CylawΣχετικά μ'εμάςΕπικοινωνίαΒοήθεια
Μ.Π. ν. Γ.Ε., Αρ. Αίτησης? 19/2023, 24/3/2025
print
Πληροφορίες
Παραπομπές (19)
Τίτλος:
Μ.Π. ν. Γ.Ε., Αρ. Αίτησης? 19/2023, 24/3/2025

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

ENΩΠΙΟΝ: Χ. Πογιατζή, Δ. Οικ. Δ.

 

Αρ. Αίτησης։ 19/2023

 

Μεταξύ:

 

                                           Μ.Π. (Α.Δ.Τ. […..]) εκ Λεμεσού

Αιτητή

 

                                                           -και-

 

 

                                           Γ.Ε. (Α.Δ.Τ. […..]) εκ Πάφου

 

Καθ΄ ης η αίτηση

 

Ημερομηνία: 24/03/2025

 

Εμφανίσεις:

Για τον Αιτητή: κα Τ. Βασιλείου για Αντώνης Μ. Βασιλείου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

Για την Καθ΄ ης η αίτηση: κα Μ. Μακρή για Σιαηλής & Σιαηλή Δ.Ε.Π.Ε.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

(I)   ΠΡΟΟΪΜΙΟ։

 

  1. Από την σχέση τους οι διάδικοι απέκτησαν ένα τέκνο τον Α.Ρ. που γεννήθηκε στις 18/02/2011 στην Πάφο, ηλικίας 14 ετών σήμερα και τον οποίο αναγνώρισε εκούσια ο Καθ’ ου η Αίτηση. Ο ανήλικος διαμένει από τότε μαζί με την Καθ’ ης η Αίτηση μητέρα του στην Πάφο.

 

  1. Στις 21/02/2013 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα στα πλαίσια της Αίτησης διατροφής με αρ. 7/2013 από το Οικογενειακό Δικαστήριο Πάφου με το οποίο ο Αιτητής διατασσόταν από την 01/03/2013 και κάθε 1η ημέρα κάθε επόμενου μήνα με 7 ημέρες χάρη, να καταβάλλει στην Καθ’ ης η Αίτηση το ποσό των €190,00 για την διατροφή του ανήλικου τέκνου των διαδίκων. Με την αυτόματη αύξηση του 10% κάθε δύο έτη που προνοείται στην σχετική νομοθεσία, η πιο πάνω καταβαλλόμενη διατροφή ανήλθε στο ποσό των €278,00.

 

  1. Στις 02/03/2023 ο Αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση Αίτηση με την οποία αιτείται την έκδοση διατάγματός με το οποίο να διατάσσεται η τροποποίηση του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της Αίτησης με αρ. 7/2013 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου δια της μείωσης του καταβαλλόμενου ποσού διατροφής για το ανήλικο τέκνο του Α.Ρ. από το ποσό των €278,00 στο ποσό των €200,00 μηνιαίως. Επιπρόσθετα, αξιώνει την έκδοση διατάγματος το οποίο να διατάσσει όπως να μην ισχύει η αυτόματη αύξηση του ποσού της διατροφής το οποίο καταβάλλει ο Αιτητής, δηλαδή του ποσού των €278,00 από την ημερομηνία κατά την οποία η αυτόματη αύξηση θα είχε εφαρμογή.

 

  1. Ακολούθως, στις 22/05/2023 η Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε την Υπεράσπιση της με την οποία υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι από την έκδοση του επίδικου διατάγματος, το μόνο που έχει διαφοροποιηθεί είναι τα έξοδα του ανήλικου τέκνου των διαδίκων τα οποία έχουν αυξηθεί. Περαιτέρω, η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι τα εισοδήματα του Αιτητή δεν έχουν διαφοροποιηθεί και σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζει ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για αναθεώρηση του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013.

 

  1. Η ακρόαση διεξήχθη με την καταχώριση της έγγραφης μαρτυρίας των διαδίκων με βάση την Δ.30 Θ. 5 εδάφιο (1) και 4 αλλά και τον θεσμό παρ. 10 εδάφιο (2) των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, ως αυτοί έχουν τροποποιηθεί. Οι ενόρκως δηλούντες δεν αντεξετάστηκαν, ενώ ούτε υπήρξε οποιαδήποτε καταχώρηση συμπληρωματικής-απαντητικής μαρτυρίας από τους διαδίκους, μέσω συμπληρωματικής ενόρκου δηλώσεως. Ακολούθως, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων παρέδωσαν τις γραπτές τους αγορεύσεις και το Δικαστήριο επιφύλαξε την τελική του απόφαση. 

 

(II)  ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ։

 

  1. Αρχικά, μέσα από την Αίτηση αλλά και την γραπτή του μαρτυρία ο Αιτητής αναφέρει ότι διαμένει στην Λεμεσό στο πατρικό του μαζί με τον καρκινοπαθή πατέρα του, ο οποίος είναι διαζευγμένος.

 

  1. Στην συνέχεια, υποστηρίζει ότι η Καθ’ ης η Αίτηση εργάζεται ως αισθητικός απ’ ότι γνώριζε τον καιρό που ήταν μαζί, ενώ σήμερα δηλώνει κομμώτρια στο επάγγελμα. Δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τις σημερινές μηνιαίες απολαβές της καθώς και τα άλλα ωφελήματα που λαμβάνει, αφού δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με την ίδια αλλά και με το ανήλικο τέκνο τους.
  2. Ο Αιτητής αναφέρει ότι στις 21/02/2013 εκδόθηκε τελικό διάταγμα διατροφής στα πλαίσια της Αίτησης Διατροφής με αρ. 7/2013 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, το οποίο του επιδόθηκε στις 04/04/2013 και με το οποίο διατασσόταν να καταβάλλει στην Καθ ης η Αίτηση το ποσό των €190,00 μηνιαίως για τον ανήλικο υιό του Ά.Ρ. από 01/03/2013, ως συνεισφορά του στην διατροφή του ανήλικου τέκνου του.
  3. Υποστηρίζει ότι μετά την έκδοση του πιο πάνω διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 και μετά από την πάροδο 10 ετών από την έκδοση του, οι οικονομικές του συνθήκες και τα γεγονότα επί των οποίων εκδόθηκε το διάταγμα έχουν διαφοροποιηθεί και αλλάξει προς το χειρότερο και ως εκ τούτου καθίσταται αναγκαία η τροποποίηση του εν λόγω διατάγματος Διατροφής.
  4.  Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι από τον Ιανουάριο του 2022 είναι λήπτης δημοσίου βοηθήματος (ΕΕΕ) και λαμβάνει μηνιαίως το ποσό των €480,00. Παρουσίασε ως Τεκμήριο 1 αντίγραφο κατάστασης λογαριασμού του όπου φαίνεται η κατάθεση του εν λόγω ποσού. Υποστηρίζει ακόμα ότι τον παρακολουθεί ψυχίατρος και λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αποτέλεσμα να μην είναι ικανός για εργασία. Παρουσίασε αντίγραφο ιατρικού σημειώματος ημερομηνίας 17/01/2023 του Δρ. Β.Χ. ως Τεκμήριο 3. Αναφέρει ότι λόγω της κατάστασης του δεν μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε εργασία και καθημερινά λαμβάνει βοήθεια από συγγενείς και φίλους.
  5.  Περαιτέρω, αναφέρει ότι διαμένει μαζί με τον διαζευγμένο πατέρα του, ο οποίος έχει διαγνωστεί με καρκίνο στο παχύ έντερο και βιώνει καθημερινά στενοχώρια, διακατέχεται από κρίσεις πανικού και πάσχει από εκδηλώσεις κατάθλιψης. Παρουσίασε αντίγραφα πιστοποιητικών ασθενείας του πατέρα του Μ.Ρ. ως Τεκμήριο 2.

 

  1.  Ακολούθως, ο Αιτητής αναφέρει ότι στα πλαίσια της Αίτησης με αρ. 7/2013, η Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε αίτηση φυλακιστηρίου με το οποίο διατάχθηκε από το Δικαστήριο να καταβάλει αναδρομικά για κάθε διετία το 10% της αυτόματης αύξησης προς την Καθ’ ης η Αίτηση και έτσι σήμερα καταβάλλει μηνιαίως και ανελλιπώς το ποσό των €278,00 ως συνεισφορά του για την διατροφή του ανήλικου τέκνου του.
  2.  Είναι η θέση του Αιτητή ότι, τα έξοδα του ανήλικου τέκνου του έχουν σε γενικές γραμμές παραμείνει τα ίδια και ότι το ποσό που καταβάλλει σήμερα ήτοι €278,00 μηνιαίως ως συνεισφορά του καλύπτει τις ανάγκες του ανήλικου, ο οποίος σήμερα φοιτά σε δημοτικό σχολείο για το οποίο δεν καταβάλλεται επιπλέον ποσό.
  3.  Ο Αιτητής αναφέρει ότι, απέκτησε ακόμα ένα ανήλικο τέκνο τον Α.Ρ. στις 22/12/2018 με άλλη γυναίκα το οποίο και αναγνώρισε. Υποστηρίζει ότι, πέραν της προαναφερθείσας διατροφής, έχει διαταχθεί στις 13/10/2022 από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού όπως καταβάλει ως συνεισφορά για τον ανήλικο Α.Ρ. το ποσό των €250,00 από €150,00 που πλήρωνε όταν εκδόθηκε το διάταγμα και παρουσιάζει αντίγραφο του εν λόγω διατάγματος ως τεκμήριο 4. Στην συνέχεια, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι αποδέχθηκε να καταβάλει το εν λόγω ποσό, γιατί διέμενε και συνεχίζει να διαμένει μαζί με τον πατέρα του ο οποίος τον βοηθούσε οικονομικά, πριν ο ίδιος διαγνωστεί με καρκίνο όσο και μετέπειτα μέχρι το σημείο που σταμάτησε να εργάζεται, οπότε αδυνατεί πλέον ο ίδιος να τον βοηθήσει.

 

  1.  Ακολούθως, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι κατά τα έτη που ακολούθησαν της έκδοσης του διατάγματος διατροφής, οι οικονομικές συνθήκες του έχουν αλλάξει αισθητά προς το χειρότερο, αφού σήμερα είναι λήπτης του ΕΕΕ και έχει και άλλο τέκνο για να διατρέφει, πράγμα που φανερώνει ότι υπάρχει μεταβολή της εισοδηματικής του ικανότητας και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι ανάγκες του ανήλικου τέκνου τους δεν έχουν μεταβληθεί, δικαιολογείται η μείωση του ποσού της διατροφής, αφού το ποσό που λαμβάνει δεν είναι ικανοποιητικό και/ή επαρκές για την καταβολή τόσο της διατροφής όσο και για την κάλυψη των προσωπικών αναγκών του, με αποτέλεσμα η προσωπική και κοινωνική του ζωή να είναι εξαιρετικά περιορισμένη και/ή μηδαμινή και/ή να ζει δανειζόμενος από συγγενείς και φίλους.
  2.  Είναι η θέση του Αιτητή, ότι οι προσωπικές του περιστάσεις έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να καταβάλλει στην Αιτήτρια το ποσό των €278,00 για την διατροφή του ανήλικου τέκνου τους. Θεωρεί ότι δεν είναι σε θέση να καταβάλλει ποσό μεγαλύτερο των €200,00 μηνιαίως και/ή ότι το ποσό των €200,00 μηνιαίως είναι απολύτως λογικό υπό τις περιστάσεις και/ή εντός των οικονομικών δυνατοτήτων του.
  3.  Επίσης, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι τα έξοδα του ανήλικου τέκνου των διαδίκων όπως και η Καθ’ ης η Αίτηση αναφέρει στην παράγραφο 10 της Έκθεσης Υπεράσπισης της όπου αναλύει τα έξοδα του ανήλικου, όχι μόνο δεν παρουσιάζουν αύξηση αλλά παρουσιάζουν μια μικρή έστω μείωση, αφού ως και η ίδια παραδέχεται δεν υπάρχει πλέον το κονδύλι του νηπιαγωγείου και στη θέση του έχουν προστεθεί φροντιστήρια Αγγλικών ύψους €60,00 και μαθήματα γενικής παιδείας ποσού €60,00-. έτσι ώστε να δικαιολογείται όπως το Δικαστήριο ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια υπέρ του αιτήματος του για τη μη επιβολή αυτόματης αύξησης του 10% επί του υφιστάμενου διατάγματος διατροφής ημερομηνίας 21/02/2013.
  4.  Είναι η θέση του, ότι η Καθ’ ης η Αίτηση έχει την οικονομική δυνατότητα να διατρέφει το ανήλικο τέκνο τους, και ισχυρίζεται ότι η ίδια έθεσε τον εαυτό της εκτός εργασίας αφού παραδέχεται ότι είναι άνεργη από τις 12/05/2023, ήτοι δύο μήνες μετά την καταχώρηση της παρούσας Αίτησης. Παρουσιάζει αντίγραφο δελτίου εγγραφής υποψηφίου ημερομηνίας 12/05/2023 ως Τεκμήριο 5. Περαιτέρω, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η Αίτηση αποκρύπτει από το Δικαστήριο ότι λαμβάνει επίδομα μονογονεϊκής οικογένειας ύψους €200,00 περίπου μηνιαίως και επίσης αποκρύβει τα πραγματικά και αδήλωτα της εισοδήματα τα οποία λαμβάνει από την εργασία της ως κομμώτρια.

 

  1.  Ο Αιτητής υποστηρίζει ότι δεν διαθέτει άλλους πόρους και δεν λαμβάνει οποιοδήποτε άλλο εισόδημα, ενώ ούτε κατέχει οποιαδήποτε κινητή και ακίνητη περιουσία. Λόγω της άσχημης οικονομικής του κατάστασης, αδυνατεί  να καταβάλλει το ποσό των €278,00 ως συνεισφορά στην διατροφή και συντήρηση του ανήλικου τέκνου του και η επικείμενη αυτόματη αύξηση της διατροφής θέτει σε κίνδυνο την προσωπική ευημερία του. Συναφώς, ισχυρίζεται ότι είναι εύλογα αντιληπτό ότι δεν δύναται να καταβάλλει το ποσό της διατροφής που θα αυξηθεί περαιτέρω από τον Μάρτιο του 2023 στο ποσό των €305,80.

 

  1.  Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι, τυχόν μη έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων θα σημάνει την οικονομική του καταστροφή τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, αφού εάν συνεχίσει να καταβάλλει το τρέχον και/ή το αυξημένο ποσό διατροφής, κινδυνεύει ακόμα και με φυλάκιση, αφού θα αδυνατεί να καταβάλει το ποσό διατροφής.

 

  1.  Υποστηρίζει ακόμα, ότι λόγω του ότι η οικονομική του κατάσταση έχει αλλάξει και/ή διαφοροποιηθεί προς το χειρότερο, είναι εύλογο και δίκαιο και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης όπως εκδοθεί διάταγμα με το οποίο να τροποποιεί το προηγούμενο διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 21/02/2013 και/ή οποιοδήποτε ποσό το οποίο το Δικαστήριο θεωρήσει εύλογο και δίκαιο υπό τις περιστάσεις. Επίσης, θεωρεί ότι είναι εύλογο και δίκαιο και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης όπως εκδοθεί διάταγμα που να διατάσσεται όπως μη ισχύσει η αυτόματη αύξηση του ποσού της διατροφής, το οποίο καταβάλλει, δηλαδή του ποσού των €278,00 μηνιαίως, από την ημερομηνία κατά την οποία η αυτόματη αύξηση θα είχε εφαρμογή.

 

(III)         ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ։

 

  1.  Στον αντίποδα, η Καθ΄ ης η αίτηση προβάλλει στην Έκθεση Υπεράσπισης της αλλά και στην έγγραφη μαρτυρία της, διάφορους ισχυρισμούς με στόχο να καταδείξει μεταξύ άλλων στο Δικαστήριο από την μία ότι τα έξοδα του ανήλικου τέκνου τους έχουν αυξηθεί από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος, αλλά και ότι μεταβλήθηκαν προς το χειρότερο οι οικονομικές της συνθήκες, ώστε να μην δικαιολογείται οποιαδήποτε τροποποίηση του διατάγματος διατροφής.

 

  1.  Αρχικά, η Καθ’ ης η Αίτηση αναφέρει ότι στις 21/02/2013 εκδόθηκε τελικό διάταγμα διατροφής στα πλαίσια της Αίτησης Διατροφής με αρ. 7/2013 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, σύμφωνα με το οποίο διατάχθηκε ο Αιτητής όπως καταβάλλει στην ίδια το ποσό των €190,00 μηνιαίως ως συνεισφορά του στην διατροφή του ανήλικου τέκνου τους από 01/03/2013. Παρουσίασε το εν λόγω διάταγμα ημερομηνίας 21/02/2013 ως Τεκμήριο 2. Διευκρινίζει ότι σήμερα ο Αιτητής καταβάλλει το ποσό των €278,00, αφού το ποσό της διατροφής αυξανόταν ανά διετία κατά 10% σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 38 του Νόμου 216/90.

 

  1.  Μέσα από την έγγραφη μαρτυρία της, η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι δεν εργάζεται διότι δεν έχει καταφέρει να εξεύρει εργασία παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει. Υποστηρίζει ότι δεν λαμβάνει βοήθεια σε σχέση με την φύλαξη του ανήλικου, επομένως οι μόνες ώρες που μπορεί να εργαστεί είναι αυτές που ο ανήλικος βρίσκεται στο σχολείο. Ως εκ τούτου, δεν λαμβάνει μισθό και οποιεσδήποτε απολαβές και αν έχει δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες του ανήλικου αλλά ούτε τις δικές της. Δηλώνει ότι η μόνη βοήθεια που λαμβάνει είναι από την μητέρα της η οποία όσο μπορεί της δανείζει χρήματα. Παρουσιάζει ως Τεκμήριο 3 δελτίο εγγραφής υποψηφίου για εξεύρεση εργασίας από το Επαρχιακό γραφείο εργασίας Πάφου.
  2.  Περαιτέρω, η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής από όσο γνωρίζει βρίσκεται σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση και σε καμία περίπτωση οι συνθήκες του έχουν μεταβληθεί προς το χειρότερο. Είναι η θέση της, ότι ο Αιτητής εργάζεται εδώ και χρόνια μαζί με την μητέρα του, η οποία λειτουργεί κυλικείο σε Γυμνάσιο στη Λεμεσό, και λαμβάνει μηνιαίο εισόδημα πέραν των €1.500-. Θεωρεί ότι ο Αιτητής προσπαθεί να παραπλανήσει το Δικαστήριο με ψευδή στοιχεία και ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
  3.  Επιπρόσθετα, ισχυρίζεται ότι παρά το γεγονός ότι ο Αιτητής επικαλείται άσχημες οικονομικές συνθήκες, στις 13/10/2022 διατάχθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού όπως καταβάλλει ως συνεισφορά διατροφής το ποσό των €250,00 για το άλλο του τέκνο, το οποίο απέκτησε με άλλη γυναίκα. Η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι παραδόξως λίγους μήνες πριν την καταχώρηση της παρούσας Αίτησης, με την οποία αξιώνει την μείωση της διατροφής του παιδιού τους, συμφώνησε στην αύξηση ύψους €100,00 στην συνεισφορά του για τη διατροφή του άλλου του παιδιού. Επομένως, θεωρεί ότι οι πράξεις του είναι ασύμβατες με τους ισχυρισμούς του και αναφέρει ότι αν πραγματικά βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση, δεν θα αποδεχόταν μια αύξηση του ύψους των €100,00. Παρουσιάζει ως Τεκμήριο 4 αντίγραφο του προαναφερόμενου εκ συμφώνου διατάγματος ημερομηνίας 13/10/2022.
  4.  Ακολούθως, η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει ότι ο ανήλικος είναι ηλικίας 13 ετών και με την νέα σχολική χρονιά έχει μεταβεί στο Γυμνάσιο συνεπώς οι ανάγκες του έχουν αλλάξει και τα έξοδα του έχουν αναπόφευκτα αυξηθεί. Θεωρεί ότι ξεπερνά κάθε λογική ο Αιτητής να απαιτεί την μείωση της συνεισφοράς του για την διατροφή του ανήλικου στα €200,00. Είναι η θέση της ότι, τα έξοδα του ανήλικου μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια από την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 έχουν αυξηθεί δραστικά. Ειδικότερα, τα έξοδα του εκτός από αυτά που αφορούν την διατροφή, την ένδυση και τα μεταφορικά περιλαμβάνουν πλέον και την παρακολούθηση ιδιαίτερων μαθημάτων για την βελτίωση της σχολικής του επίδοσης. Περιγράφει ενδεικτικά τα πιο κάτω έξοδα:

1.    Διατροφή και συντήρηση :                         €250

2.    Φροντιστήρια:                                 € 120 (Αγγλικά €60, Μαθήματα γενικής παιδείας €60)

3.    Ένδυση/υπόδηση:                                     €100

4.    Έξοδα σπιτιού(Ρεύμα, Νερό):                    €150

5.    Μεταφορικά:                                               €100

                                                                         ----------------

Σύνολο:                                                            €720,00

  1.  Η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνη της τις αυξημένες ανάγκες του ανήλικου, αφού ήδη τα έξοδα του είναι υπερβολικά για την ίδια, δανείζεται χρήματα από την μητέρα της για να μπορεί να συντηρεί τον ανήλικο, ενώ επιπλέον αναγκάστηκε να διακόψει πολλές από τις δραστηριότητες του, παρότι το ανήλικο τέκνο τους δεν το επιθυμούσε, αφού δεν μπορούσε να τις καλύπτει. Ενδεικτικά, αναφέρει τα μαθηματικά στα οποία πλήρωνε €85,00, την κολύμβηση €35,00, το ποδόσφαιρο όπου πλήρωνε €50,00 και το kick-boxing για το ποσό των €50,00.
  2.  Καταληκτικά, η Καθ’ ης η Αίτηση θεωρεί ότι δεν πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις και/ή δεν επήλθε διαφοροποίηση των όρων με τέτοιο τρόπο ώστε να δικαιολογείται η τροποποίηση του διατάγματος, πόσο μάλλον δε η μείωση του ποσού της διατροφής. Υποστηρίζει ακόμα, ότι τυχόν μείωση της διατροφής θα την οδηγήσει σε άθλια οικονομική κατάσταση και η μόνη της επιλογή θα είναι να δανείζεται χρήματα από τρίτους για να μπορέσει να ανταπεξέλθει, ενώ το παιδί τους θα στερηθεί πολλά από αυτά που θα έπρεπε ένα παιδί της ηλικίας του να απολαμβάνει.

(IV)        ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ։

 

  1.  Με βάση τις πρόνοιες του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν.216/90) εισάγεται η αρχή της υποχρέωσης και των δύο γονέων για την από κοινού διατροφή των ανήλικων τέκνων τους ανάλογα με τις δυνάμεις τους (άρθρο 33.1) (Βλ. Μαρκουλίδης v. Μαρκουλίδη κ.α. (1998) 1(Γ) ΑΑΔ 1386).

 

  1.  Ειδικότερα, το  άρθρο 37(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Ν. 216/90,  προνοεί ότι το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν για τη διατροφή του προσώπου. Περαιτέρω, στο άρθρο 37(2) αναφέρεται ότι η διατροφή περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευσή του.  
  2.  Στην υπόθεση Παναγιώτου ν. Σφικτού, (2001) 1(Α) ΑΑΔ 625 τονίστηκε ότι το μέτρο της διατροφής δεν μπορεί πάντα να εξευρεθεί με απόλυτους αριθμούς. Η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν ρόλο στην καλύτερη αντίληψη των γεγονότων προς εντοπισμό των πραγματικών αναγκών συγκεκριμένων ατόμων (Βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (ανωτέρω),  Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (2010) 1 (Β) ΑΑΔ 951).

 

  1.  Θα πρέπει να επισημανθεί, ότι το Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από τη μαρτυρία των διαδίκων, αλλά είναι καθήκον του να ασχοληθεί με το εύλογο των κονδυλίων (βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (ανωτέρω). Κονδύλια που κατ’ ισχυρισμό απαιτούνται για συγκεκριμένες ανάγκες μπορεί να μην γίνουν αποδεκτά από το Δικαστήριο, είτε στη βάση ότι δεν υπήρξε ικανοποιητική τεκμηρίωση, είτε γιατί διαπιστώθηκε υπερβολή, οπόταν και μπορεί να μειωθούν. Άλλα έξοδα μπορεί να κριθεί ότι δεν αφορούν βασικές ανάγκες και να μην γίνουν καθόλου αποδεκτά. Εάν για συγκεκριμένο κονδύλι δεν υπάρχει περί του αντιθέτου μαρτυρία, αυτό δεν οδηγεί απαρέγκλιτα στην αποδοχή του (βλ. Ρουσουνίδης ν. Ρουσουνίδου, Έφεση αρ. 25/19, απόφαση του Δ.Ο.Δ. ημερομηνίας 15/12/2021).

 

  1.  Στην καθοδηγητική απόφαση Α.Γ ν. Σ.Α.Τ. Έφεση αρ. 36/2018 ημερομηνίας 07/05/2020 προσδιορίστηκε τι ακριβώς περιλαμβάνει ο ορισμός της διατροφής ως ακολούθως:

 

«...η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του. Συνεπώς η λέξη «διατροφή» δεν αποδίδει την πλατιά έννοια που ο σοφός νομοθέτης φρόντισε επιγραμματικά να αποδώσει. Η διατροφή, σύμφωνα με την έννοια που δίδει ο νόμος, δεν καλύπτει μόνο τη δαπάνη για την τροφή. Περιλαμβάνει κάθε αναγκαία βιοτική δαπάνη όπως τροφή, στέγη, ντύσιμο, φωτισμό, θέρμανση, ψυχαγωγία, νοσηλείες και φάρμακα, συγκοινωνία, επικοινωνία, έξοδα για γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση. Ο νομοθέτης με την διατύπωση του Νόμου καθόρισε τόσο το πλάτος της διατροφής όσο και το επίπεδο της πάντοτε μέσα στα μέτρα του δυνατού (βλ. Κουμάντου Παραδόσεις Οικογενειακού Δικαίου, 2ος Τόμος σελ. 44 κ.ε).»

  1.  Το άρθρο που ρυθμίζει την τροποποίηση υφιστάμενου διατάγματος διατροφής είναι το άρθρο 38 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 Ν.216/90 όπως αυτό έχει τροποποιηθεί, το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:

 

«Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή και να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής.»

 

  1. Το άρθρο αυτό ερμηνεύθηκε σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Χριστοδούλου v. Χριστοδούλου (1993) 1 Α.Α.Δ. 195, Αριστείδου v. Χρυσάνθου (1994) 1 Α.Α.Δ. 711, Ζένιου v. Ζένιου (1998) 1 Α.Α.Δ. 796, Δημητρίου v. Περδίου (2005) 1 Α.Α.Δ 1418). Παραθέτω απόσπασμα από την καθοδηγητική απόφαση Άντρη Αντρέου και Ιωάννη Τσίρου Έφεση Αρ. 16/2013, ημερομηνίας 21/12/2016:

 

«Η νομολογία έχει καθορίσει ότι μόνο γεγονότα τα οποία ανακύπτουν μετά την έκδοση του αρχικού διατάγματος είναι δυνατό να ληφθούν υπόψη προς αναθεώρηση του υφιστάμενου διατάγματος. Είναι η μεταβολή των όρων που καθιστά την αρχική απόφαση μεταρρυθμιστέα. Αυτό σημαίνει ότι οιοσδήποτε των διαδίκων που υπόκειται στο αρχικό διάταγμα διατροφής, μπορεί να υποβάλει αίτηση για τροποποίηση είτε προς τα άνω, είτε προς τα κάτω, ή ακόμη και να επιδιώξει εξ ολοκλήρου τερματισμό της διατροφής, (δέστε σχετικά και τα όσα αναφέρονται στα συγγράμματα του Ε. Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙα, σελ. 144-145, Γιώργου Κουμάντου: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙ, σελ. 123-125 και Βασίλη Βαθρακοκοίλη: Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, Γ΄ Έκδοση, σελ. 515-518, που ερμηνεύουν το αντίστοιχο άρθρο 1494 του Αστικού Κώδικα). Ο αιτητής έχει βέβαια το βάρος απόδειξης ότι οι όροι του υφιστάμενου διατάγματος διατροφής έχουν μεταβληθεί ούτως ώστε να είναι αναγκαία η τροποποίηση του».

 

  1.  Στην απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεση Χριστοδουλίδου ν. Πολυβίου, Έφ. Αρ. 27/2020, ημερ.15/12/2021, συνοψίστηκαν οι βασικές παράμετροι που διέπουν το ζήτημα της τροποποίησης διατάγματος διατροφής, όπου υποδείχθηκαν τα ακόλουθα։

 

«Σύμφωνα με το Άρθρο 33(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν.216/1990), οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, ενώ το Άρθρο 38 του ιδίου νόμου προνοεί ότι: «(1) Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή και να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής». Στην Αντρέου ν. Τσίρου, Έφ. Αρ.16/2013, ημερ.21.12.2016, αναφέρθηκε ότι η νομολογία έχει καθορίσει ότι μόνο γεγονότα τα οποία ανακύπτουν μετά την έκδοση του αρχικού διατάγματος είναι δυνατό να ληφθούν υπόψη προς αναθεώρηση του υφιστάμενου διατάγματος και πως: «Είναι η μεταβολή των όρων που καθιστά την αρχική απόφαση μεταρρυθμιστέα». Ο αιτητής έχει το βάρος απόδειξης ότι οι όροι του υφιστάμενου διατάγματος διατροφής έχουν μεταβληθεί ούτως ώστε να είναι αναγκαία η τροποποίηση του (βλ. ακόμα Μέγας ν. Kvasnikova, Αρ. Έφ. 26/2019, ημερ.10.7.2020 και Πετρή ν. Γρηγοριάδου Αρ. Έφ. 28/2019, ημερ.4.6.2021, ECLI:CY:DOD:2021:13. Στην Σ.Κ. ν. Ε.Ζ., Αρ. Έφ.39/2016, ημερ.5.3.2020, ECLI:CY:DOD:2020:9, αναφέρθηκε  ότι ο αιτητής είχε υποχρέωση να καταδείξει τις περιστάσεις εκείνες οι οποίες μεσολάβησαν από την έκδοση του διατάγματος και δικαιολογούσαν την τροποποίηση του, αναλόγως. Δεν ήταν, όμως, συγχρόνως, αναγκαίο να αποδειχθούν οι περιστάσεις που οδήγησαν, αρχικά, στην έκδοσή του, δεδομένου, μάλιστα, ότι αυτό είχε εκδοθεί εκ συμφώνου».  

 

  1.  Επιπρόσθετα, στην Λ.Μ. ν. Γ.Τ., Έφ. Αρ.22/2021, ημερ.23/06/2022, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο επισήμανε τα ακόλουθα:

 

«Η τελευταία παρατήρηση είναι βέβαια ορθή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αναφύονται δυσκολίες, όταν τα δεδομένα στη βάση των οποίων εκδόθηκε το αρχικό διάταγμα δεν έχουν καταγραφεί, πολύ περισσότερο όταν παραμένουν αδιευκρίνιστα ή και αμφισβητούμενα. Σε γενικές γραμμές, το ποσό του διατάγματος διατροφής παιδιού, προκύπτει από την επεξεργασία τριών στοιχείων. Των αναγκών του παιδιού και των οικονομικών δυνατοτήτων των γονέων του ξεχωριστά. Απαιτείται να έχει μεταβληθεί τουλάχιστο ένα στοιχείο για να δικαιολογείται η τροποποίηση του διατάγματος διατροφής του. Αλλά κι' έτσι, υπάρχουν δυσκολίες, γιατί και στο πιο απλό παράδειγμα όπου τα εισοδήματα του γονέα που καταβάλλει διατροφή έχουν μειωθεί, είναι η νέα αναλογία τους προς το αναλλοίωτο εισόδημα του άλλου γονέα που θα καθορίσει το νέο ποσό και τη σχετική μείωση».

  1.  Στο σύγγραμμα Απ. Γεωργιάδη-Μ. Σταθόπουλου, «Αστικός Κώδιξ» Εκδ. 1991, στην σελ. 769 αναφέρονται τα ακόλουθα σε σχέση με τις γενικές προϋποθέσεις μεταβολής των όρων διατροφής։

 

« 2. Γενικές προϋποθέσεις։ α. Η μεταβολή των όρων διατροφής πρέπει να είναι ουσιώδης και να επήλθε σε χρόνο μεταγενέστερο από εκείνον που καθορίζει η απόφαση ή η «ρυθμιστική σύμβαση» ως χρόνο έναρξης της διατροφής, και μάλιστα σε χρόνο τόσο μεταγενέστερο ώστε να ήταν δικονομικά δυνατόν σ’ εκείνον που ζητεί την μεταρρύθμιση να προβάλλει την μεταβολή στην αρχική δίκη».

 

  1.  Περαιτέρω, στο σύγγραμμα του Β. Βαθρακοκοίλη «Νέο Οικογενειακό Δίκαιο» Αθήνα 1994, στην σελ. 517 υποδεικνύονται τα ακόλουθα։

 

«Από την σύγκριση των συνθηκών του χρόνου ασκήσεως της μεταρρυθμιστικής αγωγής και εκείνων που έλαβε υπόψη η απόφαση που εκδίκασε τις περιοδικές παροχές θα διαγνωσθεί η ύπαρξη ουσιώδους ή μη μεταβολής και η στέρηση ή μη από αυτές του εσωτερικού ερείσματος της αποφάσεως. (ΑΠ 767/1974 Νο Β 23/2021)».

 

  1. Συνεπώς, για να δικαιολογείται η τροποποίηση υφιστάμενου διατάγματος διατροφής, θα πρέπει να παρουσιαστούν γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης του, διαφορετικά θα παραβιαζόταν το δεδικασμένο που παράχθηκε και η διαδικασία θα ισοδυναμούσε με αναψηλάφηση της πρώτης δίκης, έξω και πέραν από την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου (Π. Ζένιου ν. Ν. Ζένιου (1998) 1 Α.Α.Δ. 796).

 

  1.  Σε σχέση με το ζήτημα της αυτόματης αύξησης κατά 10% κάθε δύο έτη, να υπενθυμίσω ότι το άρθρο 38 τροποποιήθηκε από τον Ν. 68(Ι)/2008 και προστέθηκε σε αυτό ως παρ. 2 η ακόλουθη διάταξη։

 

«(2) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (1), το ύψος του ποσού της διατροφής αυξάνεται αυτόματα κατά δέκα τοις εκατόν (10%) ανά περίοδο εικοσιτεσσάρων μηνών:

 

Νοείται ότι, το Δικαστήριο μπορεί, κατόπιν αίτησης του υπόχρεου διατροφής, να διατάξει όπως μη ισχύσει η αυτόματη αύξηση και/ή το ύψος αυτής περιοριστεί. Σε περίπτωση υποβολής τέτοιας αίτησης, αναστέλλεται η υποχρέωση καταβολής οποιουδήποτε ποσού αύξησης:

 

Νοείται περαιτέρω ότι, η απόφαση του Δικαστηρίου δυνάμει του παρόντος εδαφίου εκδίδεται εντός τριών μηνών από την καταχώρηση της αίτησης και δυνατόν να έχει αναδρομική εφαρμογή από την ημερομηνία κατά την οποία η αυτόματη αύξηση θα είχε εφαρμογή δυνάμει του παρόντος εδαφίου».

 

  1.  Να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι, κατά πλειοψηφία η ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε ότι το άρθρο 38 (2) του Νόμου 216/90 δεν προσκρούει στο Σύνταγμα και συγκεκριμένα δεν αντίκειται στο άρθρο 30 παρ. 2 αυτού, όπως υποστήριξε στην υπό εξέταση Αίτηση η πλευρά του Αιτητή. Ειδικότερα, η συνταγματικότητα του πιο πάνω άρθρου του σχετικού Νόμου εξετάστηκε στην υπόθεση Χριστοφόρου ν. Χριστοφόρου, Νομ. Ερωτ. 373, ημερομηνίας 02/05/2017, ECLI:CY:AD:2017:C155 όπου επισημάνθηκαν στην απόφαση της πλειοψηφίας τα ακόλουθα։

 

«Το τί επιδίωξε ο νομοθέτης με την τροποποίηση του 2008 να ρυθμίσει, ήταν η αποφυγή αχρείαστων αιτήσεων εκ μέρους των ατόμων που δικαιούντο διατροφή, μητέρα ή πατέρα ανάλογα με την περίπτωση, προς όφελος κυρίως των ανήλικων τέκνων, ώστε να διασώζεται πολύτιμος δικαστικός χρόνος με αχρείαστες αιτήσεις, ενστάσεις, ακροαματικές διαδικασίες και εφέσεις».

 

  1.  Νοείται ότι το διάταγμα διατροφής μπορεί να τύχει επανεξέτασης οποτεδήποτε, ενώ μπορεί να διαφοροποιηθεί ακόμη και η ρύθμιση της αυτόματης αύξησης του 10% ανά χρονική περίοδο 24 μηνών, είτε εξ΄ ολοκλήρου είτε με περιορισμό του ύψους της για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, υπό την προϋπόθεση ότι θα το αιτηθεί ο υπόχρεος διατροφής και αυτό δικαιολογείται υπό τις περιστάσεις. Τυχόν εκδοθείσα απόφαση για μη εφαρμογή της αυτόματης αύξησης του 10% μπορεί να έχει και αναδρομική εφαρμογή από την ημερομηνία κατά την οποία η εν λόγω αυτόματη αύξηση θα είχε εφαρμογή δυνάμει του σχετικού Νόμου.
  2.  Με βάση την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι αρχές του δικονομικού δικαίου περιορίζουν τα επίδικα θέματα σε εκείνα τα οποία προσδιορίζονται από την δικογραφία, δηλαδή την απαίτηση, την υπεράσπιση και την απάντηση. Ούτε η διεύρυνση από το πρωτόδικο δικαστήριο θεμάτων άλλων από τα επίδικα θέματα δεν επιφέρει τη διεύρυνση των επιδίκων θεμάτων, τα οποία προσδιορίζονται από τις έγγραφες προτάσεις. Γενικά, το δικαστήριο οφείλει να αγνοήσει μαρτυρία εκτός δικογράφων, η οποία παρείσφρησε στη δίκη, έστω και χωρίς ένσταση (βλ. Μ. Παπακόκκινου κ.ά. ν. Μ. Θεοδοσίου (1991) 1 ΑΑΔ 379, Ερμογένης Χριστοδούλου ν. Γ. Περικλέους (1998) 1 ΑΑΔ 1122).

 

  1. Στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου που εκδόθηκε στην υπόθεση Α.Τ. ν. Α.Β. Έφεση Αρ. 20/2022 ημερομηνίας 23/02/2023 επισημάνθηκαν τα ακόλουθα։

 

«Είναι θεμελιωμένο ότι στα δικόγραφα αναγράφονται οι βασικοί ισχυρισμοί των διαδίκων, αλλά όχι η μαρτυρία με την οποία θα αποδειχθούν οι ισχυρισμοί τους.  Όταν επιζητείται τροποποίηση διατάγματος, απαιτείται να δικογραφηθεί ισχυρισμός ότι μεταβλήθηκε κάποιος τουλάχιστον όρος ή στοιχείο όπως περιγράφεται στην Λ.Μ.. Ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να εξειδικευτεί. Ό,τι δηλαδή, για παράδειγμα, τα έξοδα διατροφής του παιδιού κατά την έκδοση του διατάγματος ήταν Α και έχουν αυξηθεί σε Β. Ή ότι ο υπόλογος να πληρώνει διατροφή πατέρας προάχθηκε και λαμβάνει μεγαλύτερο μισθό Δ αντί Γ που λάμβανε κατά την έκδοση του διατάγματος».

 

  1.  Προφανώς και στις αιτήσεις για τροποποίηση διατάγματος διατροφής, αποτελεί ευθύνη και των δύο γονέων να προβαίνουν σε πλήρη και αληθή αποκάλυψη των οικονομικών τους πόρων και δυνατοτήτων. Στην καθοδηγητική υπόθεση Δημητρίου ν. Περδίου (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1418, τονίστηκαν τα ακόλουθα (σελ. 1421─1422):

 

«Όπως έχει η σχετική νομοθετική διάταξη (βλ. άρθρο 33(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν.216/90) η υποχρέωση για διατροφή των  ανηλίκων τέκνων μιας οικογένειας ανήκει και στους δυο γονείς, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Έχουν και οι δυο υποχρέωση όπως προβαίνουν σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη των πραγματικών τους εισοδημάτων και όχι μόνο των εξόδων τους. Στην υπόθεση Ette v. Ette (1965) 1 All E.R. 341, 346 έχει λεχθεί  ότι όταν  ο Καθ΄ ου η αίτηση δεν προβαίνει ο ίδιος σε ειλικρινή και πλήρη αποκάλυψη σχετικά με την οικονομική του κατάσταση, τότε το δικαστήριο μπορεί, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση του επαγγέλματος του και το τι κερδίζουν άλλοι στο ίδιο το επάγγελμα, να υπολογίσει ότι ο Καθ΄ ου η αίτηση έχει ψηλότερα,  από ό,τι ισχυρίζεται, εισοδήματα. Η αρχή αυτή συνάδει και με τον  κανόνα ότι εκεί που κάποιος έχει την αποκλειστική γνώση γεγονότων, οφείλει να τα αποδείξει (βλ. Tarapoulouzis v. District Officer (1962) C.L.R. 91 και Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1386, 1390). Επομένως, σε υποθέσεις διατροφής των ανηλίκων τέκνων μιας οικογένειας, η οικονομική δυνατότητα του καθενός από τους γονείς δεν είναι θέμα που θα πρέπει να αποδεικνύεται από τον Αιτητή ή την Αιτήτρια, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά θέμα αληθινής αποκάλυψης από τους ίδιους τους γονείς, των αντιστοίχων εισοδημάτων τους. Το δε δικαστήριο, προβαίνει σε πλήρη έρευνα αυτών των στοιχείων».

 

(V) AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ & ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ։

 

           (α) Τα εισοδήματα των γονέων։

 

  1.  Αναφορικά με τα εισοδήματα των γονέων του ανήλικου τέκνου, θα εξετάσω αρχικά αυτά που λαμβάνει ο Αιτητής. Αυτός αναφέρει ότι είναι ανίκανος για εργασία αφού πάσχει από εκδηλώσεις κατάθλιψης και κρίσεις πανικού, όπως προκύπτει από το ιατρικό πιστοποιητικό του ψυχιάτρου του, το οποίο παρουσιάστηκε ως Τεκμήριο 3. Λαμβάνει δημόσιο βοήθημα (ΕΕΕ) από τον Ιανουάριο του 2022 που ανέρχεται στο ποσό των €480,00 όπως φαίνεται από κατάσταση λογαριασμού την οποία παρουσίασε (βλ. Τεκμήριο 1) ενώ ισχυρίζεται ότι λαμβάνει οικονομική βοήθεια από φίλους και συγγενείς.

 

  1.  Από την άλλη, η Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής προσπαθεί να παραπλανήσει το Δικαστήριο παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία και ισχυρισμούς οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Υποστηρίζει ότι ο Αιτητής εργάζεται εδώ και χρόνια μαζί με την μητέρα του η οποία λειτουργεί κυλικείο σε Γυμνάσιο στην Λεμεσό και λαμβάνει μηνιαίο εισόδημα πέραν των €1,500-.

 

  1.  Εν προκειμένω, να επισημάνω ότι ουδέποτε ζητήθηκε η αντεξέταση οποιουδήποτε διαδίκου σε σχέση με το ζήτημα των εισοδημάτων τους και αυτοί περιορίστηκαν στην έγγραφη μαρτυρία τους. Στην υπό εξέταση περίπτωση, το Δικαστήριο οφείλει να προβεί σε σύγκριση των εισοδημάτων των διαδίκων από τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, ήτοι στις 21/02/2013 μέχρι και την ημερομηνία της υπό εξέταση αίτησης στις 02/03/2023, ούτως ώστε να αξιολογήσει αν πράγματι υπήρξε οποιαδήποτε μεταβολή των συνθηκών, η οποία να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.

 

  1.  Με μία προσεκτική ανασκόπηση της μαρτυρίας που παρατέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, προκύπτει ότι δεν παρουσιάστηκε από πλευράς του Αιτητή οποιαδήποτε θετική μαρτυρία και/ή έγγραφο σε σχέση με τα εισοδήματα του κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος διατροφής ημερομηνίας 21/02/2013 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2022 όπου ισχυρίστηκε ότι έλαβε το κρατικό επίδομα (ΕΕΕ) των €480,00-., ούτως ώστε να δύναται να αξιολογηθεί η όποια μεταβολή των εισοδημάτων του συγκριτικά με τα μετέπειτα έσοδα του μέχρι και σήμερα.

 

  1.  Παραλείπει να αναφέρει ποια ήταν ακριβώς τα εισοδήματα του κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, αν εργαζόταν ή όχι κατά τον επίδικο χρόνο και ποια ήταν η εισοδηματική του ικανότητα και τα εργασιακά του προσόντα. Ούτε αναφέρει αν αντιμετώπιζε από τότε ιατρικά θέματα που τον καθιστούσαν ανίκανο για ολική η μερική εργασιακή απασχόληση και αν από τότε ελάμβανε κάποιο κρατικό ή άλλο επίδομα. Παρέλειψε επίσης να παρουσιάσει κάποιο επίσημο κρατικό έγγραφο και/η βεβαίωση ή από ιατροσυμβούλιο το οποίο να πιστοποιεί την ολική ανικανότητα του για εργασία, αλλά και ότι λόγω των ιατρικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει λαμβάνει κρατικό επίδομα και όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο.

 

  1.  Έχω διαπιστώσει ότι ο Αιτητής, ακόμα και μέσα από τα δικόγραφα του, περιορίζεται μόνο σε μία απλή γενικόλογη αναφορά περί χειροτέρευσης των οικονομικών του συνθηκών μετά την έκδοση του διατάγματος, χωρίς να προσκομίζει οποιαδήποτε στοιχεία για το ποια είναι ακριβώς τα εισοδήματα που μειώθηκαν σήμερα και πόση ήταν η μείωση σε ποσοστό χρημάτων. Είναι άξιο απορίας, γιατί ο Αιτητής που φέρει το βάρος απόδειξης της παρούσης υπόθεσης, δεν παρουσίασε έστω μία κατάσταση αποδοχών του η οποία σχετίζεται με τους επίδικους χρόνους ή κάποιο άλλο αποδεικτικό έγγραφο όπως τις ασφαλιστέες αποδοχές του από τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Ουσιαστικά, το μόνο που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου είναι ότι ο Αιτητής λαμβάνει κρατικό επίδομα ύψους €480,00 από τον Ιανουάριο του 2022.

 

  1.  Δεν μπορώ φυσικά να υιοθετήσω την θέση της Καθ’ ης η Αίτηση ότι ο Αιτητής εργάζεται κανονικά και λαμβάνει μηνιαίως το ποσό των €1,500 αφού κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζεται από αξιόπιστη και πειστική μαρτυρία και συνεπώς απορρίπτω τους ισχυρισμούς της ως μετέωρους και ατεκμηρίωτους. Συνεπώς, δεδομένων των πιο πάνω διαπιστώσεων δεν είμαι σε θέση να προβώ σε ευρήματα για τυχόν μεταβολή των εισοδημάτων του Αιτητή από τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος μέχρι και την ημερομηνία καταχώρησης της υπό εξέταση Αίτησης, αφού απουσιάζουν εκείνα τα αναγκαία στοιχεία που θα επέτρεπαν στο Δικαστήριο να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα και να προβεί στους αναγκαίους υπολογισμούς του.  

 

  1.  Από την άλλη πλευρά, σε σχέση με τα εισοδήματα της Καθ’ ης η Αίτηση, η ίδια υποστηρίζει ότι δεν εργάζεται διότι δεν έχει καταφέρει να εξεύρει εργασία παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει, ενώ οι μόνες ώρες που μπορεί να εργαστεί είναι αυτές που ο ανήλικος βρίσκεται στο σχολείο. Ως εκ τούτου, δεν λαμβάνει μισθό και οποιεσδήποτε απολαβές και αν έχει δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες του ανήλικου, αλλά ούτε και τις δικές της. Δηλώνει ότι η μόνη βοήθεια που λαμβάνει είναι από την μητέρα της η οποία όσο μπορεί της δανείζει χρήματα.

 

  1.  Και εδώ καταλήγω στην διαπίστωση, ότι η Καθ’ ης η Αίτηση παρέλειψε να παρουσιάσει μέσα από τα δικόγραφα ή την μαρτυρία της αν εργαζόταν, πού εργαζόταν και πόσα χρήματα ελάμβανε σε μηνιαία βάση κατά τον επίδικο χρόνο έκδοσης του διατάγματος διατροφής ημερομηνίας 21/02/2013. Επίσης, παρέλειψε να υποδείξει αν μετά την έκδοση του διατάγματος λαμβάνει λιγότερα ή περισσότερα εισοδήματα ή αν η οικονομική της κατάσταση και/ή η εισοδηματική της ικανότητα παρέμεινε η ίδια. Δεν μπορώ φυσικά να αποδεχθώ την θέση της περί αδυναμίας εξεύρεσης εργασίας ή μερικής και/ή πλήρους απασχόλησης για αρκετό χρονικό διάστημα, χωρίς παράθεση επαρκών στοιχείων και δικαιολογητικών. Ούτε βέβαια προσδιορίζει για πόσο ακριβώς χρονικό διάστημα αναζητεί εργασία. Μάλιστα η ίδια αναφέρει στην γραπτή της μαρτυρία, ότι δεν έχει απολαβές αλλά και αν έχει, δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του τέκνου της, αφήνοντας να νοηθεί ότι κάποτε εργάζεται χωρίς όμως να αναφέρει πόσα λαμβάνει σε μηνιαία βάση. Συνεπώς, δεν μπορώ να αποδεχθώ τους αντιφατικούς ισχυρισμούς της Καθ’ ης η Αίτηση οι οποίοι δεν είναι ούτε πειστικοί και ούτε υποστηρίζονται από αξιόπιστη μαρτυρία.

 

  1.  Στον αντίποδα, ο Αιτητής υποστηρίζει ότι η Καθ’ ης εργαζόταν παλαιότερα ως αισθητικός και τώρα δηλώνει κομμώτρια στο επάγγελμα. Υποστηρίζει ακόμα, ότι η ίδια έθεσε τον αυτό της εκτός εργασίας αφού παραδέχεται ότι δήλωσε άνεργη δύο μήνες μετά την καταχώρηση της υπό εξέταση Αίτησης. Επιπρόσθετα, ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης η Αίτηση αποκρύπτει από το Δικαστήριο ότι λαμβάνει επίδομα μονογονεϊκής οικογένειας ύψους €200,00 περίπου μηνιαίως, καθώς και τα πραγματικά της εισοδήματα από την εργασία της ως κομμώτρια, τα οποία δεν δηλώνει.

 

  1.  Με βάση τα πιο πάνω, προκύπτει αβίαστα ότι ούτε η Καθ’ ης η Αίτηση έχει προβεί σε οποιαδήποτε ακριβή αναφορά σε σχέση με τα πραγματικά της μηνιαία εισοδήματα, τόσο κατά τον χρόνο έκδοσης του επίδικου διατάγματος όσο και κατά τον χρόνο καταχώρησης της παρούσης και σε κάθε περίπτωση δεν έχω πειστεί ότι τα εισοδήματα της είναι μηδαμινά ή ότι δεν εργάζεται καθόλου ως αυτοεργοδοτούμενη. Συνεπώς, δεν δύναται να αξιολογηθεί τυχόν μεταβολή των εισοδημάτων της από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος διατροφής μέχρι και την καταχώρηση της υπό εξέταση Αίτησης. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή αναφορικά με τα εισοδήματα της Καθ’ ης η Αίτηση, αλλά και τα επιδόματα που λαμβάνει ελλείψει υποστηρικτικής γραπτής ή προφορικής μαρτυρίας ή έστω αντεξέτασης της επί των εν λόγω ζητημάτων, παρέμειναν έωλοι και ατεκμηρίωτοι και δεν μπορώ συνεπώς να βασιστώ σε αυτούς για να καταλήξω σε οποιαδήποτε ασφαλή συμπεράσματα σε σχέση με τα εισοδήματα της κατά τους κρίσιμους ουσιώδεις χρόνους.

 

  1.  Συνοψίζοντας, κρίνω με βάση τις πιο πάνω διαπιστώσεις ότι δεν μπορώ να καταλήξω σε ασφαλές εύρημα για οποιαδήποτε μεταβολή των εισοδημάτων των διαδίκων συγκριτικά από τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 μέχρι και τον χρόνο καταχώρησης της υπό εξέταση αίτησης, αφού τα εισοδήματα των διαδίκων δεν έχουν αποκαλυφθεί δεόντως και επαρκώς και δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί. Παρά το γεγονός, ότι και οι δύο διάδικοι έχουν ύψιστη υποχρέωση ειλικρινούς και πλήρους αποκάλυψης των εισοδημάτων τους με βάση την σχετική νομολογία, εν τούτοις η στάση τους δημιουργεί ερωτηματικά για το πως μπορούν να καταβάλλουν τόσα πολλά έξοδα, διατροφές και να συντηρούν τους εαυτούς τους κάθε μήνα, από την στιγμή που ισχυρίζονται ότι λαμβάνουν μηδαμινά ή ελάχιστα εισοδήματα.

 

          (β) Τα έξοδα του ανήλικου τέκνου։

 

  1.  Αναφορικά με τα έξοδα διατροφής και συντήρησης του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ο Αιτητής αρχικά ισχυρίζεται σε γενικές γραμμές ότι αυτά παρέμειναν τα ίδια, ενώ στην συνέχεια της γραπτής του μαρτυρίας υποστηρίζει βασιζόμενος στην θέση που κατά τον ίδιο συνάγεται μέσα από την Έκθεση Υπεράσπισης της Καθ’ ης η Αίτηση, ότι τα έξοδα του ανήλικου παρουσιάζουν μικρή μείωση και όχι αύξηση. Δικαιολογεί την θέση του με αναφορά στο ότι το ανήλικο τέκνο τους δεν φοιτά πλέον στο νηπιαγωγείο, αλλά σε δημοτικό σχολείο και στην θέση του νηπιαγωγείου προστέθηκαν τα δίδακτρα του φροντιστηρίου αγγλικών ύψους €60,00 και των μαθημάτων γενικής παιδείας ύψους €60,00-.

 

  1.  Από την άλλη, η Καθ’ ης η Αίτηση υποστηρίζει μέσα από την Έκθεση Υπεράσπισης αλλά και την έγγραφη μαρτυρία της, ότι το ανήλικο τέκνο της είναι ηλικίας 13 ετών που έχει μεταβεί στο Γυμνάσιο, οι ανάγκες του έχουν αλλάξει και τα έξοδα του έχουν αυξηθεί. Ισχυρίζεται μεταξύ άλλων, ότι παρήλθαν 11 έτη από την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 και τα έξοδα του ανήλικου έχουν αυξηθεί δραστικά, αφού σήμερα ανέρχονται στα €720,00-. Μάλιστα, δηλώνει ότι αναγκάστηκε να διακόψει αρκετές δραστηριότητες του ανήλικου, όπως τα μαθηματικά ύψους €85,00, την κολύμβηση €35,00, το ποδόσφαιρο όπου πλήρωνε €50,00 και το kick-boxing  για το ποσό των €50,00.
  2.  Αξιολογώντας σφαιρικά την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου από την πλευρά του Αιτητή, έχω διαπιστώσει ότι αυτός παρέλειψε να παρουσιάσει οποιαδήποτε μαρτυρία και/ή έγγραφο αναφορικά με το είδος και το ύψος των εξόδων του ανήλικου τέκνου του, τόσο κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, όσο και κατά τον χρόνο καταχώρησης της υπό εξέταση αίτησης. Δεν έχει παραθέσει οποιαδήποτε μαρτυρία για το ποια ήταν τα έξοδα του ανήλικου τέκνου του ξεχωριστά κατά τον χρόνο έκδοσης του επίδικου διατάγματος και ποια είναι κατά τον χρόνο καταχώρησης της παρούσης αίτησης, ήτοι αν παρέμειναν τα ίδια, αν μειώθηκαν ή αν αυξήθηκαν. Περιορίζεται σε μία γενικόλογη αναφορά ότι σήμερα τα μηνιαία έξοδα του τέκνου του μειώθηκαν ελαφρώς διότι δεν φοιτά πλέον στο νηπιαγωγείο, αλλά δεν δηλώνει πόσα συνολικά ήταν τα έξοδα του τότε ή σήμερα. Ούτε βέβαια έχει προσκομίσει οποιοδήποτε αντίγραφο της Αίτησης διατροφής με αρ. 7/2013 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα εκ συμφώνου, ούτως ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να εξετάσει και να διαπιστώσει αν πραγματικά έχουν αυξηθεί ή μειωθεί τα μηνιαία έξοδα του ανήλικου τέκνου τους, από τότε μέχρι και σήμερα, ήτοι αν έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες.

 

  1.  Περαιτέρω, διαπιστώνω ότι ο Αιτητής δεν αμφισβητεί επ’ ουδενί μέσα από την ένορκη μαρτυρία του τα έξοδα του ανήλικου τέκνου του, την αναγκαιότητα τους αλλά και την υποχρέωση καταβολής τους, ενώ παραλείπει να παραθέσει την δική του θέση για το είδος και το ύψος του κάθε κονδυλίου ξεχωριστά αλλά και ποια από αυτά θεωρεί ως εύλογα ή διογκωμένα έξοδα. Ούτε φαίνεται να διαμαρτυρήθηκε ποτέ για αυτά, συνεπώς συνάγεται ότι σιωπηρώς τα αποδέχθηκε. Ούτε έχει λάβει χώρα οποιαδήποτε αντεξέταση της Καθ’ ης η Αίτηση προς τον σκοπό αυτό, αλλά και για να υποβάλει ο Αιτητής τις δικές του θέσεις επί του θέματος. Περιορίζεται σε αναφορές για την δική του οικονομική στενότητα, αλλά και για την αύξηση των προσωπικών του εξόδων, αφού καλείται να καταβάλει αυξημένη διατροφή για το ανήλικο τέκνο που απέκτησε στις 22/12/2018 με άλλη γυναίκα.

 

  1.  Το ίδιο ισχύει και για την πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση, αφού μελετώντας την Έκθεση Υπεράσπισης αλλά και την ένορκη μαρτυρία της, διαπίστωσα ότι αυτή δεν έχει προβεί σε ξεχωριστή ανάλυση όλων των εξόδων του ανήλικου τέκνου της, κατά τον χρόνο έκδοσης του επίδικου διατάγματος, παρά μόνο σε μία γενική αναφορά ότι αυτά έχουν αυξηθεί 11 έτη μετά την έκδοση του διατάγματος, ενώ επικεντρώθηκε περιοριστικά σε ανάλυση των σημερινών του εξόδων. Επιπρόσθετα, παραλείπει να παρουσιάσει οποιαδήποτε στοιχεία και αποδείξεις πληρωμής των εξόδων του ανήλικου Α.Ρ. μέσα από την μαρτυρία της, είτε κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, είτε κατά τον χρόνο καταχώρησης της παρούσης Αίτησης.

 

  1.  Να επισημάνω στο σημείο αυτό, ότι δεν παρέχεται δικαιοδοσία στο παρόν Δικαστήριο να καθορίσει είτε τα έξοδα του ανήλικου είτε την εισοδηματική ικανότητα των γονέων κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, αφού κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε ουσιαστικά με αναθεώρηση του (βλ. Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (1993) 1 Α.Α.Δ. 195).

 

  1.  Περαιτέρω, έχω παρατηρήσει ότι ο Αιτητής δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε περιγραφή ή ανάλυση των προσωπικών εξόδων που καλείται να καταβάλει σε μηνιαία βάση και ούτε αναφέρει το συνολικό ύψος τους. Επικαλείται μόνο την υποχρέωση καταβολής αυξημένης διατροφής ύψους €250,00 στο ανήλικο τέκνο του Α.Ρ. από €150,00 που πλήρωνε προηγουμένως στην βάση διατάγματος ημερομηνίας 13/10/2022 (βλ. Τεκμήριο 4 της γραπτής μαρτυρίας του). Μάλιστα υποστηρίζει ότι αποδέχθηκε την έκδοση διατάγματος για αυξημένη διατροφή διότι τότε τον βοηθούσε οικονομικά ο πατέρας του, που πλέον πάσχει από ανίατη ασθένεια και άρα δεν είναι σε θέση να τον στηρίξει. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την θέση του Αιτητή, η οποία δεν αντέχει την βάσανο της λογικής, αφού δεν μπορεί να θεωρηθεί πειστική η θέση του από την στιγμή που ισχυρίζεται ότι λαμβάνει ως μοναδικό εισόδημα το επίδομα των €480,00 και συγχρόνως αποδέχεται να καταβάλλει το ποσό των €250,00 για το ανήλικο τέκνο του Α.Ρ. αλλά και το ποσό των €305,80 πλέον για το ανήλικο τέκνο των διαδίκων. Είναι αδύνατο να αποδεχθεί ένας μέσος λογικός άνθρωπος, ότι όλα τα εισοδήματα του Αιτητή αναλώνονται για τον πιο πάνω σκοπό και ότι δεν κινδύνεψε τόσα χρόνια η προσωπική του επιβίωση και διαβίωση.

 

  1.  Σε κάθε περίπτωση, οφείλω να τονίσω ότι με βάση την σχετική νομολογία η υποχρέωση ενός προσώπου να παράσχει εύλογη διατροφή για το παιδί του, συνυπάρχει με την υποχρέωση να συντηρεί την νέα του οικογένεια και αυτή του η υποχρέωση προηγείται έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων. (βλ. Zacharia v. Zacharia (1969) 1 C.L.R. 307, 321).

 

  1.  Συνοψίζοντας και επανερχόμενος στο ζήτημα των εξόδων του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, επιθυμώ να τονίσω ότι δεν έγινε καμία σύγκριση των σημερινών εξόδων του Α.Ρ. με τα έξοδα του κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, ούτως ώστε το Δικαστήριο να προχωρήσει σε ασφαλή ευρήματα αναφορικά με την έκταση της μεταβολής των αναγκών του ή για οποιαδήποτε ξεκάθαρη αύξηση ή μείωση των αναγκών του, στην βάση θετικής μαρτυρίας. Η απλή αναφορά του Αιτητή σε μείωση των συνολικών μηνιαίων εξόδων του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, με γενικό και αόριστο τρόπο και χωρίς την εξειδίκευση και ανάλυση τους, δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως επαρκής τεκμηρίωση και επαλήθευση οποιασδήποτε μεταβολής των συνθηκών. Επιβάλλεται ο φέρων το βάρος απόδειξης, ήτοι ο Αιτητής εν προκειμένω να προσφέρει θετική μαρτυρία, η οποία να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του.

 

  1.  Είναι η θέση μου, ότι ο Αιτητής είχε υποχρέωση να αποδείξει τα κονδύλια που απαιτούντο για την κάλυψη των αναγκών του ανήλικου τέκνου του και τα οποία είχαν ληφθεί υπόψη κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013, έτσι ώστε το Δικαστήριο να ήταν σε θέση να καθορίσει κατά πόσο αυτά διαφοροποιήθηκαν και σε ποιο βαθμό (βλ. Μ. ν. Ξ. Έφεση Αρ. 8/2018, ημερομηνίας 03/12/2020).

 

  1.  Αυτό που οφείλει να εξετάσει στην παρούσα διαδικασία το Δικαστήριο, περιορίζεται αποκλειστικά στην όποια αλλαγή των συνθηκών. Η μη ρητή δικογράφηση από την πλευρά του Αιτητή της μεταβολής που επήλθε στις τότε και νυν ανάγκες του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ουσιαστικά αποστερεί από το Δικαστήριο την δυνατότητα να ασχοληθεί με την ουσία της θέσης του για μείωση του απαιτούμενου ποσού διατροφής του, ήτοι από το ποσό των €305,80 που υποχρεούται να καταβάλλει σήμερα ο Αιτητής στο ποσό των €200,00 μηνιαίως.

 

  1.  Στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου που εκδόθηκε στην υπόθεση A.O. v. D.T.V. Έφ. Αρ. 19/2022 ημερομηνίας 20/10/2022, απορρίφθηκαν οι σχετικοί λόγοι έφεσης, αφού μεταξύ άλλων ο εφεσείων δεν δικογράφησε ότι οι ανάγκες του ανήλικου τέκνου μειώθηκαν και δεν αναφέρθηκε επακριβώς σε επιμέρους έξοδα που μειώθηκαν ή εξαλείφθηκαν, αλλά ανέφερε μόνο το συνολικό ποσό των αναγκών του παιδιού κατά προσέγγιση και χωρίς αναφορά στο αρχικό διάταγμα.

 

  1.  Εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να συναχθεί ότι μεταβλήθηκαν οι όροι ενός διατάγματος, εάν δεν αποδειχθεί πρώτα ποιοι ήταν αυτοί οι όροι με βάση τους οποίους αυτό εκδόθηκε. Συνεπώς, είναι η θέση μου ότι ο Αιτητής απέτυχε να αποσείσει το βάρος απόδειξης τυχόν νέων γεγονότων ή μεταβολών που ανέκυψαν μετά την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 και κυρίως των γεγονότων που προηγήθηκαν αυτού.

 

  1.  Εξετάζοντας, το αίτημα του Αιτητή για να μην ισχύσει η αυτόματη αύξηση του ποσού διατροφής που καταβάλλει ήδη ο Αιτητής, ήτοι του ποσού των €278,00-. από την ημερομηνία κατά την οποία η αυτόματη αύξηση θα είχε εφαρμογή, κρίνω ότι δεν συντρέχουν εκείνες οι ειδικές και εξαιρετικές περιστάσεις ή τα γεγονότα που να δικαιολογούν ή να συνηγορούν στην επιδίκαση μίας τέτοιας θεραπείας στην υπό εξέταση περίπτωση.

 

  1.  Και τούτο, διότι από την στιγμή που έχω καταλήξει στην διαπίστωση ότι δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε μεταβολή των όρων επί των οποίων εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, δεν φαίνεται συνεπακόλουθα να δικαιολογείται και η διαγραφή των αυτόματων αυξήσεων που επιβλήθηκαν κατά τα προηγούμενα έτη. Να επισημάνω ότι η πλευρά του Αιτητή δεν κατέδειξε πόσες ακριβώς αυξήσεις επιβλήθηκαν, αλλά ούτε και ο ακριβής χρόνος επιβολής των εν λόγω αυξήσεων. Κυρίως όμως ο Αιτητής παρέλειψε να αναφερθεί στην έγγραφη μαρτυρία του σε συγκεκριμένα γεγονότα επί των οποίων στηρίζει το αίτημα του για την μη επιβολή αυξήσεων που επιβλήθηκαν κατά τα προηγούμενα έτη και γιατί ακριβώς δεν δικαιολογείται η επιβολή των εν λόγω αυξήσεων. Περιορίστηκε μόνο στην γενική και αόριστη θέση του ότι είναι εύλογο, δίκαιο και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, όπως εκδοθεί διάταγμα για να μη ισχύσει η αυτόματη αύξηση του ποσού της διατροφής.

 

  1.  Δεν παραβλέπω φυσικά το γεγονός ότι ο Αιτητής είναι λήπτης δημοσίου βοηθήματος και ότι καλείται να καταβάλει επιπρόσθετη διατροφή σε άλλο ανήλικο τέκνο του, δυνάμει δικαστικού διατάγματος, όμως τα εν λόγω γεγονότα δεν οδηγούν απαρέγκλιτα στην έγκριση του αιτήματος του, χωρίς την τεκμηρίωση του συγκεκριμένου υπόβαθρου επί του οποίου στηρίζει την αξίωση του. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η πλευρά του Αιτητή παρέλειψε να υποδείξει στο Δικαστήριο από που μπορούσε να αντλήσει εξουσία για να αποφανθεί επί των προσαυξήσεων που ήδη έχουν επιβληθεί. Ούτε ότι καταχώρησε την Αίτηση του μετά που προέκυψε η υποχρέωση καταβολής τεσσάρων διαδοχικών αυξήσεων στην καταβαλλόμενη διατροφή, αντί πριν να προκύψει η εν λόγω υποχρέωση, όπως επιβάλλει ουσιαστικά η ερμηνεία του άρθρου 38 παρ. 2 του Ν. 216/90.
  2.  Επιπρόσθετα, λαμβάνω υπόψη το γεγονός που ο ίδιος αποκάλυψε στο Δικαστήριο ότι δηλαδή δεν διατηρεί οποιαδήποτε επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του και συνεπώς δεν αναλαμβάνει ούτε επωμίζεται οποιαδήποτε έξοδα και υποχρεώσεις του πέραν της καταβαλλόμενης διατροφής, κατά τον χρόνο που θα ασκούσε το δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί του. Επίσης, το γεγονός ότι κλήθηκε να καταβάλει στο παρελθόν τις αυξήσεις του 10% επί της καταβαλλόμενης διατροφής μέσω φυλακιστηρίων που προώθησε η Καθ’ ης η Αίτηση και δεν φαίνεται να καταχώρησε τότε οποιαδήποτε αίτηση για τροποποίηση του εκδοθέντος διατάγματος διατροφής ή για την αναστολή ή ακύρωση του.

 

  1.  Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι έχει προκύψει σημαντική χρονική καθυστέρηση στην προώθηση του αιτήματος για να μην ισχύσουν οι αυτόματες αυξήσεις που ήδη επιβλήθηκαν κατά τα προηγούμενα έτη και δεν θα ήταν εύλογο, ορθό ή δίκαιο να διαγραφούν με ευκολία οι πέντε αυτόματες αυξήσεις του 10% οι οποίες επιβλήθηκαν από την ημερομηνία έκδοσης του επίδικου διατάγματος μέχρι και σήμερα και έτσι να επανέλθουμε σχεδόν στο αρχικό ποσό διατροφής, χωρίς να προκύπτει καλός λόγος για μία τέτοια ρύθμιση.

 

   (VI)  ΚΑΤΑΛΗΞΗ։                                                                                                       

 

  1.  Συνακόλουθα, υπό το φως των πιο πάνω διαπιστώσεων και ευρημάτων μου, κρίνω ότι δεν έχει επέλθει και δεν έχει τεκμηριωθεί οποιαδήποτε μεταβολή των συνθηκών και των όρων του διατάγματος ημερομηνίας 21/02/2013 και συνεπώς η Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται στο σύνολο της.

 

  1.  Τα έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

 

 

                                        (Υπ.)  .......................................

                                                                                                     Χ. Πογιατζής, Δ.

 

 

 

Πιστό Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

 

 

 

 

 

 

 

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο