<< Επιστροφή

Αριθμός 88/2025

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α1' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ασημίνα Υφαντή, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βρυσηίδα Θωμάτου, Γεώργιο Σχοινοχωρίτη - Εισηγητή, Ευτύχιο Νικόπουλο και Βαρβάρα Πάπαρη, Αρεοπαγίτες.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 19 Φεβρουαρίου 2024, με την παρουσία και του Γραμματέα Γ. Φ., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Π. Ν. Π. ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και τον διακριτικό τίτλο "Π. Ν.. Π. Α.Β.Ε.Ε.", που εδρεύει στην Πάτρα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Κωνσταντέλλο και κατέθεσε προτάσεις.

Της αναιρεσιβλήτου: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Κ. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ" και τον διακριτικό τίτλο "Κ. Α.Ε.", που εδρεύει στον Λιμνότοπο Πολυκάστρου Κιλκίς και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Χρήστο Οικονόμου με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από .../2017 ανακοπή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κιλκίς. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: .../2019 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και .../2021 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από .../2022 αίτησή της.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη από 14-3-2022 αίτηση για την αναίρεση της υπ'αριθ. .../2021 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία έγινε δεκτή η από 17-1-2020 έφεση της αναιρεσίβλητης κατά της αναιρεσείουσας, εξαφανίστηκε η εκκαλουμένη υπ'αριθ. .../2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κιλκίς και απορρίφθηκε η από 4-7-2017 ανακοπή της αναιρεσείουσας, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον δεν προκύπτει επίδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, η οποία δημοσιεύθηκε στις 30-12-2021, ενώ η αίτηση για την αναίρεσή της κατατέθηκε στη Γραμματεία του αρμοδίου δικαστηρίου στις 28-3-2022, για δε το παραδεκτό της καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (άρθ. 495, 552, 553, 556, 558, 564 παρ.3 ΚΠολΔ). Επομένως, αυτή είναι παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των κατ'ιδίαν λόγων της (άρθ. 577 παρ.3 ΚΠολΔ).

I. Kατά το άρθρο 528 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 44 παρ. 2 του ν. 3994/2011, "αν ασκηθεί έφεση από τον διάδικο που δικάστηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως". Με το ανωτέρω περιεχόμενο, επαναφέρθηκε η διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή της με το ν. 2915/2001, προσαρμοσμένη στο καθεστώς της μιας και μοναδικής συζήτησης και έχει τα αποτελέσματα της καταργηθείσας ανακοπής ερημοδικίας. Η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση έφεσης του δικασθέντος ερήμην πρωτοδίκως επιφέρει την εξαφάνιση της ερήμην απόφασης, χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει κάποιος λόγος έφεσης, αλλά αρκεί η "τυπική" παραδοχή της, κατά το άρθρο 532 ΚΠολΔ, με αποτέλεσμα η υπόθεση να αναδικάζεται από το εφετείο που μετατρέπεται, στην περίπτωση αυτή, ουσιαστικά, σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΑΠ 229/2020, ΑΠ 579/2018, ΑΠ 495/2017), ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε σε πρώτο βαθμό και αν ο διάδικος δικάσθηκε σαν να ήταν παρών (ΑΠ 285/2023, ΑΠ 1015/2005).

II.Από τις διατάξεις των άρθρων 982, 983, 985, 986, 987 και 988 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι μπορούν να κατασχεθούν αναγκαστικώς και χρηματικές απαιτήσεις του καθ` ου η εκτέλεση κατά τρίτων, μη εξαρτώμενες από αντιπαροχή. Το άρθρο 982 παρ. 1 ΚΠολΔ ορίζει δύο είδη αντικειμένων που κατάσχονται στα χέρια τρίτου: α) οι απαιτήσεις του καθ' ου κατά του τρίτου, έστω και ενεχυρασμένες προς εξασφάλιση απαιτήσεων δανειστή του ή του τελευταίου, που δεν εξαρτώνται από αντιπαροχή. Οι απαιτήσεις αυτές μπορεί να είναι χρηματικές, ή απαιτήσεις για τη μεταβίβαση κυριότητας κινητών, β) τα κινητά πράγματα που ανήκουν κατά κυριότητα στον οφειλέτη που δεν είναι πρόθυμος να τα αποδώσει και βρίσκονται στα χέρια τρίτου. Στην πρώτη περίπτωση το αντικείμενο της κατάσχεσης είναι άϋλο, διότι αφορά την απαίτηση αυτή καθαυτή, ενώ στη δεύτερη το αντικείμενο είναι υλικό και αφορά κινητό πράγμα. Ως χρηματικές απαιτήσεις του καθ' ου κατά τρίτου νοούνται οι ενοχικές απαιτήσεις από σύμβαση, αδικοπραξία, ή από τον νόμο, που η παροχή τους συνίσταται σε χρήμα με τη στενή του όρου έννοια, που χρησιμοποιείται δηλ. ως μέσο πληρωμών. Η χρηματική απαίτηση πρέπει να μην εξαρτάται από αντιπαροχή του καθ' ου η εκτέλεση, στο πλαίσιο των αμφοτεροβαρών συμβάσεων, δηλ. όταν δεν θα μπορούσε στη διαγνωστική δίκη να αποκρουστεί με την ένσταση του άρθρου 374 ΑΚ, διαφορετικά εφαρμόζεται η διαδικασία της κατάσχεσης των ειδικών περιουσιακών στοιχείων (άρθ. 1022 επ. ΚΠολΔ). Η κατάσχεση στα χέρια τρίτου, γίνεται με επίδοση στον τρίτο και σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση, εγγράφου που πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία του άρθρου 118 ΚΠολΔ και τα αναφερόμενα στην παράγραφο αυτή πρόσθετα στοιχεία. Το έγγραφο που προορίζεται για εκείνον κατά του οποίου γίνεται η κατάσχεση, πρέπει να του επιδοθεί το αργότερο εντός οκτώ ημερών από της επιδόσεώς του στον τρίτο, άλλως η κατάσχεση είναι άκυρη. Η προς τον τρίτο επίδοση του κατασχετηρίου μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, τηρουμένων των άρθρων 122 επ. ΚΠολΔ, η κατάσχεση δε αυτή είναι άκυρη, αν δεν επιδοθεί το κατασχετήριο, εντός οκταημέρου από της εις τον τρίτο επιδόσεώς του, στον καθ` ου η εκτέλεση, όχι δε και όταν η επίδοσή του στον τελευταίο γίνεται πριν από την επίδοση αυτού στον τρίτο, οπότε δεν τίθεται ζήτημα οκταημέρου προθεσμίας (ΑΠ 197/2005). Ο τρίτος, στα χέρια του οποίου επιβάλλεται η κατάσχεση απαιτήσεως του καθ` ου η εκτέλεση, δικαιούται να αρνηθεί την ιστορική βάση της ανακοπής ή να αντιτάξει κατά του ανακόπτοντος όλες τις ενστάσεις, όπως απαιτεί το άρθρο 262 ΚΠολΔ, που αφορούν την οφειλή του που θα μπορούσαν να αντιταχθούν κατά του καθ' ου η εκτέλεση, όπως, π.χ. εξόφληση, ακυρότητα, ακυρωσία, συμψηφισμό, παραγραφή, εικονικότητα, εκχώρηση της μισθωτικής σχέσης πριν από την επίδοση του κατασχετήριου, ίδια κυριότητα στο κατασχεμένο κινητό. Επίσης, να ισχυριστεί ότι ο καθ' ου έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης και αδυνατεί να προβεί σε καταβολή. Ο τρίτος μπορεί να προβάλει και ισχυρισμούς που δεν περιέχει η δήλωσή του αν π.χ. δήλωσε ότι δεν υπήρξε ποτέ οφειλέτης, μπορεί να προτείνει στη δίκη της ανακοπής την ένσταση εξόφλησης ή να επικαλεστεί μείωση του ποσού που ζητείται με την ανακοπή, επειδή υπάρχουν περισσότερες κατασχέσεις (άρθ. 988 παρ. 1 ΚΠολΔ). Ο τρίτος δεν έχει δικαίωμα να προβάλλει λόγους κατά της απαίτησης του κατασχόντος (π.χ. τις γνήσιες ενστάσεις που περιέχουν άσκηση δικαιώματος κατά του καθ' ου), εκτός και εάν ο νόμος χορηγεί το δικαίωμα αυτό στον τρίτο, ή προκύπτουν από παράβαση διατάξεων που θεσπίζονται για το συμφέρον του ή για λόγους δημόσιου συμφέροντος (ΑΠ 141/2004 ΧρΙΔ 2004.545, ΑΠ 467/2005 ΕλλΔνη 2005.1431). Σύμφωνα με το άρθρο 987 ΚΠολΔ ο τρίτος μπορεί να προσβάλλει την κατάσχεση μόνον όταν: α) το κατασχετήριο δεν περιέχει τα στοιχεία του άρθρου 983, ιδίως την περιγραφή του εκτελεστού τίτλου, την απαίτηση και το ποσό για το οποίο επιβάλλεται η κατάσχεση, με επίκληση δικονομικής βλάβης (άρθρο 159 αριθ. 3 ΚΠολΔ) και β) το κατασχετήριο δεν κοινοποιήθηκε (όχι ότι υπάρχουν ελλείψεις ή ανακρίβειες περί την επίδοση) σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση, ανεξάρτητα από επίκληση δικονομικής βλάβης. Δηλ. λόγους ανακοπής που θα μπορούσε να προβάλει και ο καθ' ου η εκτέλεση οφειλέτης, με την ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ. Οι λόγοι ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ μπορούν, επομένως, να αποτελέσουν αντικείμενο ενστάσεων του τρίτου μόνο κατ' εξαίρεση. Ο τρίτος μπορεί να προβάλλει τους πιο πάνω λόγους, είτε με τις ενστάσεις του κατά της ανακοπής του άρθρου 986 ΚΠολΔ, είτε με τη γενική ανακοπή του άρθρου 583 ΚΠολΔ, ή με την αρνητική δήλωση του άρθρου 985 παρ. 1 ΚΠολΔ, αλλά και στην αγωγή αποζημίωσης (άρθ. 985 παρ. 3 εδ. β ΚΠολΔ). Αν ανατραπεί ο εκτελεστός τίτλος, ο καθ' ου μπορεί να προτείνει την έλλειψή του με την άσκηση ανακοπής κατ' άρθρο 933 ΚΠολΔ ή στο πλαίσιο της δίκης ανακοπής του άρθρου 986 ΚΠολΔ. Αν όμως εξαφανιστεί η απόφαση που δέχθηκε την ανακοπή του άρθρου 986 ΚΠολΔ κατά του τρίτου, η στο μεταξύ καταβολή του τρίτου προς τον κατασχόντα αντιτάσσεται και στον καθ' ου, ενώ αν ο τρίτος αμφισβητεί την απαίτηση του καθ' ου εναντίον του, μπορεί να ασκήσει κατά του κατασχόντος την αγωγή του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Περαιτέρω, ο τρίτος οφείλει εντός προθεσμίας οκτώ (8) ημερών από της επιδόσεως σ` αυτόν του κατασχετηρίου, να δηλώσει στη γραμματεία του ειρηνοδικείου του τόπου της κατοικίας του, αν υπάρχει η απαίτηση και σε καταφατική περίπτωση να ενεργήσει σύμφωνα με τα οριζόμενα ειδικότερα στο άρθρ. 988 ΚΠολΔ, άλλως δε, αν η απαίτηση δεν υπάρχει ή αν αυτή είναι ακατάσχετη, πρέπει να προβεί σε αντίστοιχη αρνητική δήλωση, με την οποία εξομοιώνεται και η παράλειψη δηλώσεως. Εντός προθεσμίας τριάντα ημερών από την ανωτέρω (ρητή ή σιωπηρά) αρνητική δήλωση ο επιβαλών την κατάσχεση δικαιούται, κατ` άρθρο 986 ΚΠολΔ, να ασκήσει, στο κατά τις γενικές διατάξεις αρμόδιο δικαστήριο, ανακοπή, που αποτελεί μορφή της γενικής ανακοπής του άρθρου 583 επ. ΚΠολΔ, επικαλούμενος ανακρίβεια της δηλώσεως. Η ανακρίβεια δε της αρνητικής δηλώσεως κρίνεται αντικειμενικώς, ήτοι ανεξαρτήτως της υποκειμένης αντιλήψεως του δηλούντος και της καλής ή κακής πίστεως τούτου, γίνεται δε δεκτή η κατ` αυτής ανακοπή και υποχρεούται ο τρίτος να ενεργήσει κατά τα οριζόμενα στο άρθρ. 990 ΚΠολΔ, εφόσον η δήλωση δεν αληθεύει ως προς τα πραγματικά περιστατικά ή αναλόγως ως προς το νομικό χαρακτηρισμό των περιστατικών. Αντικείμενο, συνεπώς, της σχετικής δίκης, που δημιουργείται μεταξύ του ανακόπτοντος και του τρίτου, είναι η εκδίκαση της απαιτήσεως του καθ` ου η εκτέλεση κατά του τρίτου, ώστε να διαπιστωθεί αν ο τρίτος είναι ή όχι και με ποίους περιορισμούς οφειλέτης του οφειλέτη του κατασχόντος (ΑΠ 500/2018, ΑΠ 663/2017, ΑΠ 480/2012). Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 14 ΚΠολΔ, δημιουργείται λόγος αναίρεσης, αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο. Ο λόγος αυτός αναίρεσης αναφέρεται σε ακυρότητες, δικαιώματα και απαράδεκτα από το δικονομικό μόνο δίκαιο (ΟλΑΠ 12/2000, ΑΠ 106/2019). 15, ΑΠ 1255/2009). Ο λόγος ιδρύεται επι εσφαλμένης απορρίψεως ή μη απορρίψεως της έφεσης ή της αντέφεσης ως απαράδεκτης (ή λόγου έφεσης ή αντέφεσης).

Με τους πρώτο και δεύτερο λόγους αναίρεσης, κατ’ ορθή εκτίμηση του περιεχομένου τους, η αναιρεσείουσα αποδίδει στην προσβαλλομένη απόφαση την πλημμέλεια από τον αριθ. 14 του άρθ. 559 ΚΠολΔ, ισχυριζόμενη ότι το Εφετείο, δεχόμενο ότι η αναιρεσίβλητη, εις χείρας της οποίας, ως τρίτης, επέβαλε αυτή (αναιρεσείουσα) κατάσχεση, έχει έννομο συμφέρον και νομιμοποιείται να προβάλει το πρώτον ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου την εξαφάνιση του εκτελεστού τίτλου που αποτέλεσε τη βάση της επίδικης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, παρά το νόμο προέβη σε μη κήρυξη απαραδέκτου του πρώτου λόγου εφέσεως της αναιρεσίβλητης. Από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι το Εφετείο , ως προς τους ερευνώμενους αναιρετικούς λόγους, δέχθηκε τα ακόλουθα: "Δυνάμει του από 30-6-2011 πρακτικού της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της εκκαλούσας ανώνυμης εταιρίας-καθής η ανακοπή και του από 1-7-2011 πρακτικού του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής ο μη διάδικος στη δίκη αυτή και καθ' ου η εκτέλεση που επέσπευσε σε βάρος του η εφεσίβλητη - ανακόπτουσα, Ν. Κ. του Δ., εξελέγη πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εκκαλούσας - καθ' ης η ανακοπή μέχρι την 30-6-2016. Στη συνέχεια, δυνάμει του από 30- 6-2016 πρακτικού της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της καθ' ης η ανακοπή και του από 30-6-2016 πρακτικού του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής ανανεώθηκε η θητεία του καθ' ου η εκτέλεση Ν. Κ. του Δ., ως προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της καθ' ης η ανακοπή μέχρι την 30-6-2021. Δυνάμει του από 24-5-2017 κατασχετήριου εγγράφου, που επέδωσε η εφεσίβλητη - ανακόπτουσα στην καθ' ης η ανακοπή - εκκαλούσα στις 6-6-2017 και στον οφειλέτη της στις 12-6-2017, επέβαλε αυτή εις χείρας της καθ' ης ως τρίτης αναγκαστική κατάσχεση των οποιοσδήποτε φύσης αμοιβών του οφειλέτη της, Ν. Κ. του Δ., που του οφείλονται από την καθ' ης η ανακοπή και δεν του είχαν ακόμη καταβληθεί ή θα του οφείλονται στο μέλλον, μέχρι του ποσού των 50.000,00 ευρώ. Η κατάσχεση στα χέρια της καθ' ης ως τρίτης έγινε σε εκτέλεση της .../2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία), με την οποία ο Ν. Κ. υποχρεώθηκε να καταβάλει στην ανακόπτουσα ως αποζημίωση λόγω αδικοπραξίας (έκδοση ακάλυπτων επιταγών που εφέρετο να εξέδωσε ως διευθύνων σύμβουλος της ήδη πτωχεύσασας ανώνυμης εταιρείας "ΑΓΝΟ ΑΕ", το ποσό των 318.954,22 ευρώ. Η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε ερήμην του εναγόμενου Ν. Κ. και κηρύχθηκε εν όλω προσωρινά εκτελεστή. Αντίγραφο από πρώτο εκτελεστό απόγραφο της εν λόγω προσωρινά εκτελεστής απόφασης, με την από 11-4-2017 επιταγή προς πληρωμή επιδόθηκε στον οφειλέτη στις 25-4-2017 και ακολούθως η ανακόπτουσα προχώρησε στην επιβολή της επίμαχης κατάσχεσης στα χέρια της καθ' ης η ανακοπή. Κατά της απόφασης αυτής, που αποτελεί τον εκτελεστό τίτλο της ανακόπτουσας - εφεσίβλητης και αναφέρετο στο επίμαχο κατασχετήριο, ο Ν. Κ. άσκησε την από 4-7-2016 και με αριθμό κατάθεσης ...-2016 έφεσή του, επί της οποίας εκδόθηκε η .../2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντα στον α' βαθμό, έκανε δεκτή τυπικά και κατ' ουσίαν την έφεση, εξαφάνισε εν όλω την εκκαλούμενη απόφαση και αφού κράτησε και δίκασε στην ουσία της την από 4-9-2013 και με αριθμό καταθέσεως ...-2013 αγωγή της εφεσίβλητης - ανακόπτουσας κατ' αυτού, ανέβαλε κατά τα λοιπά την έκδοση της οριστικής του απόφασης και διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να διεξαχθεί γραφολογική πραγματογνωμοσύνη. Με την έκδοση ωστόσο της εν λόγω απόφασης, που δημοσιεύτηκε στις ...-2018, ήτοι μετά την συζήτηση της ένδικης ανακοπής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο στις 26-9-2018, εξαφανίστηκε ο εκτελεστός τίτλος, που αναφέρονταν στο κατασχετήριο που επέδωσε η ανακόπτουσα - εφεσίβλητη στην καθ' ης η ανακοπή - εκκαλούσα και στον οποίο στηρίχτηκε η κατάσχεση που επέβαλε η πρώτη εταιρεία κατά της δεύτερης. Ως εκ τούτου παραδεκτά η εκκαλούσα - καθ' ης η ανακοπή προβάλει τον εν λόγω ισχυρισμό της αμυνόμενη στην ανακοπή που ασκήθηκε σε βάρος της κατά της σιωπηρής αρνητικής δήλωσής της, το πρώτον ενώπιον του παρόντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου με τον πρώτο λόγο της έφεσής της, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στην αμέσως παραπάνω νομική σκέψη. Ο λόγος δε που προβλήθηκε καθυστερημένα από την εκκαλούσα - καθ' ης η ανακοπή αναφέρεται ρητά στην έφεση. Περαιτέρω δε η εξαφάνιση του εκτελεστού τίτλου που αποτέλεσε τη βάση της επίμαχης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης αποδεικνύεται από την προσκομιζόμενη από την εκκαλούσα - καθ' ης η ανακοπή, ως άνω απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την ανατροπή αυτή του εκτελεστού τίτλου που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας της υπόθεσης, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται αναλυτικά στις προηγηθείσες σχετικές νομικές σκέψεις, έχει έννομο συμφέρον και νομιμοποιείται να την προβάλει η εκκαλούσα, εφόσον η ύπαρξη του εκτελεστού τίτλου αποτελεί περιεχόμενο του κατασχετήριου εγγράφου, τις ελλείψεις του οποίου δικαιούται να προσβάλει κατ' άρθρο 987 ΚΠολΔ, το δε έννομο συμφέρον της προς αυτό, όπως προαναφέρθηκε θεμελιώνεται στο ό,τι σε περίπτωση καταβολής από αυτήν προς την δανείστρια του καθ' ου η εκτέλεση την απαίτηση που φέρεται να έχει ο τελευταίος κατά αυτής ως τρίτης, η τελευταία ούτε κατά του καθ' ου η εκτέλεση τυχόν δανειστή της απαλλάσσεται αλλά εξακολουθεί να του οφείλει την απαίτησή του, αλλά ούτε και αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού θα έχει εάν τελεσιδίκως κριθεί από το παρόν Δικαστήριο ότι υπάρχει απαίτηση και εκχωρηθεί η απαίτηση στον κατασχόντα, αφού αυτός θα έχει σε βάρος της, λόγω του δεδικασμένου που θα απορρέει από την απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, νόμιμο τίτλο για τη διατήρηση του πλουτισμού. Ενόψει τούτου, είναι πρόδηλη και η βλάβη που θα υποστεί η εκκαλούσα από την εξαφάνιση του εκτελεστού τίτλου ως στοιχείο του κατασχετηρίου εγγράφου, την οποία και επικαλείται ρητά στον πρώτο λόγο της έφεσή της, παρά τα αντίθετα υποστηριζόμενα από την εφεσίβλητη - ανακόπτουσα, ότι δεν υπάρχει βλάβη σε βάρος της. Συνακόλουθα το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκανε δεκτή την ανακοπή κατά της αρνητικής σιωπηρής δήλωσης της καθ' ης η ανακοπή έσφαλε κατ' αποτέλεσμα, όπως παραπονείται η εκκαλούσα με τον πρώτο οψιγενή λόγο της έφεσής της, που είναι βάσιμος...". Έτσι που έκρινε το Εφετείο, δεν προέβη παρά το νόμο σε μη κήρυξη απαράδεκτου του πρώτου λόγου της εφέσεως της αναιρεσίβλητης. Και τούτο διότι, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην μείζονα σκέψη και τα ως άνω ανελέγκτως δεκτά γενόμενα, επι της υπ'αριθ. .../2016 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, σε εκτέλεση της οποίας έγινε η κατάσχεση εις χείρας της αναιρεσίβλητης, ως τρίτης, εκδόθηκε στις ...-2018 η υπ'αριθ. .../2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία την εξαφάνισε, ανέβαλε την έκδοση οριστικής αποφάσεως επι της αγωγής και διέταξε τη διενέργεια γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, με αποτέλεσμα, μετά τη συζήτηση της ένδικης ανακοπής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, να έχει εξαφανιστεί ο ως άνω εκτελεστός τίτλος, ο οποίος αναφερόταν στο κατασχετήριο που επιδόθηκε στην αναιρεσίβλητη και ως εκ τούτου η τελευταία παραδεκτά πρόβαλε το πρώτον ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου την ανυπαρξία του εκτελεστού τίτλου. Επομένως, οι ως άνω αναιρετικοί λόγοι από τον αριθ. 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τους οποίους η αναιρεσείουσα υποστηρίζει τα αντίθετα, είναι αβάσιμοι. Με τον τρίτο λόγο αναίρεσης, κατ'ορθή εκτίμηση του περιεχομένου του, αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η πλημμέλεια από τον αριθ. 16 του άρθ. 559 ΚΠολΔ, συνισταμένη στο ότι το Εφετείο διέλαβε κρίση περί δεδικασμένου επι εννόμου σχέσεως μεταξύ της αναιρεσίβλητης και του καθού η εκτέλεση, χωρίς η ουσιαστική αυτή σχέση να έχει εισαχθεί παραδεκτώς στην εκκρεμή δίκη και χωρίς η αναιρεσίβλητη να περιλαμβάνεται στα πρόσωπα που δεσμεύονται από το δεδικασμένο. Ο αναιρετικός αυτός λόγος είναι απαράδεκτος, διότι, υπο τα εκτιθέμενα στο αναιρετήριο, δεν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση επι της επικαλουμένης από την αναιρεσείουσα έννομης σχέσης μεταξύ της αναιρεσίβλητης και του καθ'ού η εκτέλεση, η ύπαρξη της οποίας αποτελεί προϋπόθεση για την ίδρυση του λόγου από τον αριθ. 16 του άρθ. 559 ΚΠολΔ. Μετά ταύτα, μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί αυτή, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (άρθ. 495 αριθ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα, λόγω της ήττας της, στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, που παραστάθηκε και κατέθεσε προτάσεις, κατά το νόμιμο και βάσιμο αίτημά της (άρθ. 176, 183, 189 παρ.1, 191 παρ.2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται στο διατακτικό .

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 14-3-2022 αίτηση της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "Π. Ν. Π. ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ" για την αναίρεση της υπ'αριθ. .../2021 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.

Και Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης εκ ποσού δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Σεπτεμβρίου 2024.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 20 Ιανουαρίου 2025.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

<< Επιστροφή