ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
Ενώπιον: Α. Παναγή, Δ. Οικ. Δ
Αρ. Αίτησης:184/22
Μεταξύ:
W. S. από τη Λεμεσό
Αιτητή
Και
J. I. K. από τη Λεμεσό
Καθ' ης η αίτηση
Ημερομηνία: 21 Μαΐου, 2025
Εμφανίσεις:
Για τον αιτητή: κ.κ ΜΑΡΙΑ ΝΕΟΦΥΤΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε
Για την καθ’ ης η αίτηση: κ.κ N. PIRILIDES & ASSOCIATES LLC
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την εναρκτήρια αίτηση του, ο αιτητής ζητά διάταγμα με το οποίο να του ανατίθεται η γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, διάταγμα με το οποίο να του ανατίθεται η αποκλειστική φύλαξη, φροντίδα και επιμέλεια των ανηλίκων, να καθοριστεί ως τόπος διαμονής των ανηλίκων η οικία του, να ρυθμιστεί η επικοινωνία των ανηλίκων με την καθ’ ης η αίτηση και να τοποθετηθούν τα ανήλικα στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος τους από την Κύπρο να απαγορεύεται.
Στην υπεράσπιση της η καθ’ ης η αίτηση, προβάλλει προδικαστικές ενστάσεις μεταξύ των οποίων και προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής, δεν νομιμοποιείται να εγείρει την παρούσα διαδικασία ή και να διεκδικήσει τις αιτούμενες θεραπείες για το λόγο ότι το Δικαστήριο στερείται κατά τόπο αρμοδιότητας και/ή δεν έχει κατά τόπο δικαιοδοσία και/ή αρμοδιότητα να υπεισέλθει και/ή να εξετάσει και/ή να επιλύσει τα επίδικα θέματα και/ή τα θέματα γονικής μέριμνας που αφορούν στα ανήλικα τέκνα των διαδίκων για τον λόγο ότι τα ανήλικα από τις 6/3/2021 μέχρι και σήμερα διαμένουν στην Γερμανία και όχι στην Κύπρο.
Μετά από σχετική αίτηση της καθ’ ης η αίτηση, στις 6/11/23, εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα για την εκδίκαση της προδικαστικής ένστασης και ή του νομικού σημείου που εγείρει στην παράγραφο 1 της Υπεράσπισης της και συγκεκριμένα της προδικαστικής ένστασης που άπτεται της έλλειψης και/ ή απουσίας δικαιοδοσίας και ή αρμοδιότητας του Δικαστηρίου να εκδικάσει και αποφασίσει επί της αίτησης.
Για σκοπούς διευκόλυνσης θα γίνεται αναφορά σε αιτητή και καθ’ ης η αίτηση ως αυτοί αναφέρονται στην εναρκτήρια αίτηση.
Η ακρόαση του προδικαστικού σημείου διεξήχθη με την καταχώρηση ένορκων δηλώσεων των διαδίκων και ολοκληρώθηκε με την καταχώρηση των γραπτών αγορεύσεων των δικηγόρων των διαδίκων.
Στην ένορκη του δήλωση, μεταξύ άλλων, ο αιτητής αναφέρει ότι είναι Κύπριος Υπήκοος με καταγωγή από την Ιορδανία και η καθ’ ης η αίτηση έχει Πολωνική υπηκοότητα. Στις 25/1/08 τέλεσαν Πολιτικό γάμο με την καθ’ ης η αίτηση στην Λεμεσό και από το γάμο τους απέκτησαν τέσσερα τέκνα όλα ανήλικα. Από της τέλεσης του γάμου τους διέμεναν στη Λεμεσό και αυτός είναι ο μόνιμος και συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων. Καταθέτει ως τεκμήριο 3 βεβαίωση από την Κοινοτάρχη […..].
Τα ανήλικα είναι εγγεγραμμένα και φοιτούσαν μέχρι πρότινος σε ιδιωτικό σχολείο στη Λεμεσό. Καταθέτει ως τεκμήριο 4 σχετική βεβαίωση.
Τα παιδιά παρακολουθούνται από ιδιώτη παιδίατρο στη Λεμεσό και είναι εγγεγραμμένα στο ΓΕΣΥ. Καταθέτει ως τεκμήριο 5, αντίγραφο βεβαίωσης από τον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως αναφέρει, στις 12/3/21, η καθ’ ης η αίτηση εντελώς ξαφνικά τον ενημέρωσε τηλεφωνικώς, ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό, ότι είναι άρρωστη η γιαγιά της η οποία διαμένει στη Γερμανία και έπρεπε επειγόντως να πάει κοντά της για να τη φροντίζει. Του ανέφερε ότι ήδη βρισκόταν στο αεροδρόμιο με τα ανήλικα τέκνα τους και του ζήτησε όταν επιστρέψει από το επαγγελματικό του ταξίδι να παραλάβει από το αεροδρόμιο το οικογενειακό τους αυτοκίνητο.
Τον διαβεβαίωσε ότι θα επιστρέψει με τα ανήλικα μόλις η κατάσταση της υγείας της γιαγιάς της το επιτρέψει, ενώ τα ανήλικα δεν θα έχαναν τα μαθήματα τους αφού λόγω της πανδημίας παρακολουθούσαν διαδικτυακά τα σχολικά τους μαθήματα.
Παρά την εναντίωση και άρνηση του να ταξιδέψει η καθ’ ης η αίτηση στη Γερμανία με τα ανήλικα χωρίς την συνοδεία του και παρά το γεγονός ότι της ζήτησε να μην το πράξει, η καθ’ ης η αίτηση μετέβη στη Γερμανία χωρίς τη συγκατάθεση του για μια με δυο εβδομάδες το πολύ όπως τον διαβεβαίωνε.
Στις έντονες πιέσεις του αιτητή να επιστρέψει στην Κύπρο με τα ανήλικα, η καθ’ ης η αίτηση τον διαβεβαίωνε ότι θα επιστρέψει με τα ανήλικα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών.
Λόγω της άρνησης της καθ’ ης η αίτηση να επιστρέψει στη Κύπρο με τα ανήλικα, ο αιτητής αναγκάστηκε να επισκέπτεται την Γερμανία μέχρι που η καθ΄ης η αίτηση του απαγόρευσε να το πράττει.
Όταν ο αιτητής αντιλήφθηκε ότι η καθ΄ης η αίτηση δεν είχε πρόθεση να επιστρέψει στην Κύπρο και ότι η πραγματική της πρόθεση ήταν να διαμένει στη Γερμανία και όπως τον πληροφόρησε θα έδινε τα ανήλικα στην αδελφή της η οποία δεν είχε παιδιά για να τα μεγαλώσει, κατήγγειλε την καθ΄ης η αίτηση στην Αστυνομία για παράνομη αρπαγή και κατακράτηση ανηλίκων.
Η Αστυνομία παρέπεμψε τον αιτητή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για την έναρξη των διαδικασιών της αστικής πτυχής της Διεθνούς απαγωγής παιδιών και άρχισαν οι σχετικές διαδικασίες μέσω της αρμόδιας αρχής της Γερμανίας με βάση τη Σύμβαση της Χάγης.
Η αίτηση του, λόγω λανθασμένων χειρισμών, όπως αναφέρει, των Γερμανών δικηγόρων τους οποίους διόρισε, δεν είχε θετικό αποτέλεσμα. Αναφέρει επιπλέον ότι η απόφαση της απόρριψης της αίτησης δεν έχει αναγνωριστεί από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η τελευταία φορά που είδε τα ανήλικα ήταν τον Αύγουστο του 2022 και έκτοτε η καθ’ ης η αίτηση του απαγόρευσε οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί τους.
Μετά τις πιο πάνω εξελίξεις, έδωσε οδηγίες για καταχώρηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης, αφού όπως αναφέρει ο μόνιμος και συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων είναι η Κύπρος και συγκεκριμένα η Λεμεσός.
Στις 6/10/22, η καθ’ ης η αίτηση οδηγήθηκε από την Γερμανία στην Κύπρο και καταχωρήθηκε εναντίον της η Ποινική Υπόθεση αρ……/22. Καταθέτει ως τεκμήριο 6 αντίγραφο της αστυνομικής έκθεσης. Από τις 6/10/22 μέχρι και τον Ιούνιο του 2023 η καθ’ ης η αίτηση βρισκόταν στην Κύπρο ενώ τα ανήλικα στη Γερμανία όπου διέμεναν σε παιδική στέγη και σε ανάδοχες οικογένειες, ενώ παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του να επικοινωνήσει με τα ανήλικα δεν το επέτρεψαν οι Γερμανικές Αρχές.
Μετά την έκδοση της απόφασης με την οποία η καθ’ ης η αίτηση κρίθηκε αθώα, επέστρεψε περί τον Ιούνιο του 2023 στη Γερμανία και του επέτρεψε να επικοινωνήσει με τα ανήλικα στις 5/2/24, μετά από μεσολάβηση του Γραφείου Ευημερίας.
Αναφέρει ότι σήμερα τα ανήλικα βρίσκονται προσωρινά στην Γερμανία υπό τη φροντίδα του Γραφείου Ευημερίας και της καθ’ ης η αίτηση.
Το διαμέρισμα το οποίο ενοικιάζει η καθ’ ης η αίτηση είναι εντελώς ακατάλληλο για να φιλοξενεί την καθ΄ης η αίτηση και τα ανήλικα τα οποία κοιμούνται όλα μαζί στο ίδιο υπνοδωμάτιο. Αντίθετα, το σπίτι του στη Λεμεσό είναι μεγάλο και ευρύχωρο, το κάθε παιδί διαθέτει το δικό του υπνοδωμάτιο ενώ υπάρχουν τρεις τουαλέτες. Καταθέτει ως τεκμήριο 7 φωτογραφίες των δωματίων των ανηλίκων.
Δηλώνει ότι ο μόνιμος και συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων είναι η Λεμεσός, τα ανήλικα δεν έχουν συνηθίσει στην Γερμανία δεν περνούν καλά και όταν τα είδε στις 5/2/24, εξέφρασαν την επιθυμία τους να επιστρέψουν πίσω στη Λεμεσό.
Όπως αναφέρει, έχει μια σταθερή εργασία από την οποία λαμβάνει αρκετά χρήματα με τα οποία μπορεί να συντηρεί άνετα την οικογένεια τους ενώ η καθ’ ης η αίτηση όσο βρισκόταν στην Κύπρο δεν είχε σταθερή εργασία, δεν έχει δεξιότητες ή γνώσεις για να μπορέσει να εργοδοτηθεί στη Γερμανία ενώ δεν γνωρίζει καθόλου την Γερμανική γλώσσα. Στη Γερμανία συντηρείται από χρήματα που λαμβάνει από το κράτος λόγω των παιδιών.
Αναφέρει ότι μόνιμος και συνήθης τόπος διαμονής της καθ’ ης η αίτηση είναι η Κύπρος, παρά τη προσωρινή διαμονή της στην Γερμανία και προς απόδειξη του ισχυρισμού του καταθέτει ως τεκμήριο 10 αντίγραφο λογαριασμού της Τράπεζας στην οποία φαίνεται η διεύθυνση διαμονής της καθ’ ης η αίτηση στη Λεμεσό.
Αναφέρει ότι είναι Κύπριος υπήκοος, τα ανήλικα δικαιούνται να αποκτήσουν την Κυπριακή Ιθαγένεια και καταθέτει ως τεκμήριο 11 αντίγραφο του Κυπριακού του Διαβατηρίου.
Η καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε την Αίτηση Διαζυγίου Αρ…./22 στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αποδεχόμενη την αρμοδιότητα και δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου κατά παρέκταση και της παρούσας γονικής μέριμνας με βάση το Ευρωπαϊκό δίκαιο. Καταθέτει ως τεκμήριο 12, αίτηση διαζυγίου με την υπεράσπιση και ανταπαίτηση την οποία καταχώρησε ο ίδιος. Αναφέρει ότι η αίτηση διαζυγίου αποσύρθηκε από τους δικηγόρους της καθ’ ης η αίτηση μόλις έγινε αντιληπτό ότι αποτελεί παρέκταση της δικαιοδοσίας με βάση τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό και συνεπώς αναγνώριση της δικαιοδοσίας του παρόντος οικογενειακού Δικαστηρίου. Εκκρεμεί όπως αναφέρει η δική του ανταπαίτηση για έκδοση διαζυγίου στην οποία η καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε υπεράσπιση και αρνείται να συγκατατεθεί στην έκδοση διαζυγίου.
Τα Κυπριακά Δικαστήρια και συγκεκριμένα το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού πριν αλλά και μετά από την παράνομη μετακίνηση και κατακράτηση από την καθ’ ης η αίτηση των παιδιών τους δεν έχουν επιληφθεί ζητήματα επιμέλειας των ανηλίκων κατόπιν αιτήματος οποιουδήποτε από τους διαδίκους.
Είναι αδύνατη όπως αναφέρει η ολοκλήρωση της παρούσας διαδικασίας σε οποιαδήποτε άλλη δικαιοδοσία εκτός από την παρούσα που βρίσκεται το μαρτυρικό υλικό και τα πρόσωπα τα οποία προτίθεται να καλέσει ως μάρτυρες για την απόδειξη των ισχυρισμών του.
Αναφέρει ότι ανησυχεί για την περαιτέρω επιδείνωση της ψυχολογικής και σωματικής κατάστασης των ανηλίκων λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστηκαν όλο αυτό το διάστημα και είναι προς το συμφέρον των ανηλίκων να ασκεί ο ίδιος αποκλειστική τη γονική μέριμνα αφού η καθ’ ης η αίτηση αποδεδειγμένα και λόγω των πράξεων της έχει ψυχολογικά προβλήματα και αδυνατεί να ασκήσει τη γονική μέριμνα των ανηλίκων.
Τέλος αναφέρει ότι αρμόδιο για την εκδίκαση της παρούσας είναι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού.
Στην ένορκο δήλωση της καθ’ ης η αίτηση, στην οποία για τους λόγους που εξηγούνται, ενόρκως δηλών είναι ο Γ.Σ, δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο που την εκπροσωπεί, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα ακόλουθα: Λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζαν στη σχέση τους οι διάδικοι τέθηκαν σε διάσταση τον Ιανουάριο του 2021 και αποφάσισαν να ζήσουν χωριστά για το συμφέρον των παιδιών τους.
Συμφώνησαν με τον αιτητή ότι ήταν προς το συμφέρον των ανηλίκων αλλά και της ίδιας να μετακομίσει μόνιμα στην Γερμανία που διαμένουν συγγενείς της, και αφού προηγουμένως έλαβε την προφορική συγκατάθεση του αιτητή, μετακόμισε με τα ανήλικα στις 6/3/21 στη Γερμανία και έκτοτε διαμένουν εκεί μέχρι και σήμερα.
Παρά τη συγκατάθεση του αιτητή για την μόνιμη ή έστω επ’ αόριστο μετοίκηση των ανηλίκων και της καθ’ ης η αίτηση στην Γερμανία, για λόγους τους οποίους μέχρι και σήμερα αγνοεί, ένα χρόνο αργότερα και συγκεκριμένα στις 24/3/22 ο αιτητής κίνησε διαδικασία στη Γερμανία με βάση της Σύμβαση της Χάγης ισχυριζόμενος ότι η καθ΄ης η αίτηση απήγαγε τα ανήλικα και ζητούσε την έκδοση διατάγματος για επιστροφή των ανηλίκων στην Κύπρο.
Η εν λόγω αίτηση εκδικάστηκε στη Γερμανία στην οποία ακούστηκαν οι διάδικοι, τα ανήλικα και το Γραφείο Ευημερίας και στις 10/6/22 εκδόθηκε απόφαση με την οποία δεν διατάχθηκε η επιστροφή των ανηλίκων στην Κύπρο. Καταθέτει ως τεκμήριο 1 αντίγραφο της απόφασης ημερ.10/6/22. Ο αιτητής καταχώρησε έφεση κατά της απόφασης και στις 19/8/22 εκδόθηκε απόφαση με την οποία επικυρώθηκε η πρωτόδικη απόφαση. Καταθέτει ως τεκμήριο 2 αντίγραφο της εν λόγω απόφασης.
Αναφέρεται στην Ποινική υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον της καθ’ ης η αίτηση στην Κύπρο, για την αθωωτική απόφαση που εκδόθηκε την οποία καταθέτει ως τεκμήριο 3, η οποία δεν εφεσιβλήθηκε, ενώ αναφέρει επίσης ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής της καθ’ ης η αίτηση στην Κύπρο, (από τις 6/10/22 μέχρι και τον Ιούνιο του 2023), τα ανήλικα ήταν υπό τη φύλαξη του Γραφείου Ευημερίας στην Γερμανία και η φοίτηση τους στο σχολείο στη Γερμανία από της μετοίκησης μέχρι και σήμερα ουδέποτε διακόπηκε.
Ένα και πλέον χρόνο μετά την μετοίκηση των ανηλίκων και της καθ΄ης η αίτηση στη Γερμανία και συγκεκριμένα στις 30/6/22, ο αιτητής καταχώρησε την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτηση με την οποία ζητά μεταξύ άλλων να του ανατεθεί η αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων και να καθοριστεί ως τόπος διαμονής των ανηλίκων ο εκάστοτε τόπος διαμονής του στην Κύπρο.
Παραπέμπει στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2201/2003 και στη Σύμβαση της Χάγης και αναφέρει ότι η συνήθης διαμονή είναι το κύριο και συνδετικό στοιχείο και βάση θεμελίωσης της δικαιοδοσίας που χρησιμοποιείται τόσο στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό όσο και τη Σύμβαση της Χάγης τα οποία δεν περιλαμβάνουν ορισμό της έννοιας της συνήθους διαμονής και συνεπώς τούτο καθορίζεται από τη Νομολογία των Δικαστηρίων.
Αναφέρει ότι τα ανήλικα απέκτησαν τη συνήθη διαμονή τους στην Γερμανία και κατά συνέπεια το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού στερείται δικαιοδοσίας σε σχέση με την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτηση για τους εξής λόγους: Τα ανήλικα διαμένουν χωρίς καμία διακοπή της διαμονής τους στην Γερμανία από τις 6/3/21, κατά το χρόνο καταχώρησης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης τα ανήλικα διέμεναν ήδη στη Γερμανία για διάστημα πέραν του ενός έτους, η μετοίκηση των ανηλίκων και της καθ΄ης η αίτηση στη Γερμανία έγινε κατόπιν συγκατάθεσης και ή συναίνεσής του αιτητή και μάλιστα η μετακίνηση ήταν αορίστου διάρκειας εάν όχι μόνιμη και η πρόθεση των γονέων των ανηλίκων ήταν τα ανήλικα να εγκατασταθούν με την καθ’ ης η αίτηση στη Γερμανία.
Μετά την μετοίκηση των ανηλίκων στη Γερμανία, τα ανήλικα εγγράφηκαν σε σχολείο στη Γερμανία με τη συγκατάθεση του αιτητή, η καθ’ ης η αίτηση ενοικίασε διαμέρισμα στη Γερμανία στο οποίο εξακολουθεί να διαμένει με τα ανήλικα, ο αιτητής συνεισέφερε οικονομικά για την καταβολή 6 ενοικίων, η καθ’ ης η αίτηση αγόρασε αυτοκίνητο για την διακίνηση της και των ανηλίκων το κόστος αγοράς του οποίου κάλυψε ο αιτητής ο οποίος μάλιστα προστέθηκε στην ασφάλεια ως οδηγός, κατέβαλλε σε μηνιαία βάση χρήματα για τα έξοδα διαβίωσης των ανηλίκων στη Γερμανία, τους απέστειλε όλα τους τα αντικείμενα και κάποια έπιπλά για να εξοπλίσουν το διαμέρισμα το οποίο ενοικίασαν στη Γερμανία ενώ τους επισκεπτόταν σε τακτική βάση στη Γερμανία.
Όλα τα ανήλικα απέκτησαν πριν την μετοίκηση τους στη Γερμανία την Γερμανική υπηκοότητα, κατέχουν γερμανικά διαβατήρια, ενώ η καθ’ ης η αίτηση και τα ανήλικα έχουν συγγενείς στη Γερμανία.
Παραπέμπει στο Α.12 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού το οποίο αναφέρεται στη δυνατότητα επέκτασης της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου κατά παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα της συνήθους διαμονής εάν, μεταξύ άλλων, στο συγκεκριμένο κράτος εκκρεμεί διαδικασία διαζυγίου και αναφέρει ότι στις 5/8/22 η καθ΄ης η αίτηση καταχώρησε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αίτηση διαζυγίου, πλην όμως το γεγονός αυτό δεν επέκτεινε την δικαιοδοσία και ή αρμοδιότητα του Οικογενειακού Δικαστηρίου να αποφασίσει επί τις παρούσας για τους εξής λόγους: Η αίτηση διαζυγίου καταχωρήθηκε μεταγενέστερα της παρούσας με αποτέλεσμα κατά το χρόνο καταχώρησης της παρούσας να μην εκκρεμεί αίτηση διαζυγίου έτσι ώστε να προσδώσει δικαιοδοσία στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αναφορικά με την παρούσα αίτηση Γονικής Μέριμνας. Εν πάση περιπτώσει η αίτηση διαζυγίου αποσύρθηκε στις 21/6/23, και ο λόγος απόσυρσης ήταν για να κινήσει νέα διαδικασία λύσης γάμου με τον αιτητή στη Γερμανία της οποία τα Δικαστήρια είναι πλέον αρμόδια για να αποφασίσουν επί πάσης γαμικής διαφοράς.
Αναφέρει τέλος ότι τα ανήλικα έχουν πλέον ιδιαίτερη σχέση με την Γερμανία στην οποία διαμένουν από τον Μάρτιο του 2021, ακόμη και σε περίπτωση που ήθελε διαφανεί ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της παρούσης, δυνάμει του Α.15 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού, τα Δικαστήρια της Γερμανίας είναι καταλληλότερα να εκδικάσουν τα εκκρεμή θέματα γονικής μέριμνας κάτι το οποίο εξυπηρετεί το ύψιστο συμφέρον των ανηλίκων.
Ζητά απόρριψη της αίτησης λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και εν γένει των Κυπριακών Δικαστηρίων.
Επισημαίνω ότι η καθυστέρηση η οποία παρατηρείται στην εκδίκαση της παρούσας οφείλεται στο γεγονός ότι μεσολάβησε αλλαγή του δικηγόρου ο οποίος εκπροσωπούσε τον αιτητή, ενώ καταβλήθηκαν αρκετές προσπάθειες από αμφότερες τις πλευρές για εξώδικη διευθέτηση.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΣΤΑΣΗΣ
Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2003 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας είναι σχετικός με το προδικαστικό ζήτημα της δικαιοδοσίας ενός δικαστηρίου για την επιδίκαση αίτησης γονικής μέριμνας.
Στο Άρθρο 8 του Κανονισμού αναφέρονται τα ακόλουθα:
«1. Τα δικαστήρια κράτους µέλους έχουν δικαιοδοσία επί θεμάτων που αφορούν τη γονική μέριμνα παιδιού το οποίο έχει συνήθη διαμονή σε αυτό το κράτος µέλος κατά τη στιγμή της άσκησης της προσφυγής.
2. Η παράγραφος 1 δεν θίγει τις διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 12.»
Στο Άρθρο 9 του Κανονισμού αναφέρονται τα ακόλουθα:
«1. Όταν ένα παιδί μετοικεί νομίμως από ένα κράτος µέλος σε άλλο και αποκτά σε αυτό νέα συνήθη διαμονή, τα δικαστήρια του κράτους µέλους της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού διατηρούν την αρμοδιότητα τους, κατά παρέκκλιση του άρθρου 8, για περίοδο τριών μηνών μετά τη μετοικεσία, προκειμένου να τροποποιήσουν απόφαση η οποία αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας εκδοθείσα σε αυτό το κράτος µέλος πριν από τη μετοικεσία του παιδιού, εφόσον ο δικαιούχος του δικαιώματος επικοινωνίας δυνάμει της αποφάσεως που αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας εξακολουθεί να διαμένει συνήθως στο κράτος µέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού.
2. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται εάν ο δικαιούχος του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1 έχει αποδεχθεί την αρμοδιότητα των δικαστηρίων του κράτους µέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού συμμετέχοντας σε διαδικασία ενώπιον των δικαστηρίων αυτού του κράτους µέλους χωρίς να αμφισβητήσει την αρμοδιότητα τους.»
Στο Α.10 του Κανονισμού αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Σε περίπτωση παράνοµης µετακίνησης ή κατακράτησης του παιδιού, τα δικαστήρια του κράτους µέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαµονή του αµέσως πριν από την παράνοµη µετακίνηση ή κατακράτησή του διατηρούν την αρµοδιότητά τους έως ότου το παιδί έχει αποκτήσει συνήθη κατοικία σε άλλο κράτος µέλος, και: α) κάθε πρόσωπο, ίδρυµα ήοργάνωση που έχει δικαίωµα επιµέλειας έχει συγκατατεθεί στη µετακίνηση ήκατακράτηση, ή β) το παιδί έχει διαµείνει σε αυτό το άλλο κράτος µέλος για περίοδο τουλάχιστον ενός έτους αφότου το πρόσωπο, το ίδρυµα ή οιαδήποτε άλλη οργάνωση που έχει δικαίωµα επιµέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί και το παιδί έχει ενταχθεί στο νέο περιβάλλον του, συντρέχει δε µια από τις παρακάτω προϋποθέσεις: i) εντός ενός έτους αφότου ο δικαιούχος της επιµέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί, δεν έχει υποβληθεί αίτηση επιστροφής ενώπιον των αρµόδιων αρχών του κράτους µέλους στο οποίο έχει µετακινηθεί ή κατακρατείται το παιδί, ii) έχει ανακληθεί αίτηση επιστροφής την οποία υπέβαλε ο δικαιούχος της επιµέλειας, και δεν έχει υποβληθεί νέα αίτηση εντός της προθεσµίας που προβλέπεται στο σηµείο i) iii) έχει περατωθεί υπόθεση ενώπιον δικαστηρίου του κράτους µέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαµονή του αμέσως πριν από την παράνοµη µετακίνηση ήκατακράτηση κατ' εφαρµογήν του άρθρου 11 παράγραφος 7, iv) τα δικαστήρια του κράτους µέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαµονή του αµέσως πριν από την παράνοµη µετακίνηση ή κατακράτησήτου έχουν εκδώσει απόφαση για επιµέλεια που δεν συνεπάγεται την επιστροφήτου παιδιού»
Στο Α.12 του Κανονισμού αναφέρονται τα ακόλουθα:
«1. Τα δικαστήρια του κράτους µέλους στα οποία η αρμοδιότητα ασκείται βάσει του άρθρου 3, για να αποφασίσουν για μια αίτηση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου των συζύγων, είναι αρμόδια για οιοδήποτε ζήτημα σχετικά µε τη γονική μέριμνα το οποίο συνδέεται µε την αίτηση αυτή, εφόσον
α) τουλάχιστον ένας από τους συζύγους ασκεί τη γονική μέριμνα του παιδιού
και
β) η αρμοδιότητα των εν λόγω δικαστηρίων έχει γίνει ρητώς ή κατ' άλλον ανεπιφύλακτο τρόπο αποδεκτή από τους συζύγους και από τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας κατά την ημερομηνία που επελήφθη το δικαστήριο και είναι προς το ύψιστο συμφέρον του παιδιού.
2. Η αρμοδιότητα που ασκείται κατ' εφαρμογή της παραγράφου 1 παύει όταν:
α) είτε η απόφαση η οποία δέχεται την αίτηση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου ή την απορρίπτει καθίσταται τελεσίδικη·
β) είτε, σε περίπτωση κατά την οποία μια διαδικασία σχετικά µε τη γονική μέριμνα εκκρεμεί ακόμη κατά την ημερομηνία η οποία προβλέπεται στο στοιχείο α), όταν μια απόφαση σχετικά µε τη γονική μέριμνα καθίσταται τελεσίδικη·
γ) είτε, στις περιπτώσεις οι οποίες προβλέπονται στα στοιχεία α) και β), όταν η διαδικασία έχει περατωθεί για άλλους λόγους.
3. Τα δικαστήρια κράτους µέλους είναι επίσης αρμόδια σε θέματα γονικής μέριμνας σε διαδικασίες εκτός από αυτές που προβλέπονται στην παράγραφο 1, εφόσον
α) το παιδί έχει στενή σχέση µε αυτό το κράτος µέλος, λόγω, ιδίως, του ότι ένας εκ των δικαιούχων της γονικής μέριμνας έχει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος µέλος ή το παιδί έχει την ιθαγένεια αυτού του κράτους µέλους,
και
β) η αρμοδιότητα των εν λόγω δικαστηρίων έχει γίνει ρητώς ή κατ' άλλον ανεπιφύλακτο τρόπο αποδεκτή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη της διαδικασίας κατά την ημερομηνία που επελήφθη το δικαστήριο και η αρμοδιότητα είναι προς το συμφέρον του παιδιού.
4. Όταν το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κράτος µέλος µη μέρος της σύμβασης της Χάγης της 19ης Οκτωβρίου 1996 σχετικά µε την αρμοδιότητα, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε θέματα γονικής μέριμνας και μέτρων προστασίας του παιδιού, η αρμοδιότητα η οποία βασίζεται στο παρόν άρθρο θεωρείται ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού ιδίως όταν μια διαδικασία παρίσταται αδύνατη στο εν λόγω τρίτο κράτος.»
Στο Άρθρο 13 του Κανονισμού αναφέρονται τα ακόλουθα:
«1. Όταν δεν μπορεί να διαπιστωθεί η συνήθης διαμονή του παιδιού και δεν μπορεί να προσδιορισθεί η αρμοδιότητα δυνάμει του άρθρου 12, αρμόδια είναι τα δικαστήρια του κράτους µέλους στο οποίο βρίσκεται το παιδί.
2. Η παράγραφος 1 εφαρμόζεται εξίσου σε παιδιά πρόσφυγες ή παιδιά τα οποία μετακινούνται διεθνώς λόγω ταραχών στη χώρα τους.»
Αρχικά, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ με τους ισχυρισμούς που προβάλλει ο αιτητής σε σχέση με τους λόγους που τόσο η αίτηση του όσο και η έφεση του στην Γερμανία απορρίφθηκαν αλλά θα λάβω υπόψιν μου ως πραγματικό γεγονός το οποίο δεν αμφισβητήθηκε ότι, στα πλαίσια της διαδικασίας η οποία κινήθηκε στη Γερμανία από τον αιτητή με βάση τη Σύμβαση της Χάγης, εκδόθηκε απόφαση από Γερμανικό Δικαστήριο με την οποία δεν διατάχθηκε η επιστροφή των ανηλίκων στην Κύπρο, η οποία επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Δεν θα ασχοληθώ επίσης με τα όσα αναφέρει ο αιτητής σε σχέση με τις συνθήκες διαμονής έκαστου διαδίκου και την οικονομική τους κατάσταση, αφού στο στάδιο αυτό με την υπό κρίση αίτηση το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει και να αποφασίσει κατά πόσο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της εναρκτήριας αίτησης.
Αποτελούν αδιαμφισβήτητα γεγονότα από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι στις 6/3/21 τα ανήλικα με την καθ’ ης η αίτηση μετακινήθηκαν στην Γερμανία και ότι καταχωρήθηκε εναντίον της καθ’ ης η αίτηση η Ποινική Υπόθεση Αρ. …../22 με την κατηγορία της παράνομης κατακράτησης των ανηλίκων εκτός των ορίων της Δημοκρατίας, μετά από εκδίκαση της οποίας η καθ’ ης η αίτηση αθωώθηκε και δεν ασκήθηκε έφεση επί της εν λόγω απόφασης. Σημειώνω ότι στην ένορκη του δήλωση ο αιτητής αναφέρει ότι, η μετακίνηση έγινε στις 12/3/21, προφανώς εκ παραδρομής αφού τόσο στα δικόγραφα του όσο και στην αγόρευση του αναφέρει ότι η μετακίνηση έλαβε χώρα στις 6/3/21.
Στις 30/6/22, 15 μήνες μετά την μετακίνηση των ανηλίκων στην Γερμανία με την καθ’ ης η αίτηση, καταχωρήθηκε η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτηση εκ μέρους του αιτητή με την οποία ζητά μεταξύ άλλων να του ανατεθεί η άσκηση της Γονικής Μέριμνας των ανηλίκων και να καθοριστεί ως τόπος διαμονής τους ο τόπος διαμονής του στην Κύπρο.
Δεν αμφισβητήθηκε ότι ο αιτητής κατάγεται από την Ιορδανία, απέκτησε την Κυπριακή Υπηκοότητα ενώ η καθ’ ης η αίτηση κατέχει Πολωνική υπηκοότητα και αμφότεροι δεν έχουν οποιοδήποτε συγγενή στην Κύπρο.
Δεν αμφισβητήθηκε ότι τα ανήλικα φοιτούν σε σχολεία της Γερμανίας, ότι εκτός από την περίοδο που η καθ’ ης η αίτηση βρισκόταν στην Κύπρο για σκοπούς εκδίκασης της Ποινικής υπόθεσης που καταχωρήθηκε εναντίον της (από τις 6/10/22 μέχρι και τον Ιούνιο του 2023) διαμένουν σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Γερμανία, ότι πριν την μετοίκηση τους στη Γερμανία τα ανήλικα απέκτησαν την Γερμανική Υπηκοότητα και διατηρούν Γερμανικό διαβατήριο, και ότι η καθ’ ης η αίτηση και τα ανήλικα έχουν συγγενείς στην Γερμανία.
Ο αιτητής στην ένορκο του δήλωση παρουσιάζει διάφορα τεκμήρια προς υποστήριξη της θέσης του ότι ο συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων είναι η Λεμεσός και συνακόλουθα το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης.
Παρατηρώ ότι η βεβαίωση στην οποία ο Κοινοτάρχης των […..]βεβαιώνει ότι ο μόνιμος και συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων είναι η Οδός [….]φέρει ημερομηνία 23/2/22 (τεκμήριο 3). Ο κοινοτάρχης ουσιαστικά βεβαιώνει ότι, 11 μήνες μετά την μετακίνηση των ανηλίκων και της καθ’ ης η αίτηση στην Γερμανία, ο συνήθης τόπος διαμονής των ανηλίκων είναι η Λεμεσός και συγκεκριμένα τα […..].
Σημειώνω ότι παρά το γεγονός ότι στην παράγραφο 9 της ενόρκου δηλώσεως του, ο αιτητής αναφέρεται σε βεβαίωση από το ιδιωτικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν τα ανήλικα στη Λεμεσό και επισυνάπτει όπως αναφέρει τη σχετική βεβαίωση ως τεκμήριο 4, δεν βρίσκεται καταχωρημένο στον ηλεκτρονικό φάκελο της υπόθεσης το εν λόγω τεκμήριο.
Εν πάση περιπτώσει δεν αμφισβητήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της διαμονής τους στην Κύπρο, πριν δηλαδή την μετακίνηση τους στην Γερμανία στις 6/3/21, τα ανήλικα (τουλάχιστον τα 3 εξ αυτών) φοιτούσαν σε σχολεία στη Λεμεσό. Εκ των πραγμάτων, μετά τις 6/3/21, η φοίτηση τους σε σχολεία της Λεμεσού δεν ήταν εφικτή αφού τα ανήλικα βρίσκονται έκτοτε στη Γερμανία και φοιτούν σε σχολεία εκεί ενώ δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία ότι τα ανήλικα ήρθαν στην Κύπρο οποιαδήποτε χρονική περίοδο έκτοτε ή ότι φοίτησαν εκ νέου σε σχολείο στη Λεμεσό.
Παρατηρώ ότι οι βεβαιώσεις από τον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις οποίες επισυνάπτει ο αιτητής ως τεκμήριο 5 στην ένορκο του δήλωση, φέρουν ημερομηνίες 13/11/23 και 14/11/23. Αυτό που προκύπτει από το εν λόγω τεκμήριο είναι ότι τα ανήλικα έχουν εγγραφεί στο ΓΕΣΥ, μετά την πάροδο 2 ετών και οκτώ μηνών από την μετακίνηση τους στην Γερμανία γεγονός, κατά την άποψη μου, παράδοξο, αφού αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα ανήλικα από τις 6/3/2021 που μετακινήθηκαν στην Γερμανία δεν επέστρεψαν ξανά στην Κύπρο για οποιαδήποτε χρονική περίοδο. Δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία για εγγραφή των ανηλίκων στο ΓΕΣΥ σε προγενέστερη της μετακίνησης τους από την Κύπρο περίοδο.
Το τεκμήριο 10 το οποίο καταθέτει ο αιτητής, ήτοι την επιστολή της […..] BANK προς την καθ΄ης η αίτηση, στην διεύθυνση […….], δεν προσθέτει οποιαδήποτε βαρύτητα στη μαρτυρία του σε σχέση με τον συνήθη τόπος διαμονής της καθ’ ης η αίτηση, αφού δεν φέρει ημερομηνία και κατά συνέπεια ενδεχομένως να είχε σταλεί στην καθ’ ης η αίτηση σε οποιοδήποτε χρόνο πριν την μετακίνηση της στην Γερμανία και κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης των διαδίκων.
Στην υπόθεση, Γιαννόπουλος Κωνσταντίνος ν. Μόνικας Γιαννοπούλου (2010) 1 ΑΑΔ 1917 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το Αρθρο 8 του Κανονισμού διατυπώνει τον γενικό κανόνα ότι το πλέον κατάλληλο δικαστήριο για ζητήματα γονικής μέριμνας, είναι το δικαστήριο του κράτους μέλους της «συνήθους διαμονής» του παιδιού. Στην προκειμένη περίπτωση, η κυρίως αίτηση του Αιτητή αφορούσε σε θέματα γονικής μέριμνας που περιλαμβάνει το δικαίωμα επικοινωνίας που διεκδικούσε ο Αιτητής. Σύμφωνα με το Αρθρο 8(1) του Κανονισμού, τα δικαστήρια της Κύπρου ως κράτους μέλους θα μπορούσαν να αναλάβουν δικαιοδοσία, εφόσον η αίτηση αφορούσε σε γονική μέριμνα, νοουμένου ότι κατά τη στιγμή της άσκησης της αγωγής, το παιδί έχει τη «συνήθη διαμονή» του στην Κύπρο. Επομένως, καθίσταται αναγκαίο να αποφασιστεί η «συνήθης διαμονή» των δύο παιδιών.
Ο όρος «συνήθης διαμονή» δεν είναι τεχνικός όρος, αλλά καθορίζεται με βάση τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Η συνήθης διαμονή αντιδιαστέλλεται με την προσωρινή ή την έκτακτη. Παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το θέμα της συνήθους διαμονής, είναι η επαγγελματική απασχόληση, η συμμετοχή σε πολιτιστικές ή κοινωνικές εκδηλώσεις, η ύπαρξη μόνιμης ή συνήθους κατοικίας κ.α. (βλ. Φασαρία v. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης (2008) 1 Α.Α.Δ. 1024, Κόρακα v. Γεωργίου (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 1935, Αντωνίου v. Θεοδώρου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1944).
Στην περίπτωση παιδιού, τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε περίπτωσης είναι καθοριστικά για τον προσδιορισμό του τόπου της «συνήθους διαμονής» του. Ένας από τους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη, είναι η φυσική παρουσία του παιδιού στο κράτος μέλος. Όμως η φυσική παρουσία θα πρέπει να συνοδεύεται με μαρτυρία ότι δεν είναι προσωρινή ή διακοπτόμενη, αλλά μόνιμη. Θα πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις ενσωμάτωσης στο κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Όπως υποδείχθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Yπόθεση με Αρ. C523/07, ημερ. 2.4.2009, στην οποία έκαμε αναφορά το πρωτόδικο δικαστήριο, άλλοι παράγοντες που επίσης λαμβάνονται υπόψη είναι η διάρκεια της παραμονής, οι λόγοι που οδήγησαν την οικογένεια και τα παιδιά να μετακινηθούν και να παραμείνουν στο έδαφος του κράτους μέλους, η υπηκοότητα των παιδιών, οι όροι φοίτησης σε σχολείο, η γλώσσα και γενικά οι οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις των παιδιών στη συγκεκριμένη χώρα.»
(οι υπογραμμίσεις είναι του Δικαστηρίου).
Στην υπόθεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου CC v. VO C-572/21, η οποία αφορούσε την γονική μέριμνα ανηλίκου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μετά από έγερση προδικαστικών σημείων ανέφερε στην απόφαση του τα εξής:
«Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, του κανονισμού 2201/2003, διεθνή δικαιοδοσία επί θεμάτων που αφορούν τη γονική μέριμνα παιδιού έχουν τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του κατά τον χρόνο της άσκησης του ενδίκου βοηθήματος. Πράγματι, λόγω της εγγύτητας, τα δικαστήρια αυτά είναι εν γένει τα πλέον κατάλληλα να αποφανθούν επί των προσφορότερων για το συμφέρον του παιδιού μέτρων (απόφαση της 23ης Δεκεμβρίου 2009, Detiček, C‑403/09 PPU, EU:C:2009:810, σκέψη 36).
…………………………………
Επομένως, εφόσον, κατά τον χρόνο κατά τον οποίο το δικαστήριο κράτους μέλους επιλαμβάνεται της υποθέσεως το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους, το δικαστήριο αυτό έχει, κατ’ αρχήν, διεθνή δικαιοδοσία σε θέματα γονικής μέριμνας, ακόμη και όταν η διαφορά αφορά σχέσεις με τρίτο κράτος.»
Στην υπόθεση Ζήνωνος v Ζησάκη (2009) 1 ΑΑΔ 661, ημερ.5/6/2009, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το Άρθρο 8 του Κανονισμού, προβλέπει ότι γενική δικαιοδοσία για γονική μέριμνα έχουν τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει συνήθη διαμονή «κατά την στιγμή της άσκησης της προσφυγής». Κατά την 31.3.2005 που καταχωρίστηκε η εναρκτήρια αίτηση του Εφεσείοντος στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, τα παιδιά είχαν από της ημερομηνίας της απόφασης του Εφετείου Πειραιώς - 30.7.2004 - τη συνήθη διαμονή τους στην Ελλάδα και ως εκ τούτου τα Ελληνικά δικαστήρια έχουν, δυνάμει του Άρθρου 8 του Κανονισμού, γενική δικαιοδοσία να επιληφθούν θεμάτων γονικής μέριμνας και επικοινωνίας».
Όπως προκύπτει από τα όσα ανωτέρω κατέγραψα, κατά το χρόνο καταχώρησης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης, ήτοι την 30/6/22, είχε ήδη εκδοθεί η Πρωτόδικη απόφαση στο Δικαστήριο του Ντίσελντορφ (10/6/22) με την οποία δεν διατάχθηκε η επιστροφή των ανηλίκων στην Κύπρο, η οποία επικυρώθηκε στις 19/8/22.
Τα ανήλικα ήδη βρίσκονταν στην Γερμανία αδιάλειπτα για 15 μήνες, φοιτούσαν σε σχολεία εκεί, (τουλάχιστον τα τρία μεγαλύτερα παιδιά αφού το μικρότερο ήταν μόλις 21 μηνών), διέμεναν σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Γερμανία με την μητέρα τους, είχαν ήδη αποκτήσει (πριν από τη μετακίνηση τους) την Γερμανική υπηκοότητα, παρά το γεγονός ότι ο αιτητής είναι κύπριος υπήκοος τα ανήλικα δεν απέκτησαν την Κυπριακή Υπηκοότητα, ενώ δεν έχουν, πλην του πατέρα τους, οποιοδήποτε άλλο συγγενή στην Κύπρο σε αντίθεση με τη Γερμανία στην οποία βρίσκονται συγγενείς τους.
Συνακόλουθα, με βάση τα όσα ανέφερα, κρίνω ότι κατά την καταχώρηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης, η οποία αφορά στη ρύθμιση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, τα ανήλικα δεν είχαν τη συνήθη διαμονή τους στην Κύπρο αλλά στη Γερμανία, και ως εκ τούτου κρίνω ότι το παρόν Δικαστήριο δεν έχει δυνάμει του Α.8 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 2201/2003 γενική δικαιοδοσία να επιληφθεί θεμάτων γονικής μέριμνας των ανηλίκων.
Για σκοπούς πληρότητας της απόφασης μου επιθυμώ να αναφέρω ότι ακόμη και αν κατέληγα ότι το παρόν Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί των θεμάτων που άπτονται της γονικής μέριμνας των ανηλίκων, δυνάμει του Α.15 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 2201/2003 και λαμβάνοντας υπόψιν το συμφέρον των ανηλίκων, τα οποία κατά την άποψη μου έχουν πλέον ιδιαίτερη σχέση με τη Γερμανία στην οποία διαμένουν αδιάλειπτα για 4 χρόνια, θα έκρινα ότι τα Γερμανικά Δικαστήρια είναι καταλληλότερα να εκδικάσουν τα θέματα γονικής μέριμνας.
Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο τίθεται θέμα εφαρμογής του Α.12 του Κανονισμού που αφορά στην παρέκταση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου δεδομένης της καταχώρησης από την καθ΄ης η αίτηση της Αίτησης Διαζυγίου Αρ. 286/22 στις 5/8/22 στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού η οποία εν πάση περιπτώσει αποσύρθηκε ως είναι παραδεκτό.
Στην υπόθεση Γιαννόπουλλου (ανωτέρω) αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:
«Ερχόμαστε τώρα στις εξαιρέσεις του γενικού κανόνα. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος του Οικογενειακού Δικαστηρίου, εξέτασε επίσης κατά πόσον το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού είχε αρμοδιότητα δυνάμει του Άρθρου 12 του Κανονισμού, το οποίο προβλέπει για «παρέκταση αρμοδιότητας». Το Αρθρο 12 φαίνεται να εισάγει περιορισμένες δυνατότητες προσφυγής στο δικαστήριο κράτους μέλους, στο οποίο το παιδί δεν έχει τη συνήθη διαμονή του.
Η πρώτη, αφορά στην περίπτωση που εκκρεμεί διαδικασία διαζυγίου στο συγκεκριμένο κράτος μέλος, οπότε και το δικαστήριο του συγκεκριμένου κράτους μέλους έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί και για ζητήματα γονικής μέριμνας, έστω και αν το παιδί δεν έχει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος. Σχετικά είναι τα εδάφια 1 και 2 του Άρθρου 12, τα οποία όμως δεν εφαρμόζονται, εφόσον στην Κύπρο δεν εκκρεμούσε τότε οποιαδήποτε αίτηση διαζυγίου.»
Κατά την άποψη μου, ότι προκύπτει από το πιο πάνω αναφερόμενο απόσπασμα είναι ότι για να τεθεί θέμα παρέκτασης της δικαιοδοσίας, θα πρέπει κατά το χρόνο καταχώρησης της αίτησης γονικής μέριμνας να εκκρεμεί αίτηση διαζυγίου. Η καταχώρηση αίτησης διαζυγίου μεταγενέστερα δεν επηρεάζει την ήδη καταχωρηθείσα αίτηση γονικής μέριμνας και δεν ενεργοποιεί τις σχετικές πρόνοιες του Α.12 για παρέκταση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτηση καταχωρήθηκε στις 30/6/22 ενώ η αίτηση διαζυγίου καταχωρήθηκε στις 5/8/22. Κατά συνέπεια κατά την καταχώρηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης δεν εκκρεμούσε η διαδικασία διαζυγίου με αποτέλεσμα να μην τίθεται θέμα παρέκτασης της αρμοδιότητας των Κυπριακών Δικαστηρίων.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Στη βάση των όσων ανέφερα ανωτέρω η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει.
Η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης μοιραία καθορίζει και την τύχη της εναρκτήριας αίτησης η οποία αναπόφευκτα απορρίπτεται.
Η ημερομηνία 22/5/25 που είναι ορισμένη η εναρκτήρια αίτηση ακυρώνεται.
Δεδομένης της κατάληξης μου, η καθ’ ης η αίτηση είναι ο επιτυχών διάδικος και δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος ή ιδιαίτερα περιστατικά για να αποκλίνω από τον γενικό κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα.
Συνακόλουθα, τα έξοδα όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται υπέρ της καθ’ ης η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
(Υπ.) ...........................................
Α. Παναγή, Δ. Οικ. Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο