ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Ενώπιον: Α. Παναγή, Δ. Οικ. Δ
Αρ. Αίτησης: 149/2024 iJ
Μεταξύ:
Σ.Θ. εκ Λεμεσού
Αιτήτριας
και
Θ.Χ. εκ Λεμεσού
Καθ' ου η αίτηση
ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/6/2024
Ημερομηνία: 7 Ιουλίου, 2025
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Αιτήτρια: κα Σ. Καρακατσιάνη για Αργεντούλα Ιωάννου Δ.Ε.Π.Ε
Για τον Καθ’ ου η αίτηση: Γιόλα Στυλιανίδη και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στα πλαίσια της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης, στις 18/6/24 η αιτήτρια καταχώρησε Αίτηση Χωρίς Ειδοποίηση με την οποία ζητά προσωρινό διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται ο καθ’ ου η αίτηση να καταβάλλει το ποσό των €3.000 μηνιαίως ως διατροφή για το ανήλικο τέκνο των διαδίκων Χ.Χ. μέχρι τελικής εκδίκασης της εναρκτήριας αίτησης και ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Το Δικαστήριο επιλαμβανόμενο της Αίτησης Χωρίς Ειδοποίηση δεν εξέδωσε οποιοδήποτε διάταγμα και διέταξε την επίδοση της αίτησης στον καθ’ ου η αίτηση.
Στις 2/12/24, ο καθ’ ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση προβάλλοντας συνοπτικά τους ακόλουθους λόγους: Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Α.32 του Ν.14/60, δεν υφίσταται το κατεπείγον, το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της απόρριψης της αίτησης, η αιτήτρια παραπλανεί το Δικαστήριο παραποιώντας και παρασιωπώντας ουσιώδη στοιχεία, η αιτήτρια δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια αλλά απέκρυψε ουσιαστικά γεγονότα όπως η πραγματική εισοδηματική της ικανότητα, η οικονομική κατάσταση των διαδίκων και τα έξοδα της ανήλικης. Tα έξοδα της ανήλικης έχουν διογκωθεί και ή παρουσιάστηκαν υπερβολικά αυξημένα, το ποσό που αιτείται η αιτήτρια είναι υπερβολικό, αδικαιολόγητο και διογκωμένο και στην πραγματικότητα περιλαμβάνονται περιττά έξοδα, η αίτηση είναι καταχρηστική αφού μετά την διάσταση των διαδίκων ο καθ΄ου η αίτηση συνεισφέρει ανελλιπώς στα έξοδα διατροφής και συντήρησης της ανήλικης και η συνεισφορά του υπερκαλύπτει τις πραγματικές ανάγκες της ανήλικης.
Η ακρόαση της παρούσας ολοκληρώθηκε με την καταχώρηση των γραπτών αγορεύσεων των δικηγόρων των διαδίκων. Η πλευρά της αιτήτριας καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση ενώ ουδείς εκ των διαδίκων αντεξετάστηκε.
Σημειώνω ότι καταβλήθηκαν προσπάθειες για εξώδικη διευθέτηση της υπόθεσης οι οποίες δεν τελεσφόρησαν.
Το Δικαστήριο, κατωτέρω, θα προχωρήσει σε μία σύντομη παράθεση των ουσιωδών ισχυρισμών των διαδίκων οι οποίοι αφορούν στα κριτήρια που θέτει ο Νόμος για τον καθορισμό της συνεισφοράς των γονέων στη διατροφή ανηλίκων και τα οποία είναι οι ανάγκες των ανηλίκων και οι δυνάμεις των υπόχρεων γονέων.
Στους λοιπούς ισχυρισμούς των διαδίκων, οι οποίοι για σκοπούς εξέτασης της υπό κρίσης αίτησης δεν θεωρούνται ουσιώδεις θα γίνει αναφορά κατωτέρω στο βαθμό που αυτό θα κριθεί αναγκαίο.
Στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας η οποία συνοδεύει την αίτηση της αναφέρονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: Με τον καθ΄ου η αίτηση διατηρούσαν σχέση και στις 27/12/20 τέλεσαν Πολιτικό γάμο στο Δήμο Γερμασόγειας. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους διέμεναν σε ιδιόκτητη κατοικία του καθ’ ου η αίτηση. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν την ανήλικη θυγατέρα τους Χ η οποία γεννήθηκε στις 2/2/23.
Λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζαν στη σχέση τους εξαιτίας της συμπεριφοράς του καθ΄ου η αίτηση, κατά ή περί τον Δεκέμβριο του 2023 η αιτήτρια ζήτησε από τον καθ΄ου η αίτηση να απομακρυνθεί από τη συζυγική κατοικία μέχρι να εξεύρει η ίδια κατάλληλο χώρο για να μετακινηθεί με την ανήλικη.
Στις 24/3/24 η αιτήτρια μετακινήθηκε με την ανήλικη σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα 3 υπνοδωματίων για το ενοίκιο του οποίου καταβάλλει το ποσό των €2.000 μηνιαίως. Καταθέτει ως τεκμήριο 3 αντίγραφο του ενοικιαστηρίου εγγράφου.
Σε σχέση με τα εισοδήματα της αναφέρει ότι εργάζεται στην επιχείρηση του πατέρα της με εισόδημα €800 μηνιαίως και επισυνάπτει κατάσταση μισθοδοσίας της για τον μήνα Απρίλιο ως τεκμήριο 4. Αναφέρει επίσης ότι είναι συνιδιοκτήτρια με τα αδέλφια της κατά 1/3 μερίδιο, 9 καταστημάτων τα οποία ενοικιάζουν σε τρίτα πρόσωπα αλλά για τους λόγους που εξηγεί δεν λαμβάνει οποιοδήποτε ποσό ως ενοίκιο. Αναφέρει επίσης ότι ο πατέρας της λόγω της αδιαφορίας του καθ΄ου η αίτηση να συνεισφέρει επαρκώς στα έξοδα της ανήλικης θυγατέρας του, της καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των €5.000.
Αναφέρει ότι η ίδια με τα εισοδήματα της καλύπτει την ασφάλεια νοσηλείας της ανήλικης η οποία ανέρχεται στα €99 μηνιαίως ενώ διατηρεί αποταμιευτική ασφάλεια για την ανήλικη για την οποία καταβάλλει €205,02 μηνιαίως. Καταθέτει σχετικά τεκμήρια 5 και 6 αντίστοιχα. Αναφέρει επίσης ότι από της μετακίνησης τους από την συζυγική κατοικία έχει προσλάβει οικιακή βοηθό στην οποία καταβάλλει το ποσό των €550 μηνιαίως.
Αναφέρει ότι ο καθ΄ου η αίτηση είναι ιδιοκτήτης πολλών εταιρειών και επιχειρήσεων, τα εισοδήματα του αγγίζουν τις €100.000 μηνιαίως, ζει πλουσιοπάροχα κυκλοφορεί με δυο πολυτελή οχήματα αξίας €300.000 και €35.000 αντίστοιχα, είναι ιδιοκτήτης σκάφους η αξία του οποίου ανέρχεται στις €200.000 ενώ έχει επίσης στην κατοχή του δυο μοτοσυκλέτες αξίας €25.000. Είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας […..]η οποία έχει εγγεγραμμένη επ΄ονόματι της την εμπορική επωνυμία [..] η οποία διαθέτει εκσυγχρονισμένα γήπεδα για παροχή 24ωρων υπηρεσιών προπόνησης και ενοικίασης χώρων για παιχνίδια […]. Ο συγκεκριμένος χώρος διαθέτει επίσης καταστήματα για ενοικίαση ή και αγορά εξοπλισμού για τα παιχνίδι […] καφετέρια και viewing area. Το ελάχιστο ποσό για ενοικίαση ενός εκ των χώρων για ένα παιχνίδια padel ανέρχεται στο ποσό των €52 για διάρκεια 90 λεπτών. Καταθέτει ως τεκμήρια 7 και 8 δέσμη εγγράφων από την αναζήτηση στον Έφορο εταιρειών, ως τεκμήριο 9 φωτογραφίες από την ιστοσελίδα ηλεκτρονικών κρατήσεων για τους χώρους των παιχνιδιών […]και ως τεκμήριο 10 αντίγραφα από την επίσημη σελίδα της επιχείρησης [….]. Όπως αναφέρει, από την εν λόγω επιχείρηση του ο καθ΄ου η αίτηση λαμβάνει ημερησίως καθαρό κέρδος τουλάχιστον της τάξης των €1.000-€2.000.
Η εταιρεία [..]είναι επίσης ιδιοκτήτρια της εμπορικής επωνυμίας [..]η οποία διαθέτει διαμερίσματα προς ενοικίαση. Καταθέτει ως τεκμήριο 11 δέσμη εγγράφων από την αναζήτηση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του Εφόρου Εταιρειών. Σημειώνει ότι τα διαμερίσματα τα οποία φαίνεται ο καθ΄ου η αίτηση ότι ενοικιάζει μέσω της επωνυμίας […….]είναι ιδιοκτησίας του αφού σε ένα εξ αυτών διαμένει ο ίδιος.
Επιπρόσθετα, ο καθ’ ου η αίτηση είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας [….]η οποία μετονομάστηκε σε [……..]και καταθέτει ως τεκμήριο 12 δέσμη εγγράφων από την αναζήτηση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του Εφόρου Εταιρειών. Η διεύθυνση η οποία αναγράφεται ως το εγγεγραμμένο γραφείο της [……]είναι η διεύθυνση ενός παιχνιδότοπου καφετέριας με την ονομασία […]στην Λευκωσία, ιδιοκτησίας του καθ΄ου η αίτηση. Καταθέτει ως τεκμήριο 13 σχετική φωτογραφία από το Facebook. Ο εν λόγω παιχνιδότοπος εξοπλίστηκε πλήρως με εξοπλισμό της παλαιάς επιχείρησης του πατέρα της, η αξία του οποίου ήταν τεράστια
Ο καθ΄ου η αίτηση υπήρξε ιδιοκτήτης δυο άλλων εταιρειών η μια εκ των οποίων πωλήθηκε το 2023 για το ποσό των €6.000.000. Είναι επίσης ιδιοκτήτης εταιρείας ανυψωτικών ενώ διαθέτει επίσης τρία διαμερίσματα σε ένα εκ των οποίων διαμένει ενώ η ιδιόκτητη κατοικία του καθ΄ου η αίτηση στην οποία διέμεναν κατά τη διάρκεια του γάμου τους έχει τεθεί προς ενοικίαση.
Παραθέτει πίνακα με τα λογικά έξοδα διατροφής και συντήρησης της ανήλικης μηνιαίως:
€.
«Έξοδα διατροφής συντήρησης (πανάκια-γάλατα-κρέμες) 300
Υπεραγορά 1000
Ψυχαγωγία(διακοπές, γενέθλια, παιδότοποι) 250
Ένδυση-υπόδηση 1000
Ιατροί (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παρακολούθηση) 300
Αναλογία ηλεκτρικού ρεύματος 200
Αναλογία νερού 50
Διαδίχτυο(αναλογία) 50
Ενοίκιο 2.000
Ασφάλεια 300
Οικιακή βοηθός 550
Κολύμπι 70
Διακοπές 600
ΣΥΝΟΛΟ 6.770»
Αναφέρει ότι ήταν πάντα απαίτηση του καθ’ ου η αίτηση να προσφέρουν ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο στην θυγατέρα τους λόγω της οικονομικής κατάστασης και των δυο και ειδικότερα του ιδίου.
Καταθέτει τα τεκμήριο 18-22 προς υποστήριξη των εξόδων του ηλεκτρικού, υδατοπρομήθειας, διαδικτύου, κατάσταση του λογαριασμού της για την πληρωμή των εξόδων της ανήλικης για τους μήνες Απρίλιο μέχρι και Ιούνιο, και απόδειξη πληρωμής για το κολύμπι.
Από της διάστασης, όπως αναφέρει, ο καθ΄ου η αίτηση της καταβάλλει το ποσό των €1.000 μηνιαίως το οποίο δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στην τεράστια εισοδηματική του ικανότητα αλλά ούτε και στα τρέχοντα έξοδα της ανήλικης. Είναι σε θέση να καταβάλλει το ποσό των €3.000 μηνιαίως για τη διατροφή και συντήρηση της ανήλικης.
Καταβλήθηκαν προσπάθειες συναινετικής επίλυσης των θεμάτων που προέκυψαν συνέπεια της διάστασης των διαδίκων οι οποίες τελικά δεν καρποφόρησαν.
Όπως την συμβουλεύουν οι δικηγόροι της είναι επείγον να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα διαφορετικά η ανήλικη θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη έχοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει κανένα διάταγμα που να υποχρεώνει τον καθ’ ου η αίτηση να καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό με αποτέλεσμα να μπορεί όποτε θέλει να σταματήσει να συνεισφέρει για τα έξοδα διαβίωσης της ανήλικης.
Στην ένορκο του δήλωση η οποία συνοδεύει την ένσταση του ο καθ΄ου η αίτηση μεταξύ άλλων αναφέρει τα ακόλουθα: Η ιδιόκτητη κατοικία στην οποία διέμεναν κατά τη διάρκεια του γάμου τους αποκτήθηκε από την εταιρεία [..]με αντιπαροχή και εξακολουθεί να είναι εγγεγραμμένη στο όνομα της εν λόγω εταιρείας.
Αναφέρει ότι ενώ ο ίδιος παραχώρησε την συζυγική κατοικία στην αιτήτρια για να διαμένει με την ανήλικη η ίδια δεν το επιθυμούσε και εγκαταστάθηκε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα για το οποίο καταβάλλει ως ενοίκιο όπως ισχυρίζεται το ποσό των €2.000 δημιουργώντας έτσι αυξημένα έξοδα διαβίωσης. Αναφέρει επίσης ότι οι ανάγκες στέγασης της αιτήτριας και της ανήλικης καλύπτονταν με τη συνέχιση της διαμονής τους στην οικογενειακή εστία η χρήση της οποίας παραχωρήθηκε στην αιτήτρια άνευ όρων και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, ή με την ενοικίαση ενός μικρότερου διαμερίσματος δυο υπνοδωματίων με χαμηλότερο ενοίκιο.
Σε σχέση με τα εισοδήματα της αιτήτριας αναφέρει ότι αυτά ανέκαθεν ανέρχονταν σε ποσό πέραν των €6.000 μηνιαίως. Τα εισοδήματα που εισέπραττε η αιτήτρια από την οικογενειακή επιχείρηση είναι υψηλότερα των €800 μηνιαίως ενώ εισέπραττε το ποσό των €5.000 μηνιαίως ως το μερίδιο της από την ενοικίαση ενός και μόνο ακινήτου του οποίου είναι συνιδιοκτήτρια με τα αδέλφια της επί του οποίου στεγάζεται η πολύ γνωστή επιχείρηση [……]. Tα συνολικά ενοίκια από το εν λόγω υποστατικό η αξία του οποίου είναι πέραν των €25.000.000, ανέρχονται σε €110.000 μηνιαίως.
Πέραν των πιο πάνω εισοδημάτων από την οικογενειακή επιχείρηση, η αιτήτρια είναι αποκλειστικά υπεύθυνη και διαχειρίζεται πολύ γνωστό ζαχαροπλαστείο της οικογενειακής επιχείρησης το οποίο είναι και το μόνο που δεν ενοικιάστηκε από το οποίο λαμβάνει πολύ υψηλά εισοδήματα τα οποία δεν γνωρίζει ο καθ’ ου η αίτηση.
Συνεισφέρει ανελλιπώς το ποσό των €1.000 για τα μηνιαία έξοδα της ανήλικης τα οποία είναι χαμηλότερα από αυτά που αναφέρει η αιτήτρια. Το ποσό των €1.000 καταβάλλεται από τις αποταμιεύσεις του που προέκυψαν ως μέρισμα το οποίο έλαβε από την πώληση της επιχείρησης του. Αναφέρει ότι στο παρόν στάδιο άρχισε να δημιουργεί νέες επιχειρήσεις, τα εισοδήματα του είναι μειωμένα και ανέρχονται στο ποσό των €1.700 μηνιαίως.
Είναι επιχειρηματίας όπως αναφέρει και διατηρούσε διάφορες εταιρείες στα πλαίσια των οποίων δημιουργούσε διάφορες επιχειρήσεις κάποιες εξ αυτών του απέδιδαν εισοδήματα και κέρδη και κάποιες όχι. Από το τέλος του 2013 μέχρι και το έτος 2018 αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και χρειάστηκε να περιορίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα και να διατηρήσει μόνο την εταιρεία […..]. Παραδέχεται ότι πώλησε την εν λόγω εταιρεία, το τίμημα της πώλησης αφαιρουμένων των οφειλών της εταιρείας επενδύθηκε σε νέες εταιρείες και επιχειρήσεις και τα μόνα πράγματα που αγόρασε από το τίμημα της πώλησης ήταν ένα σκάφος αξίας €80.000 και ένα αυτοκίνητο αξίας €120.000. Το άλλο όχημα αξίας €35.000 στο οποίο αναφέρεται η αιτήτρια αγοράστηκε από την εταιρεία και παραχωρήθηκε στον ίδιο η χρήση του.
Αναφέρει ότι τα συνολικά μηνιαία του εισοδήματα ανέρχονται στο ποσό των €1700 μηνιαίως ήτοι €1.500 από την εταιρεία […….]και ποσό €200 από την εταιρεία […]. Καταθέτει δέσμη αντιγράφων μισθοδοσίας του των τελευταίων έξι μηνών ως τεκμήριο 1 και ως τεκμήριο 2 αντίγραφα των ασφαλιστικών του αποδοχών για τα έτη 2023 και 2024. Αναφέρει ότι το έτος 2023 τα εισοδήματα του ήταν υψηλότερα αφού μέχρι τον Ιούλιο του 2023 λάμβανε μισθό από την εταιρεία […..]€2.500 μηνιαίως μικτά πλέον κάποια ωφελήματα. Καταθέτει ως τεκμήριο 3 αντίγραφο της φορολογικής του δήλωσης για το έτος 2023.
Αρνείται ότι η επιχείρηση […..]έχει κέρδη €1.000-€2.000 ημερησίως. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι ο κύκλος εργασιών της εταιρείας ημερησίως ανέρχεται στα €1.000 αυτό δεν αποτελεί καθαρό κέρδος αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων της επιχείρησης.
Αναφέρει επίσης ότι μετά την πώληση της εταιρείας [….]εξοφλήθηκαν οι οφειλές και τα δάνεια της εταιρείας με ποσό πέραν των €2.000.000 ενώ το μεγαλύτερο μέρος του τιμήματος επενδύθηκε σε δυο νεοσύστατες εταιρείες για τη δημιουργία εισοδήματος. Για τη λειτουργία των δυο νέων εταιρειών δαπανάται μηνιαίως μεγάλο μέρος του τιμήματος πώλησης της […].
Σε σχέση με τα εισοδήματα του από την επιχείρηση [……]αναφέρει ότι τα διαμερίσματα ολοκληρώθηκαν με τα χρήματα από το τίμημα πώλησης της […….]και όχι από προσωπικά του εισοδήματα, ακόμα δεν έχουν ενοικιαστεί ενώ το μηνιαίο κόστος για την λειτουργία της επιχείρησης είναι αυξημένο.
Όπως αναφέρει η απόσβεση των χρημάτων που επενδύθηκαν για τη δημιουργία των πιο πάνω επιχειρήσεων αναμένεται να επέλθει σε 5-7 χρόνια και αν μέχρι τότε εξακολουθούν να λειτουργούν ή να είναι κερδοφόρες και αν η τάση ενασχόλησης με το παιχνίδι padel εξακολουθεί να υφίσταται στο βαθμό που είναι σήμερα και αν οι ενοικιαστικές αξίες ακίνητης ιδιοκτησίας δεν μειωθούν, τότε οι επιχειρήσεις του θα αρχίσουν να αποδίδουν κέρδη.
Καμία από τις επιχειρήσεις που διαθέτει η εταιρεία [.]αποδίδει προς το παρόν κέρδη, αντίθετα υφίσταται ζημιά αφού καλύπτει τα λειτουργικά τους έξοδα τα οποία είναι αυξημένα. Καταθέτει ως τεκμήριο 4 αντίγραφα των οικονομικών καταστάσεων της εταιρείας.
Σε σχέση με την εταιρεία […..]και τη λειτουργία της επιχείρησης [……]αναφέρει ότι η επιχείρηση λειτούργησε πριν 2-3 μήνες ο κύκλος εργασιών της είναι ανύπαρκτος και δεδομένου ότι τα λειτουργικά της έξοδα είναι πολύ αυξημένα, δεν αποδίδει οποιοδήποτε κέρδος προς το παρόν. Αναφέρει επίσης ότι το μόνο πράγμα που του παρείχε ο πατέρας της αιτήτριας χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα ήταν ένα μόνο παιχνίδι.
Αναφέρει ότι στα πλαίσια της επιχειρηματικής του δραστηριότητας διατηρεί εταιρεία ανυψωτικών η οποία όπως γνωρίζει η αιτήτρια είναι ανενεργή και η χρήση των μηχανημάτων γίνεται αποκλειστικά για σκοπούς των άλλων εταιρειών και επιχειρήσεων στις οποίες αναφέρθηκε ανωτέρω. Τα τρία διαμερίσματα είναι ιδιοκτησία της εταιρείας [….]και αποτελούν τα διαμερίσματα που διαθέτει η επιχείρηση [..]ενώ παραδέχεται ότι του παραχωρήθηκε η χρήση ενός εξ αυτών από την εταιρεία στο οποίο και διαμένει. Αναφέρει επίσης ότι η συζυγική κατοικία είναι ιδιοκτησία της εταιρείας [……], όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες θα μεταβιβαστεί στην εταιρεία [……]δεν είναι εφικτή η ενοικίαση της αλλά ακόμη και όταν ενοικιαστεί το ενοίκιο θα αποτελεί έσοδο της εταιρείας και όχι προσωπικό του εισόδημα.
Αναφέρει ότι σε συζήτηση που είχε με την αιτήτρια αναφορικά με την έκδοση διατάγματος για το ποσό των €1.000 το οποίο καταβάλλει ανελλιπώς από τη διάσταση τους, η αιτήτρια αρνήθηκε δηλώνοντας του ότι η ίδια αποφάσισε ότι το επίπεδο ζωής της ανήλικης θα είναι υπερπολυτελές και σε αυτό θα συνεισφέρει.
Αναφέρει ότι τα πραγματικά έξοδα της ανήλικης δεν ξεπερνούν το ποσό των €980 μηνιαίως. Ο καθ’ ου η αίτηση αναλύει λεπτομερώς έκαστο κονδύλι στο οποίο αναφέρεται η αιτήτρια και αναφέρει τα ακόλουθα: Τα έξοδα διατροφής και συντήρησης (πανάκια -γάλατα-κρέμες) καλύπτονται με το ποσό των €160 μηνιαίως, τα έξοδα της υπεραγοράς με το ποσό των €300 μηνιαίως, τα έξοδα ψυχαγωγίας (διακοπές, γενέθλια, παιδότοποι) με το ποσό των €100 μηνιαίως, τα έξοδα ένδυσης -υπόδησης με το ποσό των €150 μηνιαίως. Τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και παρακολούθησης καλύπτονται με το ποσό των €100 μηνιαίως λαμβάνοντας υπόψιν ότι με την εφαρμογή του ΓΕΣΥ καλύπτονται τα πλείστα των εξόδων, ενώ η αιτήτρια διατηρεί ασφάλεια υγείας για την ανήλικη για την οποία καταβάλλει το ποσό των €99 μηνιαίως.
Η αναλογία ηλεκτρικού, νερού και διαδικτύου καλύπτεται με το ποσό των €100 μηνιαίως με βάση τα τεκμήρια που η ίδια η αιτήτρια παρουσίασε.
Όσον αφορά στο ενοίκιο αναφέρει ότι κανένα ποσό δεν απαιτείται αφού η αιτήτρια είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει να διαμένει στη συζυγική κατοικία ή να ενοικιάσει μικρότερο διαμέρισμα δυο υπνοδωματίων με χαμηλότερο ενοίκιο. Αναφέρει ότι εν πάση περιπτώσει το κονδύλι αυτό δεν πρέπει να υπολογιστεί στα έξοδα της ανήλικης και ή δεν ξεπερνά το ποσό των €650 η αναλογία της ανήλικης.
Για την ασφάλεια δεν μπορεί να ληφθεί υπόψιν οποιοδήποτε ποσό αφού το εν λόγω ποσό υπολογίστηκε στο κονδύλι της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ αναφέρει ότι η οποιαδήποτε επενδυτική ή αποταμιευτική ασφάλεια την οποία επιθυμούν να διατηρούν οι γονείς για τα παιδιά τους δεν υπολογίζεται στα μηνιαία έξοδα και καμία υποχρέωση συνεισφοράς έχει στο εν λόγω κονδύλι.
Σε σχέση με το έξοδα της οικιακής βοηθού αναφέρει ότι είναι αχρείαστο έξοδο, ουδέποτε χρησιμοποιούσαν οικιακή βοηθό κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης τους και δεδομένου ότι τις ώρες που η αιτήτρια εργάζεται τη φροντίδα της ανήλικης αναλαμβάνει η μητέρα της η εργοδότηση οικιακής βοηθού είναι αχρείαστη.
Αποδέχεται το έξοδο για το κολύμπι παρά το γεγονός ότι όπως αναφέρει ουδέποτε ζητήθηκε η συγκατάθεση του.
Το έξοδο για τις διακοπές έχει περιληφθεί στο κονδύλι ψυχαγωγία και δεν πρέπει να υπολογιστεί ξανά.
Αναφέρει ότι η αιτήτρια παρουσίασε τα έξοδα της ανήλικης υπέρογκα με μοναδικό σκοπό να παραπλανήσει το Δικαστήριο και να εξασφαλίσει μεγαλύτερη συνεισφορά του γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται και από τα τεκμήρια που η ίδια επισύναψε προς υποστήριξη των εξόδων της ανήλικης.
Αναφέρει ότι με το ποσό των €1.000 που ήδη καταβάλλει για τη διατροφή της ανήλικης καλύπτει εξ’ ολοκλήρου τα μηνιαία της έξοδα διατροφής και συντήρησης και αναφέρει ότι με βάση τα εισοδήματα των διαδίκων και των πραγματικών εξόδων της ανήλικης η αναλογία του στα μηνιαία έξοδα της ανήλικης ανέρχεται στα €220 μηνιαίως.
Αναφέρει ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Α.32 για την έκδοση προσωρινού διατάγματος και ειδικότερα το κατεπείγον, καμία βλάβη δεν θα υποστεί η ανήλικη αφού ήδη καταβάλλει από της διάστασης το ποσό των €1.000 μηνιαίως, και δεδομένης της ανελλιπούς μηνιαίας του συνεισφοράς ζητά απόρριψη της αίτησης με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Αναφέρει ότι σε περίπτωση που το Δικαστήριο θα προβεί σε έκδοση διατάγματος, τα έξοδα της παρούσας θα πρέπει να επιδικαστούν εναντίον της αιτήτριας αφού από την πρώτη εμφάνιση ενώπιον του Δικαστηρίου αποδεχόταν την έκδοση διατάγματος για το ποσό των €1.000.
Στην συμπληρωματική ένορκη της δήλωση η αιτήτρια μεταξύ άλλων αναφέρει τα ακόλουθα: Ο καθ΄ου η αίτηση ουδέποτε της παραχώρησε την συζυγική κατοικία για να διαμένει, ουδέποτε συζήτησε μαζί της ή της παρείχε εγγυήσεις ή έστω διασφαλίσεις ώστε να μπορεί να σκεφτεί το ενδεχόμενο να παραμείνει σε αυτό το σπίτι. Όπως αναφέρει θα ήταν εξωφρενικό να αναμένει ο καθ΄ου η αίτηση να διαμένει στη συζυγική κατοικία η αιτήτρια με το ανήλικο δεδομένου ότι αυτή δεν είναι εγγεγραμμένη επ΄ονόματι του, όπως ο ίδιος αναφέρει και η αιτήτρια να είναι αναγκασμένη να ζει με την ανασφάλεια ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκδιωχθεί από την εν λόγω κατοικία.
Αναφέρει ότι η συζυγική κατοικία ήταν ένα υπερπολυτελές τριώροφο σπίτι και καταθέτει ως τεκμήριο 2 σχετικές φωτογραφίες ενώ καταθέτει επίσης ως τεκμήριο 8 φωτογραφίες της κατοικίας την οποία ενοικιάζει σήμερα.
Αναφέρει ότι όλες οι εταιρείες και επιχειρήσεις ανήκουν στο καθ΄ου η αίτηση και όλα τα κέρδη των εταιρειών και την ακίνητη περιουσία της εταιρείας καρπώνεται ο ίδιος. Ο καθ΄ου η αίτηση δεν εγγράφει τίποτα επ΄ονόματι του ώστε να επωφελείται φορολογικά αλλά και για να διαφεύγει των προσωπικών του υποχρεώσεων όπως η υποχρέωση συνεισφοράς του στα έξοδα διατροφής και συντήρησης της ανήλικης.
Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του καθ’ ου η αίτηση ότι η αιτήτρια τροποποιεί την μισθοδοσία της, η αιτήτρια καταθέτει ως τεκμήριο 3 καταστάσεις μισθοδοσίας της για την περίοδο που οι διάδικοι ήταν μαζί. Αναφέρει ότι οι ισχυρισμοί του καθ’ ου η αίτηση ότι εισπράττει μερίδιο από το ενοίκιο του ακινήτου είναι αναληθείς και επαναλαμβάνει ότι τα ακίνητα μεταβιβάστηκαν από τον πατέρα της στην ίδια και στα αδέλφια της πλην όμως ο πατέρας της διατηρεί εφ’ όρου ζωής δικαίωμα επικαρπίας των εν λόγω ακινήτων.
Σε σχέση με την επιχείρηση του πατέρα της στην οποία αναφέρεται ο καθ’ ου η αίτηση ότι ενοικιάζεται και αποφέρει περισσότερα οικονομικά κέρδη η αιτήτρια αναφέρει ότι το εν λόγω ακίνητο είναι υποθηκευμένο και οποιοδήποτε ποσό εισπράττεται από τον πατέρα της καταβάλλεται εξ’ ολοκλήρου στο δάνειο. Καταθέτει ως τεκμήριο 4 καταστάσεις λογαριασμού χρεών.
Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του καθ’ ου η αίτηση για το ζαχαροπλαστείο το οποίο αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η ίδια αναφέρει ότι η εν λόγω επιχείρηση ανήκει στον πατέρα της και η ίδια εργάζεται εκεί χωρίς να είναι μέτοχος αυτής. Καταθέτει ως τεκμήριο 5 αντίγραφο πιστοποιητικού μετόχων της εταιρείας.
Αναφέρει ότι οι ισχυρισμοί του καθ’ ου η αίτηση ότι τα μηνιαία του εισοδήματα ανέρχονται στο ποσό των €1700 μηνιαίως είναι αστείοι αφού πρόκειται για επιχειρηματία και τα κέρδη των εταιρειών του είναι άμεσα συνυφασμένα με τα εισοδήματα του.
Αναφέρει ότι η ίδια δεν έχει καμία οικογενειακή επιχείρηση, σε αντίθεση με τον καθ’ ου η αίτηση, δεν είναι μέτοχος σε καμία εταιρεία, δεν ασκεί καμία επιχειρηματική δραστηριότητα δεν καρπώνεται κανένα εισόδημα από ακίνητη περιουσία ενώ η οποιαδήποτε επιχείρηση ανήκει στο πατέρα της ο οποίος εισπράττει το κέρδος, ενώ αναφέρθηκε ήδη στα χρέη της επιχείρησης.
Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του καθ΄ου η αίτηση ότι τα διαμερίσματα ιδιοκτήτρια των οποίων είναι η εταιρεία [……]δεν ενοικιάζονται, η αιτήτρια αναφέρει ότι είναι αναληθείς και καταθέτει ως τεκμήριο 9 αντίγραφα της ιστοσελίδας booking όπου φαίνονται οι χρεώσεις των διαμερισμάτων που ενοικιάζει ο καθ΄ου η αίτηση οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των €307 με €340 ανά βράδυ καθώς και τις άριστες κριτικές που λαμβάνει η επιχείρηση οι οποίες αρχίζουν από τον Αύγουστο του 2024.
Σε σχέση με την επιχείρηση των γηπέδων padel για τα οποία όπως αναφέρει ο καθ΄ου η αίτηση έχει υψηλά λειτουργικά έξοδα η αιτήτρια αναφέρει ότι δεν υπάρχει υπάλληλος για οποιαδήποτε εξυπηρέτηση αφού η ενοικίαση του γηπέδου γίνεται ηλεκτρονικά, ο εξοπλισμός ενοικιάζεται από τα αυτόματα μηχανήματα ως επίσης και τα διάφορα σνάκς και αναψυκτικά.
Όσον αφορά στις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας […..]αναφέρει ότι εύκολα αυτές μπορούν να κατασκευαστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διαφύγει των φορολογικών υποχρεώσεων της εταιρείας.
Διερωτάται η αιτήτρια κατά πόσο ο καθ΄ου η αίτηση με το ποσό των €1.700 μηνιαίως που έχει στη διάθεση του όπως ισχυρίζεται, μπορεί να καταβάλλει το ποσό των €1.000 ως διατροφή, να συντηρεί οικονομικά τόσες επιχειρήσεις οι οποίες είναι ζημιογόνες να επεκτείνει τα γήπεδα [.] , να συντηρεί δυο αυτοκίνητα τέτοιας αξίας και ένα σκάφος για το οποίο μάλιστα πληρώνει μηνιαίως ένα ποσό για να το έχει στην Μαρίνα Λεμεσού.
Η αιτήτρια αναφέρει ότι, ενώ ο καθ΄ου η αίτηση αναφέρει ότι είναι παράλογο το ποσό των €3.000 το οποίο αξιώνει η αιτήτρια για την ανήλικη ο ίδιος πλήρωσε το ποσό των €2.500 για να αγοράσει σκυλάκι στην ανήλικη και καταθέτει ως τεκμήριο 12 αντίγραφο του σχετικού μηνύματος που της απέστειλε, αγόρασε το τρίτο κατά σειρά ipad στην ανήλικη και καταθέτει ως τεκμήριο 13 αντίγραφο της συνομιλίας τους και ένα αυτοκινητάκι τύπου Mercedes αξίας περί τα €300.
Σε σχέση με τα έξοδα της ανήλικης τα οποία ο καθ΄ου η αίτηση αναφέρει ότι είναι υπερβολικά και διογκωμένα, η αιτήτρια διευκρινίζει τα ακόλουθα: Η διατροφή της ανήλικης η οποία έχει δυσανεξία στη λακτόζη και καταθέτει σχετικό ιατρικό πιστοποιητικό ως τεκμήριο 15, είναι πολύ συγκεκριμένη και χρειάζεται εξειδικευμένο γάλα και τροφές με αποτέλεσμα τα έξοδα διατροφής της να είναι αυξημένα.
Αναφορικά με τα έξοδα ψυχαγωγίας της αναφέρει ότι της διοργανώνουν πάρτι γενεθλίων και μάλιστα πέρσι ο καθ΄ου η αίτηση πλήρωσε για το συγκεκριμένο πάρτι το ποσό των €1.000. Καταθέτει ως τεκμήρια 16 και 17 φωτογραφίες από το πάρτι και απόδειξη πληρωμής του αναφερόμενου ποσού από τον καθ’ ου η αίτηση.
Για την ένδυση και υπόδηση καταθέτει ως τεκμήρια ετικέτες ρούχων που ο ίδιος αγόρασε στην ανήλικη αξίας €107 και €129 για ένα παντελόνι και μια μπλούζα αντίστοιχα.
Καταθέτει ως τεκμήριο 20 αποδείξεις πληρωμής σε σχέση με τα ιατρικά έξοδα της ανήλικης.
Αναφέρει επίσης ότι ο καθ΄ου η αίτηση αγόρασε για δώρο Χριστουγέννων στην ανήλικη διαμαντένια σκουλαρίκια, ένα τεράστιο κουτί με παιχνίδια και ένα ρολόι.
Σε σχέση με το ποσό του ενοικίου αναφέρει ότι δεν διεκδικεί ολόκληρο το ποσό του ενοικίου αλλά την αναλογία της ανήλικης ενώ σε σχέση με την οικιακή βοηθό αναφέρει ότι με τον καθ΄ου η αίτηση εργοδοτούσαν οικιακή βοηθό πριν ακόμη τη γέννηση της ανήλικης θυγατέρας τους και καταθέτει ως τεκμήριο 22 συμβόλαιο εργοδότησης της ημερ.18/6/22. Αναφέρει επιπλέον ότι της μέρες και ώρες που ο καθ’ ου η αίτηση επικοινωνεί με την ανήλικη φροντίζεται από μια κοπέλα η ανήλικη και καταθέτει ως τεκμήριο 23 αντίγραφο σχετικού μηνύματος του καθ’ ου η αίτηση ο οποίος κάνει αναφορά στην κοπέλα αυτή.
Μελέτησα με τη δέουσα προσοχή όλη τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και προχωρώ να εξετάσω την αίτηση.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧH-ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ
Για να δικαιολογείται η έκδοση προσωρινού διατάγματος στη βάση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 , ως έχει τροποποιηθεί, θα πρέπει να συνυπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α. Ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
β. Ορατή πιθανότητα επιτυχίας του Ενάγοντος στην αγωγή, και
γ. Ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε
μεταγενέστερο στάδιο αν δεν εκδοθεί το διάταγμα.
Οι πιο πάνω προϋποθέσεις έχουν αναλυθεί σε έκταση στη νομολογία [βλ. Οδυσσέως v. Pieris Estates (1982) 1 Α.Α.Δ.557 Κυτάλα κ.ά. v. Χρυσάνθου κ.α. (1996)1 (Α) Α.Α.Δ.253, Κ.Ο.Τ. v. Θεωρή (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ.255, M. Ch. Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. v. Timberland(1997) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1791, Parico Aluminium Designs Ltd. v. Muskita Aluminium Co. Ltd. κ.ά. (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ.2015, Γεν. Εισαγγελέας v Cyfield, Πολ.Εφ.Αρ. Ε52/21,10/2/22, ECLI:CY:AD:2022:A79 κ.α.
Η πρώτη προϋπόθεση δεν εξυπακούει τίποτα περισσότερο από την αποκάλυψη συζητήσιμης υπόθεσης με βάση τις έγγραφες προτάσεις.
Όσον αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, είναι αρκετό για το Δικαστήριο να ικανοποιηθεί ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Το Δικαστήριο οφείλει να προβεί σε κάποια αξιολόγηση της αποδεικτικής δύναμης της υπόθεσης εκείνου του διαδίκου ο οποίος ζητά ενδιάμεση θεραπεία. Το απαιτούμενο βέβαια επίπεδο δεν είναι πολύ υψηλό. Ό,τι απαιτείται να καταδειχθεί, είναι η πιθανότητα επιτυχίας, ήτοι κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα, αλλά πολύ λιγότερο από το επίπεδο που καθορίζει το μέτρο απόδειξης στις αστικές υποθέσεις, γνωστό ως «ισοζύγιο των πιθανοτήτων». Σχετική επί του θέματος είναι η απόφαση Λόρδος v. Σιακόλα, Πολ. Έφ. Αρ. Ε143/15, 23/3/2017, ECLI:CY:AD:2017:A102.
Η τρίτη προϋπόθεση, όπως αναλύεται στην υπόθεση Οδυσσέως (ανωτέρω), σχετίζεται με το θέμα επάρκειας της θεραπείας υπό το φως των γεγονότων της κάθε υπόθεσης
Αν η επιδίκαση αποζημιώσεων στο τελικό στάδιο είναι αρκετή για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του αιτητή, τότε η έκδοση του παρεμπίπτοντος διατάγματος δεν είναι απαραίτητη.
Όπως υποδεικνύεται στην Οδυσσέως (ανωτέρω) το Δικαστήριο, στο τελικό στάδιο, θα πρέπει να σταθμίσει κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα [βλ. Ιπποδρομιακή Αρχή v. Χ" Βασίλη (1989) 1 Α.Α.Δ. (Ε) 152].
Πρόσθετα, στο στάδιο αυτό, το Δικαστήριο εξετάζει την ενώπιον του μαρτυρία με μόνο σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο ή όχι να εκδοθεί ή να διατηρηθεί σε ισχύ το εκδοθέν διάταγμα και δεν αποφαίνεται επί αντικρουόμενων θέσεων, ούτε και καταλήγει στην εξαγωγή τελικών ευρημάτων και διαπιστώσεων, πράγμα το οποίο θα πράξει, ασφαλώς, κατά την εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης (βλ.CAT GMBH κ.α. v. AB PCO INV. LTD, Πολ. Εφ. Αρ.9/17, 11/7/2022), ECLI:CY:AD:2022:A306.
Στο ενδιάμεσο αυτό στάδιο, το πραγματικό υπόβαθρο της αίτησης πρέπει να διακριβώνεται μέσα από τις ένορκες δηλώσεις, τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης.
Στην υπόθεση Δημοκρατία της Σλοβενίας v. Beogradska Banka DD (1999), 1 (A) 227, στη σελ. 236 λέχθηκαν τα ακόλουθα από τον τέως Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Αρτεμίδη, όπως ήταν τότε:
"Θα επαναλάβουμε, έστω και με κίνδυνο να γίνουμε φορτικοί, πως οι διαπιστώσεις στις οποίες προβαίνουμε γίνονται για τους σκοπούς της εξέτασης της έκδοσης ή μη του προσωρινού διατάγματος αντικείμενο της πρωτόδικής απόφασης και έφεσης. Όλα τα ζητήματα που εγείρονται στην αγωγή παραμένουν ζωντανά για ν' αποφασιστούν όταν θα εξεταστεί η ουσία της."
Στις περιπτώσεις μονομερών αιτήσεων πρέπει επίσης να καταδεικνύεται το κατεπείγον του αιτήματος. Περαιτέρω, υπάρχει η υποχρέωση του αιτητή, όταν ζητά την έκδοση προσωρινού διατάγματος μονομερώς, να αποκαλύψει όλα τα ουσιώδη γεγονότα (Στυλιανού v. Στυλιανού (1992) 1 (Α) Α.Α.Δ. 583).
Σε περίπτωση που ικανοποιηθούν οι τρεις προϋποθέσεις του Α.32, το Δικαστήριο προχωρά ένα βήμα παραπέρα και στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας, αποφασίζει κατά πόσο είναι δίκαιο και πρόσφορο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα ((βλ. Οδυσσέως ν. Pieris Estates κ.α. (1982) 1 Α.Α.Δ. 557, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χατζηβασίλη (1989) 1 Α.Α.Δ. 152, ABP Holdings v. Κιταλίδη (1994) 1 Α.Α.Δ. 694 και Seamark Consultancy Services Ltd v. Lasala κ.α, Κυπριανούκ.α. v. Lasala κ.α., King Mazax Lines Ltd κ.α. v. Lasala κ.α. (2007)1ΑΑΔ162 [Ολ])). Η διεργασία αυτή είναι γνωστή ως «το ισοζύγιο της ευχέρειας». Στο πλαίσιο τούτο το Δικαστήριο εξετάζει την επίδραση που ενδεχομένως θα έχει η τυχόν έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων στα συμφέροντα των μερών.
Πριν ασχοληθώ με την εξέταση των προϋποθέσεων του Α.32 θα εξετάσω κατά προτεραιότητα τους λόγους ένστασης του καθ’ ου η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν προσέρχεται με καθαρά χέρια και ότι απέκρυψε και ή παραποίησε ουσιαστικά γεγονότα.
Υπενθυμίζω ότι στα πλαίσια της υπό κρίση αίτησης, το Δικαστήριο δεν εξέδωσε οποιοδήποτε διάταγμα μονομερώς αλλά διέταξε την επίδοση της αίτησης η οποία εκ των πραγμάτων κατέστη αίτηση δια κλήσεως.
Σύμφωνα με τη νομολογία, στις δια κλήσεως αιτήσεις δεν εφαρμόζονται οι κανόνες της πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης. (βλ. Κώστας Σμυρνιός (2000) 1 ΑΑΔ 43, Κυριακίδης ν. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) Λ.τ.δ. (2011) 1 (β) ΑΑΔ 2011, The Royal Bank of Scotland ν. Πλοίο "KALIA" (2012) 1 ΑΑΔ 6).
Στην προκείμενη περίπτωση, η υπόσταση της αίτησης, ως αίτησης δια κλήσεως, έδωσε το δικαίωμα στον καθ’ ου η αίτηση να ακουστεί και να προβάλει τους λόγους για τους οποίους ενίστανται στην έκδοση προσωρινού διατάγματος. Επομένως τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου οι θέσεις των διαδίκων για να αποφασίσει αν δικαιολογείται η έκδοση ή όχι οποιουδήποτε προσωρινού διατάγματος.
Κατά συνέπεια οι αναφερόμενοι λόγοι ένστασης του καθ’ ου η αίτηση δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί.
Αποτελεί επίσης λόγο ένστασης του καθ’ ου η αίτηση ότι δεν συντρέχει στο στοιχείο του κατεπείγοντος. Για το θέμα του κατεπείγοντος θα επαναλάβω ότι δεδομένου ότι με την επίδοση της η επίδικη αίτηση κατέστη δια κλήσεως και δεδομένου ότι το θέμα του κατεπείγοντος τυγχάνει αυστηρής εφαρμογής στα πλαίσια εξέτασης μονομερούς αίτησης δεν μπορεί να γίνει αποδεχτός ο σχετικός λόγος ένστασης.
Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το Α.32.
Οι προϋποθέσεις που απαιτεί το άρθρο 32 του Ν.14/60 και οι οποίες αναφέρθηκαν ανωτέρω, κρίνονται με βάση τα γεγονότα που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου, αλλά και με βάση τις διατάξεις του Νόμου που διέπει το υπό κρίση θέμα, οι οποίες στην εξεταζόμενη περίπτωση είναι τα άρθρα 33(1) και 37 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Ν.216/90.
Συγκεκριμένα το άρθρο 33(1) ορίζει ότι:
"Οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του".
Το άρθρο 37 ορίζει ότι:
(α) Η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν για διατροφή προσώπου.
(β) Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευση του".
Η διατροφή ανηλίκων, όπως αυτή ρυθμίζεται από τα άρθρα 33(1) και 37 του Ν. 216/90, συνιστά νομική υποχρέωση των γονέων η οποία ουσιαστικά αποβλέπει στην ικανοποίηση των αναγκών των ανηλίκων. Συνεπώς από τη στιγμή που ο γονέας, επιδιώκει συνεισφορά από τον άλλο γονέα ο οποίος, εκ του νόμου, είναι υπόχρεος να συνεισφέρει, ο πρώτος έχει, πολύ καλή βάση αγωγής. Περαιτέρω, έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας, εφόσον o άλλος γονέας είναι το πρόσωπο που εκ του νόμου οφείλει να συμβάλλει ανάλογα με τις δυνάμεις του στη διατροφή του τέκνου. Στη βάση των πιο πάνω, κρίνω ότι στην παρούσα αίτηση υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και ότι η αιτήτρια έχει ορατές πιθανότητες επιτυχίας στην εναρκτήρια αίτηση.
Ως προς τη συνδρομή της τρίτης προϋπόθεσης του Α. 32 του Ν. 14/60, παρατηρώ ότι το θέμα της διατροφής ανηλίκου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την καθημερινή διαβίωση του ανηλίκου και την εν γένει ευημερία του, ο οποίος ανήλικος είναι άμεσα εξαρτώμενος από τη συνεισφορά των υπόχρεων γονέων του.
Αποτελεί παραδεκτό γεγονός ότι ο καθ’ ου η αίτηση καταβάλλει το ποσό των €1.000 μηνιαίως για τη διατροφή της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, είναι όμως η θέση της αιτήτριας ότι, το εν λόγω ποσό δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στην τεράστια εισοδηματική ικανότητα του αλλά ούτε και στα τρέχοντα έξοδα της ανήλικης. Αναφέρει ότι η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση να της καταβάλλει το ποσό των €1.000 δεν ήταν τυχαία και είχε σκοπό να δημιουργήσει προηγούμενο και την εντύπωση ότι είναι αρκετά για την ανήλικη κάτι το οποίο δεν ευσταθεί.
Αναφέρει επίσης ότι ήταν πάντοτε απαίτηση του καθ’ ου η αίτηση να προσφέρουν ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο στην ανήλικη ένεκα της οικονομικής κατάστασης και των δυο.
Αναφέρει επίσης ότι ανά πάσα στιγμή ο καθ΄ου η αίτηση μπορεί να σταματήσει απροειδοποίητα να καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό.
Ο ίδιος ο καθ’ ου η αίτηση φαίνεται να αποδέχεται τη συνδρομή των προϋποθέσεων του Α. 32 του Ν. 14/60, αφού παραδέχεται ότι καταβάλλει το ποσό των €1.000 μηνιαίως ανελλιπώς πόσο το οποίο όπως αναφέρει υπερκαλύπτει το σύνολο των μηνιαίων εξόδων της ανήλικης τα οποία καθορίζει στα €980 μηνιαίως, ενώ σύμφωνα με τα εισοδήματα των διαδίκων όπως ο ίδιος τα καθορίζει, αναφέρει ότι η συνεισφορά του μηνιαίως στα πραγματικά έξοδα της ανήλικης (€980) θα πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των €220 μηνιαίως.
Παραπέμπω επίσης για την ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης στη Δημοσθένους v. Δημοσθένους Έφεση Αρ. 21/2019 ημ. 29/6/2020 στην οποία τονίστηκαν τα ακόλουθα:
«Η υποχρέωση αυτή είναι διαρκής. Η πιθανότητα διακοπής της συνεισφοράς του εφεσείοντος ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο δεν τίθεται στη βάσανο μαρτυρίας προς τούτο. Από τη στιγμή που η εφεσίβλητη διεκδίκησε δικαστική συνεισφορά υπό το φως της απομάκρυνσης του εφεσείοντος από τη συζυγική οικία, παραμένει αυτονόητο ότι είτε συναινετικά, είτε διά αποφάσεως μετά από ακρόαση, ένα διάταγμα μέσω Δικαστηρίου, είναι απαραίτητο, προς διασφάλιση των βασικών αναγκών των ανηλίκων.
Σύζυγοι που διαζευγνύονται ή τελούν υπό διάσταση, παραμένουν υπόχρεοι για τη διατροφή των τέκνων τους. Όπου η λογική και η έμφυτη μητρική ή πατρική αγάπη πρυτανεύουν οι σύζυγοι δεν διασταυρώνουν τα ξίφη τους, ούτε αναλώνουν τις δυνάμεις τους στα Δικαστήρια, αλλά αντίθετα τις ενώνουν χάριν της ευημερίας των παιδιών. Αυτό στην ουσία ως θέμα κοινής λογικής, σημείωσε και το Δικαστήριο, στην απόφαση του ότι η επιμονή των διαδίκων να λύνουν τις διαφορές τους δικαστικώς αντί φιλικώς, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «ανά πάσα στιγμή εν απουσία σχετικού διατάγματος, δυνατόν να οδηγήσει τον Καθ' ου η αίτηση, να σταματήσει να καταβάλλει τα έξοδα διατροφής των ανηλίκων με τραγικές συνέπειες. Ακόμη και η υποβολή και επιμονή στην παρούσα έφεση υποδεικνύει εγγενώς την εν δυνάμει αμφισβήτησης της υποχρέωσης συνέχισης της διατροφής χωρίς δικαστικό διάταγμα.
Τα πιο πάνω επιλύουν και τα όσα ο εφεσείων αναφέρει αναφορικά με την τρίτη προϋπόθεση ότι είναι αδύνατο χωρίς δικαστικό διάταγμα να αποδοθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Ακόμη και με δεδομένο ότι ο εφεσείων όντως συνεισφέρει ήδη στη διατροφή, τι θα τον εμπόδιζε να διαφοροποιήσει τη θέση του ή να μειώσει δραστικά το ποσό το οποίο συνεισφέρει. Υπενθυμίζεται ότι η φύση της παρούσας διαφοράς είναι πολύ διαφορετική από τα συνηθισμένα άλλα προσωρινά διατάγματα που αφορούν συμβατικές, κατά κανόνα, σχέσεις μεταξύ των διαδίκων. Υπερίπταται εδώ η νομοθετική υποχρέωση συνεισφοράς προς όφελος των ανηλίκων».
Στη βάση των όσων ανέφερα ανωτέρω κρίνω ότι συντρέχει η τρίτη προϋπόθεση του Α.32.
Σε περίπτωση που ικανοποιηθούν οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32, το Δικαστήριο προχωρά ένα βήμα παραπέρα και στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας, αποφασίζει κατά πόσο είναι δίκαιο και πρόσφορο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα (βλ. Οδυσσέως ν. Pieris Estates κ.α. (1982) 1 Α.Α.Δ. 557, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χατζηβασίλη (1989) 1 Α.Α.Δ. 152, ABP Holdings v. Κιταλίδη (1994) 1 Α.Α.Δ. 694 και Seamark Consultancy Services Ltd v. Lasala κ.α., Κυπριανούκ.α. v. Lasala κ.α., King Mazax Lines Ltd κ.α. v. Lasala κ.α. (2007)1Α.Α.Δ.162 [Ολ])).
Η διεργασία αυτή είναι γνωστή ως «το ισοζύγιο της ευχέρειας». Στο πλαίσιο τούτο το Δικαστήριο εξετάζει την επίδραση που ενδεχομένως θα έχει η τυχόν έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων στα συμφέροντα των μερών. Πρέπει το Δικαστήριο να επιλέγει την οδό που εμπεριέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας.
Τα ουσιώδη στοιχεία που πρέπει να έχει ενώπιον του το Δικαστήριο σε υποθέσεις διατροφής είναι τα εισοδήματα των διαδίκων και τα έξοδα των ανηλίκων.
Έχω καταγράψει αναλυτικά ανωτέρω τις θέσεις έκαστου διάδικου σε σχέση τόσο με τα εισοδήματα του όσο και με τα εισοδήματα του άλλου διαδίκου.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές θέσεις των διαδίκων αναφορικά με το ύψος των εισοδημάτων τους και τις πηγές προέλευσης αυτών. Ως αναφέρθηκε στην υπόθεση Δημητρίου ν. Περδίου (2005) 1Β ΑΑΔ 1418, οι δύο γονείς έχουν την υποχρέωση να προβαίνουν σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη των εισοδημάτων τους.
Από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, την οποία κατέγραψα αναλυτικά ανωτέρω, είναι η θέση της αιτήτριας ότι, από την εργασία της στην επιχείρηση του πατέρα της λαμβάνει το ποσό των €800 μηνιαίως και παρουσιάζει σχετικές καταστάσεις μισθοδοσίας της. Αναφέρει ότι δεν λαμβάνει οποιοδήποτε ποσό από την ενοικίαση του ακινήτου, επί του οποίου, παρά το γεγονός ότι είναι εγγεγραμμένο επ΄ονόματι της και των αδελφιών της, διατηρεί δικαίωμα επικαρπίας εφ’ όρου ζωής ο πατέρας της και οποιοδήποτε ποσό εισπράττει από τα ενοίκια καταβάλλεται εξ’ ολοκλήρου στο δάνειο που διατηρεί σε Τράπεζα για την εξασφάλιση του οποίου παραχωρήθηκε υποθήκη επί του ακινήτου.
Αναφέρει επίσης ότι ο πατέρας της, λόγω της αδιαφορίας του καθ’ ου η αίτηση να συνεισφέρει επαρκώς στα μηνιαία έξοδα της ανήλικης, της καταβάλλει το ποσό των €5.000 μηνιαίως.
Ο καθ΄ ου η αίτηση, όπως αναλυτικά κατέγραψα ανωτέρω, αναφέρει ότι τα συνολικά μηνιαία εισοδήματα που έχει στη διάθεση της η αιτήτρια ανέρχονται στο ποσό των €6.000 περίπου μηνιαίως.
Από την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι η θέση του καθ’ ου η αίτηση ότι τα συνολικά μηνιαία εισοδήματα του ανέρχονται στο ποσό των €1.700 μηνιαίως και επισυνάπτει αντίγραφα των ασφαλιστικών του αποδοχών για τα έτη 2023 και 2024 και αντίγραφο της φορολογικής του δήλωσης για το έτος 2023.
Σημειώνω ότι ο καθ’ ου η αίτηση παραδέχεται ότι διατηρεί αποταμιεύσεις, χωρίς όμως να αποκαλύπτει το ύψος τους, οι οποίες προέκυψαν ως μέρισμα από την πώληση της επιχείρησης του. Παραδέχεται επίσης ότι διαθέτει δυο οχήματα πολυτελείας το ένα εκ των οποίων όμως όπως αναφέρει είναι εγγεγραμμένο επ’ ονόματι της εταιρείας του ενώ διαθέτει επίσης σκάφος.
Αρχικά θα πρέπει να αναφέρω ότι σύμφωνα με την ισχύουσα Νομολογία, το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό των εισοδημάτων του υπόχρεου γονέα μπορεί να μην λάβει υπόψιν του τα εισοδήματα που δηλώνονται στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και να αποδώσει μεγαλύτερη εισοδηματική ικανότητα. Σχετική είναι η Έφεση αρ.12/08 (πλειοψηφίας) ημερ.10/2/11.
Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Δημητρίου v Περδίου (2005) 1 ΑΑΔ 1418: «Περαιτέρω αναφέρουμε ότι από σχετική νομολογία φαίνεται ότι το δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη όχι μόνο τα πραγματικά εισοδήματα αλλά και την ικανότητα του καθ΄ου η αίτηση να κερδίζει (his potential earning capacity). (Bλ.Klucinsky v. Klucinsky (1953) 1 All E.R. 683 και McEwan v McEwan (1972) 2 All E.R.708)».
Στην υπόθεση Δημοσθένους v Δημοσθένους (ανωτέρω) τονίστηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με το θέμα αποκάλυψης των εισοδημάτων εκάστου διαδίκου σε συνάρτηση με την υποχρέωση των γονέων να συνεισφέρουν στις ανάγκες των παιδιών τους:
«Η μη αποκάλυψη των αληθών εισοδημάτων εκάστου δεν εξουδετερώνει την ανάγκη διατροφής από τον έτερο των συζύγων διότι το άρθρο 33(1) καθορίζει ως απόλυτη την υποχρέωση διατροφής με μόνο μέτρο τις εισοδηματικές δυνάμεις των γονέων. Η υποχρέωση αυτή είναι διαρκής....»
Το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό δεν θα προβεί σε οποιοδήποτε εύρημα για το ύψος των εισοδημάτων έκαστου διαδίκου. Από την μαρτυρία τους όμως, χωρίς να καταλήγω σε ευρήματα, κρίνω ότι ενδεχομένως κανένας εκ των δυο προέβη σε ειλικρινή αποκάλυψη των μηνιαίων τους εισοδημάτων.
Η ίδια η αιτήτρια ενώ αναφέρει ότι το μηνιαίο της εισόδημα από την εργασία της ανέρχεται στα €800, στην παράγραφο 33 της ένορκης της δήλωσης αναφέρει ότι « Σε σχέση με τα έξοδα της ανήλικης είναι σημαντικό να αναφέρω ότι πάντοτε ήταν απαίτηση του καθ΄ου η αίτηση να προσφέρουμε ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο στην κόρη μας, ένεκα της οικονομικής κατάστασης και των δυο μας και ιδιαίτερα του ιδίου και δεν τέθηκε ποτέ προς συζήτηση ή διαπραγμάτευση τα ποσά που ξοδεύαμε σε σχέση με τη θυγατέρα μας». Η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου. Ότι προκύπτει από την δήλωση της αιτήτριας είναι ότι η οικονομική κατάσταση και των δυο ήταν τέτοιας έκτασης που τους επέτρεπε να διατηρούν πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο για την ανήλικη. Κρίνω ότι ο μισθός των €800 που ισχυρίζεται η αιτήτρια στη παρούσα αίτηση ότι λάμβανε και λαμβάνει δεν θα μπορούσε να παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας υψηλού βιοτικού επιπέδου στο παιδί τους, όπως ισχυρίζεται η αιτήτρια, κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης τους.
Ο καθ’ ου η αίτηση, ενώ παραδέχεται ότι είναι ιδιοκτήτης οχήματος πολυτελείας και σκάφους, για τη συντήρηση των οποίων προφανώς και θα απαιτούνται μηνιαίως υψηλά ποσά, αναφέρει ότι ο μηνιαίος μισθός του ανέρχεται στο συνολικό ποσό των €1.700. Παραλείπει επίσης να αναφερθεί στο ύψος των αποταμιεύσεων του ενώ δεν παραγνωρίζω ότι δεν αμφισβητήθηκαν τα ακριβά δώρα τα οποία έχει τη δυνατότητα να χαρίζει στην ανήλικη.
Όπως ήδη ανέφερα το Δικαστήριο δεν θα καταλήξει σε ευρήματα στο στάδιο αυτό σε σχέση με τα εισοδήματα έκαστου διάδικου. Από την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι και οι δυο διάδικοι έχουν εισοδήματα, ενδεχομένως υψηλότερα από αυτά που έθεσαν στο παρόν στάδιο ενώπιον του Δικαστηρίου, για να καλύψουν τις ανάγκες της ανήλικης θυγατέρας τους ως η εκ του Νόμου υποχρέωση τους.
Αναφορικά με τα μηνιαία έξοδα της ανήλικης, η αιτήτρια καθορίζει αυτά στο συνολικό ποσό των €6.670 ποσό στο οποίο περιλαμβάνεται ολόκληρο το ποσό του μηνιαίου ενοικίου αλλά και της οικιακής βοηθού. Ο καθ’ ου η αίτηση καθορίζει τα έξοδα της ανήλικης στο συνολικό ποσό των €980 μηνιαίως.
Στην υπόθεση Μαρκουλίδης v. Μαρκουλίδη κ.ά. (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1386 αναφέρεται ότι το Δικαστήριο, ως προς τα έξοδα διατροφής ανηλίκου, δεν δεσμεύεται από τη μαρτυρία των διαδίκων, αλλά είναι καθήκον του Δικαστηρίου να εντοπίσει το εύλογο των κονδυλίων που απαιτούνται για την ικανοποίηση των αναγκών διατροφής και συντήρησης. Περαιτέρω, σύμφωνα και πάλι με τη Νομολογία, η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό των αναγκών των ανηλίκων. (Βλ. Παναγιώτου ν. Σφικτού (2001) 1 Α.Α.Δ. 625).
Στην υπόθεση Ιωάννου ν. Ιωάννου (1993)1 Α.Α.Δ.900 στη σελ. 908 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Πρέπει να σημειώσουμε ότι αναπόφευκτα το επίπεδο κοινωνικής διαβίωσης των συζύγων θα υποστεί κάποια πτώση μετά το χωρισμό, δεδομένου ότι παρίσταται ανάγκη διπλασιασμού ορισμένων εξόδων, όπως ενοικίαση δεύτερης κατοικίας, θέρμανση κ.ά.».
Σε κάθε περίπτωση όμως, το ζητούμενο είναι πάντοτε να διατηρηθεί το επίπεδο ζωής των ανηλίκων που θα είχαν αν οι γονείς τους συμβίωναν, όσο αυτό είναι δυνατόν Στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Κορελλίδης v. Κορελλίδη (2012) 1 Α.Α.Δ.1975), αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«... το Δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες που να οδηγούν σε υπολογισμό με σεντ, αλλά θα πρέπει να σταθμίζει τις ανάγκες και να καταλήγει σε συμπεράσματα που να επαναφέρουν, ή δυνατό, τα ανήλικα τέκνα σε μια πλησιέστερη κατάσταση, όπως θα ήταν εάν οι γονείς τους ζούσαν μαζί».
Στην υπόθεση Ρουσουνίδης v. Ρουσουνίδου ECLI:DOD:2021:30, Έφεση αρ. 25/2019, ημερομηνίας 15.12.2021, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το μέτρο με το οποίο θα καθοριστεί η διατροφή, δεν μπορεί να αποτιμάται με απόλυτους αριθμούς, ούτε αναμένεται η απόδειξη των κονδυλίων με περισσή αυστηρότητα, χωρίς να είναι επιτρεπτό να υιοθετούνται μέσες λύσεις κατά τρόπο αυθαίρετο (Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 951, 957). Η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν ρόλο στην καλύτερη αντίληψη των γεγονότων προς εντοπισμό των πραγματικών αναγκών συγκεκριμένων ατόμων. Κονδύλια που κατ' ισχυρισμό απαιτούνται για συγκεκριμένες ανάγκες μπορεί να μην γίνουν αποδεκτά από το δικαστήριο, είτε στη βάση ότι δεν υπήρξε ικανοποιητική τεκμηρίωση, είτε γιατί διαπιστώθηκε υπερβολή, οπόταν και μπορεί να μειωθούν. ΄Αλλα μπορεί να κριθεί ότι δεν αφορούν βασικές ανάγκες και να μην γίνουν καθόλου αποδεκτά (Παναγιώτου v. Σφικτού (2001) 1(Α) Α.Α.Δ. 625, 630). Εάν για συγκεκριμένο κονδύλι δεν υπάρχει περί του αντιθέτου μαρτυρία, αυτό δεν οδηγεί απαρέγκλιτα στην αποδοχή του. Το Δικαστήριο θα πρέπει να ασχοληθεί με το εύλογο των κονδυλίων και δεν δεσμεύεται από τη μαρτυρία των διαδίκων (Μαρκουλίδης v. Μαρκουλίδη κ.ά. (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1386, 1391).»
Στην Εφ. Αρ. 36/2018 ημερ. 7/5/2020 του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευση του". Στην παράγρ. (Ι) του ίδιου άρθρου, σαφώς ορίζει ότι "η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του.". Συνεπώς η λέξη "διατροφή" δεν αποδίδει την πλατιά έννοια που ο σοφός νομοθέτης φρόντισε επιγραμματικά να αποδώσει. Η διατροφή, σύμφωνα με την έννοια που δίδει ο νόμος, δεν καλύπτει μόνο τη δαπάνη για την τροφή. Περιλαμβάνει κάθε αναγκαία βιοτική δαπάνη όπως τροφή, στέγη, ντύσιμο, φωτισμό, θέρμανση, ψυχαγωγία, νοσηλείες και φάρμακα, συγκοινωνία, επικοινωνία, έξοδα για γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση. Ο νομοθέτης με την διατύπωση του Νόμου καθόρισε τόσο το πλάτος της διατροφής όσο και το επίπεδο της πάντοτε μέσα στα μέτρα του δυνατού (βλ. Κουμάντου Παραδόσεις Οικογενειακού Δικαίου, 2ος Τόμος σελ. 44 κ.ε).
Στο σύγγραμμα των Σταθόπουλου-Γεωργιάδη, Αστικός Κώδικας κατ’ άρθρο ερμηνεία στη σελίδα 761 αναφέρεται συγκεκριμένα ότι, η στέγαση είναι βασική ανάγκη του δικαιούχου. Η στέγη ως βασική ανάγκη και το ενοίκιο που πρέπει να πληρώνεται από τον δικαιούχο καθορίζεται από τις συνθήκες ζωής του. Στη διατροφή των ανηλίκων μπορεί να συμπεριληφθεί και κονδύλι που αφορά στην στέγαση τους.
Στην Πολ. Έφεση Αρ.37/2015, ημερ.4/9/18, ECLI:CY:DOD:2018:6 μεταξύ Λ.Λ v I.S αναφέρθηκαν τα εξής σχετικά: «Δηλαδή - όπως το αντιλαμβανόμαστε - το ενοίκιο που καταβάλλει ο έχων τη φύλαξη του ανηλίκου γονέας δεν αποτελεί μέρος της διατροφής, μόνο στην περίπτωση που αυτός δεν επιβαρύνεται επιπρόσθετα των εξόδων της δικής του στέγασης και με έξοδα στέγασης του ανηλίκου. Η παρούσα όμως περίπτωση δεν είναι τέτοια. Οι ανάγκες στέγασης της εφεσίβλητης θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν με ενοικίαση μικρότερου διαμερίσματος, με μικρότερο ενοίκιο, ενώ η ύπαρξη και του ανηλίκου απαιτούσαν ενοικίαση μεγαλύτερου διαμερίσματος με ανάλογη αύξηση όλων των εξόδων».
Όπως φαίνεται από τα όσα ανωτέρω κατέγραψα, υπάρχουν αντικρουόμενες θέσεις των διαδίκων ως προς το συνολικό ποσό το οποίο απαιτείται μηνιαίως για την κάλυψη των εξόδων διατροφής και συντήρησης της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων. Δεν είναι το κατάλληλο όμως στάδιο για να προβεί το Δικαστήριο σε ακριβή ευρήματα σε σχέση με τις ανάγκες της.
Στην υπόθεση Κυριακίδης ν. Θεμιστοκλέους, Εφ.18/19, ημερ.3.12.2020, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Εν προκειμένω όμως επρόκειτο για αίτηση προς έκδοση ενδιαμέσου διατάγματος διατροφής μέχρι την τελική εκδίκαση της εναρκτήριας, κυρίως αίτησης. Το δικαστήριο δεν θα μπορούσε, όπως και δεν το έπραξε, να προβεί σε τελικά ευρήματα αναφορικά με το ύψος των εισοδημάτων των διαδίκων ή τις ανάγκες των τριών ανηλίκων. Στην υπόθεση Αποστόλου ν. Ιωάννου (2012) 1 ΑΑΔ 604 υποδείχθηκαν τα εξής σε σχέση με τις ενδιάμεσες διαδικασίες όπως η παρούσα:
«Εκείνο το οποίο πρέπει ξανά εδώ να υπενθυμισθεί είναι η πραγματική φύση της υπό εξέταση ενδιάμεσης διαδικασίας. Με αυτή δεν κρίνονται τελικά και ουσιαστικά δικαιώματα των διαδίκων έτσι µε αυστηρούς κανόνες απόδειξης να αξιολογηθεί η εκατέρωθεν προσκομισθείσα μαρτυρία, να εξαχθούν τελικά ευρήματα και να κατανεμηθούν δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Χωρίς να καταλήγω σε ευρήματα, κρίνω ότι με βάση τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου, η ανήλικη κατά το χρόνο που οι διάδικοι τέθηκαν σε διάσταση δεν συμπλήρωσε τον πρώτο χρόνο της ζωής της και κατά συνέπεια δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί τη δημιουργία συγκεκριμένου επιπέδου ζωής είτε υψηλού είτε χαμηλού.
Η ανήλικη σήμερα είναι ηλικίας 2 ½ ετών. Χωρίς να καταλήγω σε ευρήματα, ενδεικτικά θα αναφέρω ότι τα ποσά τα οποία ισχυρίζεται η αιτήτρια ότι απαιτούνται για την διατροφή της ανήλικης και για την υπεραγορά είναι υπερβολικά ακόμη και λαμβάνοντας υπόψιν μου ότι η ανήλικη ακολουθεί ειδική διατροφή λόγω της δυσανεξίας της στη λακτόζη. Υπερβολικό θεωρώ το ποσό το οποίο ισχυρίζεται η αιτήτρια ότι απαιτείται για την ιατρική περίθαλψη και παρακολούθηση της ανήλικης, δεδομένης της εφαρμογής του ΓΕΣΥ, ενώ υπερβολικό επίσης θεωρώ το ποσό των €1.000 που ισχυρίζεται η αιτήτρια ότι απαιτείται για την ένδυση και υπόδηση της ανήλικης μηνιαίως.
Δεν διέλαθε της προσοχής του Δικαστηρίου ότι ενώ το κονδύλι για τις διακοπές περιλαμβάνεται στα πλαίσια του κονδυλίου της ψυχαγωγίας, ακολούθως καταγράφεται και ως ξεχωριστό κονδύλι.
Σε σχέση με το ενοίκιο το οποίο καταβάλλει η αιτήτρια, δεν είναι ώρα να καταλήξω κατά πόσο ο καθ’ ου η αίτηση παραχώρησε στην αιτήτρια τη συζυγική κατοικία για να διαμένει άνευ όρων και χωρίς χρονικούς περιορισμούς δεδομένου ότι η αιτήτρια αντικρούει τους σχετικούς ισχυρισμούς του καθ’ ου η αίτηση. Δεν παραγνωρίζω όμως το γεγονός ότι η αιτήτρια δεν εξηγεί γιατί ενώ όπως η ίδια αναφέρει στην ενοικιαζόμενη κατοικία διαμένουν η ίδια και η ανήλικη, προέβη στην ενοικίαση κατοικίας τριών υπνοδωματίων, ενώ θα μπορούσε να καλύψει τις στεγαστικές τις ανάγκες και της θυγατέρας της με διαμέρισμα δυο υπνοδωματίων και κατά συνέπεια με χαμηλότερο ενοίκιο.
Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης τους οι διάδικοι διέμεναν σε τριώροφη πολυτελή κατοικία, δεδομένου ότι όπως ανέφερα η ανήλικη ήταν πολύ μικρή για να αντιληφθεί την δημιουργία οποιουδήποτε επιπέδου ζωής, δεν αποτελεί λόγο να μην αναζητήσει η αιτήτρια διαμέρισμα δυο υπνοδωματίων το οποίο θα κάλυπτε τις ανάγκες της ίδιας και της ανήλικης.
Σε σχέση με την οικιακή βοηθό για την οποία καταβάλλει η αιτήτρια το ποσό των €550 μηνιαίως, ο καθ΄ου η αίτηση αναφέρει ότι δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη αφού τις ώρες που η αιτήτρια εργάζεται τη φροντίδα της ανήλικης αναλαμβάνει η μητέρα της αιτήτριας ενώ ο ισχυρισμός της αιτήτριας στην συμπληρωματική ένορκη της δήλωση ότι εργοδοτούσαν οικιακή βοηθό πριν καν τη γέννηση της ανήλικης δεν αντικρούστηκε από τον καθ΄ου η αίτηση. Εν πάση περιπτώσει, στα πλαίσια εξέτασης της παρούσας με τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, χωρίς να καταλήγω σε ευρήματα, εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να προκύπτει επιβεβλημένη ανάγκη εργοδότησης οικιακής βοηθού. Σημειώνω ότι δεν τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου τα ωράρια εργασίας της αιτήτριας. Παραπέμπω στην απόφαση Νικολάου ν. Μακρίδη (2002) 1 ΑΑΔ 801.
Λαμβάνω υπόψιν μου ότι ο καθ’ ου η αίτηση από της διάστασης των διαδίκων καταβάλλει ανελλιπώς το ποσό των €1.000 για τη διατροφή και συντήρηση της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων. Η αιτήτρια στην προσπάθεια της να καταδείξει στο Δικαστήριο την εισοδηματική ικανότητα του καθ΄ου η αίτηση και το υψηλό επίπεδο που ο ίδιος παρέχει στην ανήλικη, αναφέρεται στην εκ μέρους του καθ’ ου η αίτηση αγορά ειδών ένδυσης της ανήλικης, δώρων και συμμετοχή στην κάλυψη του κόστους για τη διοργάνωση πάρτι γενεθλίων της ανήλικης. Παρά το γεγονός ότι η κάλυψη των εξόδων αυτών φανερώνει ενδεχομένως μια οικονομική άνεση του καθ’ ου η αίτηση, όπως προσπαθεί να στηρίξει η αιτήτρια με την προώθηση των εν λόγω ισχυρισμών, δεν μπορώ να μην λάβω υπόψιν μου όμως σαν πραγματικό γεγονός ότι η συνεισφορά του καθ’ ου η αίτηση δεν περιορίζεται μόνο στην καταβολή του ποσού των €1.000 μηνιαίως κατά παραδοχή της ίδιας της αιτήτριας αλλά επεκτείνεται και στην κάλυψη μέρους άλλων εξόδων τα οποία περιλαμβάνονται στον πίνακα εξόδων που παρέθεσε η αιτήτρια.
Σε κάθε περίπτωση, όποια και να είναι η πραγματική εισοδηματική ικανότητα του καθ’ ου η αίτηση, για την οποία δεν μπορώ να καταλήξω σε ευρήματα στα πλαίσια της ενδιάμεσης αίτησης, εκείνο που θα λάβει υπόψιν του το Δικαστήριο σε αυτό το στάδιο είναι το εύλογο των κονδυλίων για να καθορίσει τη συνεισφορά του καθ’ ου η αίτηση.
Χωρίς να καταλήγω σε ευρήματα, δεδομένου ότι πρόκειται για ενδιάμεση αίτηση, με μια περιορισμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ως επιβάλλει η ισχύουσα Νομολογία, κρίνω ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της έγκρισης της αίτησης αφού υπάρχει πιθανότητα διακοπής της συνεισφοράς του καθ’ ου η αίτηση ελλείψει διατάγματος που να τον υποχρεώνει να το πράττει.
Δεδομένων όλων όσων ανωτέρω ανέφερα και προσπάθησα να εξηγήσω, κρίνω ότι για σκοπούς προσωρινού διατάγματος το ποσό των €1.000 το οποίο ήδη καταβάλλει ο καθ’ ου η αίτηση, είναι εύλογο για τη διατροφή και συντήρηση της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Στη βάση των όσων ανέφερα ανωτέρω εκδίδεται προσωρινό διάταγμα με το οποίο διατάσσεται ο καθ’ ου η αίτηση να καταβάλλει στην αιτήτρια από 1/8/25 και κάθε αντίστοιχη ημέρα κάθε επόμενου μήνα το ποσό των €1.000 ως συνεισφορά του στην διατροφή και συντήρηση της ανήλικης θυγατέρας του Χ.Χ.
Το προσωρινό διάταγμα θα ισχύει μέχρι πλήρους αποπεράτωσης της εναρκτήριας αίτησης και ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Εν’ όψει της κατάληξης μου, λαμβάνοντας υπόψιν ότι, ο καθ’ ου η αίτηση από της διάστασης των διαδίκων καταβάλλει το ποσό για το οποίο εκδόθηκε σήμερα προσωρινό διάταγμα και ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο η κάθε πλευρά να επωμιστεί τα έξοδα της.
(Υπ.) ....................................
Α. Παναγή, Δ. Οικ. Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο