<< Επιστροφή

Αριθμός 333/2025

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α2' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Παναγιώτη Βενιζελέα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 46/2024 Πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου, Κλεόβουλο - Δημήτριο Κοκκορό - Εισηγητή, Γεώργιο Σχοινοχωρίτη, Παναγιώτα Γκουδή - Νινέ και Μιχαήλ Αποστολάκη, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 11 Μαρτίου 2024, με την παρουσία και της γραμματέως Θεοδώρας Παπαδημητρίου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1) Γ. Α. του Ε., κατοίκου Α. και 2) Χ. Κ. του Ι., κατοίκου Α.. Εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Ελένη Χρυσανθακοπούλου, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Της αναιρεσιβλήτου: ετερόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «Δ. Μ. Κ. Σ. «Ε. και τον διακριτικό τίτλο «Π. «Π., η οποία εδρεύει στα ... και εκπροσωπείται νόμιμα. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Αγαπηνό, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 9-12-2020 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Κρωπίας.
Εκδόθηκε η απόφαση 124/2022 του ίδιου Δικαστηρίου, την αναίρεση της οποίας ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 16-1-2023 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης προσβάλλεται η εκδοθείσα, αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των μικροδιαφορών, υπ' αριθ. 124/2022 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κρωπίας, με την οποία απορρίφθηκε ως μη νόμιμη η από 9-12-2020 αγωγή των αναιρεσειόντων κατά της αναιρεσίβλητης. Η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 566 παρ. 1 ΚΠολΔ], συνεπώς είναι παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 380 ΑΚ, <<αν η παροχή του ενός των συμβαλλομένων είναι αδύνατη ένεκα γεγονότος για το οποίο αυτός δεν έχει ευθύνη, απαλλάσσεται και ο άλλος συμβαλλόμενος της από την αντιπαροχή και την αναζητεί αν τυχόν την κατέβαλε κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό Αλλά δεν απαλλάσσεται αν απαίτησε ό,τι περιήλθε στον άλλο εξαιτίας του γεγονότος της αδυναμίας>>. Από την ανωτέρω διάταξη, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 287, 362, 364, 365, 336, 381 και 382 του ΑΚ, συνάγεται ότι η οριστική αδυναμία της προς παροχή υποχρεώσεως από σύμβαση, αδιαφόρως αν είναι αντικειμενική ή υποκειμενική, ολική ή μερική ή η υπόσχεσή της απαγορεύεται από το νόμο [νομική αδυναμία], εάν μεν είναι αρχική, δηλαδή υπήρχε κατά τη γένεση της ενοχής, συνεπάγεται την μερική ή ολική [αναλόγως] απαλλαγή του οφειλέτη από την υποχρέωσή του, εάν δε είναι επιγενόμενη, δηλαδή δεν υπήρχε κατά την κατάρτιση της συμβάσεως και ανέκυψε μεταγενέστερα, συνεπάγεται ανάλογη απαλλαγή του οφειλέτη από την υποχρέωσή του, υπό την προϋπόθεση ότι, κατά τις γενικές διατάξεις των άρθρων 330 - 334 ΑΚ, αποδεικνύει την έλλειψη υπαιτιότητάς του, οπότε απαλλάσσεται - κατά το αντίστοιχο μέρος της αδύνατης παροχής - από την προς αντιπαροχή υποχρέωσή του και αναζητεί την τυχόν καταβληθείσα κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού [άρθρα 904 επ. ΑΚ] [ΑΠ 497/2010]. Προς εφαρμογή της διατάξεως αυτής, απαιτείται: α] αμφοτεροβαρής σύμβαση, β] αδυναμία της μίας παροχής, ως τέτοιας νοουμένης της φυσικής ή νομικής, αρχικής ή επιγενομένης, λαμβανομένου υπόψη ότι ως χρόνος κρίσιμος για την αδυναμία είναι ο χρόνος εκπληρώσεως, αντικειμενικής ή υποκειμενικής και γ] πρόκληση της αδυναμίας από γεγονός για το οποίο ο οφειλέτης της αδύνατης παροχής δεν ευθύνεται. Η αδυναμία της παροχής είναι οριστική [διαρκής], όταν από τα διδάγματα της κοινής πείρας και κατά τις συγκεκριμένες περιστάσεις κρίνεται ότι το κώλυμα δεν πρόκειται να αρθεί κατά τον εκ του σκοπού της συγκεκριμένης συμβάσεως ενδεικνυόμενο χρόνο. Αλλά και το παροδικό κώλυμα ισοδυναμεί ως προς τις νομικές συνέπειες προς το διαρκές, όταν η προσωρινότητα της αδυναμίας παρατείνεται τόσο ή είναι τόσο αόριστης διάρκειας, ώστε κατά την καλή πίστη [ΑΚ 288], να επιβάλλεται η εκκαθάριση της διαφοράς, χωρίς περαιτέρω αναμονή του δανειστή. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 560 αρ. 5 ΚΠολΔ, η οποία είναι αντίστοιχη της διάταξης του άρθρου 559 αρ. 8 ΚΠολΔ κατά των αποφάσεων ειρηνοδικείων καθώς και των αποφάσεων των πρωτοδικείων, που εκδίδονται σε εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, αναίρεση επιτρέπεται και εάν το δικαστήριο παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής <<πράγματα>>, των οποίων η μη λήψη υπόψη, καίτοι προτάθηκαν, ιδρύει τον προβλεπόμενο ως άνω αναιρετικό λόγο, αποτελούν οι αυτοτελείς, νόμιμοι και παραδεκτά προταθέντες στο δικαστήριο της ουσίας πραγματικοί ισχυρισμοί, οι οποίοι συγκροτούν την ιστορική βάση και, επομένως, στηρίζουν το αίτημα αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου [ΑΠ 65/2020]. Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση της ένδικης αγωγής, προκύπτουν τα ακόλουθα: Οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσείοντες εκθέτουν σε αυτήν ότι κατόπιν διαπραγματεύσεων και ανταλλαγής μηνυμάτων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με την εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη, που έλαβαν χώρα κατά το διάστημα από τον Μάϊο έως τον Αύγουστο του έτους 2019, καταρτίστηκε στις 26-8-2019 μεταξύ τους προφορική σύμβαση έργου, με την οποία η εναγομένη ανέλαβε να διενεργήσει τη γαμήλια δεξίωση των εναγόντων στις 13-6-2020 στον ... Αττικής, για συνολικό αριθμό 350 ατόμων και ελάχιστο εγγυημένο αριθμό τα 320 άτομα αντί ποσού 63 ευρώ ανά άτομο, πλέον ΦΠΑ, συν λοιπές χρεώσεις φωτισμού κ.λπ. Ότι σε εκτέλεση της συμφωνίας αυτής οι ενάγοντες, προκατέβαλαν στην εναγομένη έως τις 10-3-2020 το συνολικό ποσό των 7000 ευρώ, από το οποίο το ποσό των 3000 ευρώ προκαταβλήθηκε από τη δεύτερη ενάγουσα και το ποσό των 4.000 ευρώ προκαταβλήθηκε από το πρώτο ενάγοντα. Ότι στις 13-3-2020 η χώρα τέθηκε σε καραντίνα, εξαιτίας της νόσου του κορονοϊού και επιβλήθηκε η προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας του συνόλου των δραστηριοτήτων και των επιχειρήσεων σε όλη την Επικράτεια, ενώ στις 23-3-2020 επιβλήθηκε και περιορισμός της κυκλοφορίας των πολιτών σε όλη την Επικράτεια. Ότι λόγω της κατάστασης αυτής, στις 10-4-2020, συμφωνήθηκε, κατόπιν ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, η μετάθεση της δεξίωσης για τις 21-8-2020, με τους ίδιους ακριβώς όρους και συμφωνίες, με μείωση όμως του αριθμού των καλεσμένων σε 250 περίπου. Ότι επειδή συνεχίζονταν τα περιοριστικά μέτρα, και επιβλήθηκαν και τα αναφερόμενα στην αγωγή νέα μέτρα στις επιχειρήσεις που διοργανώνουν ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πολλοί τους ήταν κάτοικοι εξωτερικού ή ηλικιωμένοι ή ανήκαν σε ευπαθείς ομάδες ναι δήλωσαν ότι αρνούνται να προσέλθουν στο γάμο επειδή φοβούνται για την υγεία τους λόγω της νόσου του κορονοϊού, οι ενάγοντες ζήτησαν την ακύρωση της προγραμματισθείσας για την 21-8-2020 εκδήλωσης, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό από την εναγομένη, οπότε οι συμβαλλόμενοι κατέληξαν σε μείωση των καλεσμένων σε 180 άτομα με ελάχιστο εγγυημένο αριθμό τα 120 άτομα. Ότι στη συνέχεια εκδόθηκε η υπ' αριθ. Δια/ΓΠ οικ. 48976/2020 [ΦΕΚ ...] ΚΥΑ, στο άρθρο 4 της οποίας προβλέφθηκε ρητά ότι: <<1. Για το χρονικό διάστημα από τις 3 Αυγούστου 2020 έως τις 15 Αυγούστου 2020: α]σε τελετές, όπως γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, καθώς και β] σε συνδεόμενες με τις τελετές της περ. α' δεξιώσεις και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις ο ανώτατος αριθμός προσκεκλημένων, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα εκατό [100] άτομα, τηρουμένων πάντως και των λοιπών διατάξεων της παρούσας>>., ενώ στις 4-8-2020 ο αρμόδιος Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας εξήγγειλε επίσημα ότι το μέτρο αυτό θα παραταθεί έως τις 31-8-2020 ακολούθως δε, η πραγματικότητα διέψευσε και αυτή την εξαγγελία, αφού με την 51360/2020 [ ΦΕΚ ...] ΚΥΑ, ορίστηκε ότι για το διάστημα από 1 έως 24 Αυγούστου, εντός του οποίου επρόκειτο να γίνει η δεξίωση, ο αριθμός των συμμετεχόντων σε γαμήλιες δεξιώσεις μειώνεται ακόμα περισσότερο στα 50 άτομα, ενώ οι περιορισμοί αυτοί δεν έχουν εκλείψει αλλά έχουν ενταθεί μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής, όπως αναφέρεται σ' αυτήν. Ότι λόγω των εξελίξεων αυτών οι ενάγοντες στις 5-8-2020, εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις για τη διενέργεια της εκδήλωσης, ενώ στις 10-8-2020 η εναγομένη υπέβαλε νέες προτάσεις, με τις οποίες πρότεινε είτε να διεξαχθούν δύο διαφορετικές δεξιώσεις, είτε να μεταφερθεί η δεξίωση σε μία μεταγενέστερη ημερομηνία εντός του έτους 2021, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές από αυτούς, ενόψει του κλίματος αμφιβολίας που υπήρχε σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις στο ζήτημα της πανδημίας. Ότι οι ενάγοντες στις 12-8-2020 με εξώδικη δήλωση και στη συνέχεια με την ένδικη αγωγή υπαναχώρησαν από τη σύμβαση και ζήτησαν την εντός πέντε ημερών επιστροφή της προκαταβολής που κατέβαλαν αχρεωστήτως σε αυτήν και την οποία αρνείται να τους αποδώσει, αφού αυτή για τους ανωτέρω λόγους βρίσκεται σε αδυναμία να εκτελέσει την παροχή που ανέλαβε με την σύμβαση, δηλαδή να εκτελέσει τη γαμήλια τελετή. Ότι επικουρικά, λόγω της ανωτέρω απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών, που διατηρείται και μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής, όπως αναλυτικά αναφέρεται σ' αυτήν, ζητούν να αναχθεί η σύμβαση στο μέτρο που της αρμόζει και να λυθεί αυτή βάσει των διατάξεων του άρθρου 388 ΑΚ. Ότι επικουρικότερα ζητούν να αναχθεί η σύμβαση στο μέτρο που της αρμόζει και να λυθεί αυτή βάσει και της διατάξεως του άρθρου 288 ΑΚ, γιατί η αδικαιολόγητη εμμονή της εναγομένης στην εκπλήρωση της αρχικώς συμφωνηθείσας παροχής αντιβαίνει στην καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Τέλος, ζητούν να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους καταβάλει νομιμοτόκως 4.000 ευρώ στον πρώτο και 3.000 ευρώ στη δεύτερη τούτων και επικουρικά να λυθεί η σύμβαση κατά το άρθρο 388 ΑΚ και επικουρικότερα κατά το άρθρο 288 ΑΚ και να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους καταβάλει νομιμοτόκως τα ίδια αυτά ποσά. Το Ειρηνοδικείο Κρωπίας, που δίκασε την από 9-12-2020 αγωγή των εναγόντων και ήδη αναιρεσειόντων, απέρριψε αυτή ως μη νόμιμη, με το ακόλουθο σκεπτικό: << ... Πιο συγκεκριμένα, κατά τα ιστορούμενα στο υπό κρίση δικόγραφο, οι ενάγοντες επιχειρούν να θεμελιώσουν αξίωση κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού προς αναζήτηση της προκαταβολής που κατέβαλαν στην εναγομένη στο πλαίσιο της από 26-8-2019 προφορικής τους συμφωνίας, από την οποία υπαναχώρησαν με εξώδικη δήλωσή τους την 12-8-2020, καθώς δεδομένων των συνθηκών της πανδημίας, της ανησυχίας τους για την υγεία των καλεσμένων τους και του ισχύοντος νομικού πλαισίου με την ΚΥΑ 48976/2020 σύμφωνα με την οποία κατά το διάστημα εκείνο, ήτοι από 3 Αυγούστου έως και 15 Αυγούστου επιτρεπόταν να γίνουν δεξιώσεις έως 100 ατόμων, διαφαινόταν η αδυναμία της εναγομένης να προβεί στην πραγματοποίηση της δεξίωσης για την οποία τότε η συμφωνία ήταν για 180 άτομα και 120 εγγυημένα, ενώ σε κάθε περίπτωση ήταν σαφές από την αρχή ότι οι ενάγοντες ενδιαφέρονταν για τη δεξίωση 350 ατόμων, ενώ στη συνέχεια με την ΚΥΑ 51360/2020 από 16 Αυγούστου έως 24 Αυγούστου το ανώτατο όριο ατόμων που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε γαμήλια δεξίωση μειώθηκε σε 50., Ωστόσο, ναι μεν υπήρχε νομική αδυναμία, πλην όμως κατά το χρόνο της υπαναχώρησης, δηλαδή την 12-8-2020 αυτή ήταν βεβαία ως την 15-8-2020, τελευταία ημερομηνία που κάλυπτε η ΚΥΑ 48976/2020 [ΦΕΚ Β' 31-7-2020], καθώς κατά την 12-8-2020, ημερομηνία υπαναχώρησης των εναγόντων δεν ήταν σαφές νομικά ποιο καθεστώς θα ίσχυε την 21-8-2020. Επομένως, κατά την 12-8-2020 και με το υφιστάμενο τότε καθεστώς η εναγομένη δεν είχε περιέλθει ακόμη σε αδυναμία παροχής για την 21-8-2020, που το νομικό καθεστώς ήταν άγνωστο ακόμη και συνεπώς οι ενάγοντες δεν είχαν δικαίωμα υπαναχώρησης. Ειδικότερα, προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 380 ΑΚ, είναι, κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας η ανυπαίτια αδυναμία παροχής εκ μέρους ενός από τους συμβαλλομένους, από το χρονικό σημείο συνδρομής της οποίας επέρχεται αυτοδικαίως η επιδιωκόμενη εκ μέρους του ενάγοντος κοινή απαλλαγή των συμβαλλομένων από τις ανειλημμένες δυνάμει της μεταξύ τους σύμβασης υποχρεώσεις. Η εναγομένη, όμως, με βάση τα εκτιθέμενα στην υπό κρίση αγωγή πραγματικά περιστατικά, αληθή υποτιθέμενα, κατά το χρόνο της εκ μέρους των εναγόντων υπαναχώρησης ουδόλως είχε περιέλθει σε αδυναμία εκτέλεσης των συμβατικών της υποχρεώσεων. Το γεγονός δε ότι όντως ακολούθησε μείωση του αριθμού των ατόμων με νεότερη υπουργική απόφαση σε 50, δεν ασκεί επιρροή στα παραπάνω. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, λοιπόν, η από 12-8-2020 εξώδικη δήλωση, την οποία οι ενάγοντες ιστορούν ότι κοινοποίησαν στην εναγομένη, δεν μπορεί παρά να εκτιμηθεί από το παρόν Δικαστήριο ως αναιτιολόγητη καταγγελία της ενδίκου συμβάσεως [και όχι ως υπαναχώρηση], η οποία ενεργεί για το μέλλον, ήτοι χωρίς να θίγεται η σύμβαση για το πριν από την καταγγελία διάστημα, με αποτέλεσμα να μην έχει εκλείψει η νόμιμη αιτία για την καταβολή του ποσού των 7000 ευρώ από τους ενάγοντες στην εναγομένη, παρισταμένης ως μη νόμιμης της επιχειρούμενης να στηριχθεί στις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού διατάξεις, αξιώσεως των εναγόντων και υπό αυτό το πρίσμα. Περαιτέρω, οι ενάγοντες αιτούνται από το δικαστήριο να προβεί στη διάπλαση της σύμβασης έργου και συγκεκριμένα στη λύση αυτής και τη συνεπεία της λύσης επιστροφής του προκαταβληθέντος ποσού στους ενάγοντες, κατά αναλογία, λόγω απρόβλεπτης μεταβολής των συνθηκών και αναδρομικής ανατροπής του δικαιοπρακτικού θεμελίου της [άρθρο 388 ΑΚ], άλλως με βάση τη διορθωτική ρήτρα του άρθρου 288 ΑΚ, πλην όμως και υπό αυτό το πρίσμα η εν λόγω αξίωση ελέγχεται νόμω αβάσιμη, καθώς εφόσον η σύμβαση έχει ήδη λυθεί με την από 12-8-2020 υπαναχώρηση δεν υφίσταται πλέον έδαφος εφαρμογής των άρθρων 388 και 288 ΑΚ, τα οποία κατατείνουν σε διάπλαση ενεργούς και όχι ήδη λυθείσας καθ' οιονδήποτε τρόπο σύμβασης ... Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρισιολογούμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της>>. Με αυτά που δέχθηκε και έτσι που έκρινε το Ειρηνοδικείο Κρωπίας, παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και συγκεκριμένα δεν έλαβε υπόψη και δεν ερεύνησε κατά τη διατύπωση του ανωτέρω πορίσματός του τους ακόλουθους αυτοτελείς - κρίσιμους αγωγικούς ισχυρισμούς: α] Ότι μετά την έκδοση της υπ' αριθ. Δια/ΓΠ οικ. 48976/2020 [ΦΕΚ ...] ΚΥΑ, στο άρθρο 4 της οποίας προβλέφθηκε ρητά ότι: << 1. Για το χρονικό διάστημα από 3 Αυγούστου 2020 έως τις 15 Αυγούστου 2020: α] σε τελετές, όπως γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, καθώς και β] συνδεόμενες με τις τελετές της περ. α' δεξιώσεις και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις ο ανώτατος αριθμός προσκεκλημένων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα εκατό [100] άτομα τηρουμένων πάντως και των λοιπών διατάξεων της παρούσας>>, και συγκεκριμένα στις 4-8-2020 ο αρμόδιος Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας εξήγγειλε επίσημα ότι το μέτρο αυτό θα παραταθεί έως τις 31-8-202, ακολούθως δε, η πραγματικότητα διέψευσε και αυτήν την εξαγγελία , αφού με την 51360/2020 [ΦΕΚ Β' 14-8-2020] ΚΥΑ, ορίστηκε ότι για το διάστημα από 1 έως 24 Αυγούστου, εντός του οποίου επρόκειτο να γίνει η δεξίωση, με αριθμό συμμετεχόντων 180 άτομα, ο αριθμός των συμμετεχόντων σε γαμήλιες δεξιώσεις μειώθηκε ακόμα περισσότερο στα 50 άτομα, και συνεπώς στις 12-8-2020, όταν οι ενάγοντες επέδωσαν στην εναγομένη την εξώδικη δήλωση, με την οποία υπαναχώρησαν από τη σύμβαση και ζήτησαν την εντός πέντε ημερών επιστροφή της προκαταβολής, η εναγομένη βρισκόταν σε αδυναμία να εκτελέσει την συμφωνηθείσα για τις 21-8-2020 παροχή της και να διεξαγάγει τη γαμήλια δεξίωση, β] 'Ότι η αρχική προσωρινότητα της αδυναμίας της εναγομένης να εκτελέσει την παροχή, που ανέλαβε με τη σύμβαση, λόγω των επιβληθέντων περιορισμών για την αντιμετώπιση της νόσου του κορονοϊού, παρατάθηκε και κατέστη τόσο αόριστης διάρκειας, ώστε, λόγω της μετέωρης και απρόβλεπτης κατάστασης, που διαμορφώθηκε και διαρκεί μέχρι την άσκηση της αγωγής, κατά την καλή πίστη και την σαφώς διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων, ισοδυναμούσε κατά τον χρόνο της από 12-8-20 εξώδικης δήλωσης των αναιρεσειόντων με διαρκή αδυναμία της αντιπαροχής της εναγομένης, λαμβανομένου υπόψη και του είδους της σύμβασης των διαδίκων, γεγονός που επέβαλε την εκκαθάριση της διαφοράς, χωρίς περαιτέρω αναμονή των εναγόντων. Επομένως, ο πρώτος λόγος της αίτησης αναίρεσης από το άρθρο 560 αρ. 5 ΚΠολΔ, είναι βάσιμος.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει, κατά παραδοχή του προαναφερόμενου λόγου αναίρεσης, η αναιρετική εμβέλεια του οποίου καθιστά αλυσιτελή την εξέταση του δεύτερου λόγου από το άρθρο 560 αρ. 6 ΚΠολΔ, που σε κάθε περίπτωση είναι απαράδεκτος, αφού το δικαστήριο της ουσίας απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη και δεν εισήλθε στην ουσία της υπόθεσης, να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Στη συνέχεια δε, πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση, κατά την παρ. 3 του άρθρου 580 ΚΠολΔ, για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο που δίκασε, συντιθέμενο από άλλο δικαστή, εκτός εκείνου που εξέδωσε την αναιρούμενη υπόθεση αφού ναι μεν με τα άρθρα 4 παρ. 1 εδ. α'Ν. 5108/2024 "Ενοποίηση πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας κ.λ.π." τα Ειρηνοδικεία καταργούνται και επέρχεται ενοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας της πολιτικής δικαιοσύνης, κατά τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 2α' του ιδίου νόμου ορίζεται ότι στην αρμοδιότητα των περιφερειακών εδρών των πρωτοδικείων ανήκει και η εκδίκαση πολιτικών υποθέσεων αρμοδιότητας Μονομελούς Πρωτοδικείου και, κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 περ. ε' του νόμου τέτοια περιφερειακή έδρα ορίζεται και το Κορωπί, όμως κατά την μεταβατική διάταξη του άρθρου 76 παρ. 2 περ. α' εδ. β' του νόμου ειδικά για τις περιφερειακές έδρες και του Πρωτοδικείου Αθηνών ορίζεται ότι η πλήρης υλική αρμοδιότητά τους αρχίζει από τις 16/9/2026. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί, κατά την παρ. 3 του άρθρου 495 ΚΠολΔ, η απόδοση στους αναιρεσείοντες του καταβληθέντος από αυτούς για το παραδεκτό της αίτησης παραβόλου. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί η αναιρεσίβλητη, λόγω της ήττας της, στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, που κατέθεσαν προτάσεις [άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ], όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ. 124/2022 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κρωπίας.

Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή, εκτός εκείνου που εξέδωσε την αναιρούμενη απόφαση.
Διατάσσει την απόδοση στους αναιρεσείοντες του καταβληθέντος από αυτούς παραβόλου.

Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων [3000] ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 10 Δεκεμβρίου 2024.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 26 Φεβρουαρίου 2025.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

<< Επιστροφή