<< Επιστροφή

Αριθμός 253/2025
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Αγάπη Τζουλιαδάκη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιφιγένεια Ματσούκα, Φωτεινή Μηλιώνη, Ευαγγελία Στεργίου, Ευγενία Μπιτσακάκη-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ, δημόσια, στο ακροατήριό του, στις 20 Νοεμβρίου 2024, με την παρουσία και του γραμματέα Παναγιώτη Μπούκη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών, κατοικοεδρεύοντα στην Αθήνα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την Αγγελική Βερροπούλου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με δήλωση, κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, και κατέθεσε προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Ν. Δ. του Α., χήρας Δ. Μ., 2) Μ. Μ. του Δ., 3) Α. Μ. του Δ., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Σταμάτη Κουμάνη, με δήλωση, κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, και κατέθεσαν προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 3-3-2017 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: ... μη οριστικές, ... οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και ... του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί το αναιρεσείον με την από 6-2-2023 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 6-2-2023 αίτηση αναίρεσης κατά της υπ' αριθμ. ... τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρ. 495, 552, 553, 556, 558, 560, 564 παρ.1, 566παρ. 1 Κ.Πολ.Δ) Είναι συνεπώς παραδεκτή (άρθρ. 577παρ.1 Κ.Πολ.Δ) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω.
Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα της ακόλουθης, κατά τα σημεία που ενδιαφέρουν την αναιρετική διαδικασία, διαδικαστικής διαδρομής: Το αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο με την από 3-3-2017 (αριθμ. καταθ. ...) αγωγή που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ερειδόμενη στο άρθρο 6 παρ.2 του Ν.2664/1998, ισχυρίστηκε ότι το ίδιο, απέκτησε την κυριότητα της επίδικης έκτασης που βρίσκεται στο Δήμο Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης κατά το μεγαλύτερο μέρος του ως ανταλλάξιμο ακίνητο, ενώ δύο μικρότερα τμήματά του παρέμειναν στην κυριότητά του ως αδιάθετα μετά την απαλλοτρίωσή τους για την αστική αποκατάσταση προσφύγων. Ότι το ακίνητο αυτό το οποίο φέρει ΚΑΕΚ ... καταχωρήθηκε στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Θεσσαλονίκης στις αρχικές εγγραφές με ιδιοκτήτη "άγνωστο", ενώ στις μεταγενέστερες εγγραφές κύριος αυτού καταχωρήθηκε ο Δ. Μ., μετά δε τον θάνατο του τελευταίου καταχωρήθηκαν οι εναγόμενοι και ήδη αναιρεσίβλητοι, κύριοι σε εξ αδιαιρέτου ποσοστά, ως κληρονόμοι αυτού. Με βάση αυτό το ιστορικό, το ενάγον επικαλούμενο ότι οι εγγραφές αυτές είναι ανακριβείς και προσβάλλουν το δικαίωμα κυριότητάς του επί του επιδίκου ακινήτου ζήτησε να αναγνωριστεί η αποκλειστική κυριότητά του στο παραπάνω ακίνητο, να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής στο οικείο κτηματολογικό φύλλο, ώστε να αναγραφεί το ίδιο ως αποκλειστικός δικαιούχος κυριότητας και όχι οι εναγόμενοι και να υποχρεωθούν οι τελευταίοι που κατέχουν το ακίνητο, να του το αποδώσουν. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αρχικά η με αριθμ. ... απόφασή του με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης και διατάχθηκε η επανάληψη συζήτησης της υπόθεσης, προκειμένου να προσκομισθεί με επιμέλεια του ενάγοντος, πρόσφατο κτηματολογικό φύλλο του επιδίκου ακινήτου, ακολούθως η υπ' αριθμ. ... επίσης μη οριστική του απόφαση, με την οποία κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτησή της διότι δεν αποδείχθηκε η νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των καθ' ων η κλήση- εναγομένων και τέλος η υπ' αριθμ. ... οριστική απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, εκδοθείσα κατά την τακτική διαδικασία και κατ' αντιμωλία των διαδίκων με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη κατ' αποδοχή ενστάσεως ιδίας κυριότητας των εναγομένων. Κατά της απόφασης αυτής το ενάγον- εκκαλούν-αναιρεσείον άσκησε την από 20-9-2021 (αρ. καταθ....) έφεσή του ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Επί της εφέσεως εκδόθηκε η υπ' αρ. ... προσβαλλόμενη με την αναίρεση απόφαση, με την οποία έγινε τυπικά δεκτή και απορρίφθηκε κατ' ουσίαν η έφεση. Την απόφαση αυτή προσβάλλει με την κρινόμενη αναίρεση το ενάγον-εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο. Όπως παγίως γίνεται δεκτό, είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η ρύθμιση από τον νομοθέτη με νέους κανόνες δικαίου, και κατά τρόπο διαφορετικό, έννομων σχέσεων που έχουν γεννηθεί και δικαιωμάτων που έχουν αποκτηθεί βάσει διατάξεων προϊσχυσάντων κανόνων δικαίου, ακόμη και αν οι έννομες σχέσεις ή τα δικαιώματα κρίνονται ενώπιον των δικαστηρίων ή έχουν αναγνωρισθεί με τελεσίδικες ή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, υπό την προϋπόθεση, πάντως, ότι οι εν λόγω κανόνες έχουν γενικό χαρακτήρα και δεν ρυθμίζουν μεμονωμένη σχέση (βλ. Α.Ε.Δ. 14/2013, Σ.τ.Ε. 167/2016 Ολομ.). Ειδικότερα, με τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 26 του Συντάγματος, με τις οποίες καθιερώνεται αντίστοιχα, η αρχή της ισότητας, το δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας και η αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών, συνάγεται ότι ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται, κατ' αρχήν, να μεταβάλλει, ακόμη και με αναδρομική δύναμη, τις κείμενες ουσιαστικές ρυθμίσεις του νόμου, πλην των ειδικώς προβλεπομένων περιπτώσεων (άρθρ. 7 παρ.1, 77 παρ.2 και 78 παρ.2 του Συντ), απαιτείται όμως η επέμβασή του αυτή να αιτιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος και να μην προσβάλλει την αρχή της αναλογικότητας (ΣτΕ Ολομ. 3368/2015, ΣτΕ 223/2024). Εξάλλου, στο άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 53/1974 (Α' 256), ορίζεται ότι: "Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα αποφασίση είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του αστικής φύσεως, είτε επί του βάσιμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως. ...". Με τη διάταξη αυτή, με την οποία κατοχυρώνονται η αρχή της νομιμότητας και ο θεσμός της δίκαιης δίκης, δεν απαγορεύεται γενικώς η θέσπιση αναδρομικών κανόνων δικαίου, είναι όμως αντίθετες προς αυτήν νομοθετικές ρυθμίσεις μη υπαγορευόμενες από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίες θεσπίζονται με αναδρομική ισχύ, ρυθμίζουν θέμα για το οποίο υφίσταται εκκρεμής δίκη με διάδικο το Δημόσιο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και με τη θέσπισή τους η έκβαση της δίκης αποβαίνει υπέρ του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου [βλ. Ε.Δ.Δ.Α. της 11.4.2002-11.7.2002
κ.λπ. κατά......(σκ. 20 επ.), 28.6.2001 -28.9.2001 κατά (σκ. 27 επ.), 28.10.1999....κ.λπ. κατά...... (σκ. 50 επ.), 22.10.1997...... κατά...... (σκ. 33 επ.), 9.12.1994...... και...... κατά......
σκ. 41 επ.), βλ. περίπτωση συνδρομής επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος Ε.Δ.Δ.Α. 23.10.1997..... κ.λπ. κατά ...... (σκ. 94 επ.), βλ. επίσης και Σ.τ.Ε. 372/2005 7μ" 842/2012 7μ., 2757/2013, 2151, 3062/2014, 3368/2015 Ολομ., 1551/2018 7μ., 1818/2018]. Περαιτέρω, στο άρθρο 17 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι "Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους...", στο δε άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α, που επίσης κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 53/1974, ορίζονται τα εξής: "παν φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας του, ειμή δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους. Οι προαναφερόμενες διατάξεις δεν θίγουν το δικαίωμα κάθε Κράτους να θέτει σε ισχύ νόμους, τους οποίους κρίνει αναγκαίους προς ρύθμιση της χρήσης αγαθών σύμφωνα με το δημόσιο συμφέρον ή προς εξασφάλιση της καταβολής φόρων ή άλλων εισφορών ή προστίμων". Κατά την έννοια των ίδιων ως άνω διατάξεων, ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να στερηθεί της περιουσίας του, μέσω της θεσπίσεως κανόνων δικαίου με αναδρομική ισχύ, που μπορεί να καταλαμβάνουν και εκκρεμείς δίκες, μόνο για λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος και εφόσον δεν παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, [βλ. Ε.Δ.Δ.Α. 6.10.2005... κατά Γαλλίας, (σκ. 59 επ.), 11.4.2002 - 11.7.2002.. κ.λ.π. κατά Ελλάδος (σκ. 29 επ.), 1995... κατά Βελγίου, (σκ. 28 επ.), 3368/2015 ΣΤΕ (Ολομ), ο.π.]. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να κρίνεται in concreto, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε υπόθεσης, η αναδρομική εφαρμογή του νόμου θα αποτελεί υπέρμετρη επιβάρυνση της περιουσίας, ανατρέποντας την δίκαιη ισορροπία που πρέπει να υφίσταται μεταξύ των διαφορετικών συμφερόντων (ΕΔΔΑ απόφαση...... κατά Ηνωμένου Βασιλείου της 23.10.1997, No 21319/93, 21449/93, 21675/93 σκ. 81,90,112, ΣτΕ 223/2024 ο.π.). Εν κατακλείδι από τις προαναφερόμενες διατάξεις και ιδία των άρθρων 26, 77 και 78 του Συντάγματος προκύπτει ότι η νομοθετική εξουσία δεν δεσμεύεται να καταργήσει ή να ρυθμίσει με νέους κανόνες δικαιώματα κτηθέντα βάσει νόμων που ίσχυαν προηγουμένως και αν ακόμη έχουν αναγνωρισθεί με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, εφόσον η ρύθμιση αυτή δεν προσκρούει σε άλλη συνταγματική διάταξη ή διάταξη υπερεθνικού ενωσιακού νομοθετήματος. Επομένως δεν είναι κατ' αρχήν αντισυνταγματική διάταξη νόμου περί κατάργησης των εκκρεμών, κατά την δημοσίευσή του, δικών (ΟλΑΠ 4/1989).
Με το άρθρο 16 του ν. 5024/2023 ο οποίος τιτλοφορείται "Ειδικές ρυθμίσεις - Ακίνητα εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού εκτός πεδίου εφαρμογής ν. 998/1979 και διαχείρισης Υπουργείου Οικονομικών - Ακίνητα που αποτέλεσαν αντικείμενο διανομής κατά την αγροτική νομοθεσία - Ανταλλάξιμα ακίνητα", όπως η παρ. 1 αυτού ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 57 Ν. 5113/2024, ορίζεται ότι: "1. Το Δημόσιο απέχει από την άσκηση αγωγών της παρ. 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998 (Α' 275) ως προς ακίνητα τα οποία κείνται σε εκτάσεις εντός σχεδίων πόλεως ή οικισμού, για τα οποία δεν εφαρμόζεται ο ν. 998/1979 (Α' 289), εφόσον σωρευτικά πληρούνται οι κάτωθι προϋποθέσεις: α) ο ιδιώτης έχει αναγραφεί ως κύριος στις πρώτες κτηματολογικές εγγραφές, β) δεν έχει εκδοθεί και κοινοποιηθεί σε αυτόν ή τους δικαιοπαρόχους του από τις δασικές υπηρεσίες του Δημοσίου Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής (Π.Δ.Α.) ή Πρωτόκολλο Καθορισμού Αποζημίωσης Αυθαίρετης Χρήσης (Π.ΚΑ.Α.Χ.) για το ακίνητο αυτό λόγω του πρώην δασικού του χαρακτήρα, και γ) δεν προβάλλονται δικαιώματα του Δημοσίου εξ άλλης αιτίας.....2. Η παρ. 1 δεν ισχύει για εκτάσεις, οι οποίες στο σχέδιο πόλεως ή οικισμού αποτελούν κοινόχρηστους χώρους, πάρκα ή άλση. 3. Στην περίπτωση που έχουν ασκηθεί αγωγές από το Δημόσιο για τα ακίνητα της παρ. 1, οι εκκρεμείς δίκες καταργούνται. 4. Για ακίνητα που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, αλλά αποτέλεσαν αντικείμενο διανομής σύμφωνα με τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, εφαρμόζονται οι προϋποθέσεις της; παρ. 1 και η παρ. 3. Για ακίνητα του πρώτου εδαφίου της παρούσας, που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, εφαρμόζονται οι προϋποθέσεις της παρ. 1, πλην της περ. α' και η παρ. 3.". Η δε περίπτωση ζ' της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του ν.998/1979 ορίζει ότι: "6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε στις διατάξεις του παρόντος νόμου: α)..... β)..... γ)..... δ)..... ε)..... στ)......
ζ) Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών, τα όρια των οποίων έχουν εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων 21.11/1.12.1979 (Δ' 693), 2.3/13.3.1981 (Δ' 138) ή 24.4/3.5.1985 (Δ' 181) ή βρίσκονται εντός ορίων εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομικών σχεδίων και όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος ή πρόκειται περί οικοδομήσιμων εκτάσεων των οικιστικών περιοχών του ν. 947/1979 ή αποτελούν εκτάσεις Οργανωμένων Υποδοχέων Μεταποιητικών και Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων, που οργανώθηκαν, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4458/1965, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 742/1977, καθώς και τις διατάξεις του ν. 2545/ 1997 και όπως ορίζονται στην παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 3982/2011 (Α' 143) για τις οποίες έχει εγκριθεί η οριοθέτηση ή το ρυμοτομικό τους σχέδιο, η)......". Με την διάταξη του άρθρου 16 του ν. 5024/2023 κατά την Αιτιολογική έκθεση, ο νομοθέτης, σταθμίζοντας το γεγονός ότι εντός των ακινήτων αυτών έχει ήδη διαμορφωθεί μια κατάσταση και αναπτύσσεται κοινωνική, οικιστική και επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς πρόκειται κυρίως για δομημένα ακίνητα εντός των οποίων βρίσκονται κατοικίες και επιχειρήσεις εν γένει, καθώς και την αναστάτωση που προκαλείται και θα συνεχίσει να προκαλείται στην κοινωνική και οικονομική ζωή εκ των ως άνω εν πολλοίς ανυποστήρικτων ενστάσεων και αγωγών του Δημοσίου, επιλέγει να απέχει στο εξής από την άσκηση των αγωγών της παρ. 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998 για τα ακίνητα αυτά, και κατά την παραγρ. 3 στην περίπτωση που έχουν ασκηθεί αγωγές από το Δημόσιο για τα ακίνητα της παρ. 1, οι εκκρεμείς δίκες καταργούνται, εφόσον: α) ο ιδιώτης έχει αναγραφεί ως κύριος στις πρώτες κτηματολογικές εγγραφές, β) δεν έχει εκδοθεί και κοινοποιηθεί σε αυτόν ή τους δικαιοπαρόχους του από την οικεία Κτηματική Υπηρεσία Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής (Π.Δ.Α.) ή Πρωτόκολλο Καθορισμού Αποζημίωσης Αυθαίρετης Χρήσης (Π.ΚΑ.Α.Χ.) για τα ακίνητα αυτά λόγω του χαρακτήρα τους και γ) δεν προβάλλονται δικαιώματα του Δημοσίου εξ άλλης αιτίας. Οι ίδιες ανωτέρω ρυθμίσεις εφαρμόζονται και για τα ανταλλάξιμα ακίνητα εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, με στόχο την αποφυγή πρόκλησης αναστάτωσης στην κοινωνική και οικονομική ζωή και την ομαλή εκπλήρωση του αποκαταστατικού σκοπού που εξυπηρετούν αυτά. Τέλος, στην παρ. 4 ορίζεται ότι οι παρ. 1 και 3 εφαρμόζονται και για ακίνητα που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, αλλά αποτέλεσαν αντικείμενο διανομής, σύμφωνα με τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ο σκοπός του συντακτικού νομοθέτη με την ρύθμιση αυτή, είναι η οριστική επίλυση του διαχρονικού κοινωνικού προβλήματος που αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των κατεχόμενων κατά ανωτέρω δημοσίων ακινήτων ώστε να δημιουργηθεί ασφάλεια δικαίου και να αποτραπεί η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων, σε οποιοδήποτε στάδιο διαδικασίας και αν βρίσκονται, καταλαμβάνοντας και όλες τις εκκρεμείς δίκες ακόμη και ενώπιον του Αναιρετικού Δικαστηρίου, καθόσον όπως προαναφέρθηκε σκοπός της ρύθμισης είναι η οριστική και ταχεία επίλυση και εκκαθάριση των διαφορών αυτών, χωρίς να μεταβάλλεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς όπως έχει διαμορφωθεί επί σειρά ετών στα ακίνητα αυτά, ώστε να μην δημιουργηθεί αναστάτωση στην κοινωνική και οικονομική ζωή των πολιτών που δραστηριοποιούνται ή έχουν τις κατοικίες τους στις περιοχές αυτές. Η ρύθμιση αυτή είναι σύμφωνη με τις επιταγές του Συντάγματος, καθώς έχει γενικό χαρακτήρα και δεν ρυθμίζει μεμονωμένη σχέση, εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και δεν προσβάλλεται η αρχή της αναλογικότητας. Καθόσον με τον επιχειρούμενο εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις διαφορές αυτές, και με την οριστική διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, επέρχεται αποκατάσταση των προσώπων που διατηρούν στα ακίνητα αυτά την κατοικία τους ή τον τόπο άσκησης της οικονομικής τους δραστηριότητας, και με τον τρόπο αυτό αξιοποιείται η περιουσία του Δημοσίου και προωθείται η τουριστική, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική ανάπτυξη επ' ωφελεία της εθνικής οικονομίας. Επομένως, επειδή όπως προαναφέρθηκε είναι επιτρεπτή η θέσπιση κανόνων δικαίου, οι οποίοι μπορεί να καταλαμβάνουν και δίκες ενώπιον του Αναιρετικού Δικαστηρίου αν αυτή είναι η βούληση του νομοθέτη, όπως προκύπτει εν προκειμένω από το όλο περιεχόμενο της διάταξης του άρθρου 16 του ν. 5024/2023, για τους λόγους που λεπτομερώς αναπτύχθηκαν ανωτέρω, το Δικαστήριο τούτο πρέπει να εφαρμόσει για την ενώπιον του εκκρεμή υπόθεση τον νέο κανόνα δικαίου (16 παρ.1 και 3 του ν. 5024/2023, ΦΕΚ Α' 41/24.2.2023) τον οποίο και οι αναιρεσείβλητοι επικαλούνται με τις προτάσεις τους ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου. Όπως προκύπτει δε από την παραδεκτή, για τις ανάγκες της αναιρετικής διαδικασίας (άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ), επισκόπηση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, στην παρούσα υπόθεση πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 16 παρ.1 και 3 του ν. 5024/2023, καθόσον το επίδικο ακίνητο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου (218,82 τ.μ.) αποτελεί τμήμα του μείζονος ακινήτου με Α.Κ. 10960 ανταλλάξιμου κτήματος στην πρώην περιοχή ... (σημερινός Συνοικισμός ... του Δήμου Καλαμαριάς), που έλαβε Α.Κ. ..., ενώ δύο τμήματα αυτού 33,19 τ.μ. και 1,94 τ.μ. αποτελούν τμήμα μεγαλύτερης έκτασης που απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά για την αστική αποκατάσταση προσφύγων με την ανέγερση αστικού προσφυγικού συνοικισμού, έχει ενταχθεί παλαιόθεν στο σχέδιο πόλεως του Δήμου Καλαμαριάς και εντός αυτού έχουν ανεγερθεί προ του έτους 1968 δύο κτίσματα, οι ιδιώτες -εναγόμενοι έχουν αναγραφεί κατά την πρώτη κτηματολογική εγγραφή ως κύριοι αυτού κατά τα αναφερόμενα ποσοστά εξ αδιαιρέτου έκαστος στα Κτηματολογικά Φύλλα του Κτηματολογικού Γραφείου Θεσσαλονίκης με ΚΑΕΚ ..., σε βάρος τους δεν έχουν εκδοθεί Πρωτόκολλα Διοικητικής Αποβολής ούτε πρωτόκολλο Καθορισμού Αποζημίωσης Αυθαίρετης Χρήσης και το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει, δικαιώματα εξ άλλης αιτίας. Κατόπιν των ανωτέρω και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να θεωρηθεί καταργημένη ως προς όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, η δίκη που άνοιξε με την από 3-3-2017 (αρ. κατ. 6571/26-4-2017) αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου και να θεωρηθεί η αγωγή αυτή ως μηδέποτε ασκηθείσα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΣΣΕΙ καταργημένη την δίκη που άνοιξε με την από 3-3-2017 (αρ. κατ. 6571/26-4-2017) αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 5 Φεβρουαρίου 2025.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 12 Φεβρουαρίου 2025.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

<< Επιστροφή