ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: [ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΗΣ, Πρ.]
(Αίτηση Αρ 500/2022)
(iJUSTICE)
Μεταξύ:
Δ. Α. Β.,
Αιτητής,
ΚΑΙ
Ι. Φ. Η.,
Καθ’ ης η αίτηση.
-----------------------------------
Μονομερής αίτηση ημερομ. 7/11/22
7 Απριλίου 2023
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή: κ. Χρ. Ματθαίου
Για Καθ’ ης η αίτηση: κ. Χριστοφή για Ε & Γ Οικονομίδης ΔΕΠΕ
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μέσα στα πλαίσια καταχώρησης εναρκτήριας αίτησης ρύθμισης γονικής μέριμνας ανηλίκων, ο Αιτητής, στις 7/11/22, καταχώρησε την παρούσα μονομερή αίτηση, με την οποία αιτείται από το Δικαστήριο τις πιο κάτω θεραπείες:
«Α) Την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να διατάσσεται η καθ’ ης η αίτηση να μεταφέρει τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων Θ. και Α. Β. στον τόπο που διέμεναν, στην οδό ……………….. στο Τ. για σκοπούς διαμονής μέχρι της πλήρους εκδίκασης και αποπεράτωσης της κυρίως αίτησης.
Β) Την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να καθορίζεται ως τόπος διαμονής των πιο πάνω ανηλίκων η οδός …………………… στο Τ. μέχρι της πλήρους εκδίκασης και αποπεράτωσης της κυρίως αίτησης.
Γ) Την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να διατάσσεται η καθ’ ης η αίτηση να επιτρέψει την απρόσκοπτη συνέχιση της φοίτησης των ανήλικων τέκνων των διαδίκων Θ. και Α. Β. στο Β΄ Δημοτικό Σχολείο Τ. και στο Ε. Κοινοτικό Νηπιαγωγείο Τ., αντίστοιχα μέχρι της πλήρους εκδίκασης και αποπεράτωσης της κυρίως αίτησης.
Δ) Την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να καθορίζεται η επικοινωνία του Αιτητή με τα ανήλικα τέκνα του Θ. και Α. Β. μέχρι της εκδίκασης και αποπεράτωσης της κυρίως αίτησης και όπου απαιτείται να διατάσσεται η καθ’ ης η αίτηση να παραδίδει τα ανήλικα ως ακολούθως:
(1) Κάθε εβδομάδα από Δευτέρα – Παρασκευή, αμφοτέρων περιλαμβανομένων και από 1:00 μ.μ. – 6:00 μ.μ. και σε περίπτωση σχολικής ή δημόσιας αργίας από 10:00 π.μ. – 6:00μ μ.μ.
(2) Κάθε δεύτερο Παρασκευοσαββατοκύριακο και από 6:00 μ.μ. της Παρασκευής – 6:00 μ.μ. της Κυριακής με δικαίωμα διανυκτέρευσης.»
Το Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο της μονομερούς αιτήσεως, διέταξε την επίδοσή της στην Καθ’ ης η αίτηση, η οποία στις 22/12/22 καταχώρησε ένσταση.
Αντικείμενο της παρούσας απόφασης, αποτελεί η προδικαστική ένσταση που εγείρεται από την Καθ’ ης η αίτηση και η οποία παρατίθεται κατωτέρω:
«1. Η Καθ’ ης η αίτηση εγείρει κατά τόπον αναρμοδιότητα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για εκδίκαση οποιουδήποτε ζητήματος αφορά την γονική μέριμνα των ανήλικων τέκνων των διαδίκων. Δυνάμει, του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου του 1990 (23/1990) άρθρο 12, το κατά τόπο αρμόδιο δικαστήριο στην περίπτωση που η διαφορά αφορά ανήλικο, είναι το δικαστήριο μέσα στην επαρχία όπου διαμένει ο ανήλικος ή ο εναγόμενος. Συνεπώς, από την στιγμή που κατά την καταχώρηση της παρούσας αίτησης, τόσο η Καθ’ ης η αίτηση όσο και τα ανήλικα, διαμένουν και φοιτούν στην Λεμεσό, τότε το κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού.»
Σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα, στη βάση των οποίων θα κριθεί η προδικαστική ένσταση της κατά τόπο αρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου, οι διάδικοι είναι σύζυγοι. Τέλεσαν γάμο στις 29/6/2013. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά. Τον Θ. που γεννήθηκε την 21/2/2013 και τον Α. που γεννήθηκε την 20/2/2020. Το οικογενειακό σπίτι βρισκόταν στο χωρίο ….….. της Επαρχίας Λευκωσίας. Ο γάμος τους παρουσίασε προβλήματα. Ο Αιτητής, τοποθετεί τη διάσταση στις σχέσεις τους τον Ιούνιο του 2022, ενώ η Καθ’ ης η αίτηση τοποθετεί τη διάσταση στις αρχές του έτους 2015. Συμφωνούν όμως, ότι διέμεναν κάτω από την ίδια στέγη μαζί με τα παιδιά τους μέχρι και τις 14/10/2022.
Στις 14/10/2022, η Καθ’ ης η αίτηση μαζί με τα παιδιά πήγαν σε καταφύγιο του ΣΠΑΒΟ Λεμεσού (Σύνδεσμος για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια).
Μετά την αποχώρηση της Καθ’ ης η αίτηση από το πιο πάνω καταφύγιο, η Καθ’ ης η αίτηση, μαζί με τα παιδιά των διαδίκων, μένουν σε ενοικιαζόμενη κατοικία στο ……… της Επαρχίας Λεμεσού, σύμφωνα με ενοικιαστήριο έγγραφο ημερομ. 25/11/2022, Τεκμ. 1 στην ένστασή της. Τα παιδιά των διαδίκων, ο μεν Θ. σύμφωνα με το Τεκμ. 2, ημερομ. 27/10/2022, φοιτά σε Δημοτικό Σχολείο του χωριού ……….. στη Λεμεσό, ο δε Α., σύμφωνα με το Τεκμ. 3 σε παιδικό σταθμό του ίδιου χωριού. Περαιτέρω, ο Θ. φοιτά σε ιδιωτικό φροντιστήριο αγγλικών και έχει εγγραφεί και σε ακαδημία ποδοσφαίρου, (Τεκμ. 4 και 5 της ένστασης). Σημειώνεται ότι ο Θ. ήταν μέλος ακαδημίας ποδοσφαίρου, όταν η οικογένεια ζούσε στη Λευκωσία.
Τέλος, η Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε, επίσης, στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, την αίτηση ρύθμισης γονικής μέριμνας ανηλίκων, αρ. 323/22, ημερομ. 2/11/2022.
Η ακρόαση της πιο πάνω προδικαστικής ένστασης διεξήχθηκε με τις γραπτές αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων.
Η κατά τόπο δικαιοδοσία των Οικογενειακών Δικαστηρίων, αναφορικά με ανήλικο, προβλέπεται στο άρθρο 12(1)(β) του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου, Ν.23/90.
Συγκεκριμένα, το άρθρο αυτό έχει ως ακολούθως:
«12.-(1) Το Οικογενειακό Δικαστήριο είναι αρμόδιο να ακούει και να αποφασίζει για οποιοδήποτε ζήτημα, όταν:
(α) Ο ενάγων ή ο εναγόμενος έχει τη διαμονή του ή τον τόπο διεξαγωγής της εργασίας του μέσα στην επαρχία για την οποία ιδρύθηκε το Οικογενειακό Δικαστήριο·
(β) η διαφορά αφορά ανήλικο και ο ανήλικος ή ο εναγόμενος διαμένει μέσα στην επαρχία για την οποία ιδρύθηκε το Οικογενειακό Δικαστήριο·»
Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Δικαιοδοσία ή Αρμοδιότητα σημαίνει την εξουσία την οποία έχει ένα Δικαστήριο να αποφασίζει θέματα τα οποία παρουσιάζονται ενώπιόν του ή να επιλαμβάνεται θεμάτων τα οποία παρουσιάζονται σύμφωνα με Δικονομικούς Κανόνες ενώπιόν του, για απόφαση (βλ. In Re PITARIDES (2007) 1(B) Α.Α.Δ. 1010,1016).
Ένα Δικαστήριο της Κύπρου για να αναλάβει δικαιοδοσία για επίλυση συγκεκριμένης διαφοράς, απαραιτήτως, πρέπει να έχει ταυτόχρονα καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμοδιότητα (βλ. Βερεγγάρια Παπακόκκινου ν. Εταιρείας LANDBROKE GROUP P.L.C. κ.ά. (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 838).
Επίσης, σύμφωνα πάντα με τη νομολογία, η απόφαση ως προς την ύπαρξη ή μη δικαιοδοσίας δεν μπορεί παρά να είναι το αποτέλεσμα της αντιπαραβολής των επίδικων θεμάτων προς τις νομοθετικές πρόνοιες που καθορίζουν τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, δηλαδή την εξουσία του Δικαστηρίου, όπως αυτή καθορίζεται από τον δικαιοδοτικό νόμο, να επιλαμβάνεται θεμάτων που εγείρονται ενώπιόν του για απόφαση, σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες (βλ. Μούρτζινος ν. Global Cruises Ltd, (1992) 1 A.A.Δ. 1160).
Ο δικηγόρος της Καθ’ ης η αίτηση βάσισε την εισήγησή του στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση Nora El. Hani El Sayegh v. Hani El Sayegh (1992) 1 Α.Α.Δ. 1017, 1032:
«Αυτή τη συμφυή καθ' ύλη αρμοδιότητα, που έχουν τα Αγγλικά Δικαστήρια, την έχουν και τα Κυπριακά Δικαστήρια, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τον Περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60 και το Σύνταγμα, τα Δικαστήριά μας εφαρμόζουν τις Αρχές της Επιείκειας και συνεπώς, πέραν από τις πρόνοιες του Κεφ. 277, τα Επαρχιακά Δικαστήρια έχουν αρμοδιότητα που απορρέει από την ίδια συμφυή εξουσία που έχουν τα Αγγλικά Δικαστήρια να εκδικάζουν υποθέσεις κηδεμονίας και γενικά προστασίας ανηλίκων, η οποία βασίζεται στην απλή και μόνο παρουσία των ανηλίκων στην κατά τόπο αρμοδιότητα τους. Μια τέτοια δικαιοδοσία είναι αναγκαίο να υπάρχει για να μπορούν τα Δικαστήρια μας να προστατεύουν αποτελεσματικά τα έχοντα ανάγκη προστασίας νεάρα πρόσωπα.»
Με βάση το πιο πάνω απόσπασμα, ο δικηγόρος της Καθ’ ης η αίτηση ισχυρίσθηκε ότι με βάση τα γεγονότα, εφόσον η Καθ’ ης η αίτηση από τις 14/10/2022, αυτή και τα παιδιά παρέμειναν προσωρινά στο ΣΠΑΒΟ Λεμεσού και από 25/11/2022 διαμένουν σε ενοικιαζόμενη κατοικία στο χωριό .………… Λεμεσού και τα παιδιά φοιτούν σε ανάλογα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ως προελέχθηκε, και έχει καταχωρήσει από τις 2/11/2022 την αίτηση γονικής μέριμνας αρ. 323/2022 στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, είναι πρόδηλο κατά την έκφρασή του, ότι τα παιδιά «βρίσκονται και διαμένουν στη Λεμεσό μαζί με την Καθ’ ης η αίτηση και κατ’ επέκταση το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας είναι κατά τόπο αναρμόδιο.»
Για τους λόγους που θα εξηγηθούν κατωτέρω, δεν συμφωνώ με την πιο πάνω θέση.
Τα γεγονότα της υπόθεσης Sayegh, (ανωτέρω), διαφοροποιούνται από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης.
Κατ’ αρχή, δεν τίθεται θέμα συμφυούς καθ’ ύλη αρμοδιότητας των Οικογενειακών Δικαστηρίων στην παρούσα υπόθεση, αφού η καθ’ ύλην αρμοδιότητα των Οικογενειακών Δικαστηρίων παρέχεται σ’ αυτά σε υποθέσεις γονικής μέριμνας ανηλίκων από το Άρθρο 11(1)(ε), στο οποίο ορίζεται ότι, «Θέματα γονικής μέριμνας, διατροφής, αναγνώρισης τέκνου, υιοθεσίας, περιουσιακών σχέσεων των συζύγων και οποιαδήποτε άλλη γαμική ή οικογενειακή διαφορά, εφόσον οι διάδικοι ή ένας από αυτούς έχουν τη διαμονή τους στη Δημοκρατία», όπως συμβαίνει για τους διαδίκους στην παρούσα υπόθεση.
Η υπόθεση Sayegh, αφορούσε την ερμηνεία του Άρθρου 2 του περί Κηδεμονίας Ανηλίκων και Ασώτων Νόμου Κεφ. 277, το οποίο διαλαμβάνει ότι:
«Court means-
(a) In proceedings for the appointment or removal of a guardian, and the custody of, and right of access to an infant, the President of the District Court within the jurisdiction of which an infant or prodigal resides and
(b) In all other cases, a member of the District Court within the jurisdiction of which an infant or Prodigal resides.»
Τα γεγονότα της υπό κρίση υπόθεσης διαφοροποιούνται, ως έχουν εκτεθεί, από τα γεγονότα της υπόθεσης Sayegh.
Στην υπόθεση Sayegh, οι διάδικοι ήσαν πολίτες της Ιορδανίας, μέλη της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και είχαν συνάψει εκκλησιαστικό γάμο το 1979 στις Η.Π.Α.
Από τον γάμο τους είχαν αποκτήσει δύο ανήλικα παιδιά. Από το 1989, ήσαν σε διάσταση και τα παιδιά διέμεναν με τον πατέρα τους.
Τον Δεκέμβρη του 1989, ο πατέρας ήλθε στην Κύπρο με τα παιδιά και διέμεναν στη Λεμεσό.
Η μητέρα στις 28/2/1990, καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αίτηση για την ανάθεση στην ίδια της φύλαξης, ελέγχου και φροντίδας των παιδιών.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, στη βάση των γεγονότων, ότι ο συζυγικό οίκος ήταν στην Ιορδανία, ότι τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στην Ιορδανία, ότι ο πατέρας, είχε το επίκεντρο των εργασιών του στην Ιορδανία, τις οποίες και κατεύθυνε προσωπικά και ότι τα παιδιά των διαδίκων βρέθηκαν στην Κύπρο για σκοπούς διακοπών και ότι η πρόθεση του πατέρα ήταν να επιστρέψουν στην Ιορδανία, απέρριψε την αίτηση, κρίνοντας ότι τα παιδιά των διαδίκων, αν και βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του δεν είχαν εκεί τη μόνιμη διαμονή τους, δηλαδή “resides” σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Κεφ. 277.
Το Εφετείο, ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση, αναφέροντας τα όσα έχουν ήδη παρατεθεί, από το συγκεκριμένο απόσπασμα της Sayegh, σε προηγούμενο σημείο της απόφασής μου.
Κατά την άποψή μου, η απόφαση στην υπόθεση Sayegh θα πρέπει να προσεγγίζεται στη βάση των ιδιαίτερων γεγονότων που την αφορούσαν και δεν μπορεί άνευ ετέρου να τυγχάνει καθολικής εφαρμογής, διότι ενόψει της σαφούς ρύθμισης της καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητας των Οικογενειακών Δικαστηρίων από τα Άρθρα 11 και 12 του Ν.23/90, η καθολική εφαρμογή της Sayegh, δηλαδή της συμφυούς καθ’ ύλην αρμοδιότητας των Οικογενειακών Δικαστηρίων με απλή φυσική παρουσία ανηλίκου στον τόπο δικαιοδοσίας τους, θα οδηγούσε σε παράλογα και/ή ανεπιθύμητα αποτελέσματα και πάντοτε σε βάρος της Δικαιοσύνης και ειδικά του συμφέροντος των παιδιών.
Η άποψή μου ότι η απόφαση στην Sayegh, (ανωτέρω), θα πρέπει να εξετάζεται με βάση τα ιδιαίτερα γεγονότα της, επιβεβαιώνεται και από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην υπόθεση Panayiota Kyriacou v. Andreas Kyriacou 1974 (1) A.A.Δ, όπου το Δικαστήριο, με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής, προχώρησε σε καθορισμό της τοπικής αρμοδιότητας του Δικαστηρίου με βάση το Κεφ. 277, εξετάζοντας το εν λόγω θέμα, όχι στη βάση του “actual physical presence”, αλλά στη βάση της έννοιας του όρου “ordinary residence”.
Θα προχωρήσω κατωτέρω να εξετάσω την έννοια της διαμονής ανηλίκου, όπως αναφέρεται στο παρατεθέν Άρθρο 12(1)(β) του Ν.23/90.
Ο όρος αυτός, συνιστά μία αόριστη νομική έννοια, ο προσδιορισμός της οποίας γίνεται από το Δικαστήριο στη βάση των διαπιστωμένων γεγονότων και του σκοπού που επιδιώκει η συγκεκριμένη πρόνοια του Άρθρου 12(1)(β). Ο προσδιορισμός της διαμονής των ανηλίκων, απαντά και στο τεθέν ερώτημα κατά πόσο το παρόν Δικαστήριο έχει ή όχι τοπική αρμοδιότητα να εκδικάσει την παρούσα υπόθεση.
Κατά τη γνώμη μου, η διαμονή ή κατ’ άλλη έννοια η συνήθης διαμονή ανηλίκου, είναι εκείνη του τόπου στον οποίο βρίσκεται το σύνηθες ή, κατά άλλη έκφραση, το σταθερό κέντρο της ζωής του.
Από τα παρατεθέντα γεγονότα, προκύπτει ότι τα παιδιά των διαδίκων από της γεννήσεώς των ζούσαν στην επαρχία Λευκωσίας. Φοιτούσαν δε σε αντίστοιχα, με την ηλικία τους, εκπαιδευτικά ιδρύματα, και είχαν επίσης τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους, όπως π.χ. σε ακαδημία ποδοσφαίρου.
Οι γονείς τους, από ανέκαθεν ζούσαν μαζί με τα παιδιά τους, στον συζυγικό οίκο, στη Λευκωσία, οι δε εργασίες τους ήταν και εξακολουθούν να είναι στη Λευκωσία.
Συνεκτιμουμένων όλων των πιο πάνω, τα παιδιά των διαδίκων είχαν ενσωματωθεί σε ορισμένο κοινωνικό, εκπαιδευτικό και οικογενειακό περιβάλλον, αυτό της Λευκωσίας.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αρμόδιο κατά τόπο Δικαστήριο, είναι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Τα γεγονότα τα οποία επακολούθησαν μετά τη μονομερή ενέργεια της Καθ’ ης η αίτηση να μεταβεί μαζί με τα παιδιά στη Λεμεσό, δεν αναιρούν όπως θα εξηγηθεί, κατωτέρω, την κατά τόπο αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου.
Στο σύγγραμμα του Βαθρακοκοίλη, «ΤΟ ΝΕΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ» Αθήνα 1990, σελίδα 609, αναφέρονται τα πιο κάτω:
«Τόπος διαμονής: Ο προσδιορισμός του τόπου διαμονής αναφέρεται όχι στη κατοικία, η οποία ορίζεται από το νόμο αναγκαστικώς (56ΑΚ) αλλά στο μέρος (τόπος και σπίτι) που θα διαμένει το τέκνο …… »
Σύμφωνα με το πιο πάνω απόσπασμα, η διαμονή του ανηλίκου, δεν είναι μόνο το σπίτι που κατοικεί, αλλά και η γεωγραφική θέση του, δηλ. συγκεκριμένη επαρχία, δήμος, κ.λπ.
Έτσι, η μονομερής ενέργεια της Καθ’ ης η αίτηση, να μεταβεί μαζί με τα παιδιά στη Λεμεσό, και να διαμένει μαζί με τα παιδιά από 14/10/22, και για ορισμένο χρονικό διάστημα σε καταφύγιο του ΣΠΑΒΟ Λεμεσού, δεν διαφοροποιεί τα πράγματα.
Η προσωρινή διαμονή ή ορθότερο παραμονή ενός ανηλίκου σε καταφύγιο δεν μπορεί, κατά την άποψή μου, να θεωρηθεί ότι προσδίδει στον ανήλικο «διαμονή» ή «συνήθη διαμονή» μέσα στην έννοια του Νόμου.
Ούτε περαιτέρω, διαφοροποιούν τα πράγματα, οι μεταγενέστερες μονομερείς, πάντοτε, ενέργειες της Καθ’ ης η αίτηση, όπως η ενοικίαση οικίας όπου διαμένει με τα παιδιά, η εγγραφή των παιδιών σε ανάλογα εκπαιδευτικά ιδρύματα και εξωσχολικές δραστηριότητες.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα, οι διάδικοι από της διάστασής τους μέχρι και της ημέρας που η Καθ’ ης η αίτηση έφυγε από το σπίτι μαζί με τα παιδιά, διαβιούσαν όλοι, ακόμη και μετά την διάσταση, κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι, καθ’ όλο το πιο πάνω χρονικό διάστημα η γονική μέριμνα των παιδιών ανήκε και ασκείτο και από τους δύο γονείς. Παρά δε τη διάσταση που επήλθε στις σχέσεις τους, ουδείς εκ των διαδίκων προσέφυγε, καθ’ όλον τον πιο πάνω χρόνο, στο Δικαστήριο για ρύθμιση της γονικής μέριμνας και προσδιορισμού του τόπου διαμονής των παιδιών τους, (βλ. Άρθρα 14, 15 του Ν.216/90), ούτε βεβαίως υπήρξε προηγούμενη ρυθμιστική συμφωνία της γονικής μέριμνας των παιδιών μεταξύ των γονέων-διαδίκων.
Έχω την άποψη, ότι η μεταβολή του τόπου διαμονής ανηλίκου, η οποία επιδρά ουσιωδώς στα δικαιώματα του άλλου γονέα, απαιτεί είτε προηγούμενη συμφωνία των γονέων, είτε προηγούμενη δικαστική απόφαση. Η μετακίνηση αυτή, βεβαίως, δεν αφορά οποιαδήποτε μετακίνηση του ανηλίκου, όπως π.χ. από τη μία συνοικία σε άλλη, ή από τον ένα δήμο σε άλλο δήμο της ίδιας επαρχίας, αλλά σημαντική μετακίνηση, όπως π.χ. σε άλλη επαρχία, η οποία επηρεάζει ουσιωδώς τα γονεϊκά δικαιώματα του άλλου γονέα.
Το πιο πάνω συνέβηκε και στον Αιτητή, αφού η Καθ’ ης η αίτηση με τη μονομερή μετακίνηση ή αλλαγή της διαμονής των παιδιών, (σπίτι και τόπος) στη Λεμεσό, έχει επηρεάσει ουσιωδώς το γονεϊκό δικαίωμα της επιμέλειας του Αιτητή, δηλαδή της αμεσότητάς του ως προς την ανατροφή, επίβλεψη, διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση των παιδιών τους, αλλά και της εν γένει επαφής του με τα παιδιά τους.
Οι πιο πάνω ενέργειες της Καθ’ ης η αίτηση, υπό την πιο πάνω θεώρηση, συνιστούν παρανομία, εφόσον έλαβαν χώρα χωρίς την προηγούμενη συμφωνία του Αιτητή ή χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση. Έτσι, δεν μπορούν, κατά την εκτίμησή μου, να αποτελέσουν είτε πραγματικό υπόβαθρο, είτε νομικό έρεισμα για να προσδώσουν κατά τόπο αρμοδιότητα στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού.
Τα πιο πάνω, δεν διαφοροποιούνται από την απόφαση στην υπόθεση φύσεως certiorari, Αναφορικά με την αίτηση του Α. Θεοχάρους (2011) 1 Α.Α.Δ. 886, την οποία επικαλέστηκε ο δικηγόρος της Καθ’ ης η αίτηση.
Τα γεγονότα της απόφαση αυτής διαφοροποιούνται από τα παρόντα.
Στην υπόθεση Θεοχάρους, το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εντός της τοπικής αρμοδιότητας του οποίου διέμεναν τα παιδιά, κατόπιν υποβολής μονομερούς αιτήσεως, εξέδωσε προσωρινό διάταγμα, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά δικαιοδοσία. Εκκρεμούσης της διαδικασίας, επήλθε αλλαγή του τόπου διαμονής των παιδιών από μία επαρχία σε άλλη. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η αλλαγή του τόπου αυτού, δεν αναιρούσε την κατά τόπο δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, καθιστώντας κατά τόπο αρμόδιο το Οικογενειακό Δικαστήριο της άλλης επαρχίας στην οποία μεταγενέστερα διέμεναν τα παιδιά.
Ό,τι έχει σημασία για την παρούσα υπόθεση, από την απόφαση στη Θεοχάρους, (ανωτέρω) είναι το πιο κάτω απόσπασμα:
«Ο καθορισμός της κατά τόπο αρμοδιότητας ως προϋπόθεσης για την ανάληψη δικαιοδοσίας, είναι θέμα νομικό και πραγματικό, εφόσον συναρτάται με τον καθορισμό του τόπου διαμονής των ανηλίκων.»
Το παρόν Δικαστήριο, όπως διαφαίνεται από την παρούσα απόφασή του, έτσι ακριβώς ενήργησε αποφασίζοντας την κατά τόπο αρμοδιότητα στην υπό κρίση υπόθεση.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι κατά τόπο αρμόδιο δικαστήριο στην παρούσα υπόθεση είναι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Η μονομερής αίτηση ημερομηνίας 7/11/22 ορίζεται στις 27/4/23 για προγραμματισμό.
Συνακόλουθα, η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση, τα οποία να υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο, καταβλητέα όμως μετά το πέρας της εναρκτήριας αίτησης.
(Υπ.) ………………………………
Μ. Τσαγγαρίδης
Πρόεδρος Οικογενειακού Δικαστηρίου
/ΚΤ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο