<< Επιστροφή

Αριθμός 63/2025

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α2' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Μαρία Κουφούδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Βενιζελέα, Γεώργιο Σχοινοχωρίτη, Κορνηλία Πανούτσου - Εισηγήτρια και Μιχαήλ Αποστολάκη, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 14 Οκτωβρίου 2024, με την παρουσία και της γραμματέως Θεοδώρας Παπαδημητρίου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της αναιρεσείουσας: εταιρείας με την επωνυμία "STAR MARKET Εμπορική Μονομπρόσωπη ΕΠΕ" και τον διακριτικό τίτλο "STAR MARKET ΜΟΝ. ΕΠΕ", που εδρεύει στο Αγρίνιο και εκπροσωπείται νόμιμα. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παναγιώτη Μπαλακτάρη, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Του αναιρεσιβλήτου: Αθανασίου Ζάβρα του Δημοσθένη, κατοίκου Αγρινίου. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Χριστόφορο Σαράκη.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 9-3-2020 ανακοπή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αγρινίου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 50/2021 του ίδιου Δικαστηρίου και 29/2023 του Μονομελούς Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 22-3-2023 αίτησή της και τους από 1-6-2023 προσθέτους αυτής λόγους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη από 22.3.2023 αίτηση αναίρεσης προσβάλλεται η αντιμωλία των διαδίκων εκδοθείσα, με αριθμό 29/2023 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδος, η οποία έκανε δεκτή την από 22.10.2021 έφεση του ήδη αναιρεσιβλήτου και εξαφάνισε τη με αριθμό 50/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου, με την οποία είχε γίνει δεκτή η από 9.3.2020 ανακοπή της ήδη αναιρεσείουσας εταιρείας, με την οποία επλήττετο επί ακυρώσει η από 3.3.2020 επιταγή προς εκτέλεση κάτωθι αντιγράφου απογράφου εκτελεστού της με αριθμό 182/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου. Η αίτηση αναίρεσης, ασκήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα (άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 566 παρ.1 ΚΠολΔ) είναι συνεπώς παραδεκτή (αρθ. 577 παρ.1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 577 παρ.3 ΚΠολΔ). Παραδεκτοί εξ άλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 569 παρ. 2 ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 37 του ν. 4842/2021 ως προς την έννοια της συζήτησης της αναίρεσης, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 281 ΚΠολΔ και ισχύει από 1-1-2022, είναι και οι από 1.6.2023 πρόσθετοι λόγοι αυτής, οι οποίοι ασκήθηκαν εμπρόθεσμα με ιδιαίτερο δικόγραφο, που επιδόθηκε στον αναιρεσίβλητο (σχετ. προσκ. με αριθμό 108 Β'/7.6.2023 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αγρινίου, Γεωργίου Ν. Καραθάνου). Πρέπει, συνεπώς, οι πρόσθετοι λόγοι να συνεκδικασθούν με την αίτηση αναίρεσης (αρθ. 246 ΚΠολΔ) και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο αυτών (άρθρο 577 παρ.3 ΚΠολΔ). Με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 του ν. 2112/1920 ορίζεται ότι "η μεταβολή του προσώπου του εργοδότου, οπωσδήποτε επερχομένη, ουδαμώς επηρεάζει την εφαρμογή των υπέρ του υπαλλήλου διατάξεων του παρόντος". Ο ίδιος κανόνας περιέχεται και στο άρθρο 9 παρ. 1 του Β.Δ/τος 16/18-7-1920. Περαιτέρω με τις διατάξεις του π.δ/τος 178/2002 (ΦΕΚ Α` 162/12-7-2002 και ήδη άρθρ. 350 του π.δ. 80/2022) λήφθηκαν "μέτρα σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβίβασης επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων ή επιχειρήσεων, σε συμμόρφωση προς την Οδηγία 98/50/ΕΚ του Συμβουλίου". Σύμφωνα με το άρθρο 1 του π.δ/τος 178/2002, η συμμόρφωση προς την Οδηγία, αποβλέπει στη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση μεταβίβασης επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων. Σύμφωνα με τους ορισμούς των διατάξεων του ως άνω π.δ/τος ως "μεταβίβαση" θεωρείται η μεταβίβαση μιας οικονομικής οντότητας που διατηρεί την ταυτότητά της, η οποία νοείται ως σύνολο οργανωμένων πόρων με σκοπό την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας, είτε κυρίας είτε δευτερεύουσας (άρθρο 2 παρ. 1 στοιχείο β`), ως "μεταβιβάζων" νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο, λόγω μεταβίβασης κατά την ως άνω έννοια, χάνει την ιδιότητα του εργοδότη στην επιχείρηση, την εγκατάσταση ή το τμήμα επιχείρησης ή εγκατάστασης και ως "διάδοχος" νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο, λόγω μεταβίβασης κατά την ως άνω έννοια, αποκτά την ιδιότητα του εργοδότη στην επιχείρηση κλπ (άρθρο 3 παρ.1 στοιχείο α` και β`). Για να υπάρξει μεταβίβαση επιχείρησης ή εκμετάλλευσης ή τμήματος αυτών πρέπει να πρόκειται για μια "οικονομική οντότητα". Πρέπει δηλαδή να μεταβιβάζονται τόσα επί μέρους στοιχεία μιας επιχείρησης ή εκμετάλλευσης ή ακόμη και ενός τμήματος επιχείρησης ή εκμετάλλευσης και κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα μεταβιβαζόμενα στοιχεία να έχουν κάποια οργανική ενότητα, την οποία να διατηρούν και υπό το νέο φορέα, ώστε να παραμένουν ικανά για την πραγματοποίηση του σκοπού, τον οποίο επιδίωκε ο προηγούμενος φορέας, δηλαδή να συνεχίζεται η ίδια επιχείρηση ή εκμετάλλευση (ΑΠ 32/2024, ΑΠ 323/2022, ΑΠ 317/2022, ΑΠ 444/2019). Σύμφωνα με την αναγκαστικού δικαίου (ΑΠ 430/2024, ΑΠ 317/2022, ΑΠ 444/2019, ΑΠ 1629/2017) διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 του ιδίου ως άνω π.δ/τος, με την μεταβίβαση της επιχείρησης και από την ημερομηνία αυτής, όλα τα υφιστάμενα δικαιώματα και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις, που είχε ο μεταβιβάζων από σύμβαση ή σχέση εργασίας, μεταφέρονται στο διάδοχο, ο δε προηγούμενος εργοδότης εξακολουθεί να ευθύνεται και μετά τη μεταβίβαση αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο, για τις υποχρεώσεις που είχαν προκύψει από σύμβαση ή σχέση εργασίας μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος (ΑΠ 32/2024, ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 525/2013, ΑΠ 339/2011). Καθιερώνεται δηλαδή για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση εργασίας παθητική εις ολόκληρον ενοχή μεταξύ του παλαιού και του νέου εργοδότη (αρθ. 481 ΑΚ) η οποία , όμως, εφόσον η υποχρέωση του νέου εργοδότη επέρχεται λόγω ειδικής διαδοχής στην υφιστάμενη υποχρέωση του παλαιού, δεν αποκλείει εννοιολογικά, ενόψει της διάταξης του άρθρου 486 του ΑΚ την ειδική διαδοχή στην υποχρέωση και συνακόλουθα, την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 325 παρ. 2 ΚΠολΔ. Εξ άλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 321,324,325 αρ.1 ΚΠολΔ και 486 του ΑΚ προκύπτει ότι δεν παράγεται δεδικασμένο από τελεσίδικη απόφαση εκδοθείσα μεταξύ άλλων προσώπων, όπως είναι η απόφαση που εκδίδεται σε δίκη μεταξύ του δανειστή και ενός από τους εις ολόκληρον συνοφειλέτες (ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 22/2004).
Συνεπώς, επί οφειλής εις ολόκληρον, κατά την οποία υπάρχει παθητική ομοδικία μεταξύ των συνεναγομένων συνοφειλετών, το δεδικασμένο που δημιουργείται για τον ένα από αυτούς δεν ισχύει, κατ' αρχήν, και για τους άλλους (ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 740/2000). 'Ομως, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 225 παρ. 1 και 2 και 325 αρ. 2 ΚΠολΔ προκύπτει ότι ο ειδικός διάδοχος του διαδίκου, είτε με βάση σύμβαση, είτε από το νόμο, είτε με πολιτειακή βούληση, εφόσον η διαδοχή συντελέστηκε μετά την εκκρεμοδικία, δηλαδή μετά την άσκηση της αγωγής, δεσμεύεται από το δεδικασμένο που παράγεται από την τελεσίδικη απόφαση, που παράγεται από την τελεσίδικη απόφαση, που εκδόθηκε σε δίκη με τον αρχικό διάδοχο (ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 470/2016, ΑΠ 714/2013). Αντιθέτως, το δεδικασμένο δεν ισχύει για εκείνους που έγιναν ειδικοί διάδοχοι των διαδίκων πριν την έναρξη της δίκης και εξακολουθούν να είναι δικαιούχοι και κατά τη διάρκειά της (ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 470/2016, ΑΠ 2009/2013).
Συνεπώς προς τα ανωτέρω, σε περίπτωση μεταβολής στο πρόσωπο του εργοδότη, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των παραπάνω άρθρων και της διάταξης του άρθρου 919 αρ. 1 ΚΠολΔ που ορίζει ότι η αναγκαστική εκτέλεση γίνεται, όταν πρόκειται για δικαστικές αποφάσεις, υπέρ και κατά των προσώπων έναντι των οποίων ισχύει δεδικασμένο, η εκδοθείσα σε βάρος του παλαιού εργοδότη δικαστική απόφαση δημιουργεί δεδικασμένο και μπορεί να εκτελεστεί και κατά του νέου εργοδότη (ΑΠ 1809/2023, ΑΠ 959/2022, ΑΠ 1378/2021, ΑΠ 575/2019). Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 και 8 παρ. 1 και 2 του άρθρου 8 του Ν. 3190/1955 "Περί εταιριών Περιωρισμένης Ευθύνης" η εταιρική σύμβαση καταρτίζεται μόνον με συμβολαιογραφικό έγγραφο, αντίγραφο του οποίου κατατίθεται στο Γραμματέα του Πρωτοδικείου της έδρας της εταιρείας, μέσα σε ένα μήνα από την κατάρτισή του, και περίληψη του εταιρικού εγγράφου, περιέχουσα τα ονόματα των εταίρων, την εταιρική επωνυμία, την έδρα της εταιρείας, το κεφάλαιο αυτής, τα ονόματα των διαχειριστών, εάν διορίσθηκαν τέτοιοι με το καταστατικό και τη διάρκεια της εταιρείας, τον αριθμό του συμβολαίου και το όνομα του συντάξαντος τούτο συμβολαιογράφου, καθώς και τον αριθμό της πράξης καταχώρησης, δημοσιεύεται επιμελεία παντός εταίρου ή διαχειριστή στο Δελτίο Ανωνύμων Εταιριών και Περιωρισμένης Ευθύνης της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 9 του ιδίου νόμου, ως κρίσιμος χρόνος για την κτήση της νομικής προσωπικότητας από την εταιρεία, είναι εκείνος κατά τον οποίον έχουν ολοκληρωθεί οι διατυπώσεις της δημοσιότητας που προβλέπει το άρθρο 8 του εν λόγω νόμου. Έτσι η ΕΠΕ αποκτά νομική προσωπικότητα με την κατάθεση της εταιρικής σύμβασης στην γραμματεία του πρωτοδικείου της έδρας της και τη δημοσίευση της περίληψης στο ΦΕΚ (ΑΠ 805/2019). Ήδη, κατά το άρθρο 6 του νόμου 3190/1955 με τίτλο: "Περιεχόμενο της εταιρικής σύμβασης και σύσταση", όπως είχε τροποποιηθεί και συμπληρωθεί με το άρθρο 2 του ν. 4541/2018 (ΦΕΚ Α 93), και τροποποιήθηκε εκ νέου με το άρθρο 50 ν. 4872/2021 (ΦΕΚ Α 247/10.12.2021) ορίζονται τα εξής: 1. Η εταιρική σύμβαση καταρτίζεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο ή με πρότυπο καταστατικό, σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 4441/2016 (Α' 227).2. Η εταιρική σύμβαση πρέπει να περιέχει: α) Το όνομα, το επώνυμο, το πατρώνυμο, το επάγγελμα, τη διεύθυνση κατοικίας, την ηλεκτρονική διεύθυνση, τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (Α.Φ.Μ.) και τον αριθμό δελτίου ταυτότητας (Α.Δ.Τ.) ή διαβατηρίου των εταίρων, β) την εταιρική επωνυμία, γ) την ιδιότητα της εταιρείας ως περιορισμένης ευθύνης, δ) την έδρα της εταιρείας. Ως έδρα ορίζεται δήμος της Ελληνικής Επικράτειας, ε) τον σκοπό της εταιρείας, στ) τη διάρκεια της εταιρείας, ζ) το κεφάλαιο της εταιρείας, τη μερίδα συμμετοχής, τα περισσότερα εταιρικά μερίδια κάθε εταίρου και βεβαίωση των ιδρυτών για την καταβολή του κεφαλαίου, η) το αντικείμενο των εισφορών σε είδος, την αποτίμηση αυτών και το όνομα του εισφέροντος, καθώς και το σύνολο της αξίας των εισφορών σε είδος, θ) τον τρόπο διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρείας." 3. Συμφωνίες μεταξύ των εταίρων: α) περί συμπληρωματικών εισφορών, β) περί άλλων παρεπόμενων παροχών αυτών, που δεν αποτελούν εισφορά σε χρήμα ή σε είδος, σύμφωνα με όσα προβλέπονται στην παρ. 1 του άρθρου 5, γ) περί απαγόρευσης του ανταγωνισμού στους εταίρους, δ) περί απαγόρευσης της μεταβίβασης ή της μεταβίβασης υπό ορισμένες προϋποθέσεις του εταιρικού μεριδίου και δ) περί λύσης της εταιρείας για λόγο που δεν προβλέπεται από τον νόμο, είναι ισχυρές εφόσον περιλήφθηκαν στο έγγραφο σύστασης της εταιρίας. Στο καταστατικό μπορούν επίσης να περιληφθούν διατάξεις περί ελέγχου της διαχείρισης της εταιρείας. 4. Η εταιρεία περιορισμένης ευθύνης αποκτά νομική προσωπικότητα με την εγγραφή της στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ.), σύμφωνα με το άρθρο 93 του ν. 4635/2019 (Α' 167). Το ΓΕΜΗ αποτελεί το εθνικό μητρώο εμπορικής δραστηριότητας, στο οποίο πραγματοποιείται η δημοσιότητα πράξεων, στοιχείων ή δηλώσεων των υποχρέων προσώπων. Πρόκειται δηλαδή, για το δημόσιο ηλεκτρονικό βιβλίο που αντικατέστησε τα Βιβλία Εταιρειών που τηρούνταν στα Πρωτοδικεία, το ΜΑΕ που τηρείτο στις περιφερειακές ενότητες της χώρας, το Μητρώο Αστικών Συνεταιρισμών που τηρείτο στα Ειρηνοδικεία της χώρας, το ΦΕΚ των ΤΑΕ & ΕΠΕ και την υποχρέωση δημοσίευσης των οικονομικών καταστάσεων σε οικονομικές εφημερίδες και ιστοσελίδες. Η σύσταση και λειτουργία του ΓΕΜΗ θεσμοθετήθηκε με το ν. 3419/2005 "Γενικό Εμπορικό Μητρώο-Εκσυγχρονισμός της Επιμελητηριακής Νομοθεσίας". Περαιτέρω με το άρθρο 15 του ιδίου νόμου: " Αποτελέσματα της καταχώρησης" ορίστηκαν τα εξής "1. Με την καταχώριση στο ΓΕΜΗ των νομικών γεγονότων, δηλώσεων, εγγράφων και λοιπών στοιχείων, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού, επέρχονται, ως προς τις ομόρρυθμες εταιρείες, τις ετερόρρυθμες εταιρείες (απλές ή κατά μετοχές), τις ανώνυμες εταιρείες, τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, τις ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες, τους αστικούς συνεταιρισμούς, τις εταιρείες που αναφέρονται στις περιπτώσεις γ`, δ` και ε` της παραγράφου 1 του άρθρου 1 και τους υπόχρεους που αναφέρονται στην περίπτωση β` της παραγράφου 2 του άρθρου 1, τα ακόλουθα αποτελέσματα: α. Τα υπό σύσταση νομικά πρόσωπα που ορίζονται στο προηγούμενο εδάφιο αποκτούν νομική προσωπικότητα...", ενώ με το άρθρο 18 του ιδίου νόμου, οπ.τροπ. με ν. 3853/2010, "Έναρξη λειτουργίας του ΓΕΜΗ" ορίστηκαν τα εξής: " 1. Το ΓΕΜΗ τίθεται σε λειτουργία το αργότερο την 1.1.2007. Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης μπορεί να παρατείνεται η προθεσμία που ορίζεται στο προηγούμενο εδάφιο. Με όμοια απόφαση μπορεί, οι αρμοδιότητες της Κ.Ε.Ε. που προβλέπονται στο νόμο αυτόν, να ανατίθενται, μετά από γνώμη της Κ.Ε.Ε., προσωρινά σε Επιμελητήριο που έχει την αναγκαία υποδομή και τις δυνατότητες για την προσωρινή άσκηση των αρμοδιοτήτων της Κ.Ε.Ε., σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος". Ακολούθως και σύμφωνα με ΥΑ Κ1-2222/2006 (ΦΕΚ 1522 Β'/2006) η έναρξη λειτουργίας του ΓΕΜΗ που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 18 του ν.3419/2005, παρατείνεται για την 1.1.2008, σύμφωνα με την ΥΑ Κ1-1990 (ΦΕΚ Β' 2452/ 31.12.2007): "Η προθεσμία για την έναρξη λειτουργίας του ΓΕΜΗ που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 3419/2005 παρατείνεται για την 1.7.2008", σύμφωνα με την ΥΑ Κ1-610/23.3-8.4.2009 (ΦΕΚ Β'647/8.4.2009) παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 1.6.2009, σύμφωνα με την ΥΑ Κ1-1004/19.5-9.6.2009 (ΦΕΚ Β'1099/9.6.2009)παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 30.9.2009, σύμφωνα με την ΥΑ Κ1-1606/2009 (ΦΕΚ Β'2050/24.9.2009) παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 4.1.2010, σύμφωνα με την ΥΑ Κ1- 222/2010 ΦΕΚ Β 118/08.02.2010 παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 31-3-2010, σύμφωνα με την ΥΑ Κ1- 533/2010 ΦΕΚ Β 543/29.04.2010 παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 30-6-2010, σύμφωνα με την ΥΑ Οικ. Κ1-1541 (ΦΕΚ Β 1117/22.7.2010) παρατείνεται η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του ΓΕΜΗ για την 17/10/2010, τελικώς δε η επίσημη έναρξη λειτουργίας του ΓΕΜΗ ορίστηκε η 4η Απριλίου 2011. Με προσφάτους τροποποιητικούς νόμους και δη τους ν. 4635/2019 και τον ισχύοντα ν. 4919/2022 προβλέφθηκε πλέον η "συστατική δημοσιότητα", που ορίζεται ως η καταχώριση και ταυτόχρονη δημοσίευση πράξεων, στοιχείων ή δηλώσεων στο ΓΕΜΗ, τα έννομα αποτελέσματα των οποίων εκκινούν από την ημερομηνία καταχώρισης και ταυτόχρονης δημοσίευσης στο ΓΕΜΗ (άρθρο 85 Ν. 4635/2019 και άρθρο 3 Ν. 4919/2022), ενώ στο άρθρο 18 ο Ν. 4919/2022 (όπως και ο προηγούμενος Ν. 4635/2019) περιέχει λίστα των γεγονότων, των οποίων η δημοσιότητα de lege lata "είναι αναγκαία" και άρα είναι συστατική. Οι ρυθμίσεις, δηλαδή, του νέου νόμου περί ΓΕΜΗ έχουν τεθεί για την προστασία των τρίτων (πιστωτών της εταιρίας ή εν γένει συναλλασσομένων με αυτήν) σε συμφωνία με τον γενικό σκοπό της εμπορικής δημοσιότητας, που δεν είναι μόνο η διασφάλιση της τυπικής δημοσιότητας των δημοσιευτέων πράξεων και στοιχείων, αλλά και η ουσιαστική δημοσιότητα, συνιστάμενη στην προστασία της εμπιστοσύνης των τρίτων, τόσο όσον αφορά τις πληροφορίες, που δημοσιεύονται, όσο και αναφορικά με την απουσία των δημοσιευτέων πληροφοριών (η "σιωπή" ή η αρνητική ενέργεια της δημοσιότητας). Από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, λόγος αναιρέσεως για ευθεία παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου ιδρύεται, αν αυτός δεν εφαρμόστηκε ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή αν εφαρμόστηκε ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθινή, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία του κανόνα δικαίου, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή σ` αυτόν των περιστατικών της ατομικής περιπτώσεως (ΟλΑΠ 10/2011). Προς εξεύρεση της παραβίασης ελέγχεται ο δικανικός συλλογισμός που διατυπώνεται, έστω και ατελώς, και συγκροτείται από τη μείζονα πρόταση (νομική διάταξη), την ελάσσονα πρόταση (πραγματικές παραδοχές) και το συμπέρασμα. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής αυτών στον νόμο και ιδρύεται ο λόγος αυτός αναιρέσεως, αν οι πραγματικές παραδοχές της αποφάσεως καθιστούν φανερή την παραβίαση και τούτο συμβαίνει όταν το δικαστήριο εφάρμοσε τον νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή δεν εφάρμοσε τον νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των περιστατικών στη διάταξη, στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται. (ΑΠ 726/2017, ΑΠ 319/2015, ΑΠ 1060/2014). Στη προκειμένη περίπτωση, κατά παραδεκτή κατ' άρθρο 561 αρ. 2 ΚΠολΔ επισκόπηση της προσβαλλομένης απόφασης, το Εφετείο δέχθηκε, κατά το ενδιαφέρον τον αναιρετικό έλεγχο μέρος αυτής, τα ακόλουθα: Με τη με αριθμό 16264/27.9.1988 πράξη του συμβολαιογράφου Αγρινίου Αθανασίου Πετρόπουλου, συστήθηκε η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ" με έδρα το Αγρίνιο και δραστηριότητα την λειτουργία και εκμετάλλευση καταστημάτων υπεραγοράς και εμπορίας διαφόρων αγαθών, η οποία, στις αρχές του 2010, υποχρεώθηκε σε διακοπή της λειτουργίας των καταστημάτων της, συνεπεία αδυναμίας να ανταποκριθεί στα χρέη της. Επίσης, δυνάμει της με αριθμό 25554/28.1.2010 πράξης της συμβολαιογράφου Αγρινίου Βασιλικής Μαραγιάννη, συστήθηκε η ανακόπτουσα μονοπρόσωπη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, έχουσα μοναδική εταίρο και διαχειρίστρια την Ευτυχία Μακρή, σύζυγο του διευθύνοντος συμβούλου της "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ", Δημητρίου Πριτσούλη, με έδρα το Αγρίνιο και σκοπό όμοιο με την ως άνω ανώνυμη εταιρεία, ήτοι την λειτουργία και εκμετάλλευση καταστημάτων υπεραγοράς. Εξάλλου, αποδείχθηκε, ότι η ανακόπτουσα εταιρεία, συνέχισε την δραστηριότητα της ανωτέρω ανώνυμης εταιρείας, μίσθωσε τα καταστήματα αυτής που λειτουργούσαν ως σούπερ μάρκετ εντός της πόλης του Αγρινίου και συνέχιζαν αδιάκοπα τη λειτουργία τους, αγόρασε όλο τον εξοπλισμό και τα εμπορεύματα από την ανώνυμη εταιρεία, συνήψε συμβάσεις εργασίας με τους περισσοτέρους από τους εργαζομένους που απασχολούνταν σ'αυτή, ενώ στην ανακόπτουσα μεταβιβάστηκαν και οι άδειες λειτουργίας των καταστημάτων "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ", που λειτουργούσαν στο όνομα της ανώνυμης εταιρείας καθώς και το εμπορικό σήμα αυτής. Δηλαδή, συνεχίστηκε η ίδια επιχείρηση υπό τη διεύθυνση της ανακόπτουσας, με αποτέλεσμα να υφίσταται στη προκειμένη περίπτωση, μεταβίβαση επιχείρησης από την ανώνυμη εταιρεία "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ" στην ανακόπτουσα εταιρεία με την επωνυμία "STAR MARKET ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ". Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι ο καθού η ανακοπή εργαζόταν με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου από το έτος 1992 στην ανώνυμη εταιρεία "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ" απασχοληθείς έως και τον μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2010, οπότε και καταγγέλθηκε η σύμβαση εργασίας του από την εργοδότρια εταιρεία. Ο ίδιος προέβη στην άσκηση της με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 610/1.12.2010 αγωγής σε βάρος της εργοδότριας εταιρείας του, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 182/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών και υποχρέωσε την εναχθείσα ανώνυμη εταιρεία να καταβάλει στον καθού το ποσό των 17.699,76 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο και ότι οφείλει επιπλέον σε αυτόν το ποσό των 42.911,51 ευρώ, ενώ στις 4.3.2020 κοινοποίησε προς την ανακόπτουσα, υπό την ιδιότητά της ως ειδικής διαδόχου της "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ" αντίγραφο του με αριθμό 6/2020 πρώτου απογράφου της δικαστικής απόφασης με επιταγή προς εκτέλεση για κεφάλαιο ποσού 17.699,76 ευρώ πλέον τόκων. Η εκτέλεση της καταψηφιστικής διάταξης της με αριθμό 182/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου, κατά της ανακόπτουσας είναι έγκυρη, διότι η τελευταία αποτελεί ειδική διάδοχο της εργοδότριας της καθής η ανακοπή ανώνυμης εταιρείας "ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ STAR MARKET AE" και είναι εις ολόκληρον ευθυνόμενη, με τη δικαιοπάροχό της ανώνυμη εταιρεία, η δε εκτελεστότητα της απόφασης εκδοθείσας σε βάρος της τελευταίας εκτείνεται και σε βάρος της ανακόπτουσας, καθώς αυτή κατέστη ειδική διάδοχος της ανώνυμης εταιρείας όχι στις 9.2.2010 όταν αυτή καταχωρήθηκε νόμιμα στα βιβλία του Πρωτοδικείου Αγρινίου με αριθμό καταχώρησης 27/9.2.2010 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ με αριθμό 9709/17.8.2010 όπως εσφαλμένα δέχθηκε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αλλά στις 3.4.2011 με την εγγραφή της εταιρείας στο ΓΕΜΗ, σύμφωνα με το ν. 3419/2005 (άρθρο 15) που ίσχυε κατά τον επίδικο χρόνο, οπότε και συστήθηκε αυτή και απέκτησε νομική προσωπικότητα, δηλαδή σε χρονικό διάστημα μεταγενέστερο της άσκησης της αγωγής, η οποία κατατέθηκε στις 1.12.2010 με αριθμό 610/2020, όπως βάσιμα υποστηρίζει ο εκκαλών με σχετικό λόγο εφέσεως, με αποτέλεσμα να καταλαμβάνεται από το δεδικασμένο της εκτελούμενης τελεσίδικης απόφασης σε βάρος της αρχικής οφειλέτριας εργοδότριας ανώνυμης εταιρείας. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του δέχθηκε την ανακοπή ως κατ' ουσίαν βάσιμη, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, καθόσον έπρεπε να την απορρίψει. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, ακολούθως δε, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν δικαστήριο, και να δικασθεί η ένδικη ανακοπή και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος, πρέπει να απορριφθεί αυτή στο σύνολό της ως ουσία αβάσιμη". Με αυτά που δέχθηκε το Εφετείο παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή τις διατάξεις των άρθρων 8 και 9 του ν. 3190/1955 και αυτές των άρθρων 15 και 18 παρ. 3 του ν. 3419/2005. Τούτο διότι δέχεται ότι η ειδική διαδοχή στο πρόσωπο του εργοδότη του αναιρεσιβλήτου έλαβε χώρα στις 3.4.2011, με την εγγραφή της αναιρεσείουσας Μονοπρόσωπης ΕΠΕ που διαδέχθηκε τον αρχικό εργοδότη, δηλαδή την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "STAR MARKET ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ ΑΕ" ή "ΠΡΙΤΣΟΥΛΗΣ STAR MARKET AE" στο ΓΕΜΗ. Ακολούθως δε, δέχεται, ότι λαμβανομένου υπόψη ότι η ειδική διαδοχή συντελέστηκε με την ανωτέρω εγγραφή στις 3.4.2011, δηλαδή μετά την εκκρεμοδικία που αναπτύχθηκε ως δικονομική συνέπεια της άσκησης της με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 610/1.12.2010 αγωγής του αναιρεσιβλήτου κατά της αρχικής εργοδότιδος, παραπάνω ανώνυμης εταιρείας, επί της οποίας εκδόθηκε ο ένδικος εκτελεστός τίτλος (απόγραφο εκτελεστό της με αριθμό 182/2013 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου), η αναιρεσείουσα Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, ως ειδικός διάδοχος της αρχικής εργοδότιδος, δεσμεύεται από το δεδικασμένο της παραπάνω τελεσίδικης απόφασης, με συνέπεια να μην πάσχει ακυρότητα η προσβαλλομένη επί ακυρώσει επιταγή προς εκτέλεση. Δεδομένου όμως, ότι ως αναλυτικά προεκτέθηκε, το ΓΕΜΗ ορίστηκε με το άρθρο 18 του ν. 3419/2005, να τεθεί σε λειτουργία το αργότερο στις 1.1.2007, πλην όμως, κατά ρητή νομοθετική εξουσιοδότηση παρατάθηκε η προθεσμία έναρξης λειτουργίας του, επανειλημμένως, με βάση τις προδιαληφθείσες υπουργικές αποφάσεις, μέχρι την οριστική έναρξη λειτουργίας του στις 4 Απριλίου 2011, η αναιρεσείουσα, η οποία, κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης, είχε ήδη, σε προγενέστερο χρόνο προβεί στις αναγκαίες, σύμφωνα με την προϊσχύουσα νομοθεσία για τη σύσταση των εταιρειών περιορισμένης ευθύνης, ενέργειες, σύμφωνα με τα άρθρα 8 και 9 του ν. 3190/1955, και ειδικότερα, σε καταχώριση, στις 9.2.2010, του συμβολαιογραφικού καταστατικού της στα Βιβλία Εταιρειών του Πρωτοδικείου Αγρινίου, και στη δημοσίευση στις 17.8.2010, αυτού στο ΦΕΚ, είχε ήδη νομίμως συσταθεί έκτοτε, δηλαδή από τις 17.8.2010, χωρίς να ασκεί οποιαδήποτε επιρροή η κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης αποδειχθείσα εγγραφή της αναιρεσείουσας εταιρείας και στο ΓΕΜΗ στις 3.4.2011. Συνέπεια τούτου υπήρξε, η αποδειχθείσα ειδική διαδοχή της αναιρεσείουσας στη θέση του αρχικού εργοδότη του αναιρεσιβλήτου, να έχει συντελεστεί στις 17.8.2010, δηλαδή σε χρόνο πριν την εκκρεμοδικία που επέφερε ως δικονομική συνέπεια η άσκηση της αγωγής του τελευταίου που αφετηριάστηκε με την κατάθεσή της στις 1.12.2010, και να μη μπορεί επομένως, να γίνει λόγος για δημιουργία δεδικασμένου και δυνατότητα εκτέλεσης της εκδοθείσας, επί της άνω αγωγής και σε βάρος της αρχικής εργοδότη ανώνυμης εταιρείας, με αριθμό 182/2013 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου, κατά της νέας, αναιρεσείουσας, μονοπρόσωπης εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Συνακόλουθα, ο πρώτος λόγος αναίρεσης, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, όπως εξ άλλου, και ο δεύτερος πρόσθετος λόγος αναίρεσης, από το άρθρο 559 αρ. 16 ΚΠολΔ, ο οποίος ιδρύεται όταν το δικαστήριο, το οποίο προέβη αυτεπαγγέλτως ή κατά πρόταση διαδίκου, σε έρευνα για τη συνδρομή ή όχι των προϋποθέσεων του δεδικασμένου, κατά παράβαση του νόμου δέχτηκε ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο. Στον έλεγχο του Αρείου Πάγου υπόκειται η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας τόσο για το αν τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά συνιστούν την έννοια του δεδικασμένου και για το αν αυτό έχει την έκταση και τα αποτελέσματα, τα οποία προσέδωσε σ' αυτό η απόφαση, όσο και η κρίση για τη συνδρομή, ή μη των προϋποθέσεων του δεδικασμένου, εφόσον η κρίση αυτή στηρίζεται σε διαδικαστικά έγγραφα, όπως είναι η αγωγή και οι δικαστικές αποφάσεις, η εκτίμηση του περιεχομένου των οποίων, κατά το άρθρο 561 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο (ΑΠ 108/2019, ΑΠ 912/2018, ΑΠ 1857/2017). Στη προκειμένη περίπτωση το Εφετείο δέχθηκε παρά τον νόμο, και σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, την ύπαρξη δεσμευτικού για την αναιρεσείουσα δεδικασμένου από την άνω με αριθμό 182/2013 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και εκ του λόγου τούτου, ενώ παρέλκει η έρευνα των λοιπών προσθέτων λόγων αυτής, καθ` όσον η αναιρετική εμβέλεια των λόγων που έγιναν δεκτοί εκτείνεται στο σύνολο της προσβαλλόμενης με την αναίρεση αποφάσεως, ώστε καθιστά αλυσιτελή την εξέτασή τους αφού η παραδοχή τους οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα (ΑΠ 1509/2022, ΑΠ 309/2019, ΑΠ 204/2017).
Συνεπώς προς τα ανωτέρω, η ένδικη αίτηση αναίρεσης που δεν περιέχει άλλο λόγο, πρέπει να γίνει δεκτή, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου, εφόσον είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους Δικαστές, εκτός αυτών που εξέδωσαν την προσβαλλομένη απόφαση, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 580 ΚΠολΔ. Περαιτέρω δε, να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου που κατέθεσε η αναιρεσείουσα στην ίδια, και να καταδικασθεί ο αναιρεσίβλητος λόγω της ήττας του (αρθ. 176,183,191 παρ. 2 ΚΠολΔ) στην δικαστική δαπάνη της αναιρεσείουσας, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη με αριθμό 29/2023 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδος.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου στην αναιρεσείουσα.

Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση ενώπιον του παραπάνω Δικαστηρίου, αποτελούμενου από άλλο Δικαστή .

Καταδικάζει τον αναιρεσίβλητο στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της αναιρεσείουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.- ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 15 Ιανουαρίου 2025.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Σελίδα 16 της 63/2025 πολιτικής απόφασης του Αρείου Πάγου Σελίδα 17 της 63/2025 πολιτικής απόφασης του Αρείου Πάγου Μ.Κ.

<< Επιστροφή