφιστάμενου διατάγματος διατροφής, ερμηνεύθηκε σε αριθμό υποθέσεων όπως τις Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (1993) 1 ΑΑΔ 195, Αριστείδου ν. Χρυσάνθου (1994) 1 ΑΑΔ 711, Δημητρίου ν. Περδίου (2005) 1 ΑΑΔ 1418 και άλλες. Η νομολογία έχει καθορίσει ότι μόνο γεγονότα τα οποία ανακύπτουν μετά την έκδοση του αρχικού διατάγματος είναι δυνατό να ληφθούν υπόψη προς αναθεώρηση του υφιστάμενου διατάγματος. Είναι η μεταβολή των όρων που καθιστά την αρχική απόφαση μεταρρυθμιστέα. Αυτό σημαίνει ότι οιοσδήποτε των διαδίκων που υπόκειται στο αρχικό διάταγμα διατροφής, μπορεί να υποβάλει αίτηση για τροποποίηση είτε προς τα άνω, είτε προς τα κάτω, ή, ακόμη και να επιδιώξει εξ ολοκλήρου τερματισμό της διατροφής, (δέστε σχετικά και τα όσα αναφέρονται στα συγγράμματα του Ε. Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙα, σελ. 144-145, Γιώργου Κουμάντου: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙ, σελ. 123-125 και Βασίλη Βαθρακοκοίλη: Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, Γ΄ ΄Εκδοση, σελ. 515-518, που ερμηνεύουν το αντίστοιχο άρθρο 1494 του Αστικού Κώδικα). Ο Αιτητής έχει βέβαια το βάρος απόδειξης ότι οι όροι του υφιστάμενου διατάγματος διατροφής έχουν μεταβληθεί ούτως ώστε να είναι αναγκαία η τροποποίηση του.»
Τα πιο πάνω νομολογηθέντα στην υπόθεση Τσίρος, ανωτέρω, υιοθετήθηκαν και στην απόφαση του Δ.Ο.Δ. στην ΠΕΤΡΗ - ΚΑΙ - ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ, Έφεση αρ. 28/19, ημερομ. 4/6/21. (βλ. επίσης τις αποφάσεις του Δ.Ο.Δ. στις υποθέσεις, ΧΑΤΖΗΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΒΑ, Έφ. αρ. 37/19, 3/6/21, Ε.Σ. ΚΑΙ Ε.Σ., Έφ. αρ. 17/19, 5/2/21, Μαυρονικόλα και Ξάνθου, Έφ. αρ. 8/18, 3/12/20, Σ.Κ. ν. Ε.Ζ., Έφ. αρ. 39/16, 5/3/20, Κ.Ξ. ν. Ε.Κ., Έφ. αρ. 24/17, 5/3/20).
Ο Αιτητής, ουσιαστικά, στηρίζει το υπό κρίση αίτημά του στη θέση του ότι ενώ ο μισθός του παρέμεινε αμετάβλητος από της εκδόσεως του διατάγματος μέχρι σήμερα, εν τούτοις δεν μπορεί, χωρίς να επέλθει η μείωση της συνεισφοράς του, να ανταπεξέλθει οικονομικά στις οικογενειακές του υποχρεώσεις, διότι έχει αποκτήσει ακόμη ένα παιδί, έχει ακόμη δύο μεγαλύτερα παιδιά ηλικίας 23 και 21 ετών, τα οποία είναι ενήλικα, εξαρτώνται αποκλειστικά από τον ίδιο, ότι η σύζυγός του είναι άνεργη και επωμίζεται όλα τα έξοδα της οικογένειας, δηλαδή της συζύγου και του παιδιού τους τα οποία είναι αυξημένα και περαιτέρω, η Καθ’ ης η αίτηση λαμβάνει επίδομα μονογονιού και επίδομα τέκνου, συνολικά στο ποσό €220 μηνιαίως και κατά τη δική του προσέγγιση, η Καθ’ ης η αίτηση λαμβάνει από τη δική του συνεισφορά και τα επιδόματα, συνολικά €385 + €220 = €605 μηνιαίως.
Για τους λόγους που αναλυτικά θα εξηγηθούν κατωτέρω, η υπό κρίση αίτηση, είναι καταδικασμένη σε απόρριψη.
Όπως προκύπτει από την παρατεθείσα νομολογία, ο Αιτητής φέρει το βάρος της απόδειξης ότι επήλθε ουσιώδης μεταβολή των όρων διατροφής, προκειμένου να πετύχει στο αίτημά του.
Στην παρούσα υπόθεση ο Αιτητής απέτυχε να αποσείσει το βάρος αυτό.
Είναι γεγονός, από τη μαρτυρία του Αιτητή, και τα επισυναφθέντα Τεκμήρια 1 και 2 στην ένορκή του δήλωση, ότι ο μισθός του από της εκδόσεως του διατάγματος και μεταγενέστερα, παρέμεινε ουσιαστικά ο ίδιος, πέριξ των €2.700.- μηνιαίως.
Το γεγονός αυτό, αφ’ εαυτού, δεν συνεπάγεται τη μείωση της καθορισθείσας συνεισφοράς του. Συνδέει όμως ο Αιτητής, το γεγονός αυτό με άλλες μεταβολές που επήλθαν, και οι οποίες έχουν αναφερθεί ανωτέρω, προκειμένου να πετύχει στο αίτημά του. Εξηγώ αμέσως κατωτέρω.
Το υπό κρίση διάταγμα εκδόθηκε στις 22/10/15 και καθορίσθηκε η συνεισφορά του στη διατροφή του παιδιού τους ως ακολούθως:
- από 1/11/15 €300.- μηνιαίως, και
- από 1/11/16 €350.- μηνιαίως.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Σύγγραμμα Αστικός Κώδιξ των Γεωργιάδη–Σταθοπούλου, σελ. 769:
«Η μεταβολή των όρων διατροφής πρέπει να είναι ουσιώδης και να επήλθε σε χρόνο μεταγενέστερο από εκείνον που καθορίζει η απόφαση ή η «ρυθμιστική σύμβαση» ως χρόνο έναρξης της διατροφής, και μάλιστα σε χρόνο τόσο μεταγενέστερο ώστε να μην ήταν δικονομικά δυνατόν σ’ εκείνον που ζητεί τη μεταρρύθμιση να προβάλει τη μεταβολή στην αρχική δίκη.»
Σύμφωνα με την ίδια τη μαρτυρία του Αιτητή, και αναφέρομαι στο Τεκμήριο 3, που είναι το πιστοποιητικό γέννησης του νέου του παιδιού, το παιδί γεννήθηκε στις 15/8/15. Το διάταγμα εκδόθηκε Eκ Συμφώνου στις 22/10/15. Επομένως, το παιδί υπήρχε στη ζωή του Αιτητή πριν την έκδοση του Εκ Συμφώνου διατάγματος, γνώριζε ασφαλώς ότι το γεγονός αυτό συνεπαγόταν και νέα έξοδα για τη διατροφή του, και παρά ταύτα προβαίνει όχι μόνο σε Εκ Συμφώνου έκδοση διατάγματος, αλλά συναινεί και στην αύξηση του ποσού συνεισφοράς του από €300.- μηνιαίως αρχικά (από 1/11/15) σε €350.- μηνιαίως από 1/6/16 και εντεύθεν.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η απόκτηση του νέου παιδιού του Αιτητή δεν μπορεί να θεωρηθεί από το Δικαστήριο ως γεγονός που συνιστά ουσιώδη μεταβολή των όρων της διατροφής.
Ισχυρίζεται, περαιτέρω ο Αιτητής, ότι με τον αμετάβλητο μισθό του είναι υποχρεωμένος να καλύπτει τα έξοδα της συζύγου του και του παιδιού τους. Θα πρόσθετα, και τα δικά του έξοδα διατροφής, δηλαδή όλης της νέας οικογένειάς του.
Πρόκειται για ισχυρισμό που παρέμεινε μετέωρος, αφού καμία μαρτυρία προσφέρθηκε στο Δικαστήριο για τις ανάγκες διατροφής της νέας του οικογένειας και του ποσού που απαιτείται για τη μηνιαία κάλυψη των αναγκών αυτών.
Σε σχέση με τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι η σύζυγός του είναι άνεργη, σημειώνω ότι σύμφωνα με την αναντίλεκτη μαρτυρία της Καθ’ ης η αίτηση, παράγραφος 9 της ένορκης δήλωσής της, και το επισυναφθέν Τεκμήριο 2, η σύζυγος του Αιτητή φαίνεται να δραστηριοποιείται επαγγελματικά.
Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με τη νομολογία, η σύζυγος του Αιτητή έχει την ικανότητα να κερδίζει εισόδημα (potential earning capacity) και έτσι να συνεισφέρει και η ίδια στα οικογενειακά βάρη (βλ. Δημητρίου ν Περδίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 1418).
Ισχυρίζεται, περαιτέρω, ως συνθήκη μεταρρύθμισης του διατάγματος ότι τα δύο μεγαλύτερα τέκνα του, εξαρτώνται οικονομικά, αποκλειστικά από τον ίδιο και επωμίζεται, λόγω αδιαφορίας της μητέρας τους όλα τα έξοδα τους.
Τα ενήλικα παιδιά του Αιτητή, όπως αναντίλεκτα αναφέρει η Καθ’ ης η αίτηση, εργάζονται και επιπλέον ο Αιτητής δεν καταβάλλει πλέον διατροφή για αυτά, την οποία κατέβαλλε όταν αυτά ήταν ανήλικα.
Περαιτέρω, τονίζεται, παρά τα πιο πάνω αναφερθέντα, ότι ο Αιτητής και πάλιν ουδεμία αναφορά κάνει για το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η, κατά τον ισχυρισμό του, στήριξη των ενήλικων παιδιών του.
Εν πάση περιπτώσει, ως γενική αναφορά θα ήθελα να αναφέρω ότι, κατά την κρίση μου, οσάκις η υποχρέωση συνεισφοράς γονέα στη διατροφή ανηλίκου, συντρέχει με αυτή ενήλικου παιδιού και κυρίως όταν το ενήλικο παιδί είναι σε θέση να εργασθεί, η διατροφή του ανηλίκου προηγείται, ως πλήρως εξαρτώμενου, από τους γονείς του, προσώπου.
Απορριπτέος τυγχάνει επίσης και ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι, πέραν των €380.- μηνιαίως που λαμβάνει η Καθ’ ης η αίτηση ως η συνεισφορά του, λαμβάνει επίσης τα επιδόματα μονογονιού και τέκνου, συνολικά €220.- μηνιαίως, έτσι ώστε η Καθ’ ης η αίτηση να λαμβάνει μηνιαίως για τη διατροφή του παιδιού τους €605.- μηνιαίως.
Η συλλογιστική του Αιτητή είναι λανθασμένη και απορρίπτεται πρωτίστως από τη νομολογία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, το οποίο αποφάνθηκε ότι το επίδομα μονογονιού είναι προσωποπαγές δικαίωμα του δικαιούχου γονιού το οποίο υπολογίζεται στα εισοδήματά του και δεν αφαιρείται από τα έξοδα διατροφής παιδιού (KONYALIAN v. PASKULOV, Έφεση αρ. 2/20, 24/6/21).
Ολοκληρώνοντας την απόφασή μου, αν και δεν έχω να αντιμετωπίσω αίτημα της Καθ’ ης η αίτηση για αύξηση της συνεισφοράς του Αιτητή, σημειώνω την αναντίλεκτη θέση της Καθ’ ης η αίτηση αφού δεν αντεξετάσθηκε επί τούτου, ότι τα έξοδα του παιδιού έχουν αυξηθεί από την έκδοση του διατάγματος, τα οποία επωμίζεται και καλύπτει αποκλειστικά η ίδια και τα οποία έχουν ήδη αναφερθεί στη μαρτυρία της, όπως είναι τα ιδιαίτερα Αγγλικών €100.- μηνιαίως, μπαλέτου €90.- μηνιαίως, έξοδα για τη μυωπία της ανήλικης €200.-, ετησίως, €3.000 για την ορθοδοντική θεραπεία της ανήλικης, έξοδα τηλεφωνίας, έξοδα λεωφορείου για το σχολείο, έξοδα για βιβλία, στολές, εξετάσεις κ.λπ., τα οποία όπως προελέχθη, τα καλύπτει αποκλειστικά η ίδια, χωρίς τούτο να αμφισβητηθεί.
Καταληκτικά, για όλους τους πιο πάνω λόγους, ο Αιτητής απέτυχε να αποσείσει το βάρος απόδειξης που φέρει για ουσιώδη μεταβολή των όρων διατροφής.
Συνακόλουθα, η εναρκτήρια αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
(Υπ.) ………………………………
Μ. Τσαγγαρίδης
Πρόεδρος Οικογενειακού Δικαστηρίου
/ΚΤ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο